สตรีแกร่งตระกูลไป๋ 1501 หาหนังจากเสือ

ตอนที่ 1501 หาหนังจากเสือ

“ต่อให้ราชสำนักจะดูไม่ออกว่าองค์ชายเจ็ดคือตัวปลอม ทว่า มารดาแท้ๆ ของเขาอย่างฮองเฮาจะมองลูกของตัวเองไม่ออกจริงๆ หรือ” ฮองเฮายกชาในมือขึ้นจิบ จากนั้นคลี่ยิ้มออกมาน้อยๆ “ผู้สำเร็จราชการสวมหน้ากากปิดบังใบหน้าที่แท้จริงของตัวเองจากคนอื่นมานาน ทว่า วันนี้ท่านกลับเผชิญหน้ากับข้าด้วยใบหน้าที่แท้จริงของท่าน ข้าแยกไม่ออกจริงๆ ว่าคนตรงหน้าของข้าคือผู้สำเร็จราชการของต้าเยี่ยนจริงๆ หรือไม่”

“แยกข้าไม่ออกไม่สำคัญ ขอเพียงฮองเฮาแยกตราประจำตัวผู้สำเร็จราชการของต้าเยี่ยนออกก็พอ” เซียวหรงเหยี่ยนยกชาขึ้นดื่มเช่นเดียวกัน “เหมือนกับที่ไม่ว่าองค์ชายเจ็ดในตอนนี้จะเป็นตัวจริงหรือตัวปลอมก็ไม่สำคัญ ขอเพียงฮองเฮาตรัสว่าองค์ชายเจ็ดที่ประทับอยู่ในตำหนักบูรพาในตอนนี้คือตัวจริงเขาย่อมเป็นตัวจริง!”

ฮองเฮาอาศัยช่วงที่ก้มหน้าจิบน้ำชาทบทวนคำกล่าวของเซียวหรงเหยี่ยนอย่างละเอียด ฮองเฮากำลังคิดว่าต้าเยี่ยนคิดจะลอกเลียนแบบวิธีเดียวกันกับต้าโจวหลังต้าโจวเดินทางกลับไปแคว้นของตัวเอง เมื่อคิดได้ดังนี้นางจึงมีความหวังขึ้นมาอีกครั้งทันที

นั่นสินะ หากนางบอกว่าเขาคือองค์ชายเจ็ดเขาย่อมคือองค์ชายเจ็ด ทว่า หากนางบอกว่าเขาไม่ใช่เขาก็ย่อมไม่ใช่!

เมื่อต้าโจวเดินทางกลับไปต้าโจวนางจะให้คนจับเด็กคนนั้นขังเอาไว้และหาคนคอยเฝ้าเขาไว้ให้ดี ไม่ให้เขามีโอกาสทำร้ายตัวเอง จากนั้นค่อยเป็นจักรพรรดิขึ้นครองบัลลังก์ของตงอี๋ก็สิ้นเรื่อง!

ทว่า จักรพรรดินีต้าโจวต้องส่งคนคอยคุ้มกันความปลอดภัยของเด็กคนนั้นแน่นอน ถึงเวลานั้นนางต้องเจอปัญหาใหญ่แน่

ฮองเฮาเงยหน้ามองเซียวหรงเหยี่ยน นางรู้สึกว่านางสามารถหลอกใช้แคว้นต้าเยี่ยนได้ ฮองเฮาจึงวางถ้วยชาในมือลงจากนั้นกล่าวขึ้น “ผู้สำเร็จราชการมาที่นี่เพราะต้องการทำสัญญาพันธมิตรกับข้าใช่หรือไม่”

“ใช่แล้ว” เซียวหรงเหยี่ยนใช้ฝากดใบชาที่ลอยขึ้นมาเหนือน้ำให้จมลงไป จากนั้นกล่าวขึ้นอย่างไม่อ้อมค้อมอีกต่อไป “ต้าเยี่ยนส่งคนไปช่วยองค์ชายเจ็ดที่อยู่ในต้าโจวแล้ว หากต้าเยี่ยนสามารถช่วยองค์ชายเจ็ดออกมาได้ฮองเฮาจะได้ไม่ถูกต้าโจวข่มขู่อีก ถึงเวลานั้นกองทัพต้าเยี่ยนที่อยู่ในตงอี๋จะฟังคำสั่งของฮองเฮา ช่วยเหลือฮองเฮาอีกแรง”

เซียวหรงเหยี่ยนหมายความว่าต้องการให้ตงอี๋สร้างปัญหาให้ต้าโจว ฮองเฮาลอบยิ้มอยู่ในใจ ต้าโจวอยากให้ตงอี๋สร้างปัญหาให้ต้าเยี่ยน ต้าเยี่ยนก็อยากให้ตงอี๋สร้างปัญหาให้ต้าโจว ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นเพราะการเดิมพันระหว่างสองแคว้น ตอนนี้ตงอี๋มีประโยชน์ต่อพวกเขา ดังนั้นพวกนางจึงมีอำนาจต่อรองกับพวกเขาได้บ้าง

“ต้าเยี่ยนต้องการให้ทหารตั้งค่ายอยู่ในตงอี๋จำนวนเท่าใด” ฮองเฮาถามขึ้น

“จำนวนทหารที่ทุกคนรับรู้ก็คือทหารสามพันนายที่ข้าพามาด้วยและทหารอีกห้าพันนายซึ่งรออยู่ที่ค่ายทหาร ทหารเหล่านี้จะกลายเป็นกำลังหนุนของฮองเฮา”

“พวกเขาคือกำลังหนุนของต้าเยี่ยนด้วย หากตงอี๋ไม่เชื่อฟังต้าเยี่ยน ฟังแต่คำสั่งของต้าโจว ทหารห้าพันนายจะบุกมาเมืองหลวงของตงอี๋และทำลายล้างตงอี๋ทันที หลังจากนั้นต้าเยี่ยนจะแบ่งตงอี๋กับต้าโจวใช่หรือไม่” ฮองเฮาหัวเราะออกมาเล็กน้อย “ไม่ว่าตงอี๋จะร่วมมือกับต้าโจวหรือต้าเยี่ยนก็ล้วนเป็นการหาหนังจากเสือทั้งสิ้น”

“แคว้นตงอี๋ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทำตามเท่านั้น!” เซียวหรงเหยี่ยนหันไปมองฮองเฮาพลางยิ้มออกมาน้อยๆ แม้จะดูเป็นรอยยิ้ม ทว่า ทำให้คนมองรู้สึกขนลุกชันยิ่งนัก “ต่อให้วันนี้ต้าเยี่ยนยกทัพบุกมาทำลายตงอี๋ต้าโจวก็ไม่มีทางทำสงครามกับต้าเยี่ยนเพราะตงอี๋แน่นอน อย่างมากต้าเยี่ยนก็แค่แบ่งดินแดนตงอี๋บางส่วนให้ต้าโจว ทว่า สามารถรับประกันได้ว่าตงอี๋จะไม่มีทางสร้างปัญหาให้ต้าเยี่ยนได้อีกในระหว่างที่ต้าเยี่ยนเดิมพันแคว้นกับต้าโจวอยู่”

ฮองเฮากำหมัดแน่น ใช่แล้วตงอี๋ล่วงเกินผู้ใดไม่ได้ทั้งสิ้นไม่ว่าจะเป็นต้าโจวหรือต้าเยี่ยน

“ข้ามองออกว่าฮองเฮาเป็นสตรีที่มีความทะเยอทะยานคนหนึ่ง ท่านคงไม่อยากทนอยู่ใต้อำนาจของต้าโจวเช่นกัน ทว่า บุตรชายของท่านอยู่ในกำมือของต้าโจวท่านจึงทำสิ่งใดไม่ได้ เอาอย่างนี้…” เซียวหรงเหยี่ยนวางถ้วยชาในมือลง จากนั้นลูบนิ้วมือของตัวเองเบาๆ “ข้าจะไม่สร้างความลำบากใจให้ฮองเฮา ต้าเยี่ยนจะช่วยฮองเฮาช่วยองค์ชายเจ็ดออกมาจากต้าโจว ไม่ว่าสามปีหลังจากนี้ต้าเยี่ยนจะแพ้หรือชนะเดิมพันต้าเยี่ยนก็จะมอบตัวองค์ชายเจ็ดคืนให้ฮองเฮาอย่างปลอดภัย ขอเพียงฮองเฮาช่วยขัดขวางไม่ให้ราชสำนักตงอี๋สร้างปัญหาให้ต้าเยี่ยน ข้อเสนอนี้เป็นเช่นไรบ้าง”

“ตกลง ทว่า หากต้าเยี่ยนยังช่วยบุตรชายของข้าออกมาไม่ได้แล้วต้าโจวสร้างปัญหาให้ต้าเยี่ยน ตงอี๋ของพวกเราคงทำได้เพียงทำตามคำสั่งของต้าโจวเท่านั้น หวังว่าผู้สำเร็จราชการต้าเยี่ยนจะเข้าใจข้าเช่นกัน” ฮองเฮากล่าวสีหน้าเคร่งขรึม “ผู้สำเร็จราชการต้องเข้าใจว่าชีวิตของบุตรชายข้าสำคัญกว่าสิ่งใดทั้งหมด”

“แน่นอนอยู่แล้ว ทว่า ตอนที่ตงอี๋ต้องสร้างปัญหาให้ต้าเยี่ยนตามคำสั่งของต้าโจว ฮองเฮาโปรดแจ้งให้ข้าทราบล่วงหน้าด้วย ต้าเยี่ยนจะได้ไม่ช่วยองค์ชายเจ็ดออกมาจากเงื้อมือของต้าโจวโดยเปล่าประโยชน์” เซียวหรงเหยี่ยนหยิบหน้ากากที่วางไว้บนโต๊ะด้านข้างขึ้นมาถือไว้ในมือ “ฮองเฮามีสิ่งใดจะขออีกหรือไม่ หากไม่มีข้าต้องขอตัวก่อน”

ฮองเฮารวบรวมสติของตัวเองแล้วเงยหน้ามองเซียวหรงเหยี่ยน จากนั้นกล่าวขึ้น “ยังมีอีกเรื่องที่ข้าอยากให้ผู้สำเร็จราชการช่วย ได้ยินว่าสำนักซื่อไห่แห่งภูเขาสือพานมีแมลงพิษชนิดหนึ่งเรียกว่าแม่กู่ จักรพรรดินีต้าโจวให้องค์ชายเจ็ดตัวปลอมผู้นั้นใช้พิษของลูกกู่ ให้ข้าใช้พิษแม่กู่ หากองค์ชายตัวปลอมผู้นั้นได้รับบาดเจ็บ บาดแผลของเขาจะถูกย้ายมาที่ร่างของข้าแทน หากเขาตาย ข้าจะต้องตายแทนเขา หากผู้สำเร็จราชการสามารถหาแม่และลูกกู่พบและรู้วิธีถอนพิษของมัน ตงอี๋ของเราจะเชื่อฟังคำสั่งของต้าเยี่ยนแต่เพียงผู้เดียว!”

ฮองเฮาต้องได้กู่มาลองใช้กับคนอื่นก่อน จากนั้นลองถอนพิษจากร่างคนผู้นั้นดู หากวิธีนี้ใช้ได้ผลนางจึงจะใช้มันกับบุตรชายของตัวเอง

ฮองเฮารู้ดีว่าไม่ว่าสุดท้ายต้าเยี่ยนหรือต้าโจวจะเป็นฝ่ายชนะเดิมพัน แม่กู่ในตัวของบุตรชายนางก็คือภัยอันตรายที่ต้องได้รับการกำจัดโดยเร็วที่สุดอยู่ดี มิเช่นนั้นหากต้าเยียนหรือต้าโจวพ่ายแพ้และคิดควบคุมตงอี๋ ต่อให้บุตรชายของนางจะกลับมาอย่างปลอดภัย ทว่า หากลูกกู่ยังอยู่ในร่างของตัวปลอมนั่นก็เท่ากับชีวิตของบุตรชายนางยังตกอยู่ในกำมือของผู้อื่นอยู่ดี

ในใต้หล้าแห่งนี้ไม่มีสิ่งใดสำคัญไปกว่าความปลอดภัยของบุตรชายนางอีกแล้ว แม้แต่แคว้นตงอี๋ก็เช่นเดียวกัน

เซียวหรงเหยี่ยนได้ยินคำกล่าวนี้จึงชะงักไปชั่วครู่ ไม่นานจึงกล่าวขึ้น “แม่ลูกกู่อย่างนั้นหรือ ข้าไม่เคยได้ยินมาก่อน ฮองเฮา…เคยลองแล้วอย่างนั้นหรือ”

ฮองเฮาชูมือที่พันด้วยผ้าพันแผลของตัวเองขึ้นสูง “ผู้สำเร็จราชการคิดว่าข้าได้แผลที่มือนี้มาได้อย่างไรกัน ต้าโจวจะวางใจให้เด็กตัวเล็กนั่นอยู่เป็นจักรพรรดิของตงอี๋ได้อย่างไร ดังนั้นหากแม่กู่ไม่ออกไปจากร่างของข้า ข้าไม่มีทางทำสิ่งใดได้อย่างอิสระแน่ ผู้สำเร็จราชการต้องเข้าใจด้วยว่าหากแม่กู่ยังอยู่ในตัวข้าข้าย่อมต้องทำตามคำสั่งของต้าโจว ไม่ใช่ว่าข้าไม่อยากช่วยต้าเยี่ยน ทว่า ข้าจะพยายามช่วยเหลือต้าเยี่ยนอย่างสุดความสามารถ แต่หากเหนือความสามารถของข้าก็หวังว่าผู้สำเร็จราชการจะเข้าใจด้วย”