สตรีแกร่งตระกูลไป๋ 1555 เดินทางกลับ

ตอนที่ 1555 เดินทางกลับ

ไป๋จิ่นถงยังคงยืนอยู่หน้าจวนไม่ยอมเข้าไปด้านใน นางชี้นิ้วไปทางทิศตะวันออก “ไปเดี๋ยวนี้!”

ตานจือเห็นไป๋จิ่นถงไม่ยอมจบหากบ่าวรับใช้ชายไม่ไปตอนนี้นางจึงรีบกล่าวขึ้น “เจ้ารีบไปเถิด อย่าให้ท่านพี่โมโห!”

บ่าวรับใช้ชายรับคำและรีบวิ่งไปยังร้านเสื้อผ้าของตระกูลชุยทันที

ในอกเขามีของของคุณหนูสามอยู่ คุณหนูสามรีบร้อนให้เขานำของไปส่งถึงเพียงนี้ต่อให้เขาต้องวิ่งจนขาหักก็ต้องนำไปมอบให้ผู้ดูแลให้เร็วที่สุด!

เหว่ยซู่ที่เดินทางมาถึงเมืองหลวงแล้วลอบสังเกตุสถานการณ์อยู่ห่างๆ เขาเห็นคุณหนูสามที่เมาหนักถูกประคองเข้าไปในจวน เขามองสำรวจรอบๆ บริเวณจึงพบว่ามีคอยจับตาดูความเคลื่อนไหวของตระกูลชุยไม่น้อย ที่สำคัญมีคนลอบตามบ่าวรับใช้ชายผู้นั้นไปด้วย

เหว่ยซู่ไม่รู้ว่าสถานการณ์ของคุณหนูสามในตอนนี้ถือว่าอันตรายหรือไม่ เขาต้องหาทางเข้าพบคุณหนูสามให้ได้เสียก่อน

ตกดึก

ไป๋จิ่นถงเดินไปมาในห้องของตัวเองอย่างกระสับกระส่าย นางรู้ข่าวเรื่องนี้ช้าเกินไป…

ต่อให้ไป๋จิ่นถงจะส่งคนไปสืบเรื่องนี้ตั้งแต่ตอนที่เหล่าเชื้อพระวงศ์บีบให้จักรพรรดิต้าเยี่ยนสังหารผู้สำเร็จราชการไม่สำเร็จนางก็ทำสิ่งใดไม่ได้มากอยู่ดีเพราะตอนนี้นางถูกคนจับตาดูความเคลื่อนไหวอยู่ทุกฝีก้าว

ไป๋จิ่นถงนั่งขมวดคิ้วยุ่งอยู่บนเก้าอี้ริมหน้าต่าง ไม่รู้ว่าจักรพรรดิองค์น้อยของต้าเยี่ยนรับรู้เรื่องนี้และมีแผนการรับมือแล้วหรือไม่

หวังว่าจักรพรรดิต้าเยี่ยนและพี่เขยของนางจะส่งคนไปแฝงตัวอยู่ในกลุ่มของเชื้อพระวงศ์และรับรู้เรื่องนี้แล้วเช่นเดียวกัน

ไป๋จิ่นถงหันไปมองลมที่กำลังพัดแรงด้านนอกหน้าต่าง ทว่า ต่อให้จักรพรรดิองค์น้อยของต้าเยี่ยนรู้เรื่องนี้แล้วจะทำอันใดได้ ทหารยอดฝีมือที่พร้อมรับใช้จักรพรรดิต้าเยี่ยนอย่างสุดชีวิตอยู่ที่ต้าโจว เชื้อพระวงศ์เหล่านั้นมีกำลังทหารในมือ พวกเขาอาจฝ่าฝืนราชโองการของจักรพรรดิเพื่อผลประโยชน์ของตัวเองก็ได้ ที่สำคัญเมื่อพวกเขารู้ความจริงว่าผู้สำเร็จราชการคือพี่เขยของนาง พวกเขาก็สามารถใช้เรื่องนี้เป็นข้ออ้างได้แล้ว

ไป๋จิ่นถงเคาะนิ้วลงบนโต๊ะด้วยความหงุดหงิด ไม่นานจึงถอนหายใจออกมา จากนั้นยันโต๊ะลุกขึ้นยืนและเดินไปมาด้วยความกังวลอีกครั้ง สิ่งที่นางกังวลมากที่สุดในตอนนี้คือความปลอดภัยของพี่หญิงใหญ่ นางได้แต่หวังว่าจดหมายของนางจะถูกส่งไปถึงมือของพี่หญิงใหญ่โดยเร็วที่สุด

“เจ้านาย!”

ไป๋จิ่นถงได้ยินจึงหันไปตามเสียงเรียก นางเดินไปหยุดอยู่ริมหน้าต่าง เปิดหน้าต่างออก จากนั้นมองไปทางองครักษ์ที่ยืนอยู่ตรงมุมมืดของระเบียงทางเดิน

“มีอันใด…”

“เมื่อครู่ข้าได้รับสัญญาณลับว่าองครักษ์ข้างกายของคุณหนูใหญ่ต้องการพบเจ้านายขอรับ” องครักษ์ผู้นั้นตอบ

องครักษ์ลับผู้นี้คือองครักษ์ลับที่ไป๋ชิงเหยียนแบ่งให้ไป๋จิ่นถงตอนนางเดินทางจากมา องครักษ์ลับของราชวงศ์ล้วนรู้สัญญาณลับระหว่างกัน ต่อให้ไม่เคยพบหน้ากัน ทว่า พวกเขาสามารถติดต่อกันผ่านสัญญาณลับได้

ทว่า การทำเช่นนี้ก็ยังเสี่ยงอยู่ดี ตอนนี้ตระกูลชุยถูกจับตาดูอย่างแน่นหนา ความเคลื่อนไหวที่ผิดปกติเพียงเล็กน้อยก็อาจทำให้ผู้อื่นจับพิรุธได้

องครักษ์ลับที่พี่หญิงใหญ่ส่งมาต้องเป็นองครักษ์ยอดฝีมือ เขาต้องรู้สถานการณ์ของตระกูลชุยในตอนนี้ดี ทว่า เขายังคงเสี่ยงติดต่อองครักษ์ลับข้างกายของนางแสดงว่าเขามีเรื่องสำคัญมากอยากให้นางทำ

พี่หญิงใหญ่มีคำสั่ง ต่อให้นางต้องตายนางก็จะทำภารกิจนั้นให้สำเร็จให้ได้

ไป๋จิ่นถงตั้งสติ จากนั้นกล่าวขึ้น “บอกเขาว่า ยามเฉินของวันพรุ่งนี้ข้าจะไปพบเขาที่ร้านแพนเค้กทอดของผู้เฒ่าหลัว”

ไป๋จิ่นถงคำนวณเวลาแล้วกล่าวเปลี่ยนอีกครั้ง “ช่างเถิด ไปพบตอนนี้เลยแล้วกัน หอเสียนเห่อ…ให้คนเตรียมรถม้า ข้าจะไปทานอาหารมื้อดึกที่นั่น จากนั้นให้คนไปเชิญเถ้าแก่ร้านตงจี้มาพบข้า บอกเขาว่าข้าเสียใจที่ไม่ได้ไปร่วมงานเลี้ยงฉลองอายุครบหนึ่งเดือนของบุตรชายเขาเพราะต้องไปตามคำเชิญของคนสูงศักดิ์ เมื่อกลับมาถึงจวนและดื่มยาสร่างเมาเสร็จข้าจึงให้คนเตรียมของขวัญรับขวัญหลานชิ้นใหญ่ หวังว่าหวังหยวนวั่ยมาตามคำเชิญของข้า”

“ขอรับ”

คืนนี้ไป๋จิ่นถงต้องนอนไม่หลับแน่นอน แทนที่นางจะมัวเสียเวลานอนข่มตาให้หลับไม่สู้ไปพบคนที่พี่หญิงใหญ่ส่งมาดีกว่า

ไป๋จิ่นถงเปลี่ยนเครื่องแต่งกายเสร็จจึงออกจากจวนไปยังหอเสียนเห่อทันที นางต้องรีบพบคนของพี่หญิงใหญ่ก่อนที่หวังหยวนวั่ยจะเดินทางมาถึงตามคำเชิญ

ตานจือเดินถือโจ๊กแหวกม่านเข้ามาในห้องก็เห็นไป๋จิ่นถงกำลังสวมเสื้อคลุมผ่านฉากกั้น ตานจือรีบเดินเข้าไปด้านในฉากกั้น จากนั้นเอ่ยถามเสียงอ่อนโยน “ท่านพี่จะออกไปข้างนอกหรือเจ้าคะ”

“หวังหยวนวั่ยได้ลูกชาย เขาเชิญข้าไปร่วมงานเลี้ยงฉลองครบหนึ่งเดือนของบุตรชายเขานานแล้ว ทว่า วันนี้ข้ามีนัดกับเหล่าเชื้อพระวงศ์จึงได้แต่ทำผิดต่อหวังหยวนวั่ย วันนี้หลินเอ๋อร์บุตรของเขาอายุครบหนึ่งเดือน ข้าควรนำของขวัญไปแสดงความยินดีกับเขา” ไป๋จิ่นถงกล่าว

ตานจือรีบวางถ้วยโจ๊กลงบนโต๊ะด้านข้าง จากนั้นเข้าไปช่วยผูกเสื้อคลุมให้ไป๋จิ่นถง “ทว่า ท่านพี่ให้คนนำของขวัญไปร่วมแสดงความยินดีนานแล้วไม่ใช่หรือเจ้าคะ”

“ส่งคนไปมอบให้ไม่เหมือนกับข้านำไปให้ด้วยตัวเอง ข้าคงกลับดึกมาก เจ้านอนก่อนได้เลย ไม่ต้องรอข้า” ไป๋จิ่นถงเดินผ่านร่างของตานจือไปด้านนอกด้วยความร้อนใจ

ตานจือเดินตามหลังไป๋จิ่นถงไปอย่างรวดเร็ว นางย่อกายคำนับไป๋จิ่นถงตรงระเบียงทางเดิน จากนั้นมองตามร่างของไป๋จิ่นถงจนสุดสายตา นางถอนหายใจยาวออกมาอย่างสงสารคุณหนูของนางจับใจ

ไป๋จิ่นถงถูกบ่าวรับใช้ของหอเสียนเห่อพาไปยังห้องส่วนตัว บ่าวรับใช้ของไป๋จิ่นถงเดินออกไปจากห้องส่วนตัวพร้อมกับบ่าวของหอเสียนเห่อยิ้มๆ เขายัดเงินใส่มือบ่าวรับใช้ของหอเสียนเห่อ จากนั้นเอ่ยขึ้น “พอหวังหยวนวั่ยมาถึงเจ้าพยายามนำสุราจุ้ยเซียนที่หอเสียนเห่อของพวกเจ้าหมักไว้ออกมาให้ได้สักไห วันนี้คือวันมงคลของหวังหยวนวั่ย ทว่า นายท่านของข้าไม่ได้ไปร่วมงานจึงรู้สึกผิดยิ่งนัก เขาจึงอยากเลี้ยงสุราที่ดีที่สุดแก่หวังหยวนวั่ย เจ้าหาทางช่วยข้าทีนะ”

“เรื่องเล็กขอรับ ไม่ต้องเป็นห่วงขอรับ” บ่าวรับใช้ชายรับเงินมายิ้มๆ จากนั้นพาดผ้าไว้บนบ่าและเดินไปหาสุราจุ้ยเซียนมาทันที

บ่าวรับใช้ชายเห็นแสงไฟขยับเล็กน้อย เขามองลอบกายอย่างสำรวจ

ภายในห้องส่วนตัว

เหว่ยซู่ย่อกายทำความเคารพไป๋จิ่นถง จากนั้นลุกขึ้น เขาได้ยินไป๋จิ่นถงถาม “ซิงเฉินล่ะ เขาคุ้มกันอยู่ข้างกายพี่หญิงใหญ่หรือไม่”

ไป๋จิ่นถงนึกว่าพี่หญิงใหญ่จะส่งซิงเฉินมานางจึงเป็นห่วงกลัวว่าพี่หญิงใหญ่จะไม่มีคนคอยคุ้มครอง เมื่อเห็นว่าผู้ที่มาไม่ใช่ซิงเฉินจึงถอนหายใจอย่างโล่งอก

“เรียนคุณหนูสาม หัวหน้าอยู่ทำภารกิจอื่นที่แคว้นตงอี๋ขอรับ” เหว่ยซู่เอ่ยตอบแล้วกล่าวต่อ “นายหญิงให้ข้าพาทหารหน่วยกล้าตายของตระกูลต่งมาที่เมืองหลวงของต้าเยี่ยน กล่าวว่าหากคุณหนูสามถูกจับให้หาทางช่วยคุณหนูสามออกไปให้ได้ไม่ว่าต้องแลกด้วยสิ่งใดก็ตาม ข้าเห็นตระกูลชุยถูกจับตาดูทุกฝีเก้า คุณหนูสามจะเดินทางกลับต้าโจวหรือไม่ขอรับ”

ไป๋จิ่นถงได้ยินจึงร้อนใจขึ้นทันที “ข้ายังปลอดภัยดี เจ้ารีบกลับไปบอกพี่หญิงใหญ่ว่าต้าเยี่ยนรู้ฐานะที่แท้จริงของเซียวหรงเหยี่ยนหมดแล้ว พวกเขาคิดสังหารเซียวหรงเหยี่ยน บางที…อาจคิดลงมือกับพี่หญิงใหญ่ด้วย! เจ้ารีบกลับไปบอกให้พี่หญิงใหญ่ระวังตัว อย่าอยู่ที่ต้าเยี่ยนต่อ รีบเดินทางกลับต้าโจวทันที”

ไป๋จิ่นถงกล่าวออกมาด้วยความร้อนใจ แม้นางจะให้คนนำจดหมายไปให้พี่หญิงใหญ่แล้ว ทว่า หากคนถูกจับได้ระหว่างทางล่ะ ไม่แน่เหว่ยซู่อาจเร็วกว่าคนเหล่านั้น

“นายหญิงสั่งให้ข้าคุ้มกันคุณหนูสามกลับต้าโจวอย่างปลอดภัย หากคุณหนูสามไม่กลับพวกข้าก็จะรออยู่ที่นี่ขอรับ”