สตรีแกร่งตระกูลไป๋ 1514 รากฐานของแคว้น

ตอนที่ 1514 รากฐานของแคว้น

“ท่านหมอหงอายุมากแล้ว ท่านต้องดูแลตัวเองให้ดี ท่านปู่ไม่อยู่แล้ว ท่านคือญาติผู้ใหญ่ของพวกเราทุกคน ท่านควรดูแลพวกเราแทนท่านปู่ ท่านจะทิ้งพวกเราไปยังแคว้นต้าเยี่ยนได้อย่างไรขอรับ หากท่านเป็นอันใดไปขึ้นมาข้ากับพี่หญิงใหญ่จะบอกคนในตระกูลเช่นไรขอรับ”

ไป๋ชิงเจวี๋ยประคองหมอหงให้นั่งลง จากนั้นสื่อให้อิ๋นซวงชงชาให้หมอหง

“อิ๋นซวง ชงชาเก็กฮวยให้ท่านหมอหงที”

“คุณชายเจ็ด!”

หมอหงถูกไป๋ชิงเจวี๋ยกึ่งบังคับให้นั่งลงจึงมองไปทางไป๋ชิงเหยียนพลางกล่าวขึ้น

“คุณหนูใหญ่ ตระกูลไป๋คือตระกูลนักรบ เมื่อมีสงครามตระกูลไป๋จะออกรบเป็นด่านหน้าเสมอ! ข้าคือหมอ เมื่อแคว้นเกิดโรคข้าก็ควรเสนอตัวเช่นเดียวกัน คุณหนูใหญ่กับคุณชายเจ็ดไปออกรบที่สนามรบได้ เหตุใดข้าจึงไม่สามารถเดินทางไปรักษาโรคระบาดได้ขอรับ นี่มันตรรกะอันใดกันขอรับ”

หมอหงร้อนใจมาก ยิ่งได้พบคนไข้เร็วเท่าใดก็ยิ่งปรุงยารักษาโรคออกมาได้เร็วขึ้นเท่านั้น

ไป๋ชิงเหยียนนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นกล่าวขึ้น

“เช่นนั้น ข้าจะไปกับท่านหมอหงด้วย!”

“พี่หญิงใหญ่!”

ไป๋จิ่นจื้อเบิกตาโพลง

“พี่หญิงใหญ่จะไปได้อย่างไรกันเจ้าคะ หากเกิดเรื่องอันใดขึ้นมา…ไม่ได้เจ้าค่ะ พี่หญิงใหญ่ไปไม่ได้นะเจ้าคะ”

“ใช่เจ้าค่ะ ไทเฮาของต้าเยี่ยนเสียสติไปแล้ว หากพี่หญิงใหญ่เดินทางไปยังเมืองของต้าเยี่ยนที่อยู่ในการดูแลของต้าโจวอาจเป็นอันตรายได้เจ้าค่ะ”

ไป๋จิ่นเซ่อไม่เห็นด้วยเช่นเดียวกัน

“ใช่ขอรับ คุณหนูใหญ่คือประมุขของแคว้น คือรากฐานของแคว้น คุณหนูใหญ่จะไปเสี่ยงอันตรายกับข้าได้เช่นไรขอรับ!”

หมอหงไม่เห็นด้วยเช่นเดียวกัน

“ข้าอ่านฎีกาที่เสิ่นเทียนจือส่งมาก่อนมาพบท่านแล้ว โรคระบาดในต้าเยี่ยนทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ เสิ่นเทียนจือตัดสินใจปิดเมือง ยาและสมุนไพรส่งเข้าไปในเมืองไม่ได้ ชาวบ้านกำลังหวั่นวิตก อาจมีคนก่อความวุ่นวายขึ้นในตอนนี้ได้ ท่านหมอหงคือหมอ เมื่อแคว้นเกิดโรคระบาดจึงเดินทางไปรักษา ข้าคือจักรพรรดิของแคว้น ที่นั่นมีชาวบ้านของต้าโจวอยู่ ที่ใดมีภัยพิบัติที่นั่นย่อมมีความทุกข์ ข้าควรเดินไปทางร่วมทุกข์กับชาวบ้านเหล่านั้นในฐานะจักรพรรดิ ข้าเชื่อในฝีมือของท่านหมอหง ดังนั้นพวกเราจะไปด้วยกัน!”

แม้เมืองต้าเยี่ยนซึ่งอยู่ในการดูแลของต้าโจวจะมีคนติดโรคระบาดแล้ว การที่ไป๋ชิงเหยียนเดินทางไปในตอนนี้เต็มไปด้วยอันตราย ทว่า นี่เป็นโอกาสที่ดีในการซื้อใจชาวบ้านของต้าเยี่ยน

ไป๋ชิงเหยียนมั่นใจว่าต้าโจวจะเป็นคนชนะเดิมพันในครั้งนี้ หากถึงเวลานั้นสองแคว้นรวมเป็นหนึ่งแล้วชาวบ้านต้าเยี่ยนที่ยังรักแคว้นบ้านเกิดของตัวเองไม่พอใจและสร้างความวุ่นวายขึ้นมาจะทำเช่นไร นางต้องส่งทหารไปปราบปรามทุกรอบอย่างนั้นหรือ

ไป๋ชิงเหยียนคิดว่านั่นคือวิธีที่แย่ที่สุด

วิธีที่ดีที่สุดคือการแก้ปัญหาที่ต้นตอ นางควรถือโอกาสนี้ซื้อใจคนของต้าเยี่ยนให้ได้

ที่สำคัญตอนนี้เสิ่นเทียนจือส่งชาวบ้านที่ติดโดรคระบาดไปรักษายังโรงพักรักษาตัวนอกเมืองและปิดเมืองแล้ว ทว่า ชาวบ้านยังคงหวั่นวิตกอยู่ พวกเขากลัวว่าทางการจะขังพวกเขาไว้แต่ในเมือง หากสุดท้ายควบคุมโรคระบาดไว้ไม่ได้ทางการอาจสังหารพวกเขาทิ้ง เคยมีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นแล้วในอดีตชาวบ้านจึงต่อต้านอย่างรุนแรง ประกอบกับมีคนจงใจยั่วยุ สถานการณ์จึงยิ่งรุนแรงกว่าเดิม

หากจักรพรรดินีอย่างไป๋ชิงเหยียนยินดีอยู่ร่วมกับชาวบ้านในตอนนี้ชาวบ้านคงวางใจไม่น้อย

“ข้าเข้าใจความหมายของพี่หญิงใหญ่เจ้าค่ะ ตอนนี้ชาวบ้านกำลังหวาดกลัว พี่หญิงใหญ่ต้องการเดินทางไปปลอบขวัญชาวบ้านเหล่านั้น”

ไป๋จิ่นจื้อกำหมัดแน่น

“หากเป็นเช่นนั้นให้ข้าไปแทนเถิดเจ้าค่ะ ข้าคือน้องสาวของพี่หญิงใหญ่ คือเกาอี้อ๋องของต้าโจว ข้าไปก็พอแล้วเจ้าค่ะ”

“พี่หญิงใหญ่ต้องการไปปลอบขวัญชาวบ้าน ทว่า ที่สำคัญกว่านั้นคือพี่หญิงใหญ่ต้องการเดินทางไปซื้อใจชาวบ้านต้าเยี่ยนด้วยใช่หรือไม่เจ้าคะ”

ไป๋จิ่นเงยหน้ามองไป๋ชิงเหยียนด้วยดวงตาเป็นประกาย “โรคระบาดเกิดจากต้าเยี่ยน ทว่า ราชวงศ์ต้าเยี่ยนกลับหลบอยู่แต่ในเมืองหลวง ส่วนจักรพรรดินีต้าโจวกลับเดินทางไปร่วมทุกข์กับชาวบ้านที่เมืองต้าเยี่ยนซึ่งอยู่ในการดูแลของต้าโจว หลังจากนี้ชาวบ้านจะให้ความร่วมมือกับเสิ่นเทียนจือในการผลักดันระบอบการปกครองใหม่มากขึ้น เมื่อสองแคว้นรวมเป็นหนึ่งสำเร็จ ชาวบ้านต้าเยี่ยนที่รับรู้เรื่องนี้ย่อมไม่ต่อต้านต้าโจวแน่นอน”

จักรพรรดิที่ยอมเสี่ยงอันตรายเพื่อชาวบ้าน จักรพรรดิที่ไม่เคยทอดทิ้งชาวบ้านของตัวเองแม้แต่คนเดียว คนที่เดินทางไปยังสถานที่เกิดโรคระบาดเพื่อร่วมทุกข์กับชาวบ้านทั้งๆ ที่ผู้อื่นอยากจะคิดหนีออกมาจะมีความสำคัญเพียงใดในใจของชาวบ้านกันนะ

แม้ไป๋จิ่นเซ่อจะยังเล็ก ทว่า ตอนนางเดินทางไปฝึกฝนประสบการณ์ที่หนานเจียงนางเดินทางผ่านอำเภอเฟิง เมืองเฟิ่ง นางได้ยินชาวบ้านเหล่านั้นสรรเสริญว่าตระกูลไป๋เป็นผู้ช่วยชีวิตพวกเขา พวกเขามองตระกูลไป๋เป็นเทพผู้ปกปักษ์รักษา ไป๋จิ่นเซ่อจึงเข้าใจเรื่องนี้ดี

ดังนั้นครั้งนี้ไป๋จิ่นเซ่อจึงสนับสนุนให้ไป๋ชิงเหยียนเดินทางไปต้าเยี่ยน

“เสี่ยวชียินดีเดินทางไปกับพี่หญิงใหญ่และท่านหมอหงเจ้าค่ะ”

ไป๋จิ่นเซ่อกล่าว

“พี่หญิงใหญ่อยู่ในแค่เมืองเดียว หากข้าไปด้วยข้าจะสามารถเดินทางไปปลอบขวัญชาวบ้านอีกเมืองได้เจ้าค่ะ”

“เสี่ยวชีเด็กเกินไป ภูมิคุ้มกันในร่างกายยังไม่ดีพอ ข้าไปเถิดเจ้าค่ะ”

ไป๋จิ่นจื้อรีบกล่าว

“เด็กอย่างพวกเจ้าอย่าทำให้ผู้ใหญ่ที่บ้านต้องเป็นห่วงเลย! พี่จะไปเป็นเพื่อนพี่หญิงใหญ่เอง”

ไป๋ชิงเจวี๋ยกล่าวจบจึงมองไปทางไป๋ชิงเหยียน

“หากข้าเดาไม่ผิด พี่ชายห้าที่พาทหารนำยาและสมุนไพรเดินทางไปยังชายแดนของต้าเยี่ยนก็คงอยากเดินทางเข้าไปปลอบขวัญชาวบ้านในต้าเยี่ยนเช่นกัน”

ไป๋ชิงเหยียนพยักหน้า ด้วยนิสัยของอาอวี๋ อาอี๋ต้องเดินทางเข้าไปในต้าเยี่ยนแน่นอน

ไม่ว่าชาวบ้านที่อาศัยอยู่ในเมืองของต้าเยี่ยนเหล่านั้นจะคิดว่าตัวเองเป็นชาวบ้านต้าเยี่ยนหรือต้าโจว ทว่า ในสายตาของพวกนาง…ในเมื่อเมืองของต้าเยี่ยนเหล่านั้นอยู่ในการปกครองของต้าโจวแล้ว ต้าโจวก็จะไม่ทอดทิ้งพวกเขาแม้แต่คนเดียว

“ในเมื่อตัดสินใจได้แล้วก็อย่ามัวรอช้าเลย ท่านหมอหงเขียนรายชื่อสมุนไพรที่มีประโยชน์ออกมาที อาเจวี๋ย เสี่ยวซื่อ พวกเจ้ารีบสั่งให้คนรวบรวมสมุนไพรเหล่านี้ให้ได้มากที่สุด! เสี่ยวซื่อและเสี่ยวชีจงนำร่างของหานเฉิงอ๋องไปฝังที่สุสานหลวงในเมืองหานพร้อมกับชายาเอกของหานเฉิงอ๋องและเฉิงหย่วนจื้อ จากนั้นนำทัพใหญ่เดินทางกลับเมืองหลวงของต้าโจวพร้อมกับเงินชดเชยครึ่งหนึ่งของตงอี๋ บอกพี่ชายสามของเจ้า หลู่ไท่เว่ยและเว่ยปู้จิ้งว่าให้ใช้เงินทั้งหมดป้องกันโรคระบาดให้ได้ ห้ามปล่อยให้โรคระบาดแพร่มายังต้าโจวเด็ดขาด!”

“เจ้าค่ะ เสี่ยวชีจะทำตามนี้เจ้าค่ะ!”

ไป๋จิ่นเซ่อกำหมัดรับคำ

“ข้าจะกลับไปเขียนเดี๋ยวนี้ขอรับ”

ไป๋ชิงเหยียนพยักหน้า

“ข้าจะไปบอกพวกแม่ทัพเฉิงให้พวกเขาเตรียมตัวเดินทางกลับเมืองหลวง ทว่า…”

ไป๋ชิงเจวี๋ยเงยหน้ามองไป๋ชิงเหยียน

“ครั้งนี้พี่หญิงใหญ่จะพาไปแค่กองทัพอันผิง ไม่พากองทัพไป๋ไปหรือขอรับ”

ไป๋ชิงเหยียนไม่ได้เอ่ยถึงหลิ่วผิงเกา ไป๋ชิงเจวี๋ยจึงรู้ทันทีว่าไป๋ชิงเหยียนต้องการพากองทัพอันผิงของแม่ทัพหลิ่วผิงเกาไปยังต้าเยี่ยนด้วย

“ต่างกล่าวกันว่ากองทัพไป๋คือกองทัพหลักของตระกูลไป๋ จักรพรรดิอย่างพี่ไปที่ใดก็ล้วนพากองทัพไป๋ไปด้วย ที่พี่พากองทัพอันผิงไปแค่กองทัพเดียวในครั้งนี้เพราะต้องการให้ทุกคนรับรู้ว่าพวกเขาล้วนสำคัญสำหรับพี่เหมือนกัน ทหารต้าโจวทุกคนคือทหารหลักของพี่!”

ไป๋ชิงเหยียนวางมือลงบนโต๊ะ ไม่นานจึงกล่าวต่อ

“เจ้าไม่ต้องรีบร้อนไปบอกพวกแม่ทัพเฉิง เรียกรวมตัวพวกเขาทุกคน ให้พวกเขาเลือกเองว่าอยากติดตามพี่ไปต้าเยี่ยนหรือไม่ หากหลิ่วผิงเกาอยากตามพี่ไปต้าเยี่ยนเหมือนพวกแม่ทัพเฉิงค่อยถ่ายทอดถ้อยคำของพี่ให้พวกเขารับรู้”