สตรีแกร่งตระกูลไป๋ 1581 ต้องกลับมา

ตอนที่ 1581 ต้องกลับมา

……….

ซีผิงซื่อจื่อเดาว่าทหารที่เขาส่งไปขอความช่วยเหลือจากจิ่วเจียงอ๋องอาจถูกจับได้แล้ว เมื่อเห็นว่าตอนนี้จิ่วเจียงอ๋องยังไม่ส่งทัพมาช่วยเหลือเสียทีซีผิงซื่อจื่อจึงยิ่งมั่นใจในการคาดเดาของตัวเอง

เขากล่าวขึ้นเสียงแหบพร่า “แม้ข้าจะเป็นซื่อจื่อของซีผิงอ๋อง ทว่า ข้ายังไม่ได้ขึ้นเป็นอ๋อง ข้าไม่กล้ากล่าวว่าจักรพรรดินีต้าโจวตรัสเหลวไหล ทว่า ข้าไม่รู้เรื่องเหมืองและอาวุธเหล่านั้นจริงๆ ข้าเคยได้ยินเสด็จพ่อของข้าสนทนาเรื่องนี้กับจิ่วเจียงอ๋องเพียงครั้งเดียวเท่านั้น ดังนั้นตอนที่ส่งคนไปขอความช่วยเหลือจากจิ่วเจียงอ๋องข้าจึงใช้เรื่องนี้ข่มขู่เขา ทว่า ข้ายังไม่เห็นเขายกทัพมาช่วยเหลือข้าเสียที ไม่แน่เรื่องนี้อาจไม่ใช่เรื่องจริงก็ได้”

ไป๋ชิงเหยียนเลิกคิ้วสูง

ซีผิงซื่อจื่อส่งคนไปขอความช่วยเหลือจากจิ่วเจียงอ๋องอย่างนั้นหรือ ไม่รู้ว่าไป๋จิ่นจื้อจะปล่อยคนผู้นั้นไปหรือสังหารเขาทิ้งแล้วกันแน่

ซีผิงซื่อจื่อคงใช้เรื่องเหมืองและอาวุธข่มขู่ให้จิ่วเจียงอ๋องยกทัพมาช่วยเหลือ ทว่า เมื่อเห็นจิ่วเจียงอ๋องไม่ยกทัพมาเสียทีเขาจึงคิดว่าทหารที่ส่งไปถูกต้าโจวจับตัวได้แล้วดังนั้นเขาจึงคิดข้ออ้างเช่นนี้ขึ้นมา

“เช่นนั้นซีผิงซื่อจื่อลองบอกมาสิว่าได้ธนูที่ทำจากผงหมึกดำเหล่านี้มาจากที่ใด ผู้ใดเป็นคนขนส่งมาให้ ผู้ใดเป็นคนควบคุมการผลิต” ไป๋ชิงเหยียนวางถ้วยชาลงบนโต๊ะเล็กสีดำข้างกาย จากนั้นเอ่ยถามเสียงเรียบ “ซื่อจื่อน่าจะรู้ดีว่าต้าโจวใช้เวลาสืบเรื่องนี้เองได้ไม่นาน ต้องมีคนในเมืองซีผิงจวิ้นที่อยากเอาตัวรอดยอมสารภาพเรื่องนี้กับเราแน่ เราไปถามจากจิ่วเจียงอ๋องเองก็ได้ ทว่า เมื่อถึงเวลานั้น…เรื่องนี้จะไม่ใช่ข้อต่อรองของซื่อจื่ออีกต่อไป”

ซีผิงซื่อจื่อก้มมองพื้นกระเบื้องตรงหน้านิ่งอย่างใช้ความคิด เขาหลับตาลงครู่หนึ่ง ไม่นานจึงเงยหน้ามองรองเท้าหนังกวางที่เปื้อนเลือดของไป๋ชิงเหยียนพลางกล่าวขึ้น “ข้าจะบอก…”

“เสิ่นเทียนจือ…” ไป๋ชิงเหยียนลุกขึ้น “เจ้าอยู่คุยกับซีผิงซื่อจื่อ จากนั้นพาคนไปควบคุมเหมืองและการผลิตอาวุธเอาไว้! นอกจากนี้ให้หลิ่วผิงเกาพาคนดูแลครอบครัวของซีผิงอ๋องให้ดี ขอเพียงพวกเขาอยู่อย่างสงบเสงี่ยม หากสิ่งที่พวกเขาต้องการไม่มากเกินไปก็ทำตามที่พวกเขาร้องขอ”

“พ่ะย่ะค่ะ” เสิ่นเทียนจือและหลิ่วผิงเการับคำอย่างพร้อมเพรียง

เมื่อเดินออกมาจากห้องไป๋ชิงเหยียนจึงหันไปกล่าวกับไป๋ชิงเจวี๋ยเสียงเบา “ให้คนแยกขังบุตรทั้งสามของซีผิงซื่อจื่อและแม่นมของพวกเขาไว้ต่างหากอีกห้องเพื่อความไม่ประมาท”

“พี่หญิงใหญ่ไม่ต้องเป็นห่วงขอรับ” ไป๋ชิงเจวี๋ยกล่าว

“เสี่ยวซื่อส่งข่าวมาบ้างหรือไม่” ไป๋ชิงเหยียนเอ่ยถาม

“ยังไม่มีขอรับ ข้าส่งคนไปถามแล้ว อีกไม่นานก็คงได้ความขอรับ”

ไป๋ชิงเหยียนพยักหน้า “ให้ไป๋จิ่นจื้อยกทัพกลับมา เหลือทหารเฝ้าทางเมืองจิ่วเจียงไว้กลุ่มหนึ่งก็พอ”

ไป๋ชิงเจวี๋ยนึกขึ้นได้ว่าเมื่อครู่ซีผิงซื่อจื่อกล่าวว่าส่งคนไปขอความช่วยเหลือจากจิ่วเจียงอ๋องแล้ว เขาเอ่ยถามไป๋ชิงเหยียน “กองทัพผิงหยางน่าจะใกล้มาถึงแล้ว พี่หญิงใหญ่จะรอให้กองทัพใหญ่ของต้าโจวเดินทางถึงชายแดนของต้าเยี่ยนก่อนค่อยบุกทำลายต้าเยี่ยนหรือจะเดินทางไปยึดเมืองจิ่วเจียงก่อนขอรับ”

“ยึดเมืองจิ่วเจียงให้ได้อีกเมืองก่อนที่เชื้อพระวงศ์คนอื่นจะไหวตัวทัน ยึดเมืองซีผิงและจิ่วเจียงก็มากพอที่จะทำให้พวกเขาหวาดกลัวแล้ว!” ไป๋ชิงเหยียนกล่าวจบจึงเม้มปากมองไปทางเว่ยจง “ให้คนนำลูกธนูที่ซีผิงซื่อจื่อใช้ไปยังเมืองหลวงของต้าเยี่ยน หากตามผู้สำเร็จราชการทันให้บอกเขาว่าเชื้อพระวงศ์ของต้าเยี่ยนสมคบคิดกับแคว้นเทียนเฟิ่งแล้ว หากตามไม่ทันก็ให้นำลูกธนูไปให้ไป๋จิ่นถง บอกนางว่าหากเห็นเชื้อพระวงศ์ของต้าเยี่ยนบุกเข้าไปในเมืองหลวงแล้วให้นางระวังตัวให้ดี ลูกธนูของพวกเขายิงทะลุเสื้อเกราะได้!”

“ฝ่าบาททรงวางพระทัยได้พ่ะย่ะค่ะ” เว่ยจงรับคำ

ไป๋จิ่นจื้อเป็นคนไม่กลัวการทำสงคราม ขณะที่นางนำทัพไปดักซุ่มโจมตีนางพบกับกลุ่มทหารที่ซีผิงซื่อจื่อส่งไปขอความช่วยเหลือจากจิ่วเจียงอ๋อง เดิมทีนางอยากสังหารกลุ่มทหารเหล่านี้ก่อนเพราะกองทัพผิงหยางยังมาไม่ถึง เช่นนี้นางจะได้กลับไปช่วยพี่หญิงใหญ่บุกโจมตีเมือง

ทว่า สุดท้ายนางก็ไม่ได้วู่วาม นางตัดสินใจปล่อยทหารเหล่านั้นไป

จิ่วเจียงอ๋องได้รับข่าวจึงอยากถือโอกาสตอนที่กองทัพใหญ่ของต้าโจวยังมาไม่ถึงชิงสังหารจักรพรรดินีต้าโจวให้ได้อย่างที่ไป๋ชิงเหยียนคาดการณ์ไว้จริงๆ มีเพียงสังหารจักรพรรดินีต้าโจวเท่านั้นจึงจะทำให้ราชสำนักต้าโจวเกิดการแย่งชิงอำนาจเกิดขึ้นได้

กองทัพของจิ่วเจียงอ๋องถูกดักซุ่มโจมตีระหว่างทาง ผู้ที่ดักซุ่มคือเกาอี้อ๋องผู้ขึ้นชื่อเรื่องการทำสงครามอีกคนของต้าโจว เขารู้สึกเครียดมาก ทว่า ยังไม่ทันถอยทัพหนีก็เห็นเกาอี้อ๋องถอยทัพหนีไปเสียก่อน

จิ่วเจียงอ๋องสงสัยอย่างที่ไป๋ชิงเหยียนคาดไว้จริงๆ เขารีบกางแผนที่ออกดู เมื่อเห็นว่ามีที่ที่เหมาะสำหรับการดักซุ่มโจมตีอีกสิบกว่าที่ระหว่างทางไปยังเมืองซีผิง ประกอบกับที่ทหารที่ไล่ตามเกาอี้อ๋องไปกลับมารายงานเขาว่าเกาอี้อ๋องและกองทัพต้าโจวหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยจิ่วเจียงอ๋องจึงยิ่งสงสัย เขากลัวว่าจักรพรรดินีต้าโจวจะแสร้งทำเป็นบุกไปโจมตีเมืองซีผิง ทว่า แท้จริงแล้วกลับดักรอซุ่มโจมตีเขาอยู่ เขาตัดสินใจกลับไปวางแผนใหม่ที่เมืองจิ่วเจียง

ทว่า เวลาที่เหลืออยู่ไม่มากแล้ว

วันที่สิบหก เดือนสอง รัชศกหยวนเหอปีที่สาม จักรพรรดินีต้าโจวนำทัพต้าโจวเจ็ดหมื่นนายบุกไปโจมตีเมืองจิ่วเจียง

ขณะเดียวกันจ้าวเซิ่งซึ่งอยู่ดูแลเมืองเก่าของซีเหลียงก็ได้รับคำสั่งโยกย้ายทัพไปยังชายแดนเมืองลี่อี้ของต้าเยี่ยน

เมื่อจ้าวเซิ่งเห็นคำสั่งโยกย้ายเลือดในกายของเขาพลุ่งพล่านขึ้นทันที แม้เขายังไม่ได้รับข่าวคราวใดๆ จากต้าเยี่ยน ทว่า เขารู้ดีว่าการยกทัพไปประชิดชายแดนต้าเยี่ยนเท่ากับต้าโจวกำลังจะทำลายต้าเยี่ยนแล้ว

ที่จ้าวเซิ่งยอมจำนนกับไป๋ชิงเหยียนในตอนนั้นเป็นเพราะเขาต้องการเป็นส่วนหนึ่งในการรวบรวมใต้หล้าให้เป็นหนึ่ง สร้างสันติสุขให้ใต้หล้า จ้าวเซิ่งไม่ได้มีส่วนรวมในสงครามทำลายล้างซีเหลียง ครั้งนี้เขาจะพลาดสงความทำลายล้างต้าเยี่ยนไม่ได้เด็ดขาด เขารีบจัดทัพออกเดินทางทันที

เมื่อหยางอู่เช่อได้รับคำสั่งให้เคลื่อนย้ายทหารไปยังเมืองของต้าโจวซึ่งอยู่ในเขตการปกครองของต้าเยี่ยน ให้เขาช่วยผู้ตรวจการต่งชิงเยว่ของเมืองต่งควบคุมทหารต้าเยี่ยนที่อยู่ในเมืองของต้าโจวไม่ให้ก่อความวุ่นวายขึ้น

หยางอู่เช่อคือทหาร เขาพอเดาได้ว่าต้าโจวกำลังจะทำลายล้างต้าเยี่ยน แม้หยางอู่เช่อจะไม่รู้ว่าเหตุใดไป๋ชิงเหยียนจึงจะทำลายต้าเยี่ยน ทว่า เลือดในกายเขาก็เดือดพล่านอยู่ดี เขารีบจัดทัพและออกเดินทางทันทีเช่นกัน

วันที่สิบเก้า เดือนสอง รัชศกหยวนเหอปีที่สาม เมืองจิ่วเจียงถูกตีแตก

เมื่อเจิ้นหนานอ๋องเสิ่นคุนหยางซึ่งอยู่ไกลถึงหนานเจียงได้รับคำสั่งโยกย้ายทหารจึงรีบนำกองทัพไป๋ไปรวมตัวกับไป๋ชิงเหยียนที่ต้าเยี่ยนทันที

เจิ้นหนานอ๋องจัดทัพออกเดินทางไปยังชายแดนของต้าเยี่ยนในวันที่ได้รับคำสั่งจากไป๋ชิงเหยียนทันที

ไป๋ชิงผิงซึ่งอยู่ในเมืองหลวงส่งอาวุธหน้าไม้และลูกธนูที่ทำขึ้นจากผงหมึกดำชุดแรกไปให้กองทัพต้าโจวเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้เขากำลังสั่งให้คนเร่งผลิตอาวุธชุดที่สองตามภาพที่ไป๋ชิงอวิ๋นให้มาใหม่อย่างไม่หยุดพัก

เสนาบดีเว่ยปู้จิ้งแห่งกรมการคลังส่งเสบียงอาหารชุดแรกไปยังต้าเยี่ยนตามเส้นทางสามสายที่กำหนดไว้เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้เขากำลังรวบรวมเสบียงอาหารชุดต่อไปอยู่

เสนาบดีจางตวนหนิงแห่งกรมทหารประกาศเรื่องที่ไป๋ชิงเหยียนถูกลอบสังหารและตัดสินใจทำลายล้างต้าเยี่ยนให้ทุกคนรับรู้และเริ่มเกณฑ์ทหารเพิ่ม

ทหารที่ถอนตัวออกจากกองทัพต่างพากันมาสมัครเป็นทหารใหม่อีกครั้ง พวกเขากล่าวว่าแคว้นกำลังมีสงคราม พวกเขาต้องกลับมา!

ชาวบ้านชราคนหนึ่งคิดว่าต้าโจวกำลังเกณฑ์ทหารเพื่อไปช่วยชีวิตไป๋ชิงเหยียนจึงพาบุตรชายเพียงคนเดียวของตัวเองมาสมัครเป็นทหารด้วยตัวเอง!

ทหารที่มีหน้าที่รับสมัครกล่าวขึ้น “ท่านลุง ต้าโจวมีกฎว่าบุตรคนเดียวห้ามสมัครเป็นทหารขอรับ”

ชาวบ้านชรากลับเอ่ยว่า “ฝ่าบาททรงเสด็จไปสนามรบหลายครั้งเพื่อปกป้องพวกเรา ตอนนี้ฝ่าบาทถูกขังอยู่ในต้าเยี่ยน พวกเราล้วนคือบุรุษคนดีของแคว้นต้าโจว เหตุใดจะไปสนามรบไม่ได้กัน!”

……….