สตรีแกร่งตระกูลไป๋ 1307 ตบรางวัล

ตอนที่ 1307 ตบรางวัล

“ฝ่าบาท…” เว่ยจงเดินเข้าไปกระซิบข้างหูไป๋ชิงเหยียน “ใต้เท้าต่งฉางหยวนและใต้เท้าหลี่หมิงรุ่ยมาถึงแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

เสิ่นเทียนจือเป็นคนรู้งาน เมื่อเห็นเว่ยจงกระซิบข้างหูไป๋ชิงเหยียนเขาจึงรีบลุกขึ้นยืนทำความเคารพไป๋ชิงเหยียน “หากฝ่าบาททรงมีเรื่องสำคัญต้องจัดการกระหม่อมขอตัวก่อนพ่ะย่ะค่ะ…”

“ใต้เท้าเสิ่นอย่าเพิ่งรีบร้อน” ไป๋ชิงเหยียนโบกมือให้เสิ่นเทียนจือนั่งลง จากนั้นหันไปกล่าวกับเว่ยจง “เชิญทั้งสองคนเข้ามาได้”

ต่งฉางหยวนและหลี่หมิงรุ่ยเดินเข้ามาในตำหนัก พวกเขาทำความเคารพไป๋ชิงเหยียน จากนั้นคุกเข่านั่งลงหลังโต๊ะที่เว่ยจงให้คนนำมาให้

ไป๋ชิงเหยียนกล่าวกับต่งฉางหยวนและหลี่หมิงรุ่ยเรื่องการยกเลิกระบบทาสจบจึงกล่าวต่อ “พวกเจ้าทั้งสองคนจงช่วยกันคิดว่าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างเหมาะสมเช่นไร”

เสิ่นเทียนจือนึกไม่ถึงว่าไป๋ชิงเหยียนต้องการยกเลิกระบบทาส เรื่องนี้ถือเป็นเรื่องดีสำหรับชาวบ้านต้าโจวที่เป็นทาสทุกคน ทว่า คงไม่ใช่เรื่องดีสำหรับคนตระกูลสูงศักดิ์ที่เป็นเจ้าของทาสเหล่านั้น

เจ้านายสามารถตบตีหรือขับไล่ทาสเหล่านั้นได้ตามใจชอบเหมือนพวกเขาเป็นเพียงสิ่งของ หากทาสเหล่านั้นพบกับเจ้านายที่ดี พวกเขาอาจเก็บเงินและไถ่ตัวออกมาจากเจ้านายได้ ทว่า หากเจ้านายไม่ยอมปล่อยตัวพวกเขา แม้แต่ทางการก็ทำสิ่งใดไม่ได้

เสิ่นเทียนจือเคยได้ยินไป๋ฉีซานกล่าวตอนที่อยู่ในเมืองซั่วหยางว่ากองทัพไป๋ถูกจัดตั้งขึ้นเพื่อปกป้องชาวบ้านให้อยู่อย่างสงบสุข ทว่า เขาเห็นการกระทำของคนตระกูลบรรพบุรุษไป๋จึงไม่เชื่อคำกล่าวของไป๋ฉีซาน ตอนนี้บุตรสาวของไป๋ฉีซานขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดินีของต้าโจวแล้ว ทว่า หญิงสาวไม่ได้บ้าอำนาจ ใช้อำนาจในทางที่ผิดอย่างที่เสิ่นเทียนจือคิดไว้ หญิงสาวกลับประกาศใช้ระบอบการปกครองใหม่ที่มีผลดีต่อชาวบ้านอย่างแท้จริง

เสิ่นเทียนจือพอจะเดาได้ว่าหลังจากที่ไป๋ชิงเหยียนใช้ระบอบการปกครองใหม่สำเร็จแล้ว นางจะลดทอนอำนาจของราชวงศ์ กระจายอำนาจไปสู่ศูนย์กลางแทน หากไป๋ชิงเหยียนทำเช่นนั้นได้จริงๆ นางจะเป็นคนที่น่ายกย่องที่สุด

ต่งฉางหยวนมองหน้าญาติผู้พี่ของตัวเองอย่างตกตะลึงเพราะต่งฉางหยวนเกิดในตระกูลสูงศักดิ์ เขาเคยชินกับเรื่องที่ทาสคือสมบัติของจวนแล้ว

ทว่า ต่งฉางหยวนเข้าใจว่าญาติผู้พี่มีเหตุผลในการทำเช่นนี้ อย่างน้อยตอนนี้การปกครองระบอบใหม่ทุกข้อของญาติผู้พี่ล้วนส่งผลดีต่อชาวบ้าน เขาจึงรีบแสดงจุดยืนของตัวเองทันที “กระหม่อมจะทำอย่างเต็มที่ที่สุดพ่ะย่ะค่ะ!”

ไป๋ชิงเหยียนพยักหน้าพลางมองไปทางหลี่หมิงรุ่ยที่กำลังขมวดคิ้วอยู่

หลี่หมิงรุ่ยมีเรื่องไม่เข้าใจหลายเรื่อง การยกเลิกระบบทาสจะทำให้แคว้นแข็งแกร่งขึ้นอย่างนั้นหรือ ดูเหมือนจะไม่เป็นเช่นนั้น…

ที่สำคัญทาสเหล่านี้จะถูกส่งตัวไปเป็นทหารหน่วยเสี่ยงตายและคนดูแลม้ายามเกิดสงคราม หากไม่มีทาสเหล่านี้ทหารยอดฝีมือจะได้รับบาดเจ็บมากกว่าเดิม ฝ่าบาทเกิดในตระกูลนักรบ เหตุใดนางจะไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้กัน!

การยกเลิกระบบทาสอาจทำให้ตระกูลสูงศักดิ์ในต้าโจวไม่พอใจและต้าโจวเกิดความวุ่นวายขึ้นมา อย่าว่าแต่ตระกูลหลี่ของเขาเลย แม้แต่ตระกูลไป๋เองก็มีทาสเช่นเดียวกัน

เหตุใดไป๋ชิงเหยียนต้องเสียเวลาทำเรื่องที่ไม่มีประโยชน์ต่อความแข็งแกร่งและความมั่งคั่งของแคว้นเช่นนี้กัน

“ใต้เท้าหลี่มีข้อสงสัยอย่างนั้นหรือ” ไป๋ชิงเหยียนเอ่ยถาม

หลี่หมิงรุ่ยรีบก้าวไปด้านหน้า เขาก้มศีรษะคำนับไป๋ชิงเหยียนแนบพื้นพลางถามขึ้น “กระหม่อมขอบังอาจทูลถามฝ่าบาท ก่อนหน้านี้กระหม่อมเข้าใจว่าระบอบการปกครองใหม่เหล่านี้ส่งผลดีต่อชาวบ้าน ฝ่าบาทต้องการซื้อใจชาวบ้านเหล่านั้น ทว่า ตอนนี้…”

“ใต้เท้าหลี่ เราไม่ได้ผลักดันการปกครองระบอบใหม่เพราะต้องการซื้อใจชาวบ้านเท่านั้น…” ไป๋ชิงเหยียนขัดคำของหลี่หมิงรุ่ยโดยไม่รอให้เขากล่าวจบ นางมองไปทางหลี่หมิงรุ่ยนิ่งพลางกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง “เรา…ต้องการสร้างแคว้นที่ไม่เคยมีมาก่อนในใต้หล้าแห่งนี้ แคว้นที่ทุกคนมีความเป็นคนอย่างเท่าเทียมกัน! หนึ่งในนั้นรวมถึงทาสเหล่านั้นด้วย! เพราะพวกเขาคือราษฎรของเราเช่นเดียวกัน เราต้องการให้ราษฎรของเราทุกคนใช้ชีวิตอยู่อย่างสงบสุขในใต้หล้าแห่งนี้ในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง นี่คือความปรารถนาสูงสุดของเรา คือเรื่องที่เราอยากทำให้สำเร็จมากที่สุดในชีวิตนี้!”

ถึงแม้จะรู้ดีว่าคนเราไม่มีทางเท่าเทียมกันได้อย่างแท้จริง อำนาจและเงินทองจะทำให้คนมีความแตกต่าง ทว่า ไป๋ชิงเหยียนจะพยายามสร้างแคว้นที่มีแต่ความเท่าเทียม ให้ชาวบ้านมีชีวิตอยู่ด้วยความเป็นมนุษย์ด้วยความสามารถทั้งหมดที่นางมี

ไป๋ชิงเหยียนมีเพียงแนวทางเพียงเล็กน้อยในตำราของจีโฮ่วเท่านั้นดังนั้นนางต้องเสาะหาหนทางไปพร้อมกับขุนนางในราชสำนักของนาง

หลี่หมิงรุ่ยตะลึงไปชั่วครู่ เขามองสบกับดวงตาสีดำที่เปล่งประกายของไป๋ชิงเหยียน ในที่สุดก็เข้าใจเรื่องทุกอย่างขึ้นมาทันที หลี่หมิงรุ่ยเป็นคนฉลาด เขารู้ดีว่าเขาผิดตรงที่เขาไม่ควรตัดสินไป๋ชิงเหยียนด้วยความคิดของจักรพรรดิองค์ก่อนๆ

เดิมทีเขารวบรวมความกล้าถามความสงสัยของตัวเองจากไป๋ชิงเหยียนเพราะต้องการแสดงความจงรักภักดีให้นางเห็น เขาอยากบอกให้ไป๋ชิงเหยียนรับรู้ว่าเขาจะไม่เจ้าเล่ห์ต่อหน้าไป๋ชิงเหยียนอีก เขาจะเป็นขุนนางที่ซื่อตรง จงรักภักดีและใช้งานได้ของไป๋ชิงเหยียน ทว่า เมื่อได้ยินคำกล่าวของไป๋ชิงเหยียนในตอนนี้เขาจึงรู้ว่าไป๋ชิงเหยียนไม่เหมือนกับจักรพรรดิองค์อื่นที่เขาอยากได้ใจ

หลี่หมิงรุ่ยก้าวเข้าไปทำความเคารพไป๋ชิงเหยียน “กระหม่อมเข้าใจแล้วพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมยินดีบุกน้ำลุยไฟเพื่อทำให้ปณิธานของฝ่าบาทเป็นจริง กระหม่อมหวังว่าชาตินี้กระหม่อมจะได้เห็นใต้หล้าที่ฝ่าบาทอยากให้เป็นร่วมกับฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ”

“เช่นนั้นก็ลำบากใต้เท้าทั้งสองแล้ว…” ไป๋ชิงเหยียนพยักหน้าให้หลี่หมิงรุ่ยเล็กน้อย “หากมีปัญหาอันใด เจ้าทั้งสองสามารถไปปรึกษาใต้เท้าเสิ่นได้”

ไป๋ชิงเหยียนกล่าวพลางมองไปทางเสิ่นเทียนจือ “ใต้เท้าเสิ่น…”

เสิ่นเทียนจือตะลึง ตั้งแต่เขาได้เลื่อนขั้นเป็นเสนาบดีกรมโยธาเขาไม่เคยเข้าร่วมกับฝ่ายใดในราชสำนักมาก่อน ทว่า ไป๋ชิงเหยียนต้องการส่งต่งฉางหยวนและหลี่หมิงรุ่ยมาให้เขาอย่างนั้นหรือ นี่มันหมายความว่าอย่างไรกัน

เสิ่นเทียนจือที่เป็นคนฉลาดมาโดยตลอดคิดลึกไปอีกขั้นหนึ่ง ไป๋ชิงเหยียนมอบคนทั้งสองมาเป็นแขนซ้ายขวาของเขาอย่างเปิดเผยเช่นนี้เพราะต้องการปูทางสำหรับหน้าที่อันหนักอึ้งของเขาในวันข้างหน้า เขารีบโค้งกายคำนับไป๋ชิงเหยียน “กระหม่อมจะไม่ทำให้ฝ่าบาทผิดหวังพ่ะย่ะค่ะ!”

วันที่หนึ่งเดือนห้า รัชศกหยวนเหอปีที่สอง จักรพรรดินีแห่งต้าโจวประกาศราชโองการแรกตบรางวัลให้แก่ขุนนางที่มีความดีความชอบในการทำลายล้างซีเหลียง

แต่งตั้งไป๋ชิงฉีเป็นฮู่กั๋วอ๋อง

แต่งตั้งไป๋จิ่นซิ่วเป็นฝู่กั๋วอ๋อง

แต่งตั้งไป๋ชิงอวี๋เป็นเจิ้นกั๋วอ๋อง

แต่งตั้งไป๋ชิงเจวี๋ยเป็นจงกั๋วอ๋อง

แต่งตั้งไป๋ชิงอวิ๋นเป็นซิ่งกั๋วอ๋อง

แต่งตั้งไป๋จิ่นจื้อเป็นเกาอี้อ๋อง

แต่งตั้งเสิ่นคุนหยางเป็นเจิ้นหนานอ๋อง

แต่งตั้งเว่ยจ้าวเหนียนเป็นจงหย่งกง

แต่งตั้งไป๋จิ่นเจาเป็นหยงอี้โหว

แต่งตั้งไป๋จิ่นหวาเป็นจงเต๋อโหว

แต่งตั้งไป๋จิ่นเซ่อเป็นอิงฮุ่ยโหว

แต่งตั้งกู่เหวินชังเป็นติ่งซานโหว

แต่งตั้งเฉิงหย่วนจื้อเป็นหยงติ้งปั๋ว

อีกทั้งพระราชทานบรรดาศักดิ์ให้ซือหม่ารั่วตานผู้ที่มีความดีความชอบมากที่สุดที่ทำให้ต้าโจวยึดด่านเย่เฉิงได้เป็นเซียงเสียจวิ้นจู่ พระราชทานบรรดาศักดิ์ให้มารดาของซือหม่ารั่วตานเป็นฮูหยินเก้ามิ่งลำดับหนึ่ง จากนั้นสั่งให้รื้อคดีของมารดาของซือหม่ารั่วตานขึ้นมาใหม่

ราชโองการฉบับนี้คือราชโองการแต่งตั้งยศอ๋องและโหวต่างๆ ส่วนที่เหลือรอให้ทัพของต้าโจวกลับมายังต้าโจวก่อนค่อยตบรางวัลอื่นๆ ให้คนที่มีความดีความชอบตามสมควร