สุดยอดชาวประมง (极品小渔民)บทที่ 15 การประมูลที่เริ่มขึ้น

บทที่ 15 การประมูลที่เริ่มขึ้น

หลังจากที่ได้เห็นฉากนี้ กลุ่มผู้ชมส่วนใหญ่ก็พากันยิ้มอย่างอารมณ์ดี ไม่ว่าจะด้วยเพราะความงามของหญิงสาวตรงหน้าหรือว่าความห้าวหาญราวกับผู้ชายของเธอก็ตาม ด้วยฐานะของคนเหล่านี้แล้วย่อมเลือกที่จะไม่สร้างปัญหาที่นี่ให้เสียเวลา อีกทั้งจุดประสงค์หลักของพวกเขาที่มาในวันนี้เพื่อซื้อมังกรทะเล เพราะฉะนั้นอย่างอื่นก็ไม่จำเป็นที่จะต้องเอามาใส่ใจ!

“เอาล่ะ งั้นเรามาเริ่มงานประมูลกันเลยดีกว่า ก่อนอื่นมีมังกรทะเลทั้งหมดสามตัว ซึ่งตัวแรกจะเริ่มทำการประมูลแรกตั้งแต่ตอนนี้ สำหรับมังกรทะเลตัวแรกนั้นไม่มีราคาขั้นต่ำ ใครก็ตามที่ให้ราคาสูงสุดจะเป็นผู้ได้รับมันไป”

“ฉันให้ห้าหมื่นหยวน” หลังจากหลิวเสี่ยวเฟิงพูดจบ ชายวัยกลางคนคนหนึ่งก็ยกมือขึ้นแล้วตะโกนเสียงดัง

“ฉันให้หกหมื่นหยวน” อีกคนรีบพูดในขณะที่หลิวเสี่ยวเฟิงยังไม่ทันได้ตอบ ต่อจากนั้นฝูงชนก็รีบเริ่มเสนอราคา เนื่องจากทุกคนรู้ว่ามีมังกรทะเลเพียงสามตัวเท่านั้น หากคุณไม่รีบเร่ง ในที่สุดก็อาจจะไม่ได้อะไรเลย ทุกคนต่างเสนอราคากันอย่างดุเดือด จนในที่สุดราคาก็เพิ่มขึ้นเป็นหนึ่งแสนสามหมื่นหยวน

ถ้าเป็นมังกรทะเลธรรมดาราคาขายตัวละหนึ่งแสนสามหมื่นหยวนก็ถือว่าสูงมากแล้ว ฉู่เหินรู้สึกพอใจกับราคานี้มากเพราะค่าใช้จ่ายในการรักษาครั้งแรกของพี่ชายของเขาคือหนึ่งแสนหยวน ส่วนค่าใช้จ่ายในการรักษาต่อเนื่อง เอาไว้คิดทีหลังก็ได้ยังมีเวลา อย่างไรก็ตามตอนนี้มังกรทะเลตัวแรกกลับถูกเสนอราคาสูงถึงหนึ่งแสนสามหมื่นหยวนเข้าไปแล้ว

ดังนั้นราคาของมังกรทะเลสองตัวที่เหลืออยู่ก็ย่อมต้องสูงกว่าหนึ่งแสนสามหมื่นหยวนขึ้นไปแน่นอน เมื่อเป็นแบบนี้แล้วเขาก็เริ่มรู้สึกสบายใจเกี่ยวกับเรื่องค่าใช้จ่ายการรักษาพยาบาลของพี่ชายเขาในทันที

“พี่ชายรูปหล่อคนนี้ให้หนึ่งแสนสามหมื่นหยวน มีใครจะให้สูงกว่านี้อีกไหมคะ” หลังจากหลิวเสี่ยวเฟิงเห็นว่าเมื่อราคาแตะถึง หนึ่งแสนสามหมื่นหยวนแล้วก็ไม่มีคนเสนอราคาเพิ่มขึ้นอีก เธอจึงถามออกมาประโยคหนึ่ง

น่าเสียดาย หลังจากที่เธอถามออกไป ก็ยังคงไม่มีใครเสนอราคาเพิ่มขึ้นมาอีก ที่เป็นแบบนั้นก็เพราะว่าคนที่เหลือพากันไปคาดหวังกับโอกาสในการประมูลครั้งที่สองแทนแล้ว

หลังจากรอไปครู่หนึ่ง เมื่อเธอไม่เห็นใครเสนอราคาอีก สุดท้ายมังกรทะเลตัวแรกก็ขายออกไปในราคาหนึ่งแสนสามหมื่นหยวน ซึ่งหลังจากที่อีกฝ่ายขอหมายเลขบัญชีธนาคารของฉู่เหินแล้ว เขาก็โอนเงินให้ทันที

ไม่กี่วินาทีต่อมาโทรศัพท์มือถือของฉู่เหินก็ดังขึ้น เมื่อฉู่เหินตรวจสอบแล้วว่ามีเงินเข้าบัญชีอย่างถูกต้อง เขาก็จับมือกับชายร่างใหญ่ ก่อนที่จะเดินเข้าไปหาเสี่ยวเฟิงแล้วพูด สองถึงสามคำข้างหูเธอเบา ๆ เมื่อเสี่ยวเฟิงได้ยินเธอก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา

“ทุกท่านคะ วันนี้เรามีมังกรทะเลทั้งหมดสามตัว ตัวแรกถูกประมูลไปแล้วในราคา หนึ่งแสนสามหมื่นหยวน ส่วนที่เหลืออีกสองตัวเราจะขายอีกเพียงหนึ่งตัวเท่านั้น ส่วนตัวสุดท้ายจะถูกนำไปใช้อย่างอื่น ฉันต้องขออภัยทุกท่านในความไม่สะดวกด้วยค่ะ” หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ พวกผู้ชมต่างลอบเสียใจ หากพวกเขารู้ว่ามีการประมูลเพียงสองครั้ง คงจะไม่ยอมปล่อยมังกรทะเลตัวแรกให้หลุดไปอย่างง่ายดาย และถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่พอใจที่ฉู่เหินเปลี่ยนกฎก็ตาม แต่เนื่องจากนี่ไม่ใช่งานประมูลปกติ ดังนั้นถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่พอใจ แต่นั่นก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี

“มังกรทะเลตัวสุดท้ายราคาเริ่มต้นที่หนึ่งแสนสามหมื่นหยวน ถ้าใครต้องการประมูล กรุณาเสนอราคาได้เลยค่ะ คนที่เสนอราคาสูงสุดจะได้รับมันไป” หลังจากได้ยินคำพูดของหลิวเสี่ยวเฟิง ทุกคนก็อดที่จะรู้สึกโมโหไม่ได้ ราคาเริ่มต้นของมังกรทะเลตัวที่สองนี้กลับเป็นราคาขายของตัวแรก ทั้ง ๆ ที่ผู้หญิงบนเวทีดูสวยมากแท้ ๆ กลับคิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะใจดำได้ขนาดนี้

ความจริงแล้วนี่ไม่ใช่ความคิดของหลิวเสี่ยวเฟิง คนที่ตัดสินใจว่ามังกรทะเลตัวที่สอง นี้จะมีราคาเริ่มต้นอยู่ที่หนึ่งแสนสามหมื่นหยวนนั่นคือฉู่เหิน อีกทั้งมังกรทะเลที่จะขายก็เหลือเพียงตัวเดียวเท่านั้น ด้วยวิธีนี้นี่จะยิ่งทำให้เขาขายได้ราคามากขึ้น

ผู้ชมเงียบไปไม่กี่วินาที ก่อนที่จะมีคนเริ่มเสนอราคาออกมา ถึงแม้ว่าพวกเขาทั้งหมดจะรู้สึกว่าการประมูลนี้ค่อนข้างขี้โกงไปสักหน่อย แต่ในเวลาเดียวกันพวกเขาก็อดที่จะไม่ชื่นชมเจ้าของความคิดนี้ไม่ได้ คนคนนั้นจะต้องมีหัวทางธุรกิจอย่างแน่นอน ไม่คิดจริง ๆ ว่าจะคนแบบนั้นจะมาอยู่ในที่แบบนี้ได้

“ฉันให้หนึ่งแสนแปดหมื่นหยวน” ศาสตราจารย์ทางชีววิทยาก็เหมือนคนอื่น ๆ เขาคิดว่ามีมังกรทะเลสามตัว แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่าหลิวเสี่ยวเฟิงจะขายเพียงสองตัวเท่านั้น นี่ทำให้ให้ศาสตราจารย์ชราไม่สามารถนิ่งเฉยได้อีกต่อไป

หลังจากได้ยินว่านักชีววิทยาให้ราคาสูงถึงหนึ่งแสนแปดหมื่นหยวน แทนที่คนอื่นจะกลัว พวกเขากลับยิ่งเสนอราคามากขึ้น คุณต้องรู้ว่าคนที่รู้ราคาของมังกรทะเลตัวนี้ดีที่สุด ไม่มีใครนอกจากศาสตราจารย์ชีววิทยาคนนี้นี่เอง

“ฉันให้สองแสนหยวน” นี่เป็นเสียงของชายหนุ่มอายุราว ๆ สามสิบปีคนหนึ่ง จริง ๆ แล้วเขามาที่นี่เพื่อหาความสนุกเท่านั้น อย่างไรก็ตามในฐานะคนรุ่นที่สองของตระกูลร่ำรวย เงินไม่กี่แสนไม่ได้อยู่ในสายตาของเขา แม้ว่าเขาจะไม่รู้มูลค่าของมังกรทะเลตัวนี้ แต่เขาก็เชื่อว่าตราบใดที่เขาเสนอราคาประมูลสูงกว่าศาสตราจารย์ทางชีววิทยาสักสองหมื่นหยวน เขาจะต้องไม่ขาดทุนแน่นอน!

เมื่อกลุ่มผู้ชมเห็นว่ามังกรทะเลมีราคาไปถึงสองแสนหยวนในทันที พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะมองหน้ากัน ศาสตราจารย์ชรา ไม่คิดว่าจะมีคนให้ราคาที่สูงอย่างนี้ อย่างไรก็ตามเขารู้ว่าคุณค่าที่แท้จริงของมังกรทะเลนี้ไม่ได้อยู่ในทางการแพทย์ แต่มันคือการวิจัย!

ดังนั้นหลังจากคิดเล็กน้อยเขาก็ตะโกนอีกครั้ง “สองแสนสองหมื่นหยวน” นี่คือราคาสูงสุดที่เขาสามารถให้ได้แล้ว เขาเป็นแค่ศาสตราจารย์แก่ ๆ ที่เกษียณแล้ว มีแค่เพียงเงินบำนาญเท่านั้น นี่ยังไม่ต้องพูดถึงธุรกิจของลูกชายคนโตในช่วงไม่กี่วันมานี้ที่ย่ำแย่จนต้องมาขอเงินเขาไปจำนวนหนึ่งอีก ดังนั้นตอนนี้เขาจึงมีเงินไม่มากนัก!

หลังจากที่ชายหนุ่มได้ยินศาสตราจารย์ชราบอกราคาสองแสนสองหมื่น เขาก็อดลังเลไม่ได้ เพราะแม้ว่าเขาจะเป็นคนรุ่นสอง ที่ร่ำรวย แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะเป็นคนฟุ่มเฟือย และถึงเขารู้ข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับมังกรทะเล และสายพันธุ์ที่หายากมากของมัน แต่เขาก็ไม่ทราบว่าราคาที่แท้จริงคือเท่าไหร่อยู่ดี

หลังจากคิดตรึกตรองอีกครั้งเงินสองแสนหยวนสำหรับเขาก็แค่ซื้อเสื้อผ้าให้น้อยลงสักสองถึงสามตัวเท่านั้นเอง เมื่อคิดได้แบบนี้ เขาก็รีบยกมือขึ้นแล้วตะโกนอีกครั้ง “ฉันให้สองแสนสี่หมื่นหยวน” หลังจากพูดจบผู้ชมก็เงียบไปในทันที ไม่มีใครคาดคิดว่าราคาของมังกรทะเลจะกลายเป็นราคาสองแสนสี่หมื่นหยวนนี่เป็นราคาที่สูงมาก!

แต่สิ่งที่ทุกคนไม่คาดคิดก็คือ เจ้าตัวเล็กข้างหน้านี้ในอนาคตจะกลายเป็นมังกรทะเลจริง ๆ อีกทั้งยังมีพลังอำนาจมหาศาล ดังนั้นในอนาคตเมื่อครอบครัวของชายหนุ่มผู้นี้อยู่ในภาวะตกต่ำ มันจะยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือจนทำให้เขาลุกขึ้นได้อีกครั้งอย่างแน่นอน!

หลังจากคนรวยรุ่นที่สองและฉู่เหินทำการซื้อขายเสร็จสิ้น ผู้คนก็พากันทยอยกลับไป เมื่อมองไปที่ศาสตราจารย์ชราที่กำลังเดินไปข้างนอกอย่างเหม่อลอยฉู่เหินก็รีบไปข้างหน้าแล้วหยุดเขาเอาไว้!

“ศาสตราจารย์หวง กรุณารอก่อนครับ” ศาสตราจารย์หวงมองไปที่ฉู่เหินที่ขวางทางตัวเองอยู่ด้วยสีหน้าสับสน จากนั้นดวงตาของเขาก็เบิกกว้างอย่างมีความหวัง

“พ่อหนุ่ม เธอเปลี่ยนใจจะขายมังกรทะเลตัวสุดท้ายให้ฉันหรือเปล่า” ศาสตราจารย์หวงได้แต่มองฉู่เหินด้วยความตื่นเต้น หลังจากได้ยินคำพูดของศาสตราจารย์หวงคนที่ยังไม่ได้ออกไปก็หยุดเท้าลงและมองดูฉู่เหินด้วยสายตาร้อนแรง

เมื่อสักครู่เขาพูดด้วยตัวเองว่าวันนี้จะขายแค่สองตัว ถ้าเขาเปลี่ยนใจทุกคนในที่นี้ย่อมไม่พอใจอย่างแน่นอน! เห็นได้ชัดว่าฉู่เหินไม่คิดจะไม่ทำเช่นนี้

“ไม่ใช่ครับศาสตราจารย์หวง คุณเข้าใจผิดแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับลูกผู้ชายก็คือสัจจะ! มังกรทะเลตัวที่สามจะไม่ถูกขาย!”

เมื่อได้ยินคำพูดของฉู่เหิน ศาสตราจารย์หวงก็ได้แต่คร่ำครวญว่า “เมื่อเธอไม่คิดจะขายมันให้ฉัน แล้วทำไมเธอต้องมาหยุดฉันด้วย”

“ศาสตราจารย์หวง เหตุผลที่ผมมาหยุดคุณก็เพราะผมต้องการขอบคุณครับ ในสายตาของคุณมังกรทะเลทั้งสองตัวนี้อาจจะเป็นเพียงของวิจัย แต่ในสายตาของผมมันเป็นเงินที่จะช่วยชีวิตพี่ชายของผมที่ตอนนี้กำลังนอนอยู่ในโรงพยาบาล ดังนั้นมันจึงมีความหมายกับผมมาก!”