หงส์สยายปีก 28 อยากเป็นแม่เลี้ยงหงเย่เหรอ?

หงส์สยายปีก ตอนที่ 28 อยากเป็นแม่เลี้ยงหงเยู่เหรอ?

ตอนที่ 28 อยากเป็นแม่เลี้ยงหงเย่เหรอ?

“ลู่เจียหยุด!” เด็กสาวที่อยู่ข้างๆ พูดเตือนสติเธอ

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่ชอบจึงหยุนเฉาทว่าพวกเขาก็ไม่เคยข้ามเส้นซึ่งกันและกัน และอีกทั้งที่พ่อของหงเย่มาโวยวายเมื่อวานพวกเขายิ่งรู้สึกแย่กับเธอ พวกเขาไม่เคยเห็นคนไร้ยางอายเช่นนี้

“ไม่มาต้องบอกให้ฉันหยุด!” สู่เจียไม่สนใจและพูดต่อ “ฉันไม่ได้ทําอะไรผิดแล้วทําไมฉันต้องเงียบปาก! ทําไมพวกเธอไม่ใช้สมองคิด

บ้างล่ะ ถึงจิ้งหยุนเฉาจะไม่ใช่น้องสาวแท้ๆ ของหงเย่…ทว่าตระกูลเฉียวก็เลี้ยงเธอมาหลายปี! เธอกลายเป็นเด็กที่เรียนเก่งที่สุดของโรงเรียนด้วยซ้ํา! จิงจิงมีสิทธิ์อะไรที่จะปฏิเสธไม่อยู่ในตระกูลเฉียวไม่รับพ่อของหงเย่เป็นพ่อของตัวเองทั้งๆที่เขาก็เลี้ยงดูเธอมา! ลุงเฉียวโกรธเธอมาก! ถ้าเธอไม่ได้ยุ่งกับพวกอันธพาลเหล่านั้นเรื่องหมดก็คงไม่เกิดขึ้น!”

” เธอพูดเรื่องไร้สาระอะไร? อันธพาลพวกนั้นถูกจับเข้าคุกไปแล้ว!ซึ่งคนพวกนั้นก็ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรกับพี่จิงทั้งนั้น!” เมื่อซูวได้ยินคําพูดของลู่เจียแล้วโกรธมาก

ซูวซูวไม่เข้าใจว่าทําไมคนถึงคอยปล่อยข่าวลือไม่ดีเกี่ยวกับจิงจิงพวกชอบสร้างปัญหา!

จิงจิ้งหรี่ตาเล็กลงมองตาขวาง จิงจิงดึงซูวซูวให้อยู่ด้านหลังและเดินตรงไปที่อู่เจีย

“เธออยู่บ้านเดียวกันกับฉันเหรอ? เธอรู้อะไรบ้าง! เธอรู้ไหมว่าฉันเจออะไรมาบ้างฉันใช้ชีวิตอย่างไร? หรือว่าเธอมีตาทิพย์ไม่ทราบ? ถึงได้รู้ชีวิตของฉันไปสะทุกอย่าง! หรือว่าเธอมีอะไรแปลกๆ กับเหวยหมิงเหรอ เธอคุยกับเหวยหมิงตลอดเลยเหรอถึงได้รู้ว่าอะ ไรเป็นอะไร?..โอ้ แต่เขายังไว้ทุกข์ให้กับภรรยาที่จากไปอยู่นะ เธอ อยากเป็นแม่เลี้ยงของหงเยใจจะขาดแล้วสิท่า!” จิงจิงตอบโต้อย่าง รุนแรงและไม่หยุดยั้ง

แม้ว่าในชาติที่แล้วลู่เจียจะเป็นเพื่อนสนิทของหงเย่

ถ้าหากว่าลู่เจียจะไม่ชอบเธอเพราะคิดว่าเธอขโมยตําแหน่งลูกและได้รับความรักที่ไม่คู่ควรจากคนในตระกูลเฉียวล่ะก็…จิงจิงจะไม่ถือสาอะไรเลย! ซึ่งเมื่อชาติที่แล้วเธอไม่เคยตอบโต้อะไรลู่เจียเลยสักครั้ง

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ใช้เหตุผลเหล่านั้นมาปกป้องหงเย่และทําลายชื่อเสียงของจิงจิง ในชาติที่แล้วจิงจิงทําเหมือนว่าเธอไม่มีตัวตนและเมินเฉยต่อคําพูดใส่ร้ายต่างๆ นาๆ ทว่าตอนนี้เธอจะไม่ทําอย่างนั้นอีกแล้ว!!

พวกเธออายุเพียงสิบห้าปี เมื่อลู่เจียได้ยินคําพูดตอบโต้ของจิง จิงเมื่อครู่นั่นก็ทําให้เธอโกรธควันออกหูขึ้นมาทันที

“ฉันไม่ได้เป็นอย่างที่แกพูด อีลูกนอกคอก! แกกล้าพูดถึงฉันแบบนั้นได้ยังไง!” ลู่เจียตอบกลับเสียงสั่นเพราะกลัวว่าคนอื่นๆจะเชื่องคําพูดของจิ้งหยุนเฉา

เธอยกมือขึ้นและชี้ไปทางจิ้งหยุนเฉา สีหน้าของเธอแสดงถึงความโกรธที่ลุกดังเปลวเพลิง

ภาพลักษณ์ของลู่เจียนั้นแตกต่างจากหงเย่มาก เธอเป็นเด็กผมยาวที่หน้าตาธรรมดาไม่ได้โดดเด่นอะไรและด้วยตอนนี้เธอเป็นวัยรุ่นดังนั้นฮอร์โมนจึงทําให้เธอมีสิวขึ้นที่ใบหน้าซึ่งแตกต่างจากหงเย่ที่มีใบหน้าเรียบเนียน

ตอนที่เธอโกรธเช่นนี้ทําให้สิวของเธอดูเปล่งจนเหมือนจะแตกออกมาจิงจิงรู้สึกเบื่อหน่ายกับภาพที่เห็นตรงหน้านี้มาก

“ความหมายขอคําว่าอีลูกนอกคอกนั่นคงจะหมายถึงฉันจะต้องพูดรังแกจนตายเลยหรือเปล่า?” จึงจึงยกมือขึ้นที่มือของลู่เจียอย่างแรง ” ฉันไม่ชอบให้ใครมาชี้หน้า! โดยเฉพาะคนสกปรกอย่างเธอ!”

หน้าด้าน! ตอแหล!”

ลู่เจียเป็นคนไม่มั่นใจในใบหน้าของตนเองอยู่แล้ว และยิ่งจิงจิงพูดเช่นนี้มันยิ่งทําให้เธอหมดความอดทนในทันที! เธอพยายามจะเล่นงานจิงจิงโดยไม่สนใจคนรอบข้างที่พยายามจะหยุดเธอ

สู่เจียโกรธเหมือนคนบ้า เธอพุ่งตรงไปที่จิงจิงพร้อมกับนิ้วมือที่มีเล็บยาวเหมือนกรงเล็บ เธอยื่นมือข้างนั้นออกไปหวังจะจิกหน้าของจิงจิงถ้าหากเป็นจิงจิงคนเก่าล่ะก็ เธอคงปล่อยให้ลู่เจียทําสําเร็จไปแล้วทว่าตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไป เธอจะไม่ยอมอีกแล้ว! ถึงแม้ว่าทักษะการต่อสู้ของเธอจะอยู่ในขั้นเริ่มต้นหรือมือใหม่ แต่เธ อกคงเก่งกว่าเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ไม่มีทักษะอะไรเลยอย่างลู่เจีย

จิงจิงเบี่ยงตัวหลบและจับมือที่หวังทําร้ายใบหน้าของเธอเอาไว้แน่นเธอกํามือนั่นและหักมันอย่างไม่ปราณี เมื่อคนรอบข้างเห็นเช่นนั้นก็ได้ตกตะลึงกับภาพที่เห็น

ลู่เจียร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวด!