เมื่อรู้ว่ายวี่จิ้นเหวินจากไปแล้ว หนานซ่งก็หายใจออกด้วยความโล่งอก แต่หัวใจยังคงเต้นแรง
เธอเปิดภาพจากกล้องวงจรปิดชั้นหนึ่ง มองไปที่ใบหน้าที่เย็นชาของยวี่จิ้นเหวิน ท่าทางโกรธเล็กน้อย เธอยกมุมปากขึ้นยิ้มเยาะ “ฉันนี่มันเก่งจริงๆเลย ทำให้เขาโกรธได้ขนาดนี้”
คนอย่างยวี่จิ้นเหวินมีชีวิตสุขสบายราวกับอยู่บนสวรรค์ ตั้งแต่เด็กจนโตเขาคงไม่เคยถูกใครปฏิเสธไม่ต้อนรับ แต่กลับถูกเธอปฏิเสธ
ในช่วงสามปีที่ผ่านมา เธอมักจะเป็นฝ่ายที่เห็นสีหน้าที่เย็นชาของเขา แต่ตอนนี้ถึงคราวที่เธอจะแสดงสีหน้าเช่นนั้นกับเขาบ้าง
ว้าว ~ รู้สึกสบายใจจัง
หนานซ่งมองไปที่ด้านหลังของยวี่จิ้นเหวินที่จากไปด้วยความโกรธ พูดออกมาในใจ: ใครให้นายหย่ากับฉัน แล้วไปแต่งงานกับคนตอแหลล่ะ สมควรได้รับแบบนี้”
แม้ว่าเจี่ยงฟานจะเป็นคนสนิทของหนานซ่ง แต่เขาก็ไม่รู้ว่าตลอดระยะเวลาสามปีหนานซ่งหายไปไหน เมื่อเห็นอารมณ์ของเธอต่างจากเมื่อกี้ เขาจึงหันจอภาพกลับมาดู อดไม่ได้ที่จะสงสัย
“คุณยวี่คนนี้ เขาเป็นประธานของบริษัทยวี่กรุ๊ปที่เมืองเป่ย ยวี่จิ้นเหวิน ใช่ไหม”
หนานซ่งตอบ “อืม” เบาๆ
เจี่ยงฟานยิ่งสงสัยมากขึ้น “บริษัทของเรากับบริษัทยวี่กรุ๊ปเป็นคู่แข่งกัน แม้ว่าเราจะทำอุตสาหกรรมเดียวกัน แต่ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเราไม่เคยร่วมงานกันเลย แล้วยวี่จิ้นเหวินมาทำอะไร?”
ในช่วงสามปีที่ผ่านมา ไม่มีใครรู้เกี่ยวกับการแต่งงานของเธอกับยวี่จิ้นเหวิน ยกเว้นพี่ชายห้าคนของเธอ แม้แต่เจี่ยงฟานก็ไม่รู้
หนานซ่งเองก็ไม่อยากบอกเขา เธอกับยวี่จิ้นเหวินหย่ากันแล้ว ไม่จำเป็นที่จะต้องพูดถึง
“อย่าไปสนใจเขาเลย”
หนานซ่งปิดจอภาพ แล้วพูดว่า “ตามหัวข้อที่พูดถึงเมื่อกี้ มีหลายจุดที่ยังไม่ตรงตามแผน ต้องแก้อีก…”
***
ยวี่จิ้นเหวินนั่งอยู่ในรถระหว่างทางกลับ ใบหน้าของเขาบูดบึ้ง
วันนี้ท้องฟ้าในเมืองหนานไม่มีแดด มืดครึ้ม ทำให้อารมณ์ของคนมองเคลิ้มตาม ยวี่จิ้นเหวินเปิดหน้าต่างระบายอากาศ จุดบุหรี่เพื่อบรรเทาความหงุดหงิดของเขา
เหอจ้าวรู้สึกอึดอัด พูดไม่ได้คายไม่ออก “ประธานยวี่ คุณหนูใหญ่ของตระกูลหนานคือคุณผู้หญิงจริงๆเหรอ? เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า คุณหนูใหญ่ของตระกูลหนานเย่อหยิ่ง ไม่เห็นคุณอยู่ในสายตาด้วยซ้ำ จะเป็นคุณผู้หญิงได้อย่างไร? คุณผู้หญิงอ่อนโยนมาก โดยเฉพาะต่อหน้าคุณ อ่อนโยนเหมือนลูกแมว ทุกครั้งที่เห็นคุณ เธอจะเข้ามาหาคุณด้วยรอยยิ้ม…”
ไม่รู้ว่าเพราะนิโคตินหรือเปล่าที่ทำให้มึนหัว ด้วยคำพูดของเหอจ้าว รอยยิ้มของหนานซ่งเปล่งประกายในภวังค์ของยวี่จิ้นเหวิน สดใสและงดงามราวกับดวงอาทิตย์ที่ส่องแสง แยงตาของผู้คน
ความมึนเริ่มเกิดขึ้นในหัว ความเจ็บปวดที่รู้สึกเสียวซ่าทำให้เขากลับสู่ความเป็นจริง เสียงของผู้ช่วยดังเข้ามาในหูของเขา ยวี่จิ้นเหวินพูดออกมาด้วยความหงุดหงิด “หุบปาก!”
เงียบงันราวกับป่าช้า
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ทำลายบรรยากาศที่เคร่งขรึม
ยวี่จิ้นเหวินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาตอบเบาๆ : “ฮัลโหล”
เสียงสดใสและร่าเริงดังขึ้นจากปลายสาย “ทำไมเสียงหม่อนหมองจัง ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะไม่ค่อยดี เกิดอะไรขึ้น อดีตภรรยาไม่ต้อนรับหรอหรือว่าโดนเธอตบหน้า?”
น้ำเสียงที่เย้ยหยันทำให้ยวี่จิ้นเหวินรู้สึกอยากจะลากคนในโทรศัพท์ออกมาทุบตี
แต่เขาก็อดทนไว้ เพราะต้องการขอความช่วยเหลือ : “นายรู้จักหนานซ่งมากแค่ไหน?”
“ ก็รู้พอๆกับนายนั่นแหละ นอกจากรู้ว่าเธอคือคุณหนูใหญ่ของตระกูลหนาน และเป็นประธานคนใหม่ของบริษัทตระกูลหนาน อย่างอื่นก็ไม่รู้”
ฟู่ยวี่สวมชุดที่หนานซ่งเลือกให้เขา ขนาดเดียวกันแต่มีสไตล์ต่างกัน เขาชื่นชมตัวเองในกระจก มุมปากของเขายกขึ้น “เพิ่มอีกอย่าง อดีตภรรยาของนายรสนิยมดีมาก”
ยวี่จิ้นเหวินคิดว่าเขาหมายถึงหนานซ่งรสนิยมดีที่เลือกแต่งงานกับเขา เขารู้สึกดีขึ้น ไอออกมาเล็กน้อย “นาย…ช่วยฉันสืบหน่อย”
“สืบใคร? หนานซ่ง?”
ฟู่ยวี่ได้ยิน “อืม” เขาอดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ย “ในฐานะที่ฉันเป็นเพื่อนนายมานาน ฉันอยากจะพูดเตือนนาย ไม่ว่าหนานซ่งจะมีตัวตนเป็นอย่างไร นายกับเธอก็หย่ากันแล้ว การหย่าหมายถึงจุดจบของโชคชะตา และเป็นการเริ่มต้นชีวิตใหม่ จะว่าไปแล้ว นายเองก็จะแต่งงานใหม่แล้ว อยากรู้เรื่องของอดีตภรรยาทำไม จับปลาสองมือ เขาเรียกว่าไม่มีคุณธรรม”
เมื่อยวี่จิ้นเหวินได้ยินคำพูดที่ไม่เข้าหู สีหน้าที่เพิ่งดีขึ้นของเขาก็กลับไปบึ้งตึงอีกครั้ง “ตุ๊ด” กดวางสาย
แม้ว่าฟู่ยวี่จะรู้ว่าสิ่งที่เขาพูดไม่น่าฟัง แต่เขาก็ต้องเตือนเขา
ไม่ว่าเธอจะเป็นลู่หนานซ่งหรือหนานซ่ง พวกเขาก็หย่าร้างกันแล้ว กลายเป็นอดีตของกันและกัน ไม่จำเป็นต้องพัวพันกันอีก คนที่เขารักคือโจ๋เซวียน และมีเพียงโจ๋เซวียนคนเดียวที่อยากใช้ชีวิตด้วย
ทันใดนั้นก็มีสายเรียกเข้าจากโจ๋เซวียน โทรมาในเวลาที่เหมาะสมพอดี เสียงอันไพเราะของเธอดังขึ้น “พี่จิ้น พี่อยู่ไหน? ฉันเจอชุดแต่งงานที่ถูกใจแล้ว พี่มาดูหน่อยได้ไหมว่าสวยหรือเปล่า? สถานที่จัดงานแต่งงานก็กำลังจัดเตรียม ดอกไม้ในสถานที่นั้นเป็นดอกกุหลาบสีแดงทั้งหมด มันฉูดฉาดมาก สมัยนี้แล้วยังมีคนชอบดอกกุหลาบอยู่เหรอ ฉันจะให้พวกเขาเปลี่ยนเป็นดอกแมกโนเลีย พี่ว่าโอเคไหม?”
ยวี่จิ้นเหวินเงียบครู่หนึ่ง แล้วพูดหลังจากนั้นไม่นาน: “ถ้าเธอชอบก็โอเค”
“ฮ่าฮ่า ฉันรู้ว่าพี่รักฉันที่สุด ฉันเตรียมเซอร์ไพรส์ให้พี่ด้วย แต่ยังไม่บอก รอถึงวันแต่งงานฉันจะให้พี่ดู…อุ้ย เกือบหลุดปาก”
โจ๋เซวียนพูดติดตลก และพูดต่อว่า: “ฉันจะรอพี่กลับมานะ แค่นึกถึงพรุ่งนี้คือวันแต่งงานของเรา ฉันก็มีความสุขมาก ตั้งตารอพรุ่งนี้ที่จะมาถึง!”
ภายใต้เสียงตื่นเต้นของผู้หญิง ยวี่จิ้นเหวินกลับไม่รู้สึกเช่นนั้น ทั้งๆที่กำลังจะแต่งงานกับคนในใจ แต่ทำไมหัวใจยังมืดมนและผันผวน
ในใจมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีตลอด
ยวี่จิ้นเหวินเม้มริมฝีปากและบอกเหอจ้าวว่า “พรุ่งนี้ในงานแต่งงานให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยดูแลทุกอย่างอย่างเป็นระเบียบ ไม่อนุญาตให้สื่อเข้ามา ส่วนคุณหญิงส่งคนไปดูแลให้ดี อย่าให้มีอะไรผิดพลาด ”
“ครับ” เหอจ่าวตอบรับด้วยความเคารพ
ในห้องชุด ฟู่ยวี่ที่ถูกวางสายยิ้มจางๆ ” ไอ่ตัวแสบ ชอบทำตัวโกรธเวลาอาย”
ด้วยเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์ของเขา แม้แต่คนลึกลับก็สามารถหาเจอได้ ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตรวจสอบได้ แต่คราวนี้เขาไม่อยากตรวจสอบ
เรื่องของผู้หญิง ต้องทำความเข้าใจทีละนิด เข้าใจไปทีละขั้นถึงจะมีความมหาย
ฟู่ยวี่วางโทรศัพท์ มองตัวเองในกระจกอีกครั้ง เอื้อมมือไปปัดผมสองครั้ง แล้วพูดกับตัวเองว่า “ภรรยาที่สวยขนาดนี้ ถ้านายไม่เอาแล้ว เพื่อนคนนี้ไม่เกรงใจละนะ”
สวยและเพียบพร้อม ถึงแม้ว่าเขาจะไม่หล่อมาก แต่ก็เพียบพร้อมเหมือนกัน
ฟู่ยวี่จัดปลอกคอ งอมือสองครั้ง ทำท่า “ลุย” อย่างตื่นเต้น “น้องสาว พี่มาแล้ว!”
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
