ตอนที่ 1564 ตายตาไม่หลับ
ฝนธนูพุ่งตรงไปยังร่างของไป๋ชิงเหยียน ทว่า มันโดนแค่ท้องของม้าศึกและแขนของไป๋ชิงเหยียนเท่านั้น ซีผิงอ๋องคิดว่าเมื่อไป๋ชิงเหยียนหล่นจากหลังม้า ต่อให้นางไม่ตาย สถานการณ์ก็คงพลิกจนฝ่ายเขาได้เปรียบ ทว่า เขาไม่คิดเลยว่าไป๋ชิงเหยียนจะยิ่งสังหารอย่างดุดันขึ้นกว่าเดิม
ทหารของต้าโจวทำศึกด้วยความดุเดือด พวกเขาไล่ต้อนทหารกองทัพซีผิงเข้าไปในป่าลึก ส่วนพวกเขาไล่ตามสังหารไปติดๆ
พลทหารธนูรีบลงมาช่วยเจ้านายของตัวเองจากเนินเขาทางขวา ทว่า พวกเขานึกไม่ถึงเลยว่าตัวเองจะตกเป็นฝ่ายรับเช่นนี้
ขณะที่ไป๋ชิงเหยียนแทงหอกเข้าที่ร่างของพลทหารธนูคนหนึ่งนางก็ได้ยินเสียงธนูดังแว่วขึ้น ไป๋ชิงเหยียนรู้ทันทีว่าโอกาสของนางมาถึงแล้ว
ไป๋ชิงเหยียนหันหลังกลับไป นางใช้มือปาดเลือดของศัตรูที่เปื้อนบนใบหน้าออก จากนั้นกล่าวกับหลิ่วผิงเกาเสียงดังลั่น
“ถ่ายทอดคำสั่งให้ทหารหยิบธนูที่ตกอยู่บนพื้นยิงไปยังศัตรูที่กำลังวิ่งลงมาจากเนินเขาฝั่งขวาให้เกลี้ยง! กองทัพไป๋ตามเราเข้าไปสังหารศัตรูที่เหลือในป่าลึก!”
แม้ซีผิงอ๋องอยู่ไกลก็ยังได้ยินคำสั่งของไป๋ชิงเหยียน เขานิ่งอึ้งไปด้วยตวามตกใจ ไม่นาจึงรีบหยิบขลุ่ยซึ่งแขวนอยู่ที่ลำคอออกมาเป่าส่งสัญญาณให้พลธนูที่กำลังจะลงมาจากเนินเขาฝั่งขวารีบย้อนกลับขึ้นไปด้านบน
ไป๋ชิงเหยียนได้ยินเสียงสัญญาณอีกครั้ง นางรีบหันไปมองทางต้นเสียง…
ซีผิงอ๋องสวมชุดกันหนาวเช่นเดียวกับทหารคนอื่น หากเขาไม่ได้ถูกทหารคุ้มกันให้ถอยหลังหนีก็คงไม่เป็นที่สะดุดตามากนัก
ไป๋ชิงเหยียนใช้เท้าคีบธนูคันหนึ่งซึ่งตกอยู่บนพื้นขึ้นมา นางจับธนูไว้ในมือมั่น หยิบลูกธนูออกมา จากนั้นง้างสายธนูเต็มเหนี่ยว เหงื่อบริเวณหน้าผากของหญิงสาวไหลซึมไปตามคางที่เปื้อนไปด้วยเลือด…
ซีผิงอ๋องเหมือนจะรับรู้ได้ว่าไป๋ชิงเหยียนกำลังเล็งยิงธนูมาทางเขา
หากเขาจำไม่ผิด…ไป๋ชิงเหยียนยิงธนูได้แม่นยำมาก
เมื่อธนูถูกปล่อยออกมา…ต้องแทงทะลุลำคอ
ซีผิงอ๋องเบิกตาโพลง เขารีบเบี่ยงตัวหลบในทันที ทว่า ไม่ทันแล้ว ลูกธนูแทงทะลุลำคอของซีผิงอ๋อง
“ซีผิงอ๋อง!”
“ซีผิงอ๋อง!”
ซีผิงอ๋อง…เมื่อไป๋ชิงเหยียนได้ยินคำเรียกของทหารก็รู้ทันทีว่าผู้ที่บงการเรื่องนี้คือผู้ใด
ก่อนสิ้นลมซีผิงอ๋องใช้มือกุมลำคอของตัวเองพลางเบิกตาโพลงมองไปทางไป๋ชิงเหยียน ขลุ่ยหลุดออกจากปากของเขาช้าๆ เลือดสดไหลทะลักออกมาแทนที่
สายตาของเขาขณะที่ยังมีลมหายใจจับจ้องอยู่ที่ร่างของสตรีที่ลดธนูลง หญิงสาวหันไปสังหารศัตรูคนอื่นต่อโดยไม่ได้ปรายตามองมาที่เขาแม้แต่น้อย
สตรีผู้นั้นทิ้งหอกยาวในมือลง จากนั้นก้มหยิบดาบสองเล่มขึ้นมาจากพื้นด้วยความคล่องแคล่ว ร่างของนางไม่ได้สวมชุดเกราะ ทว่า นางสังหารศัตรูได้อย่างแม่นยำและเด็ดเดี่ยว
ทั้งๆ ที่ดูเหมือนเป็นสตรีที่อ่อนแอ ทว่า ยามนางฟันศีรษะของศัตรูนางไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย
ถึงนางได้รับบาดเจ็บที่ตกจากหลังม้า เหตุใดนางจึงยังเก่งกาจถึงเพียงนี้กัน!
ซีผิงอ๋องไม่อยากยอมแพ้!
เขานำทหารมาถึงห้าหมื่นนาย เขาคือแม่ทัพใหญ่…ต่อให้ทหารในกองทัพของเขาล้มตายจนหมดเขาก็ไม่มีทางตาย! เขาจะตายได้อย่างใดกัน!
เลือดสดไหลทะลักออกมาจากลำคอผ่านซอกนิ้วของซีผิงอ๋อง สติของซีผิงอ๋องค่อยดับวูบลง ร่างทั้งร่างล้มลงบนพื้น
“รีบไปรายงานซื่อจื่อ! ซีผิงอ๋องถูกสังหารแล้ว!”
ตอนนี้ซื่อจื่อของซีผิงอ๋องกำลังพาพลทหารกองทัพใหญ่ดักรอไป๋ชิงเหยียนอยู่ที่ทางออก พลทหารโล่ยืนเรียงแถวกระดาน พลทหารธนูเตรียมพร้อมลงมือตลอดเวลา พลทหารม้ากำดาบในมือแน่นอย่างรอสังหารเหยื่อที่กำลังเข้ามาติดกับพวกเขา
ซีผิงซื่อจื่อได้ยินเสียงสู้รบดังมาจากเนินเขาฝั่งขวา ทว่า กองทัพต้าโจวไม่ปรากฏตัวขึ้นเสียที เขานั่งกำธนูอยู่บนหลังม้าศึกพลางมองไปเบื้องหน้าด้วยแววตามุ่งมั่น เชื่อมือการทำสงครามของบิดาตัวเองมาโดยตลอด หลายปีมานี้บิดาของเขาแค่ซ่อนความสามารถที่แท้จริงของตัวเองไว้เท่านั้น ทุกครั้งที่บิดากลับมาจากการทำสงครามกับหนานเยี่ยนท่านจะกลับมาวิเคราะห์สถานการณ์รบให้เขาฟังทุกครั้ง
ที่จักรพรรดินีต้าโจวมีชื่อเสียงโด่งดังในการทำสงครามเป็นเพราะนางยังไม่เคยเผชิญหน้ากับบิดาของเขา ยิ่งไปกว่านั้นครั้งนี้พวกเขาพาทหารมามากกว่าทหารของต้าโจวหลายเท่านัก!
ซีผิงซื่อจื่อรู้ดีว่าที่บิดาของเขาให้เขาดักรอจักรพรรดินีต้าโจวอยู่ที่นี่เป็นเพราะต้องการให้เขาแสดงความสามารถของตัวเองให้เหล่าทหารในกองทัพได้เห็น ครั้งนี้เขาจะไม่ทำให้บิดาผิดหวังเด็ดขาด!
“รายงาน! ซีผิงอ๋องมีรับสั่งให้ทหารไปเสริมทัพบนเนินเขาฝั่งขวา”
ซีผิงซื่อจื่อได้ยินเช่นนี้จึงกล่าวขึ้น
“ทหารทุกคน…”
ซีผิงซื่อจื่อยังไม่ทันกล่าวจบก็มีทหารถ่ายทอดคำสั่งอีกคนหนึ่งขี่ม้าเร็วตรงมาทางนี้ด้วยความรีบร้อน
“รายงาน…”
ซีผิงซื่อจื่อเม้มปากแน่น เขาจ้องไปที่ทหารซึ่งมาใหม่นิ่ง
“ซื่อจื่อ ซีผิงอ๋องถูกศัตรูสังหารแล้วขอรับ! ท่านรีบไปควบคุมสถานการณ์เถิดขอรับ!”
ซีผิงซื่อจื่อได้ยินเช่นนี้จึงเกือบหล่นจากหลังม้า เขาตวาดขึ้นเสียงดังลั่น
“เจ้าว่าอันใดนะ!”
“ซีผิงซื่อจื่อ ซีผิงอ๋องถูกธนูยิงทะลุลำคอขอรับ! สหายของเราที่ดักซุ่มอยู่บนเนินเขาถูกกองทัพต้าโจวยิงสังหาร ตอนนี้ทหารต้าโจวบุกหนีออกไปจากวงล้อมของพวกเราได้แล้วขอรับ อีกไม่นานทัพเสริมคงมาที่นี่แน่นอน รองแม่ทัพหวงให้ข้ามารายงานซื่อจื่อให้ซื่อจื่อรีบตัดสินใจขอรับ จักรพรรดินีต้าโจวยังอยู่ในป่าลึก พวกเราจะไล่สังหารนางต่อหรือจะถอยทัพขอรับ!”
ททหารถ่ายทอดคำสั่งกล่าวด้วยความรวดเร็ว
เมื่อซีผิงอ๋องเสียชีวิตลงก็เปรียบเสมือนภูเขาใหญ่ที่คอยคุ้มกันซีผิงซื่อจื่อถล่มลงด้วย เขาจะไม่ตกใจได้อย่างใดกัน!
ถูกธนูยิงทะลุลำคอ…
มีเพียงจักรพรรดินีต้าโจวไป๋ชิงเหยียนเท่านั้นที่มีความสามารถเช่นนี้!
ไป๋ชิงเหยียน!
ซีผิงซื่อจื่อเดือดดาลถึงขีดสุด ความโกรธแค้นและโมโหปะปนกันจนเขาตัวสั่นไปทั้งร่างราวกับไฟแค้นกำลังเผาทำลายร่างของเขา
“ทหารกองทัพซีผิงจงฟังให้ดี ผู้ใดสังหารจักรพรรดินีต้าโจวได้…จะได้รับทองหนึ่งพันตำลึง!”
ซีผิงซื่อจื่อชูดาบขึ้นสูง
“สังหารวจักรพรรดินีต้าโจว! ปกป้องแผ่นดินต้าเยี่ยน! แก้แค้นให้เสด็จพ่อของข้า! บุก!”
“บุก!”
สิ้นเสียงคำสั่งทหารม้าของกองทัพซีผิงมุ่งหน้ายังภูเขาที่ไฟกำลังลุกลามอยู่ทันที
เมื่อไป๋จิ่นจื้อที่ถูกสหายในกองทัพคุ้มกันจนหนีรอดออกมาเห็นประตูเมืองก็รู้สึกราวกับเห็นความหวัง
ไป๋จิ่นจื้อเห็นว่าหลู่หยวนเผิงที่อยู่ด้านหลังของนางแน่นิ่งไปจึงคว้าบังเหียนม้ามาควบคุมเอง
หลังของม้าศึกที่หลู่หยวนเผิงนั่งอยู่อาบไปด้วยเลือดสีแดง เสื้อเกราะของหลู่หยวนเผิงถูกธนูสามดอกแทงทะลุ เลือดสดไหลไปตามแรงกระแทกของม้าที่วิ่งไปด้วยความรวดเร็ว
ไป๋จิ่นจื้อมองไม่เห็นว่าใบหน้าของหลู่หยวนเผิงที่อยู่ทางด้านหลังของนางไร้สีเลือดแล้ว เขาพยายามฝืนด้วยแรงเฮือกสุดท้ายเท่านั้น
“ฝ่าบาทถูกลอบโจมตี รีบเปิดประตูเมืองเดี๋ยวนี้!”
ไป๋จิ่นจื้อรีบตะโกนขึ้นเสียงดังลั่นทั้งๆ ที่ยังไปไม่ถึงประตูเมือง น้ำเสียงของนางสั่นเทาจนโดยที่นางไม่รู้ตัว
“ฝ่าบาทถูกลอบโจมตี แม่ทัพคุ้มกันเมืองรีบเปิดประตูเมืองเดี๋ยวนี้!”
ไป๋จิ่นจื้อยังคงตะโกนขึ้นอย่างต่อเนื่อง
ทหารกองทัพไป๋ที่ตามไป๋จิ่นจื้อมาด้วยรีบตะโกนขึ้นเช่นเดียวกัน
“ฝ่าบาทถูกลอบโจมตี แม่ทัพคุ้มกันเมืองรีบเปิดประตูเมืองเดี๋ยวนี้!”
ทหารทัพคุ้มกันเมืองซึ่งยืนอยู่บนกำแพงเมืองเห็นม้าเร็ววิ่งมาแต่ไกล เขายังจับใจความเสียงตะโกนไม่ได้ก็มองเห็นเกาอี้อ๋องเป็นคนแรก!
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
