สตรีแกร่งตระกูลไป๋ 1570 เป็นเกียรติอย่างยิ่ง

ตอนที่ 1570 เป็นเกียรติอย่างยิ่ง

ซีผิงซื่อจื่อหันไปมองที่ปรึกษาชุดดำ

“นางจงใจเปิดเผยที่อยู่ของตัวเองเช่นนี้ก็เพราะต้องการล่อพวกเราไปยังที่นั่น หากข้าเดาไม่ผิด จักรพรรดินีต้าโจวต้องสร้างกับดักไว้รอพวกเราแล้วแน่นอน”

ที่ปรึกษาชุดดำเตรียมเอ่ยสิ่งใดขึ้นมาอีก ทว่า ซีผิงซื่อจื่อยกมือห้ามไว้เสียก่อน

“แผนการรบเต็มไปด้วยกลอุบาย! ข้าเดาว่าที่จักรพรรดินีต้าโจวลงทุนทำเช่นนี้เพราะต้องการล่อพวกเราไปติดกับดักที่ใหญ่กว่า!”

ซีผิงซื่อจื่อกล่าวด้วยความมั่นใจ

“ดูเหมือนว่าจักรพรรดินีต้าโจวผู้นี้จะอับจนหนทางแล้ว”

ซีผิงซื่อจื่อกล่าวจบก็ชูดาบขึ้นสูง จากนั้นตะโกนเสียงดังลั่น

“บุกขึ้นไป!”

“ซื่อจื่อ ไม่ได้นะขอรับ!”

เสียงของที่ปรึกษาชุดดำถูกกลบด้วยเสียงโห่ร้องของทหารในกองทัพซีผิง เขาได้แต่มองซีผิงซื่อจื่อนำทหารกองทัพซีผิงบุกขึ้นไปบนภูเขา

พลธนูและพลหน้าไม้ที่ซ่อนตัวอยู่บนต้นไม้สูงมองเห็นทหารกองทัพซีผิงบุกขึ้นเขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมที่ติดไฟ พวกเขาง้างสายธนูและหน้าไม้เต็มเหนี่ยวอย่างเตรียมพร้อม ทว่า พวกเขาจะไม่ลงมือจนกว่าจะได้รับคำสั่งจ่กไป๋ชิงเหยียน

ไป๋ชิงเหยียนและทหารต้าโจวคนอื่นซ่อนตัวอยู่ด้านหลังต้นไม้ใหญ่ ทุกคนกลั้นลมหายใจนิ่ง…

เมื่อได้ยินเสียงของกองทัพซีผิงไป๋ชิงเหยียนจึงโผล่หน้าออกมาจากต้นไม้เล็กน้อย นางมองไปทางด้านล่างภูเขาก็เห็นทหารซีผิงกำลังถือคบเพลิงบุกขึ้นมาบนภูเขา

ไป๋ชิงเหยียนคาบขลุ่ยไว้ในปาก ง้างสายธนูเต็มแรง พยายามบังคับให้ตัวเองมีสติที่สุด…

นางต้องการให้ทหารซีผิงขึ้นมามากกว่านี้ มากกว่านี้อีกนิด!

เมื่อทหารซีผิงอยู่ห่างจากจุดที่ไป๋ชิงเหยียนให้ทหารต้าโจววางก้อนหิมะเอาไว้ห้าสิบก้าว สามสิบก้าว…ยี่สิบก้าว…

ไป๋ชิงเหยียนเป่าขลุ่ยซึ่งคาบอยู่ในปากสุดแรง จากนั้นปล่อยธนูที่ง้างอยู่ออกไปทันที

กองทัพซีผิงยังไม่ทันตั้งตัวได้ พวกเขายังไม่ทันเล็งธนูไปยังเงาดำที่อยู่บนต้นไม้ใหญ่ ทหารต้าโจวที่ใช้เชือกมัดแผ่นไม้กั้นก้อนหิมะเอาไว้ตระหว่างต้นไม้ใหญ่ก็รั้งเชือกทั้งสองข้างขึ้นสุดแรง

ก้อนหิมะที่ด้านในมีก้อนหินอยู่กลิ้นลงไปตามพื้นจากที่สูง

หิมะก้อนใหญ่กลิ้งลงไปกระแทกต้นไม้ใหญ่ด้านล่างจดเกิดเสียงดังสนั่น ต้นไม้ใหญ่โอนเอนไปมาจนทหารซีผิงมองไม่เห็นเหตุการณ์ด้านบนภูเขา

ก้อนหิมะหลายก้อนกลิ้งลงมากระแทกร่างของทหารซีผิงจนพวกเขาได้แต่เบิกตาโพลงด้วยความตกใจ

ฝนธนู ก้อนหิมะ ตกลงมาไม่หยุดหย่อน ทั่วบริเวณเต็มไปด้วยเสียงร้องอย่างเจ็บปวด

“มีกับดัก! มีกับดัก”

แม่ทัพด่านหน้าของซีผิงตะโกนขึ้น

“ถอยเร็ว ถอย!”

ไป๋ชิงเหยียนเล็งธนูอย่างแม่นยำ จากนั้นปล่อยลูกธนูออกไป…

แม่ทัพของกองทัพซีผิงผู้นั้นไม่มีโอกาสตะโกนร้องให้ถอยทัพอีกต่อไป เขาถูกธนูแทงทะลุลำคอจนร่างทรุดลงบนพื้น เขาเบิกตาโพลงมองไปทางไฟที่กำลังลุกโชนอยู่ไม่ไกลออกไป

ไป๋ชิงเหยียนเป่าขลุ่ยขึ้นอีกครั้งด้วยแววตาเคร่งขรึม

เมื่อเสียงขลุ่ยดังขึ้นท่ามกลางป่าทึบอีกครั้งพลธนูและหน้าไม้ที่อยู่บนต้นไม้สูงจึงหยุดยิงธนูทันที

“บุก!”

สิ้นเสียงคำสั่งของไป๋ชิงเหยียนทหารต้าโจวที่ซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้จึงชักดาบมุ่งตรงไปยังทหารซีผิงที่กำลังบุกขึ้นมาบนภูเขาทันที เสียงสู้รบดังกระหึ่มขึ้นกลางป่า เมื่อสังหารกองทัพซีผิงกลุ่มแรกจนหมดสิ้น พวกเขาจึงรีบเก็บลูกธนูที่หล่นอยู่บนพื้นด้วยความรวดเร็ว

ซีผิงซื่อจื่อเห็นทหารของตัวพากันประคองร่างของสหายวิ่งหลบหนีลงจากภูเขาด้วยร่างที่สะบักสะบอมจึงลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจ

“เป็น…เป็นไปได้อย่างใดกัน”

ที่ปรึกษาชุดดำกัดฟันกรอด จากนั้นกล่าวขึ้น

“จักรพรรดินีต้าโจวทรงเก่งกาจในการรบมาก พวกเราควรดักพวกเขาอยู่ด้านล่างภูเขาและส่งคนไปขอทัพเสริมจากเชื้อพระวงศ์คนอื่นๆ พ่ะย่ะค่ะ”

ซีผิงซื่อจื่อกำหมัดแน่น หากส่งคนไปขอความช่วยเหลือจากเชื้อพระวงศ์คนอื่นๆ และพวกเขามีส่วนช่วยสังหารไป๋ชิงเหยียนก็เท่ากับทำลายแผนการที่วางไว้ตั้งแต่แรกของบิดาของเขา

เสด็จพ่อของเขาบอกว่าขอเพียงสังหารจักรพรรดินีต้าโจวได้จึงจะสามารถข่มขวัญอ๋องคนอื่นๆ ได้ พวกเขาจึงจะเคารพเสด็จพ่อของเขาเป็นใหญ่

ตอนนี้เสด็จพ่อของเขาเสียชีวิตลงแล้ว เขายังเด็ก หากไม่สามารถให้กองทัพซีผิงสังหารจักรพรรดินีต้าโจวได้ หลังจากนี้เขาคงไม่อาจมีอำนาจเหนือเชื้อพระวงศ์คนอื่นได้

“ซื่อจื่อ!”

ที่ปรึกษาชุดดำเห็นซีผิงซื่อจื่อกำลังลังเลจึงก้าวไปด้านหน้า

“ตอนนี้มิใช่เวลาคิดแย่งสังหารจักรพรรดินีต้าโจวเพื่อความดีความชอบและความโกรธชั่ววูบนะขอรับ พวกเราควรคิดหาวิธีสังหารจักรพรรดินีต้าโจวให้ได้ถึงจะถูก มิเช่นนั้นหากจักรพรรดินีต้าโจวได้รับการช่วยเหลือจากทัพเสริมของต้าโจว นางต้องกลับมาแก้แค้นกองทัพซีผิงเป็นกองทัพแรกแน่นอนขอรับ”

ซีผิงซื่อจื่อนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ไม่นานจึงเงยหน้าขึ้น เขามองไปทางภูเขาด้วยแววตาเคียดแค้น

“ข้าไม่เชื่อหรอกว่าเมื่อพวกมันยิงธนูจนหมดแล้วจักรพรรดินีต้าโจวจะเสกธนูออกมาได้อีก บุกขึ้นไปใหม่ ให้ทุกคนบุกขึ้นไปเดี๋ยวนี้!”

ซีผิงซื่อจื่อส่งทหารกลุ่มที่สองบุกขึ้นไปบนภูเขาโดยไม่ปล่อยให้จักรพรรดินีต้าโจวมีเวลาเตรียมตัวแม้แต่น้อย

ตอนนี้ทหารที่ไป๋ชิงเหยียนส่งไปสำรวจเส้นทางหนีกลับมารายงานนางแล้ว

“ฝ่าบาท มีเพียงลำธารขนาดใหญ่ที่อยู่ด้านล่างภูเขาเท่านั้นที่ไม่ถูกล้อมพ่ะย่ะค่ะ ทว่า น้ำในลำธารไม่ได้จับตัวแข็ง…”

ทหารรายงานเสียงหอบ

ไป๋ชิงเหยียนพยักหน้า นางมีแผนในใจแล้ว

“รายงาน!”

สายลับของกองทัพไป๋วิ่งขึ้นมารายงานอีกครั้ง

“เสี่ยวไป๋ไซว่ ซีผิงซื่อจื่อส่งทหารขึ้นมาอีกแล้วขอรับ”

ไป๋ชิงเหยียนกำหมัดแน่น แม้นางจะไม่อยากทำเช่นนี้ ทว่า นางต้องตัดสินใจอย่างเด็ดขาด

“เหลือคนไว้ถ่วงเวลาพวกนั้น คนที่เหลือรีบถอยหนีไป…”

“ฝ่าบาท!”

หลิ่วผิงเกากำหมัดกล่าวขึ้นก่อนที่ไป๋ชิงเหยียนจะกล่าวจบ

“กระหม่อมจะอยู่ถ่วงเวลาเองพ่ะย่ะค่ะ!”

เมื่อเห็นไป๋ชิงเหยียนเม้มปากนิ่ง หลิ่วผิงเกาจึงมองไปทางไป๋ชิงเหยียนด้วยสีหน้าจริงจัง

“ที่ครั้งนี้กระหม่อมได้ติดตามมาคุ้มกันฝ่าบาทเป็นเพราะกระหม่อมแย่งหน้าที่นี้มาจากแม่ทัพเฉิงของกองทัพไป๋ กระหม่อมทราบดีว่ายามมีศึกฝ่าบาทจะบุกเป็นด่านหน้าเสมอ ทว่า กระหม่อมจะปล่อยให้ฝ่าบาทเสี่ยงอันตรายไม่ได้! ครั้งนี้เป็นความผิดและไม่รอบคอบของกระหม่อมฝ่าบาทจึงตกอยู่ในอันตรายเช่นนี้ กระหม่อมอยากทำสิ่งนี้เพื่อชดใช้ความผิด ฝ่าบาทโปรดทรงพระราชทานอนุญาตด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”

หลิ่วผิงเกาโค้งกายคำนับไป๋ชิงเหยียน จากนั้นเงยหน้ามองหญิงสาวอีกครั้ง แสงไฟจากกระท่อมสะท้อนแวววตาที่เด็ดเดี่ยวของหลิ่วผิงเกาจนเห็นอย่างชัดเจน เขากล่าวขึ้น

“ฝ่าบาท กระหม่อมรู้สึกเป็นเกียรติยิ่งนักที่ได้ติดตามมาออกรบกับฝ่าบาท หากชาติหน้ามีจริง กระหม่อมขอเกิดมาติดตามฝ่าบาทอีกพ่ะย่ะค่ะ”

“ฝ่าบาท กระหม่อมจะอยู่เองพ่ะย่ะค่ะ!”

“กระหม่อมก็ยินดีอยู่พ่ะย่ะค่ะ”

เหล่าทหารที่อยู่รอบกายไป๋ชิงเหยียนพากันก้าวออกมา พวกเขายินดีอยู่ถ่วงเวลาให้สหายของตัวเองหนีไป

พวกเขารู้ดีว่าการอยู่ต่อมีเพียงความตายเท่านั้น ทว่า พวกเขาก็ยังยินดีสละชีวิตให้สหายคนอื่นพาฝ่าบาทของพวกเขาหลบหนีไปก่อน

หัวหน้ากองร้อยคนหนึ่งที่ถูกศัตรูตัดขาและกำลังพักอยู่ไม่ห่างออกไปได้ยินคำนี้จึงให้สหายอีกคนประคองร่างเขาลุกขึ้น เขาเดินตรงมาทางไป๋ชิงเหยียน จากนั้นกล่าวขึ้น

“ฝ่าบาท พวกกระหม่อมจะอยู่เองพ่ะย่ะค่ะ พวกกระหม่อมได้รับบาดเจ็บ ไม่สามารถข้ามแม่น้ำได้ มิเช่นนั้นจะยิ่งเป็นตัวถ่วงของกองทัพ พวกกระหม่อมจะอยู่ถ่วงเวลาให้เองพ่ะย่ะค่ะ”

โหมดอ่านต่อเนื่อง

เมื่อเข้าสู่หน้านิยายที่ถูกล็อกด้วยเหรียญระบบจะใช้เหรียญปลดล็อกตอนต่อไปโดยอัตโนมัติ

• เมื่อเหรียญทองหมด สามารถเติมเงินแล้วอ่านต่อได้เลย ไม่สะดุด

• โหมดอ่านต่อเนื่องจะเป็นการตั้งค่ารายเรื่อง และปิดโหมด อัตโนมัติเมื่อออกจากหน้าการอ่านนิยายเรื่องนั้น

อ่านน้อยลง

คุณคิดเห็นอย่างไรกับเรื่องนี้