สตรีแกร่งตระกูลไป๋ 1481 เอกฉันท์

ตอนที่ 1481 เอกฉันท์

หลู่หยวนเผิงหันไปมองทางด้านหลังแวบหนึ่ง เมื่อเห็นกองทัพไป๋กำลังยุ่งกับงานของตัวเอง ไม่มีผู้ใดสนใจพวกเขาแม้แต่น้อยจึงกล่าวขึ้น “เจ้าไม่ต้องห่วง ฝากความหวังเรื่องคู่ครองของเจ้าไว้ที่ข้าได้เลย เจ้าคิดว่าพี่สาวของข้าเป็นเช่นไรบ้าง”

ซือหม่าผิงชะงักฝีเท้าลงพลางเลิกคิ้วมองไปทางหลู่หยวนเผิง

“ข้าจะบอกอันใดให้ ท่านปู่ของข้า…”

“ไปไกลๆ เลย!” ซือหม่าผิงผลักร่างของหลู่หยวนเผิงออกห่างอีกครั้ง

“นี่ ข้ากล่าวเรื่องจริงอยู่นะ! ท่านปู่ของข้าให้ความสำคัญกับเจ้ามาก” หลู่หยวนเผิงขยับเข้าไปใกล้ซือหม่าผิงอีกครั้ง

ซือหม่าผิงชะงักฝีเท้าลง เขายังคงยืนกอดอกเช่นเดิม จากนั้นมองไปทางหลู่หยวนเผิงด้วยสีหน้าจริงจัง “หลู่หยวนเผิง ข้ามีเรื่องจะบอกเจ้า…”

“เรื่องใด” หลู่หยวนเผิงมองซือหม่าผิงอย่างงุนงง

สายตาของซือหม่าผิงหยุดอยู่ที่ผมกระจุกหนึ่งของหลู่หยวนเผิงที่ถูกตัดขาดไปเมื่อครู่ “เมื่อครู่ผมกระจุกหนึ่งของเจ้าโดนดาบของข้า ขาดวิ่นแล้ว…”

หลู่หยวนเผิงรีบก้มหน้ามองผมกระจุกนั้นที่เขาตั้งใจไว้ยาวเอาไว้ จากนั้นชักดาบออกมาด้วยความโมโหทันที “ซือหม่าผิง ข้าจะฆ่าเจ้า!”

ซือหม่าผิงเบี่ยงกายหลบดาบของหลู่หยวนเผิงไปทางซ้ายและขวาราวกับกำลังหยอกแมวของตัวเองเล่นอยู่

ไป๋ชิงเจวี๋ยที่กลับมาจากการตรวจตราค่ายทหารเห็นแผ่นหลังที่กำลังหยอกล้อกันเล่นของหลู่หยวนเผิงและซือหม่าผิงก็ถอนหายใจยาวออกมา สองตัวปัญหานี่! ไม่รู้ว่าสุดท้ายแล้วผู้ใดจะได้ครองคู่กับเสี่ยวซื่อของพวกเขากันแน่

วันที่ยี่สิบเอ็ด เดือนสิบ รัชศกหยวนเหอปีที่สอง กองทัพไป๋ซึ่งแบ่งกองทัพออกเป็นสองกองยึดเมืองกวาตู้และหลิ่วกวนของตงอี๋ได้ในคืนนั้น

วันที่ยี่สิบเอ็ด เดือนสิบ รัชศกหยวนเหอปีที่สอง กองทัพต้าเยี่ยนเดินทางถึงแคว้นตงอี๋ จากนั้นบุกโจมตีเมืองของตงอี๋

วันที่ยี่สิบสอง เดือนสิบ รัชศกหยวนเหอปีที่สอง แม่ทัพเจียงไหวเซิงนำทหารเรือของต้าโจวบุกถึงแผ่นดินของตงอี๋

วันที่ยี่สิบสาม เดือนสิบ รัชศกหยวนเหอปีที่สอง จักรพรรดินีต้าโจวนำกองทัพไป๋บุกยึดเมืองของตงอี๋ได้สามเมืองติด จากนั้นมุ่งหน้าตรงไปยังเมืองหลวงของตงอี๋

ฮองเฮาของตงอี๋ประทับอยู่ในวังหลวง นางได้รับรายงานสถานการณ์รบไม่ขาดสาย แม้จะดีใจ ทว่า ลึกๆ แล้วก็อดกังวลไม่ได้

ฮองเฮาใช้อำนาจของต้าโจวในตอนนี้โน้มน้าวหัวหน้ากองกำลังรักษาพระองค์ของตงอี๋ให้คล้อยตาม ต่อมาทหารเรือตงอี๋พ่ายแพ้ให้แก่ทหารเรือของต้าโจว ตอนนี้ทหารเรือของต้าโจวบุกถึงแผ่นดินของตงอี๋แล้วเช่นเดียวกัน ส่วนกองทัพไป๋ซึ่งนำทัพโดยจักรพรรดินีของต้าโจวกำลังมุ่งหน้าตรงมายังเมืองหลวงโดยไร้ซึ่งอุปสรรคนับตั้งแต่กองทัพไป๋ยึดเมืองกวาตู้และหลิ่วกวนได้สำเร็จ

สุดท้ายหัวหน้ากองกำลังรักษาพระองค์ตัดสินใจเข้าร่วมกับฮองเฮา สนับสนุนองค์ชายเจ็ดขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดิองค์ใหม่ของตงอี๋

เมื่อหัวหน้ากองกำลังรักษาพระองค์แปรพักตร์ เขาจึงไปโน้มน้าวแม่ทัพคุ้มกันเมืองหลวงต่อ

ตั้งแต่ที่องค์ชายสองขึ้นครองราชย์ เขาสังหารขุนนางทุกคนที่ขัดคำสั่งหรือไม่เห็นด้วยกับความคิดของเขาราวกับคนเสียสติ เหล่าขุนนางต่างหวาดกลัวจักรพรรดิองค์ใหม่มาก

หากจักรพรรดิองค์ใหม่ไม่ไล่ตามฆ่าขุนนางของต้าโจวจนทำให้หานเฉิงอ๋องต้องเสียชีวิตในสนามรบหลังจากเขาก่อกบฏวังหลวงจนขึ้นครองราชย์ได้สำเร็จ หากเขาไม่สั่งให้คนนำศพของหานเฉิงอ๋องกลับมาและประกาศกร้าวกับต้าโจวว่าหากจักรพรรดินีต้าโจวไม่เดินทางมารับศพของหานเฉิงอ๋องคืนด้วยตัวเองจะโยนศพของหานเฉิงอ๋องให้สุนัขกินต้าโจวก็คงไม่เปิดศึกกับตงอี๋เช่นนี้!

ตอนนี้จักรพรรดินีต้าโจวเสด็จมาด้วยตัวเองจริงๆ ทว่า นางมาพร้อมกับกองทัพและโจมตีเมืองของตงอี๋มาตลอดทาง

องค์ชายสองไม่ประมาณตนจนทำให้แคว้นตงอี๋ทั้งแคว้นได้รับความเดือดร้อนไปด้วย เหล่าขุนนางจะสนับสนุนเขาต่อไปได้อย่างไรกัน

ตอนนี้มีทางเลือกอื่นให้เลือก ต้าโจวนำทัพบุกมาโจมตีตงอี๋ เมื่อบุกถึงเมืองหลวงต้าโจวจะสนับสนุนให้องค์ชายเจ็ดซึ่งเป็นโอรสของฮองเฮาขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดิองค์ใหม่ ขุนนางของตงอี๋จะไม่เห็นด้วยได้อย่างไรกัน ที่สำคัญมีข่าวลือออกมานานแล้วว่าก่อนที่จักรพรรดิองค์ก่อนจะสวรรคตพระองค์ทรงยกบัลลังก์ให้แก่องค์ชายเจ็ด หากองค์ชายสองไม่ก่อกบฏ ตอนนี้ผู้ที่ได้นั่งอยู่บนบัลลังก์นั้นคงเป็นองค์ชายเจ็ดไปแล้ว

จักรพรรดิตงอี๋นั่งฟังรายงานสถานการณ์รบที่ถูกส่งมาอย่างไม่หยุดหย่อนอยู่บนบัลลังก์มังกร ดวงตาที่ไม่ได้นอนหลับมาหลายคืนแดงฉาน

“พวกเจ้าบอกว่าทหารเรือของตงอี๋แข็งแกร่งที่สุดไม่ใช่หรือ! เหตุใดจึงถูกต้าโจวโจมตีจนย่อยยับเช่นนี้! พวกเจ้ายังมีหน้ากลับมาพบข้าอีกหรือ!” จักรพรรดิตงอี๋มองไปทางแม่ทัพเรือซึ่งพ่ายแพ้กลับมาที่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้นด้วยแววตาเกรี้ยวกราดราวกับอยากฉีกร่างของเขาออกเป็นชิ้นๆ

“ฝ่าบาทได้โปรดวินิจฉัยด้วยพ่ะย่ะค่ะ ทหารเรือของพวกเราแข็งแกร่งที่สุดจริงๆ ทว่า ต้าโจวเจ้าเล่ห์เกินไป พวกมันหลอกล่อให้พวกเราแบ่งทัพออกเป็นหลายส่วนเพื่อโจมตี จำนวนเรือรบของพวกเรามีน้อยกว่าต้าโจวหลายเท่า ตอนนี้เรือรบเสียหายเกือบหมดแล้ว พวกเราไม่สามารถสร้างเรือรบขึ้นใหม่ได้ในระยะเวลาอันสั้นเช่นนี้ดังนั้นจึงแพ้สงครามพ่ะย่ะค่ะ แผ่นดินของต้าโจวกว้างใหญ่และมีเงินทุนทำสงครามมากกว่าพวกเราหลายเท่านักพ่ะย่ะค่ะ!”

แม่ทัพเรือโขกศีรษะลงบนพื้นไม่หยุดจนเลือดไหลโดยไม่สนบาดแผลตามร่างกายของตัวเองแม้แต่น้อย

จักรพรรดิตงอี๋หรี่ตามองไปทางแม่ทัพเรือที่คุกเข่าตัวสั่นเทาราวกับลูกนกอยู่บนพื้น เขากำหยกจักจั่นในมือแน่น ดวงตาดำสนิทเต็มไปด้วยความคลุ้มคลั่งและดุดัน จากนั้นกล่าวขึ้น “แพ้ก็คือแพ้ ตงอี๋ไม่เก็บแม่ทัพที่ทำสงครามแพ้ไว้ ลากไปประหารทิ้งให้หมด!”

“ฝ่าบาท! ฝ่าบาทจะทรงทำเช่นนี้ไม่ได้นะพ่ะย่ะค่ะ!”

“ฝ่าบาทได้โปรดไว้ชีวิตด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ”

“ตอนนี้ตงอี๋กำลังต้องการกำลังคนนะพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาทได้โปรดพิจารณาใหม่อีกครั้งด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”

“ฝ่าบาททรงให้โอกาสพวกเขาได้ทำสงครามชดใช้ความผิดด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ! กองทัพต้าโจวใกล้บุกมาถึงเมืองหลวงของตงอี๋แล้ว ให้พวกเขาตายในสนามรบยังดีกว่าประหารพวกเขาเช่นนี้นะพ่ะย่ะค่ะ!”

เหล่าขุนนางพากันคุกเข่าขอร้องจักรพรรดิตงอี๋

ทว่า จักรพรรดิตงอี๋ยังคงไม่เปลี่ยนใจ เขามองไปทางกองกำลังรักษาพระองค์ที่ไม่ยอมเข้าไปลากตัวทหารเรือเหล่านั้นออกไปประหารแล้วเดือดดาลขึ้นทันที เขาถีบโต๊ะตรงหน้าจนพลิกคว่ำ จากนั้นตวาดลั่น “เราใช้งานพวกเจ้าไม่ได้แล้วหรืออย่างไร พวกเจ้าตายกันหมดแล้วหรือ!”

“ฝ่าบาททรงเสียสติไปแล้ว!” ฮองเฮาที่ยังไม่ได้รับการแต่งตั้งเป็นไทเฮาปรากฏตัวขึ้นหน้าท้องพระโรง นางแสยะยิ้มเย็นพลางเดินเข้ามาในตำหนักใหญ่ “ตอนนี้ต้าโจวใกล้บุกมาถึงเมืองหลวงแล้ว ฝ่าบาทไม่ทรงคิดหาทางต่อต้านศัตรู ทว่า กลับมาสั่งประหารขุนนางของแคว้นตัวเองที่นี่ นี่มันใช้ได้ที่ใดกัน”

“ผู้ใดปล่อยนางแพศยาผู้นี้ออกมา! พวกเจ้าคิดกบฏอย่างนั้นหรือ!” จักรพรรดิตงอี๋ผุดลุกขึ้นยืนพลางมองไปทางฮองเฮาด้วยแววตาเกรี้ยวกราด องครักษ์ผู้จงรักภักดีของจักรพรรดิตงอี๋รีบชักดาบออกไปยืนขวางหน้าจักรพรรดิตงอี๋เอาไว้

“กบฏอย่างนั้นหรือ ผู้ที่กบฏคือเจ้าไม่ใช่หรือ…องค์ชายสอง!” ฮองเฮาหยุดยืนอยู่หน้าเหล่าขุนนาง “จักรพรรดิองค์ก่อนทรงมีราชโองการถ่ายทอดบัลลังก์ให้องค์ชายเจ็ด ทว่า องค์ชายสองยกทัพบุกวังหลวงในคืนนั้น เจ้าสังหารองค์ชายใหญ่ สังหารขุนนางทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ อีกทั้งเผาราชโองการทิ้ง เจ้าคิดว่าไม่มีผู้ใดรู้เรื่องนี้อย่างนั้นหรือ!”

จักรพรรดิตงอี๋ขบกรามมองไปทางฮองเฮานิ่ง จากนั้นชี้นิ้วขึ้น “สังหารนางแพศยาคนนี้เดี๋ยวนี้!”

“ผู้ใดกล้า!” หัวหน้ากองกำลังรักษาพระองค์นำทหารเข้ามาในตำหนักใหญ่ จากนั้นชักดาบออกมาปกป้องฮองเฮาพลางยืนเผชิญหน้ากับจักรพรรดิตงอี๋

บัดนี้กองทัพของต้าโจวกำลังบุกมายังเมืองหลวง ฮองเฮาทรงทำสัญญากับต้าโจวแล้ว พวกเขาเลือกได้ไม่ยากว่าจะอยู่ฝ่ายจักรพรรดิตงอี๋หรือฮองเฮาดี

“ลุกขึ้นมาให้หมด ฮองเฮาทำสัญญากับต้าโจวเรียบร้อยแล้ว ต้าโจวจะสนับสนุนองค์ชายเจ็ดโอรสของฮองเฮาขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดิองค์ใหม่ของแคว้นตงอี๋ของพวกเรา!”