สอนรักอดีตภรรยา 38 การเอาอกเอาใจที่ไร้หลักการ

ไป๋ชีคอยเล่าให้เธอฟังอยู่ข้างๆ “คนนี้ชื่อซือตั๋ว เป็นนักแสดงบริษัทซิงยวี่เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ ทีแรกจะเป็นไอดอลร้องเต้น แต่วงไม่ดัง เลยหันมาเป็นนักแสดง ไม่คิดเลยว่าจะดัง”

“ฝีมือร้องเต้นไม่เลวเลย เสียดายที่ไม่ได้เป็นนักร้อง”

หนานซ่งเอ่ยอย่างเรียบนิ่ง

ไป๋ชีเหลือบมองเธอ แล้วเอ่ยถามว่า “ชอบเหรอ? เดี๋ยวช่วยเธอดึงตัวมาไหม?”

หนานซ่งส่ายหน้า “ตอนนี้การงานของเขาอยู่ช่วงขาขึ้น ดึงตัวมาก็ไม่ได้จะดีกว่าเดิม เขาก็อาจจะไม่สนใจบริษัทหนานซิงก็ได้ แล้วอีกอย่าง บริษัทซิงยวี่จะยอมปล่อยตัวทำเงินได้ยังไง?”

“บริษัทหนานซิงคงต้องจบเพราะหนานหนิงจู๋ กี่ปีนี้ข่าวเสียๆหายๆเยอะมาก ไม่ปฏิวัติคงไม่ได้ แต่ว่าพี่สามเป็นคนพยุงอยู่ เธอไม่ต้องเป็นห่วงหรอก”

หนานซ่งส่ายหน้าอีกครั้ง แววตาก็มีความแหลมคม “ตอนนั้นคุณแม่สร้างบริษัทหนานซิงเอ็นเตอร์เทนเม้นท์ให้พี่สาม แต่ตอนนี้กลับเป็นตัวถ่วงการงานในวงการบันเทิงของพี่สามแทน นี่ไม่ใช่สิ่งที่คุณแม่ต้องการ ฉันก็จะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้ด้วย”

ไป๋ชีพยักหน้า “ตอนนี้พี่สามยังถ่ายละครอยู่ในป่า น่าจะใกล้ถ่ายเสร็จแล้ว ถึงเวลาเราพี่น้องจะได้รวมตัวกันสักที”

พอพูดถึงพี่ชาย

ไป๋ลู่ยวี๋ยิ้มแล้วขยี้ศีรษะหนานซ่ง จึงได้รับสายตาที่รังเกียจบวกไม่พอใจจากเธอ

ยวี่จิ้นเหวินนั่งอยู่ตรงข้ามหนานซ่ง เห็นท่าทางที่ใกล้ชิดสนิทสนมของพวกเขา แล้วเห็นหนานซ่งดูมีความสุข จึงทำให้เขาไม่สบอารมณ์ อารมณ์ย่ำแย่มาก

ท่าทางของเธอเมื่อกี้ กลับไปอ่อนโยนเหมือนเมื่อก่อน แต่ท่าทางชิลล์ๆที่แสดงต่อหน้าไป๋ชี เธอไม่เคยแสดงกับเขาเลย

พวกเขาสองคน เป็นอะไรกันแน่!

พอจบงานเลี้ยงแล้ว ไป๋ยีถิงก็เป็นตัวแทนบรรณาธิการของนิตยสารจุดศูนย์ขึ้นไปกล่าว เป็นถึงเจ้าแม่วงการแฟชั่นที่ถูกขานเรียกว่าเจ้าแม่ยียี เธอไม่ใช่แค่เป็นตัวแทนของวงการแฟชั่น แต่ยังเป็นนักบุญด้วย  แค่กล่าวขอบคุณไม่กี่คำ แล้วทำการเปิดงานประมูล รายได้จากการประมูลคืนนี้จะนำไปบริจาคให้มูลนิธิการแพทย์ตะวันตก แล้วเปิดเผยรายการการประมูลทั้งหมด

ฉินเจียงหยวนลุกขึ้น แล้วยิ้มโบกมือ

หนานหยาที่นั่งอยู่ข้างๆก็ยืดตัวตรง เหมือนภาคภูมิใจด้วย

ไป๋ชีมองกวาดฉินเจียงหยวน หรี่ตาลงแล้วจ้องของบนเวที พร้อมเอ่ยถามหนานซ่ง “ของจริงหรือเปล่า?”

หนานซ่งก้มดูข้อมูลของประมูลในมือ แล้วเอ่ยอย่างเรียบนิ่ง “ของเล่นที่ไม่มีค่าอะไรหรอก อาสองของฉันสะสมไว้เยอะ หนานหยาคงจะขโมยเอาออกมาให้ฉินเจียงหยวน”

ไม่งั้นในงานแบบนี้ ฉินเจียงหยวนจะพาหนานหยามาได้ยังไง

อีกฝั่ง ฟู่ยวี่ก็ถามเหมือนกัน “ของเล่นนี่สองแสนเลยเหรอ?”

ยวี่จิ้นเหวินก้มดูข้อมูลของประมูลในมือเหมือนกัน สายตาจ้องมองไปที่ชามเคลือบขนาดเล็กสี่ใบ พร้อมเอ่ยตอบอย่างนิ่งเฉย “หยกไม่มีค่า เป็นของยุคหมินกั๋ว ก็ถือว่าเป็นของโบราณได้ ถ้าแกอยากได้ เอาเงินมาให้ฉัน เดี๋ยวฉันไปซื้อที่ร้านข้างทางให้แก”

ฟู่ยวี่ขยับมาใกล้ “แล้วร้านข้างทาง ขายเท่าไหร่?”

“แพงสุดหนึ่งพัน”

ฟู่ยวี่ : “……”

เขาเบิกตากว้าง แล้วมองกวาดฉินเจียงหยวนอย่างไม่สบอารมณ์ แค่เว็บเดียวเขาก็รู้สึกหวงสายตาตัวเอง

แต่ก็มีคนที่ไม่รู้เรื่อง ได้ยินแค่ว่าหยกขาวมีค่า จึงพากันชูป้าย สุดท้ายก็ประมูลไปด้วยราคาเจ็ดแสน

ฟู่ยวี่กับไป๋ชีรู้สึกเสียดายแทนคนที่ประมูลไปอย่างหลับหูหลับตา

งานประมูลดุเดือดขึ้นเรื่อยๆ แล้วประมูลของผ่านไปหลายสิบชิ้นแล้ว ราคาประมูลรวมพุ่งไปถึงห้าล้าน หนานซ่งให้ไป๋ชียกป้ายสองครั้ง แล้วประมูลปิ่นปักผมเงินกับภาพวาดไป ไม่ใช่ของมีค่าอะไร แค่อยากจะให้พี่เล็กเสียเงิน

“ทีนี้ไม่โกรธแล้วใช่ไหม?” ไป๋ชียิ้มถาม หนานซ่งเลิกคิ้วแล้วตอบ”อื้อ” จากนั้นนิ้วมือของเขาก็แตะหน้าผากเธอเบาๆ “ดีมาก”

ยวี่จิ้นเหวินจ้องมองการกระทำของไป๋ชี มือที่จับใบข้อมูลอยู่ก็จับแน่นขึ้น สายตาที่แหลมคมก็มองกวาดไป

“ของประมูลชิ้นต่อไป เป็นสร้อยคอมรกตเขียวจากโคลอมเบียโดยคุณหนูหนานซ่งประธานบริษัทตระกูลหนาน ราคาประมูลเริ่มต้นที่เจ็ดล้าน!”

เสียงของพิธีกรเพิ่งจบลง ในงานจึงมีเสียงฮือฮาดังขึ้นทันที