สตรีแกร่งตระกูลไป๋ 1591 ปกป้องจนตาย

ตอนที่ 1591 ปกป้องจนตาย

……….

“พี่หญิงใหญ่ต้องการแค่ข่มขู่แคว้นเทียนเฟิ่งหรือต้องการเปิดศึกกับพวกเขาจริงๆ ขอรับ” ไป๋ชิงเจวี๋ยซึ่งยืนเอามือไพล่หลังลูบนิ้วมือของตัวเองเบาๆ “หากต้าเยี่ยนยอมตกเป็นของพวกเรา ต้าโจวจะมีเวลาหันไปจัดการกับเทียนเฟิ่ง หากพี่หญิงใหญ่ต้องการกำจัดภัยอย่างเทียนเฟิ่งให้สิ้นซากสามารถให้เสิ่นคุนหยางนำทัพย้อนกลับไปเตรียมตัวที่หนานเจียงก่อนได้ขอรับ”

“ตอนนี้เทียนเฟิ่งมีอำนาจต่อสู้กับต้าโจวอย่างนั้นหรือ” สีหน้าตอนไป๋ชิงเหยียนเอ่ยถึงแคว้นเทียนเฟิ่งเต็มไปด้วยความรังเกียจ “เทียนเฟิ่งกล้ารับคำท้ารบจากสาสน์ที่จักรพรรดินีต้าโจวอย่างพี่ส่งไปอย่างนั้นหรือ ดินแดนของเทียนเฟิ่งแร้นแค้น อีกทั้งกำลังถูกทะเลทรายกลืนกิน มีภูเขาหิมะกั้นกลางระหว่างเราและพวกนั้น ต้าโจวไม่จำเป็นต้องยกทัพบุกไปโจมตีแคว้นเทียนเฟิ่ง”

ที่สำคัญซ่าเอ่อร์เข่อฮั่นผู้เป็นจักรพรรดิของแคว้นเทียนเฟิ่งไม่สนใจความเป็นอยู่ของชาวบ้าน คิดแต่อยากจะย้อนเวลากลับไปเพื่อทำสงคราม แคว้นเช่นนี้ไม่มีทางยืนหยัดอยู่นานแน่นอน ขอแค่ต้าโจวกักแคว้นเทียนเฟิ่งไว้ในทะเลทรายฝั่งนั้นก็เพียงพอแล้ว

เสนาบดีกรมการคลังสั่งให้คนขี่ม้าเร็วนำจดหมายไปให้จักรพรรดิต้าเยี่ยนและผู้สำเร็จราชการที่เมืองหลวงภายในห้าวัน ทหารส่งสารห้านายเร่งขี่ม้าตรงไปยังเมืองหลวงทั้งวันทั้งคืนโดยไม่หยุดพัก ม้าเสียชีวิตไปหลายตัว ในที่สุดพวกเขาก็มอบจดหมายถึงมือจักรพรรดิต้าเยี่ยนและผู้สำเร็จราชการในวันที่ห้าตามคำสั่งของเสนาบดีกรมการคลังได้สำเร็จ

เซียวหรงเหยี่ยนอ่านจดหมายจบก็เข้าใจทันทีว่าไป๋ชิงเหยียนต้องการสิ่งใด

“พี่สาวไป๋…ท่านอาสะใภ้เก้าหมายความว่าต้องการให้พวกเรากำจัดอ๋องเหล่านั้นหรือขอรับ” มู่หรงลี่มองไปทางเซียวหรงเหยี่ยนทันทีที่ตั้งสติได้

เซียวหรงเหยี่ยนพยักหน้า “ซีผิงอ๋องที่ทำร้ายจักรพรรดินีต้าโจวเสียชีวิตแล้ว หากต้าโจวยอมรับการยอมจำนนของต้าเยี่ยนก็เท่ากับยอมรับการจำนนของอ๋องเหล่านั้น หากอ๋องเหล่านั้นไม่เคลื่อนไหว ต้าโจวก็ไม่อาจทำสิ่งใดพวกเขาได้ หากปล่อยไว้ต่อไปวันหน้าต้าโจวคงไม่สามารถกำจัดอ๋องเหล่านี้ได้อย่างราบรื่นอีกแล้ว”

มู่หรงลี่คิดตามแล้วพยักหน้า “ตอนนี้กองทัพหลักเกือบทั้งหมดของต้าโจวอยู่ในต้าเยี่ยน หากทำสงครามกับพวกอ๋องเหล่านั้นขึ้นมาจริงๆ อ๋องเหล่านั้นไม่มีทางสู้ต้าโจวได้แน่นอน ทว่า หากตอนนี้ต้าโจวยอมรับการจำนนของต้าเยี่ยน หากต้าโจวนำทัพกลับแคว้นต้าโจวและคิดกำจัดอ๋องเหล่านั้นภายหลังคงไม่ง่ายดายเหมือนตอนนี้แน่นอน ในเมื่อท่านอาสะใภ้เก้านำทัพมายังต้าโจวแล้วนางก็คงอยากกำจัดปัญหานี้ให้สิ้นซากตั้งแต่ตอนนี้เลย”

“ให้คนแพร่กระจายข่าวนี้ไปยังบรรดาอ๋องตามเมืองต่างๆ” เซียวหรงเหยี่ยนกล่าวขึ้น

ข่าวส่งถึงจี๋อันอ๋องเป็นคนแรก มู่หรงลี่ส่งคนไปรับมอบอำนาจทางทหารต่อจากจี๋อันอ๋อง จากนั้นให้จี๋อันอ๋องพาครอบครัวของเขาเดินทางมายังเมืองหลวงของต้าเยี่ยนเพื่อรอจำนนกับต้าโจว…

เมื่อจี๋อันอ๋องได้รับราชโองการสีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที ทว่า เขาไม่กล่าวสิ่งใดออกมา ทำเพียงให้คนพาคนของจักรพรรดิต้าเยี่ยนไปยังที่พักของเขาและดูแลอย่างดี

เมื่อคนของมู่หรงลี่จากไปจี๋อันอ๋องถีบโต๊ะตรงหน้าจนคว่ำด้วยความโมโห “ข้าเคยเห็นจักรพรรดิโง่เง่ามากมาย ทว่า ไม่เคยเห็นผู้ใดโง่เขลาเท่านี้มาก่อน! เชื่อใจสามีของจักรพรรดินีของแคว้นศัตรูอย่างสนิทใจ ไม่เพียงยอมจำนนต่อแคว้นศัตรูเท่านั้น ยังไม่รู้จักกอบโกยผลประโยชน์ให้ตัวเองให้ได้มากที่สุดอีก ผู้อื่นให้เขากำจัดอำนาจของอ๋องเขาก็ยอมทำตามอย่างว่าง่ายราวกับกลัวว่าต้าโจวจะไม่ยอมรับการยอมจำนนของเขาอย่างนั้นแหล่ะ!”

“ท่านอ๋องโปรดระงับโทสะพ่ะย่ะค่ะ” ที่ปรึกษาของจี๋อันอ๋องก้มลงเก็บตำราไม้ไผ่ที่หล่นกระจายอยู่บนพื้นขึ้นมา เมื่อบ่าวรับใช้จัดโต๊ะเรียบร้อย เขาจึงวางตำราเหล่านั้นลงบนโต๊ะ “ผู้สำเร็จราชการคอยอยู่ข้างกายฝ่าบาท ฝ่าบาททรงพระเยาว์ไม่รู้ความ ย่อมต้องเชื่อคำกล่าวของผู้สำเร็จราชการอยู่แล้วพ่ะย่ะค่ะ”

“จิ่วเจียงอ๋องก็ไม่ได้เรื่อง! แค่ให้สังหารมู่หรงเหยี่ยนก็ทำไม่สำเร็จ! หากตอนนั้นมู่หรงเหยี่ยนอยู่ในเมืองของข้าจี๋อันอ๋อง เขาคงตายไปไม่รู้กี่รอบแล้ว!” จี๋อันอ๋องนั่งลงบนเก้าอี้ด้วยความโมโห “เศษสวะ! ไม่ได้เรื่องกันสักคน!”

ที่ปรึกษาจัดตำราไม้ไผ่เสร็จจึงนั่งลงฝั่งตรงข้ามจี๋อันอ๋อง จากนั้นกล่าวขึ้น “จักรพรรดินีต้าโจวทรงกำจัดอำนาจของอ๋องอย่างเด็ดขาดตอนนางเพิ่งขึ้นครองราชย์ใหม่ๆ ดังนั้นต้าโจวจึงไม่มีอ๋องตามเมืองต่างๆ จักรพรรดินีต้าโจวไม่ได้มอบเมืองศักดินาให้บรรดาน้องๆ ของนาง วันหน้าต้าโจวก็คงไม่มีอ๋องตามเมืองต่างๆ แน่พ่ะย่ะค่ะ ดังนั้นจักรพรรดินีต้าโจวจึงยื่นโจทย์ยากให้แก่จักรพรรดิต้าเยี่ยน หากจักรพรรดิต้าเยี่ยนไม่ยอมกำจัดอำนาจของอ๋องตามเงื่อนไขของต้าโจว ต้าโจวก็จะยกทัพบุกโจมตีต้าเยี่ยนอย่างชอบธรรม! หากจักรพรรดิต้าเยี่ยนยอมกำจัดอ๋องตามคำขอของต้าโจว ต้าโจวก็ทำเพียงรอเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ภายหลังเท่านั้น ถึงเวลานั้นจักรพรรดิต้าเยี่ยนจะมีความดีความชอบในการกำจัดอำนาจของอ๋อง ต้าโจวดูแลจักรพรรดิต้าเยี่ยนดีหน่อยหลังรวมแคว้นเป็นหนึ่งก็สิ้นเรื่องแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

จี๋อันอ๋องได้ยินที่ปรึกษากล่าวเช่นนี้จึงเงยหน้ามองที่ปรึกษาซึ่งนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามอย่างรอให้เขากล่าวต่อไป “ส่วนจักรพรรดิต้าเยี่ยนทั้งกลัวการทำสงคราม ทั้งถูกผู้สำเร็จราชการเป่าหู ที่สำคัญเขาได้รับบทเรียนจากเรื่องที่อ๋องตามเมืองต่างๆ ร่วมมือกับเชื้อพระวงศ์มาครั้งหนึ่งแล้วดังนั้นเขาจึงไม่อยากเสียเวลาและเงินในคลังทำสงครามกับต้าโจวอีก เขาจึงให้คนนำราชโองการมาให้พวกเราที่นี่พ่ะย่ะค่ะ” ที่ปรึกษากล่าวอย่างไม่รีบร้อน จี๋อันอ๋องฟังและคิดตาม “จักรพรรดิต้าเยี่ยนกำลังแสดงให้จักรพรรดินีต้าโจวเห็นว่าเขายินดีทำตามคำสั่งของต้าโจว หากอ๋องต่างๆ ยอมเชื่อฟัง จักรพรรดิต้าเยี่ยนก็ไม่เสียสิ่งใด ทว่า หากพวกเราไม่ยอมเชื่อฟัง เช่นนั้นพวกเราก็ต้องยกกองทัพจี๋อันไปทำสงครามกับต้าโจว จักรพรรดิต้าเยี่ยนสามารถเก็บกำลังทหารของตัวเองไว้ได้ หากพวกเราโชคดีเอาชนะต้าโจวได้ ต้าเยี่ยนก็จะยังดำรงอยู่ต่อไป”

จี๋อันอ๋องได้ยินที่ปรึกษาวิเคราะห์ให้ฟังอย่างละเอียดสีหน้าก็ยิ่งเคร่งเครียดขึ้นกว่าเดิม “จักรพรรดิต้าเยี่ยนผู้นี้เก่งกาจพอตัวนะ”

“หากเขาไม่เก่ง ตอนนั้นเขาคงไม่กล้าตัดสินใจเดิมพันกับต้าโจวอย่างเด็ดขาดตอนที่ต้าเยี่ยนกำลังตกอยู่ในสถานการณ์วิกฤตเช่นนั้นหรอกพ่ะย่ะค่ะ” ที่ปรึกษาโค้งกายคำนับจี๋อันอ๋อง “จี๋อันอ๋องทรงอย่าดูถูกจักรพรรดิต้าเยี่ยนเด็ดขาดนะพ่ะย่ะค่ะ”

“เช่นนั้นตอนนี้พวกเราควรทำเช่นไรดี” จี๋อันอ๋องไม่อยากส่งทหารของตัวเองไปเสี่ยงอันตรายเป็นด่านหน้าและปล่อยให้จักรพรรดิต้าเยี่ยนได้ประโยชน์อยู่ฝ่ายเดียว ทว่า เขาก็ไม่อยากถูกยึดอำนาจเช่นเดียวกัน

ในบรรดาอ๋องทุกคนมีผู้ใดอยากถูกยึดอำนาจไปบ้าง

แม้เขาจะเป็นเพียงอ๋องที่ได้รับเมืองศักดินา ทว่า เขาเปรียบเสมือนจักรพรรดิในเมืองที่เขาปกครอง

พวกเขาเคยเห็นจุดจบของอ๋องของต้าโจวมาแล้ว หากตอนนี้พวกเขายอมจำนนต่อต้าโจว พวกเขาต้องถูกยึดอำนาจแน่นอน

“ท่านอ๋องให้คนของจักรพรรดิต้าเยี่ยนกลับไปทูลจักรพรรดิว่าท่านตกลงทำตามราชโองการ ท่านจะพาครอบครัวเดินทางไปยังเมืองหลวง ทว่า การมอบอำนาจทางทหารคืนให้ราชสำนักต้องใช้เวลา! ท่านให้พระชายาเสด็จไปเคารพศพของไทเฮาก่อน ให้จักรพรรดิต้าเยี่ยนเลิกมุ่งความสนใจมาที่พวกเราก่อน จากนั้นค่อยลอบจัดทัพบุกไปดักซุ่มโจมตีกองทัพส่วนหนึ่งของต้าโจวพ่ะย่ะค่ะ” ที่ปรึกษาเคาะนิ้วลงบนโต๊ะ “ขอเพียงพวกเราเริ่มเปิดศึก หวงซานอ๋องต้องร่วมมือกับพวกเราแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ จักรพรรดิต้าเยี่ยนจะคอยสังเกตการณ์อยู่เฉยๆ ก่อน หากเขาเห็นว่าพวกเราเริ่มต่อกรกับต้าโจวได้เขาจะต้องส่งกองทัพมาช่วยเหลือพวกเราแน่นอน การเลือกว่าจะเก็บบรรดาอ๋องไว้และแคว้นดำรงอยู่ต่อไปหรือกำจัดอ๋องและแคว้นดับสูญไม่ใช่การตัดสินใจที่ยากสักนิดพ่ะย่ะค่ะ!”