สตรีแกร่งตระกูลไป๋ 1577 ได้ความดีความชอบคนเดียว

ตอนที่ 1577 ได้ความดีความชอบคนเดียว

คำกล่าวของหมอที่บอกว่าหลู่หยวนเผิงทนได้อีกแค่ไม่กี่ชั่วยามราวกับมีดปักลงบนหัวใจของไป๋จิ่นจื้อซ้ำไปซ้ำมาจนนางทนไม่ไหว

เหลืออีกแค่ไม่กี่ชั่วยามเท่านั้น หากให้คนไปตามหมอหงมาที่นี่คงไม่ทันการแน่นอน ไม่สู้พาหลู่หยวนเผิงไปหาหมอหงดีกว่า

ไม่นานทหารก็เตรียมรถม้าเรียบร้อย ไป่จิ่นจื้อให้คนล่วงหน้าไปบอกหมอหงที่เมืองเส่อชวีก่อน ส่วนนางจะนั่งรถม้าไปพร้อมหลู่หยวนเผิง เช่นนี้จะได้ประหยัดเวลากว่าเดิม

รถม้าจะวิ่งช้าหรือเร็วเกินไปไม่ได้ ไป๋จิ่นจื้อนั่งจับมือหลู่หยวนเผิงและคุยกับเขาไปตลอดทาง นางไม่รู้ว่าหลู่หยวนเผิงจะได้ยินสิ่งที่นางกล่าวบ้างหรือไม่

“ก่อนหน้านี้ซือหม่าผิงบอกว่าหากใต้หล้ารวมเป็นหนึ่งสำเร็จพวกเราสามคนจะออกไปท่องเที่ยวใต้หล้า ลิ้มลองอาหารเลิศรสตามที่ต่างๆ ด้วยกัน เขายังสัญญาว่าจะมอบหมากรุกหยกให้พวกเราคนละชุดด้วย ทว่า เขาจะให้พวกเราก็ต่อเมื่อพวกเราเอาชนะเขาได้เท่านั้น! เขาบอกว่าพวกเราจะชนะเขาได้ก็ต่อเมื่อพี่หญิงใหญ่สอนพวกเราเท่านั้นไม่ใช่หรือ เมื่อเจ้าดีขึ้น ข้าจะไปขอร้องให้พี่หญิงใหญ่สอนพวกเราเล่นหมาก…”

น้ำเสียงของไป๋จิ่นจื้อสั่นเทาอยู่บนรถม้าที่โคลงเคลงไปมา

“หลู่หยวนเผิง เจ้าต้องรอดนะ! เมื่อกลับถึงเมืองหลวงพวกเราจะไม่บอกซือหม่าผิงว่าเจ้าได้รับบาดเจ็บในครั้งนี้ มิเช่นนั้นซือหม่าผิงต้องบอกว่าพวกเราขาดเขาไม่ได้ในสนามรบแน่นอน…” ไป๋จิ่นจื้อบีบมือหลู่หยวนเผิง “เจ้าได้ยินหรือไม่!”

หมอหงเพิ่งรักษาทหารกองทัพไป๋และกองทัพผิงอันที่ได้รับบาดเจ็บกลับมาเสร็จก็เห็นเว่ยจงเดินเข้ามาเชิญเขาด้วยตัวเอง

“หลู่หยวนเผิงหลานชายของหลู่ไท่เว่ยคุ้มครองเกาอี้อ๋องจนได้รับบาดเจ็บหนัก อาการของเขาไม่ค่อยสู้ดีนัก ตอนนี้รถม้ากำลังเดินทางมาที่นี่ ฝ่าบาทตรัสว่าสถานการณ์เร่งด่วนคงต้องรบกวนท่านหมอหงเดินทางไปพบพวกเขาระหว่างทาง ข้าจะคุ้มกันท่านหมอหงไปเองขอรับ” เว่ยจงกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

ไป๋ชิงเหยียนคิดว่าหลู่หยวนเผิงได้รับบาดเจ็บแค่ผิวเผินเหมือนที่นางได้รับเพราะหลู่หยวนเผิงสวมเสื้อเกราะอยู่ นางไม่คิดเลยว่าหลู่หยวนเผิงจะปกป้องไป๋จิ่นจื้อจนถูกธนูยิงที่หลังและยังฝืนขี่ม้าไปจนถึงเมืองโดยไม่ปริปากบอกสักคำเช่นนี้

นางให้เว่ยจงไปตามหมอหง จากนั้นให้คนไปนำลูกธนูที่ถูกดึงออกมาจากร่างของทหารที่ได้รับบาดเจ็บมาพิจารณาดูอย่างละเอียดท่ามกลางแสงไฟ

นางเปรียบเทียบลูกธนูของต้าโจวกับลูกธนูของกองทัพซีผิงอย่างละเอียด

ตอนนี้ลูกธนูของต้าโจวมีส่วนผสมของผงหมึกดำจึงทำให้ธนูของต้าโจวแหลมคมและทนทานยิ่งกว่าเดิม!

ลูกธนูกว่าครึ่งของต้าเยี่ยนมีส่วนผสมของผงหมึกดำเช่นกัน กองทัพซีผิงได้ผงหมึกดำเหล่านี้มาจากที่ใดกัน!

ไป๋ชิงเหยียนเงยหน้าขึ้น แคว้นเทียนเฟิ่ง…

บางทีตอนที่จักรพรรดิต้าเยี่ยนร่วมมือกับแคว้นตงอี๋ เชื้อพระวงศ์ของต้าเยี่ยนอาจแอบร่วมมือกับแคว้นเทียนเฟิ่งแล้วเช่นเดียวกัน

ซ่าเอ่อร์เข่อฮั่นเตรียมแผนสำรองไว้สองทางเหมือนกันสินะ!

ไป๋ชิงเหยียนไม่สงสัยแม้แต่น้อยว่ามู่หรงลี่จะเป็นคนร่วมมือกับเทียนเฟิ่งเอง แม้มู่หรงลี่อยากสร้างปัญหาให้ต้าโจว ทว่า เขารู้ความโลภของเทียนเฟิ่งดีดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะร่วมมือกับตงอี๋แทน

หากต้องการรู้ว่าเทียนเฟิ่งกับเชื้อพระวงศ์ของต้าเยี่ยนมีความสัมพันธ์เช่นไรกันแน่ พรุ่งนี้เมื่อจับเป็นซีผิงอ๋องซื่อจื่อได้นางค่อยให้คนสอบสวนเขาก็สิ้นเรื่อง

ไป๋ชิงเหยียนโยนลูกธนูลงในถาดสีดำ ตอนนี้ในสายตาของไป๋ชิงเหยียนแคว้นเทียนเฟิ่งไม่ได้มีความน่ากลัวแม้แต่น้อย

กองทัพช้างของซ่าเอ่อร์เข่อฮั่นผู้เป็นจักรพรรดิของแคว้นเทียนเฟิ่งถูกกองทัพต้าเยี่ยนและต้าโจวร่วมมือกันทำลายจนสูญเสียอย่างหนักในแคว้นซีเหลียง เขาไม่กลับไปฟื้นฟูกองทัพของตัวเอง เตรียมเสบียงอาหารและดูแลกองทัพใหม่ให้ดี กลับเอาแต่อยากได้หยกจักจั่นที่อยู่ในมือของนางเพื่อย้อนเวลากลับไปแก้ไขเรื่องทุกอย่างใหม่เท่านั้น

ต่อให้จักรพรรดิเช่นนี้จะทำสงครามเก่ง วางแผนการรบเก่งเพียงใดก็ไม่น่าหวาดกลัวอยู่ดี

รถม้าของหมอหงออกจากเมืองเส่อชวีได้ไม่นานก็พบกับรถม้าของไป๋จิ่นจื้อพอดี

เมื่อไป๋จิ่นจื้อเห็นหมอหงจึงน้ำตาไหลพรากทันที “ท่านหมอหง!”

หมอหงก้าวขึ้นไปบนรถม้า เขาคุกเข่าลงข้างกายหลู่หยวนเผิงแล้วจับชีพจรของเขา ไม่นานสีหน้าของหมอหงก็เคร่งเครียดขึ้นทันที เขาให้อิ๋นซวงหยิบยาเม็ดที่ปรุงขึ้นพิเศษและโสมร้อยปีออกมาจากกล่องยา จากนั้นง้างปากของหลู่หยวนเผิงและกรอกยาเข้าไปในปากของเขา หมอหงสั่งให้คนบังรถม้าเร่งความเร็วขึ้นกว่าเดิม

เมื่อเห็นหมอหงไม่ได้ถอดใจเหมือนที่หมอคนเก่าทำไป๋จิ่นจื้อจึงเริ่มมีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง นางใช้แขนเสื้อเช็ดน้ำตาของตัวเอง จากนั้นนั่งเฝ้าหลู่หยวนเผิงอยู่ด้านข้างโดยไม่กล้ารบกวนท่านหมอหง

“คุณหนูสี่…” หมอหงมองไปทางไป๋จิ่นจื้อที่คราบน้ำตายังติดอยู่บนใบหน้า “คุณชายหกตระกูลหลู่ได้รับบาดเจ็บหนักมาก ข้าจะช่วยให้เต็มที่ที่สุด ทว่า คุณหนูสี่ก็ต้องเตรียมใจไว้ด้วยนะขอรับ”

ไป๋จิ่นจื้อเข้าใจว่าท่านหมอหงหมายถึงสิ่งใด นางกำหมัดแน่น…

“หลู่หยวนเผิง เดี๋ยวข้าจะเขียนจดหมายไปบอกซือหม่าผิง!” ไป๋จิ่นจื้อกล่าวกับหลู่หยวนเผิงอีกครั้ง “ท่านหมอหงจะช่วยเจ้าเต็มที่ ทว่า หากเจ้าไม่พยายามฟื้นขึ้นมาก่อนที่ซือหม่าผิงเดินทางมาถึงเจ้าเตรียมถูกเขาหัวเราะเยาะได้เลย”

เมื่อรถม้าเข้ามาในเมืองเส่อชวี ไป๋ชิงเหยียนเห็นคนแบกร่างของหลู่หยวนเผิงเข้าไปในห้องที่มีเตาผิงใต้ดินให้ความอบอุ่นด้วยตัวเอง หมอหงเขียนใบสั่งยาเสร็จตั้งแต่บนรถ เขาสั่งให้คนไปต้มยามาให้หลู่หยวนเผิงดื่มทันที

ทว่า เมื่อต้มมาเสร็จแล้วจะป้อนหลู่หยวนเผิงเช่นไรก็คือปัญหาอยู่ดี

“ประคองคนขึ้นมา บีบจมูกเขาและกรอกยาลงไป! ต้องกรอกลงไปให้หมด…” ไป๋ชิงเหยียนกล่าวเสียงขรึม

หากไม่กรอกยาลงไปก็เท่ากับรอความตายเท่านั้น

เว่ยจงได้รับคำสั่งจึงค่อยๆ ประคองร่างของหลู่หยวนเผิงขึ้นโดยพยายามไม่ให้โดนแผลของเขา ไป๋ชิงเหยียนรับถ้วยยาจากอิ๋นซวง จากนั้นใช้ช้อนกรอกยาใส่ปากของหลู่หยวนเผิงทีละนิดด้วยตัวเองโดยไม่สนบาดแผลที่ขาของตัวเอง ในที่สุดก็ป้อนยาให้เขาจนหมดถ้วยสำเร็จ

ไป๋ชิงเหยียนวางถ้วยยาลงบนโต๊ะ จากนั้นกล่าวกับอิ๋นซวง “หากมียาอีกก็ป้อนเขาเช่นนี้”

“เจ้าค่ะ” อิ๋นซวงพยักหน้าอย่างจริงจัง

“ฝ่าบาท จงกั๋วอ๋องมาถึงแล้วพ่ะย่ะค่ะ” ทหารที่อยู่ด้านนอกรายงาน

ไป๋ชิงเหยียนใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดมือ จากนั้นกล่าวกับอิ๋นซวง “อิ๋นซวง ดูแลหลู่หยวนเผิงให้ดีนะ”

อิ๋นซวงพยักหน้าอีกครั้ง “ดูแลไม่ให้คลาดสายตาเจ้าค่ะ”

“เด็กดี!”

ไป๋ชิงเหยียนมองใบหน้าที่ซีดเผือดของหลู่หยวนเผิงอีกครั้ง นางเชื่อว่าหลู่หยวนเผิงเป็นคนดวงแข็ง เขาต้องหายดีแน่นอน

ไป๋จิ่นจื้อมองหลู่หยวนเผิงที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงแวบหนึ่ง เมื่อเห็นเว่ยจงประคองพี่หญิงใหญ่เดินออกไปด้านนอกแล้วนางจึงรีบตามไป “พี่หญิงใหญ่…”

ไป๋ชิงเหยียนซึ่งนั่งอยู่บนเกี้ยวได้ยินเสียงจึงหันไปมอง

“พี่หญิงใหญ่ พี่ชายเจ็ดมาถึงแล้ว พี่หญิงใหญ่จะออกเดินทางไปเมืองซีผิงจวิ้นแล้วใช่หรือไม่เจ้าคะ” ไป๋จิ่นจื้อกำหมัดที่แนบข้างลำตัวแน่น “หากพี่หญิงใหญ่จะไปที่นั่น ข้าอยากไปด้วยเจ้าค่ะ”

ไป๋จิ่นจื้อจะไปแก้แค้นให้หลู่หยวนเผิง นางจะตัดศีรษะของซีผิงซื่อจื่อและมาบอกให้หลู่หยวนเผิงรับรู้ หากเขาไม่รีบฟื้นขึ้นมาเขาจะไม่มีส่วนร่วมในสงครามทำลายล้างต้าเยี่ยนแน่ นางจะยึดความดีความชอบไว้แต่เพียงผู้เดียว

……………………………………………………………………..