สตรีแกร่งตระกูลไป๋ 1279 กล้าหาญ

ตอนที่ 1279 กล้าหาญ

แววตาของเซี่ยสวินเยือกเย็นลงกว่าเดิม เขากำดาบที่เอวแน่น

เซียวหรงเหยี่ยนเหยียบเท้าลงบนหมวกเกราะของแม่ทัพผู้นั้น จากนั้นเงยหน้ามองแม่ทัพผู้นั้น “หากตอนนี้ข้าให้เจ้านำทหารต้าเยี่ยนเดินทางกลับไปยังเมืองหลวงของต้าเยี่ยน เจ้าจะพากองทัพต้าเยี่ยนฝ่าวงล้อมของกองทัพต้าโจวออกไปได้หรือไม่ เจ้าต้องรู้ว่าหากตอนนี้แม่ทัพของต้าเยี่ยนพากองทัพต้าเยี่ยนเดินทางกลับไปยังเมืองหลวงของต้าเยี่ยนพวกเจ้าต้องถูกกองทัพต้าโจวขวางไว้แน่นอน เมื่อพวกเราถูกขวาง เจ้าคิดว่ากองทัพต้าโจวที่ตั้งค่ายทหารประชิดชายแดนต้าเยี่ยนอยู่ในตอนนี้จะรู้ข่าวนี้หรือไม่ หากพวกเขารู้พวกเขาจะบุกโจมตีต้าเยี่ยนทันทีหรือไม่”

“หรือเจ้าคิดว่าต่อให้กองทัพต้าโจวรับรู้ข่าวนี้พวกเขาก็จะตั้งค่ายรอพวกเรายกทัพกลับไปช่วยเหลือต้าเยี่ยนโดยไม่ทำสิ่งใดเลยกัน!” เซียวหรงเหยี่ยนกวาดสายตามองแม่ทัพต้าเยี่ยนทุกคนที่นั่งอยู่ในโถงรับรอง “พวกเจ้าคนใดมั่นใจว่าสามารถนำทัพกลับไปช่วยเหลือต้าเยี่ยนได้โดยที่ต้าโจวไม่รู้ความเคลื่อนไหวของพวกเจ้าบ้าง! ผู้ใดทำได้บ้าง!”

แม่ทัพต้าเยี่ยนต่างเงียบกริบ

พวกเขารู้ดีว่าตอนนี้ต้าโจวมีกองกำลังมากกว่าพวกเขา ที่สำคัญตอนนี้แม่ทัพของต้าโจวล้วนมาจากตระกูลไป๋ ยังไม่ต้องกล่าวถึงไป๋ชิงฉีและไป๋จิ่นซิ่วที่เคยทำสงครามจนมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่ว แค่กล่าวถึงไป๋ชิงอวี๋…ตอนนี้ผู้ใดไม่รู้บ้างว่าไป๋ชิงอวี๋คือคนที่มีความดีความชอบในสงครามทำลายล้างซีเหลียงมากที่สุด

ไหนจะยังมีเกาอี้จวินที่เคยทำสงครามทำลายล้างต้าเหลียงอีก แม้เกาอี้จวินจะเป็นเพียงสตรี ทว่า นางคือแม่ทัพที่ดุดันและเก่งกาจคนหนึ่งของต้าโจว แม่ทัพดุดันหลายคนของต้าเหลียงล้วนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเกาอี้จวิน พวกเขาต่างพ่ายแพ้ให้แก่เกาอี้จวิน

ไป๋ชิงเจวี๋ยโดดเด่นในสงครามครั้งนี้เหมือนกัน แม้แต่คุณหนูห้าของตระกูลไป๋ก็กล้าหาญมาก กล่าวได้ว่านางคือเกาอี้จวินไป๋จิ่นจื้อคนต่อไปของแคว้นต้าโจว

ที่สำคัญต้าโจวยังมีแม่ทัพของกองทัพไป๋ที่มีชื่อเสียงโด่งดังมานานอย่างเสิ่นคุนหยาง เว่ยจ้าวเหนียน เฉิงหย่วนจื้อและแม่ทัพค่ายหู่อิงอย่างเสิ่นเหลียงอวี้อยู่ ยิ่งไม่ต้องกล่าวถึงแม่ทัพของต้าเหลียงที่เข้าร่วมกับต้าโจวอย่างจ้าวเซิ่งและหยางอู่เช่อ พวกเขาล้วนเป็นแม่ทัพที่มีชื่อเสียงในสงครามมายาวนานทั้งสิ้น…

ต้าเยี่ยนของพวกเขามีผู้ใดบ้าง

คนแรกไม่ต้องกล่าวถึง แน่นอนว่าคืออ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยน

อีกคนคือองค์ชายสองมู่หรงผิง ส่วนอีกคนคือแม่ทัพใหญ่เซี่ยสวิน แม้ต้าเยี่ยนจะเริ่มมีแม่ทัพที่พอใช้งานได้เพิ่มขึ้น ทว่า ไม่ว่าอย่างไรพวกเขาก็เทียบกับคนของกองทัพไป๋ที่ออกไปฝึกฝนประสบการณ์ในสงครามจริงตั้งแต่เด็กไม่ได้อยู่ดี

“หากพวกเจ้าคนใดในที่นี้มีความสามารถถึงเพียงนั้น วันนี้ต้าเยี่ยนของพวกเราจะกล้าลุกขึ้นต่อกรกับต้าโจวสักครั้ง!” น้ำเสียงของเซียวหรงเหยี่ยนแฝงไปด้วยความเย้ยหยัน

เซี่ยสวินกวาดตามองไปรอบๆ เมื่อเห็นบรรดาแม่ทัพต้าเยี่ยนเริ่มอยู่ในความสงบเขาจึงลดมือที่กำดาบลง

“จากสถานการณ์ในตอนนี้ พวกเจ้ายังคิดว่าต้าเยี่ยนมีทางเลือกอีกหรือ!” เซียวหรงเหยี่ยนเตะหมวกเกราะกระเด็นไปกระแทกเข่าของแม่ทัพต้าเยี่ยนผู้นั้น แม่ทัพต้าเยี่ยนผู้นั้นทรุดตัวคุกเข่าลงด้วยความเจ็บปวดทันที

“หากพิจารณาด้านไมตรี ต้าโจวเห็นว่าต้าเยี่ยนของเรามีกำลังทหารน้อยกว่า อีกทั้งขาดแคลนเสบียงอาหารและอาวุธ ยามออกรบพวกเขาจึงส่งกองกำลังทหารไปรบมากกว่าพวกเรา ทว่า ยามแบ่งผลประโยชน์พวกเขากลับแบ่งประโยชน์ให้พวกเรามากกว่า พวกเจ้าลองถามใจตัวเองดูว่าเป็นเช่นนี้จริงหรือไม่” เซียวหรงเหยี่ยนลุกขึ้นยืนพลางเอามือไขว้หลัง จากนั้นก้าวไปด้านหน้าเล็กน้อย “แล้วพวกเราต้าเยี่ยนทำสิ่งใดลงไป พวกเรากลัวว่าต้าโจวจะบุกถึงเมืองหลวงอวิ๋นจิงก่อนจึงแทงข้างหลังต้าโจวขณะที่พวกเรายังเป็นแคว้นพันธมิตรกันอยู่จนกองทัพต้าโจวเสียหายอย่างหนัก ทว่า ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้คุณชายห้าของกองทัพไป๋ก็ยังสั่งให้ทหารกองทัพไป๋ไปเปิดประตูเมืองให้พวกเราอยู่ดี!”

“นั่นเพราะต้าโจวต้องการให้ต้าเยี่ยนช่วยรบกับซีเหลียงแทนพวกเขาต่างหาก!” แม่ทัพต้าเยี่ยนคนหนึ่งกล่าวเสียงอ่อย

“ข้ารู้สึกอายแทนแม่ทัพผู้นี้จริงๆ ต้าเยี่ยนของพวกเราหน้าไม่อายถึงเพียงนี้ตั้งแต่เมื่อใดกัน!” มู่หรงผิงมองไปทางแม่ทัพผู้นั้นด้วยสีหน้าผิดหวังและเจ็บปวด “มิน่าทหารต้าเยี่ยนจึงกล่าวกันว่าทหารกองทัพไป๋ยินดีสละชีพเปิดประตูให้พวกเราเอง เพราะพวกเขามีหัวหน้าที่ทำตัวเช่นนี้นี่เอง แม่ทัพคิดว่าหากกล่าวเช่นนี้ต่อหน้าคนทั้งใต้หล้าแม่ทัพจะยังยืนได้อย่างมั่นคงเช่นนี้หรือไม่ คนทั้งใต้หล้าจะมองพวกเราเช่นไร พวกเขาจะคิดว่าต้าโจวยินดีเห็นแก่ความเป็นพันธมิตรสละชีพเปิดประตูเมืองให้ต้าเยี่ยนทั้งๆ ที่สองแคว้นพนันกันไว้ว่าแคว้นใดบุกถึงเมืองหลวงของซีเหลียงก่อนฝ่ายนั้นจะได้เมืองอวิ๋นจิงไปครอบครอง ทว่า ท้ายที่สุดแล้วพวกเขากลับได้รับการตอบแทนเช่นนี้!”

“องค์ชายสองกับอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนเข้าข้างต้าโจวทุกเรื่อง กระหม่อมไม่เห็นด้วยพ่ะย่ะค่ะ” แม่ทัพต้าเยี่ยนส่วนใหญ่ยังคงไม่เห็นด้วย ทหารต้าเยี่ยนสละชีพและเลือดเนื้อของตัวเองเพื่อเมืองอวิ๋นจิงเช่นเดียวกัน

“ทำผิดสัญญาต่อใต้หล้าย่อมไม่ได้ครอบครองใต้หล้า! จักรพรรดินีแห่งต้าโจวทำเพื่อชาวบ้านตั้งแต่ตอนที่นางเป็นเพียงองค์หญิงเจิ้นกั๋วของแคว้นต้าจิ้น ต้าโจวจึงยิ่งใหญ่และแข็งแกร่งจนถึงทุกวันนี้” เซี่ยสวินมีอำนาจในหมู่ทหารมาก เขากล่าวขึ้นช้าๆ “หากพิจารณาเรื่องคุณธรรม ต้าโจวมีเมตตาต่อต้าเยี่ยนอย่างถึงที่สุดแล้ว นี่ไม่ใช่เรื่องที่พวกเจ้าบอกว่าไม่ยอมแล้วจะทำให้คนในใต้หล้าเข้าใจได้ การทำสงครามต้องมีคนเสียสละเป็นเรื่องธรรมดา ต้าเยี่ยนไม่ได้เสียสละอยู่ฝ่ายเดียว ต้าโจวก็เสียสละเช่นเดียวกัน!”

“ทว่า อ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนของพวกเราบุกไปถึงวังหลวงเป็นคนแรกนะขอรับ”

“หากจะนับว่าผู้ใดเข้าถึงวังหลวงก่อนสงครามเริ่มต้น เช่นนั้นต้าโจวก็สามารถกล่าวได้ว่าคุณชายห้าของพวกเขาเข้าไปในวังหลวงก่อนข้านานแล้วไม่ใช่หรือ” เซียวหรงเหยี่ยนกล่าวขึ้นช้าๆ “อย่ากล่าวว่าคุณชายห้าถูกจับตัวเข้าไป ถึงแม้เขาจะถูกจับตัวไปเป็นเชลย ทว่า เขาทำเรื่องต่างๆ ในเมืองอวิ๋นจิงได้มากมายเพื่อช่วยให้สองแคว้นยึดครองอวิ๋นจิงได้สำเร็จ คนทั่วใต้หล้าต่างรับรู้เรื่องนี้ดี”

“ตอนนี้พวกเราต้องบอกกับใต้หล้าว่าพวกเรามอบอวิ๋นจิงให้ต้าโจวเป็นการไถ่โทษ เพราะคนต้าเยี่ยนทรยศต้าโจวก่อนจริงๆ ดังนั้นพวกเขาควรสละเมืองอวิ๋นจิงที่ทำสงครามยึดมาได้ให้แก่ต้าโจว” เซียวหรงเหยี่ยนยืนมองแม่ทัพต้าเยี่ยนทุกคน “พวกเจ้าจะกล่าวกันอย่างลับๆ เช่นไรก็ได้ ทว่า เมื่อเผชิญหน้ากับคนภายนอกพวกเจ้าต้องคิดให้ดีว่าข้อแก้ตัวของพวกเจ้าจะทำให้พวกเจ้ามีที่ยืนในใต้หล้าหรือไม่ พวกเจ้าลองคิดดูว่าหากพวกเจ้าคือแม่ทัพของต้าโจวพวกเจ้าคิดว่าเมืองอวิ๋นจิงควรตกเป็นของฝ่ายใดกัน”

“ต้าเยี่ยนและต้าโจวล้วนอยากครอบครองใต้หล้าแห่งนี้ ทว่า เป็นดั่งที่แม่ทัพเซี่ยสวินกล่าว ผู้ที่ผิดสัญญาต่อใต้หล้าไม่มีทางได้ครอบครองใต้หล้า!” เมื่อเซียวหรงเหยี่ยนเห็นแม่ทัพต้าเยี่ยนพากันสงบลงแล้วเขาจึงกล่าวต่อ “พวกเจ้าลองคิดทบทวนกันดูให้ดี เมื่อต้าโจวมอบคนสนิทของแม่ทัพชราชุยซานจงให้ต้าเยี่ยนแล้ว มู่งหรงผิงจงเดินทางตามข้ากลับไปยังต้าเยี่ยน แม่ทัพเซี่ยสวินจะเป็นคนจัดการดูแลเรื่องทางนี้แทน ห้ามฝ่าฝืนคำสั่งของเขาเด็ดขาด! ผู้ใดกล้าเคลื่อนทัพโดยพลการจนทำให้ต้าเยี่ยนตกอยู่ในที่นั่งลำบาก…จะต้องโทษประหารทั้งตระกูล!”

“ท่านอ๋อง” แม่ทัพต้าเยี่ยนเบิกตาโพลงมองไปทางเซียวหรงเหยี่ยน

ความจริงแม่ทัพเหล่านี้ไม่ได้ไม่เข้าใจในสิ่งที่เซียวหรงเหยี่ยนกล่าวออกมา

หากคิดในทางกลับกัน หากพวกเขาคือแม่ทัพของต้าโจว ไม่ว่าอย่างไรพวกเขาก็ไม่มีทางยอมยกเมืองอวิ๋นจิงให้ต้าเยี่ยนแน่นอน มิเช่นนั้นพวกเขาคงทำผิดต่อคุณชายห้า

หากพวกเขาไม่นับว่าคุณชายห้าถูกจับตัวเข้าไปในวังหลวงของอวิ๋นจิงคือการบุกถึงก่อนอีกฝ่าย เช่นนั้นการที่อ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนบุกไปช่วยเหลือคนในวังหลวงก็ไม่นับว่าเป็นการบุกถึงวังหลวงก่อนต้าโจวเช่นกัน