สตรีแกร่งตระกูลไป๋ 1382 ถูกสังหาร

ตอนที่ 1382 ถูกสังหาร

ทว่า หลิ่วหรูซื่อรู้สึกว่าการรับมือกับแคว้นเทียนเฟิ่งที่มีจุดประสงค์แอบแฝงควรใช้วิธีเด็ดขาดเช่นนี้ถูกต้องแล้ว

“ในเมื่อคนผู้นี้คือจอมเวทย์ของเทียนเฟิ่ง ศีรษะของเจ้าก็คงได้รับความคุ้มครองจากเทพเจ้าอยู่แล้ว เริ่มได้เลย”

ไป๋ชิงเหยียนกล่าวยิ้มๆ

“จักรพรรดินีอย่ากดดันจอมเวทย์ของพวกเราเลย จอมเวทย์ทำนายได้แต่เรื่องที่เกี่ยวข้องกับแคว้นเทียนเฟิ่งเท่านั้น”

ซ่าเอ่อร์เข่อฮั่นกล่าวออกมาอย่างไม่รีบร้อน

“ยกตัวอย่างเช่นตำแหน่งที่อยู่ของหยกจักจั่นอีกชิ้นที่เคยเป็นของแคว้นเทียนเฟิ่ง”

“ตำนานของเทียนเฟิ่งกล่าวไว้ว่าหยกจักจั่นสามารถย้อนเวลาได้…”

ไป๋ชิงเหยียนยกถ้วยชาตรงหน้าขึ้น

“เทียนเฟิ่งลดตัวมาขอร้องต้าโจวถึงเพียงนี้ พวกท่านอยากย้อนเวลากลับไปเมื่อใดกัน ย้อนเวลากลับไปก่อนที่ต้าโจวจะทำสงครามกับซีเหลียงเพื่อที่จะได้ยกทัพบุกโจมตีต้าโจวตอนที่ต้าโจวตั้งรับไม่ทันหรือต้องการใช้ผงอู่สือทำระเบิดขึ้นเพื่อทำลายล้างแคว้นต้าโจวเหมือนที่เคยทำกับแคว้นเหมิ่งเสอกัน”

ซ่าเอ่อร์เข่อฮั่นกำหมัดแน่น เขานึกไม่ถึงเลยว่าไป๋ชิงเหยียนจะรู้มากถึงเพียงนี้

“ชาเย็นหมดแล้ว เปลี่ยนกาใหม่ให้ที”

เมื่อริมฝีปากของไป๋ชิงเหยียนสัมผัสโดนน้ำชาในถ้วยจึงขมวดคิ้วแน่น นางส่งถ้วยชาให้ชุนเถา

ชุนเถารับชาถอยไป ไป๋ชิงเหยียนมองไปทางซ่าเอ่อร์เข่อฮั่นด้วยแววตาเย็นชา

“เมื่อพบว่าแม่น้ำที่ติดกับที่ราบกว้างหลังภูเขาหิมะเชื่อมต่อกับทะเลใหญ่ เมื่อรู้ว่าเทียนเฟิ่งสามารถล่องเรือผ่านแม่น้ำที่เชื่อมต่อกับทะเลจนสามารถมาขึ้นบกที่แผ่นดินของต้าโจวได้ จักรพรรดิเทียนเฟิ่งคงคิดว่าทุกอย่างคงอยู่ในกำมือของท่านแล้วสินะ ตอนนี้คือฤดูร้อน กองทัพช้างของเทียนเฟิ่งกำลังได้เปรียบ พวกมันสามารถจบสงครามได้ในเวลาสองถึงสามเดือนเท่านั้น ใช่หรือไม่”

ไป๋ชิงเหยียนที่เอนกายพิงหมอนอิงอยู่ขยับเข้าไปใกล้ซ่าเอ่อร์เข่อฮั่นอีกนิด ดวงตาคู่งามแฝงไปด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน

“พวกท่านซื้อเรือจากแคว้นตงอี๋ไม่ขาดสายเพราะต้องการขนย้ายช้างยักษ์มายังต้าโจวใช่หรือไม่”

ซ่าเอ่อร์เข่อฮั่นกำหมัดแน่น

แคว้นตงอี๋ทรยศเทียนเฟิ่งอย่างนั้นหรือ!

“แคว้นเทียนเฟิ่งช่างไร้เดียงสาเสียจริง…”

ไป๋ชิงเหยียนลูบหมอนอิงเบาๆ

“เรือที่บรรทุกช้างยักษ์ของพวกเจ้าไม่มีทางข้ามแม่น้ำสายนั้นมาได้ พวกเจ้าไม่มีทางล่องเรือไปถึงทะเลใหญ่ได้ เราจะจมเรือเหล่านั้นก่อนที่มันจะมาถึงด้วยซ้ำ!”

“จักรพรรดิเทียนเฟิ่งอย่าคิดว่าเรากล่าวเกินจริง…”

ไป๋ชิงเหยียนกล่าวยิ้มๆ

“เทียนเฟิ่งได้นับหรือไม่ว่าตอนนี้ไม่ได้รับข่าวจากแคว้นเทียนเฟิ่งนานเพียงใดแล้ว”

“จักรพรรดินีหมายความเช่นใด”

ใบหน้าที่สงบราบเรียบของซ่าเอ่อร์เข่อฮั่นหายวับไปในพริบตา

“หมายความว่า…นับจากนี้เป็นต้นไปแม่น้ำสายนั้นเป็นของต้าโจวแล้ว ผู้ใดต้องการแล่นผ่านต้องได้รับความยินยอมจากต้าโจวก่อน!”

น้ำเสียงของไป๋ชิงเหยียนราบเรียบ ทว่า แววตาเต็มไปด้วยไอสังหา

“คำนวณจากเวลา ตอนนี้หานเฉิงอ๋องคงพาคนไปถึงและสร้างปราการขึ้นที่สองฝั่งของแม่น้ำแล้ว”

ก่อนหน้านี้ภูเขาหิมะกั้นแคว้นเทียนเฟิ่งให้อยู่อย่างสันโดษด้านหลังภูเขา ตอนนี้ชุยเฟิ่งเหนียนค้นพบแม่น้ำที่สามารถล่องผ่านมาขึ้นบกทางดินแดนของต้าโจวได้ ทว่า ตอนนี้แม่น้ำสายนั้นกำลังจะถูกต้าโจวควบคุม เทียนเฟิ่งต้องทนดูแคว้นของพวกเขาถูกทะเลทรายกลืนกินไปทีนะนิดโดยทำสิ่งใดไม่ได้อย่างนั้นหรือ

“จักรพรรดินีต้าโจวทำเช่นนี้เหมือนจะเกินไปสักนิด!”

ซ่าเอ่อร์เข่อฮั่นขมวดคิ้วแน่น

“แค่ทำตามความสามารถที่มีเท่านั้น…”

ไป๋ชิงเหยียนมองไปทางซ่าเอ่อร์เข่อฮั่นยิ้มๆ

“ต้าโจวต้องการเปิดศึกกับเทียนเฟิ่งอย่างนั้นหรือ”

จอมเวทย์ของเทียนเฟิ่งร้อนใจมาก

“เหตุใดเทียนเฟิ่งต้องเดือดร้อนที่ต้าโจวยึดครองแผ่นดินที่ไม่มีเจ้าของด้วย”

หลู่ไท่เว่ยกล่าวยิ้มๆ

“ความจริงเทียนเฟิ่งมาในวันนี้เพราะต้องการเปิดศึกกับต้าโจวอย่างนั้นหรือ”

แม้หลิ่วหรูซื่อจะนึกไม่ถึงว่าไป๋ชิงเหยียนจะส่งหานเฉิงอ๋องไปยึดครองที่ราบซึ่งไม่มีเจ้าของ ทว่า เขาพอจะเดาทุกอย่างได้จากคำกล่าวของไป๋ชิงเหยียน

“ที่ราบตรงนั้นอยู่ติดกับแคว้นของพวกเจ้า ทว่า พวกเจ้าไม่เห็นมันเอง ตอนนี้มาเดือดร้อนอันใดกัน”

“ติดกับแคว้นของเทียนเฟิ่งก็ย่อมเป็นพื้นที่ของเทียนเฟิ่ง!”

จอมเวทย์ของเทียนเฟิ่งรีบกล่าวขึ้น

“ต้าโจวไม่ควรบอกว่าที่ตรงนั้นเป็นของต้าโจว!”

“หากคิดตามที่จอมเวทย์แห่งเทียนเฟิ่งกล่าว…”

หลิ่วหรูซื่อมองไปทางจอมเวทย์

“ภูเขาหิมะเชื่อมต่อกันก็ถือว่าเทียนเฟิ่งอยู่ติดกับต้าโจว เช่นนี้แสดงว่าเทียนเฟิ่งก็เป็นดินแดนของต้าโจวเหมือนกัน…”

หลิ่วหรูซื่อหันไปทำความเคารพไป๋ชิงเหยียน

“ฝ่าบาท ครั้งนี้เทียนเฟิ่งมาเพื่อมอบแคว้นของพวกเขาให้เราพ่ะย่ะค่ะ ดูเหมือนว่ากระหม่อมจะเข้าใจจักรพรรดิเทียนเฟิ่งและจอมเวทย์ผิดไป ฝ่าบาท จักรพรรดิเทียนเฟิ่งเดินทางมามอบของล้ำค่าให้เราไกลถึงเพียงนี้ พวกเราต้องรับไว้นะพ่ะย่ะค่ะ”

ไป๋ชิงเหยียนไม่อยากทำสงครามในช่วงที่กำลังแข่งขันกับต้าเยี่ยน ทว่า หากเกิดสงครามขึ้นมาจริงๆ ในตอนนี้ไป๋ชิงเหยียนก็ไม่กลัว

แคว้นเทียนเฟิ่งเป็นแคว้นทะเยอทะยาน เป็นปัญหาที่ไม่จบไม่สิ้นสำหรับต้าโจว แม้จะไม่ส่งผลดีกับการเดิมพันระหว่างสองแคว้น ทว่า หากเทียนเฟิ่งไม่ยอมอยู่อย่างสงบไป๋ชิงเหยียนก็ยินดีทำสงครามกับพวกเขา

ที่สำคัญไป๋ชิงเหยียนไม่อยากรอทำสงครามกับเทียนเฟิ่งตอนที่กองทัพช้างของเทียนเฟิ่งบุกขึ้นมาบนฝั่งของต้าโจวแล้ว ถึงตอนนั้นชาวบ้านและเมืองของต้าโจวคงได้รับความเสียหายอย่างหนัก

หากต้องทำสงครามกันขึ้นมาจริงๆ นางจะจบเรื่องทุกอย่างบนที่ราบแห่งนั้น

ไป๋ชิงเหยียนมองใบหน้าเคร่งเครียดของซ่าเอ่อร์เข่อฮั่นแล้วกล่าวขึ้นอย่างไม่รีบร้อน

“เว่ยจง ให้เซวียเหรินอี้ยกแผนที่เข้ามา”

เว่ยจงรับคำ จากนั้นปรบมือขึ้น ไม่นานเซวียเหรินอี้จึงเดินเข้ามาด้านใน ทหารรักษาพระองค์สองนายยกแผนที่เดินตามหลังเขาเข้ามา จากนั้นกางออกต่อหน้าทุกคน

เมื่อแผนที่ถูกกางออกซ่าเอ่อร์เข่อฮั่นผุดลุกขึ้นยืนจากที่นั่งทันที เขามองแผนที่เมืองและแม่น้ำอันกว้างของเทียนเฟิ่งและตงอี๋ซึ่งอยู่ตรงหน้าของเขาในตอนนี้ไม่วางตา

สิ่งใดเรียกว่าแผ่นดินและแม่น้ำที่กว้างใหญ่ไพศาล สิ่งทีอยู่ตรงหน้าเขานี่แหล่ะ!

ซ่าเอ่อร์เข่อฮั่นมองเห็นที่ราบด้านหลังทะเลทรายมีสัญลักษณ์คำว่าโจวเขียนไว้ในแผนที่ ต้าโจววาดป้อมปราการขึ้นบริเวณสองฝั่งของแม่น้ำลงในแผนที่ด้วย

ต้าโจวคิดว่าที่ราบตรงนั้นเป็นของต้าโจวแล้วอย่างนั้นสินะ

“กรมโยธาทำเสร็จตามกำหนดที่ฝ่าบาททรงรับสั่งไว้พอดีพ่ะย่ะค่ะ…”

เซวียเหรินอี้โค้งกายคำนับไป๋ชิงเหยียน

“ใต้เท้าเซวียไม่ทำให้ข้าผิดหวังจริงๆ”

ไป๋ชิงเหยียนยิ้มออกมาน้อยๆ เมื่อชมเซวียเหรินอี้จบจึงหันไปทางซ่าเอ่อร์เข่อฮั่น

“จักรพรรดิเทียนเฟิ่งมองเห็นชัดแล้วใช่หรือไม่ว่าที่ใดคือดินแดนของต้าโจวบ้าง จงจำไว้ให้ดีว่าผู้ใดรุกรานแผ่นดินของต้าโจวจะต้องถูกสังหารสถานเดียว!”

ซ่าเอ่อร์เข่อฮั่นกำหยกจักจั่นในมือแน่น แววตาเต็มไปด้วยไอสังหาร

“ฝ่าบาทไม่กลัวว่าหลังปลาตายแหจะขาดอย่างนั้นหรือ”

“แหจะขาดหรือไม่ต้องลองก่อนถึงจะรู้ ทว่า เมื่อปลาติดกับ ขอเพียงยกแหขึ้นมาจากน้ำ ไม่นานมันต้องตายอย่างแน่นอน”

ถือเป็นการให้ทางเลือกกับซ่าเอ่อร์เข่อฮั่น

ซ่าเอ่อร์เข่อฮั่นยังควบคุมความโกรธและความรู้สึกอัปยศของตัวเองไม่ได้ทั้งหมด เขากล่าวออกมาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“เจรจา!”

ผงอู่สือ…ต้าโจวรู้จักเพียงผงอู่สือเท่านั้น

เมื่อต้าโจวได้ลิ้มลองอำนาจของฝิ่น ถึงเวลานั้นค่อยทำสงครามกับต้าโจวก็ยังไม่สาย

ใช่แล้ว ซ่าเอ่อร์เข่อฮั่นจะทำลายล้างต้าโจวด้วยวิธีเดียวกับที่เขาเคยทำลายล้างแคว้นเหมิ่งเสอ

“ในเมื่อเดินทางมาถึงต้าโจวก็ย่อมต้องเจรจาอยู่แล้ว…”