สตรีแกร่งตระกูลไป๋ 1266 เสียงสู้รบดังสนั่นกว่าเดิม

ตอนที่ 1266 เสียงสู้รบดังสนั่นกว่าเดิม

อ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนมีความสัมพันธ์กับจักรพรรดินีไป๋ชิงเหยียนแห่งต้าโจวและไป๋ชิงอวี๋เช่นไรกันแน่นะ!

หลี่เทียนเจียวเกิดความคิดที่ไม่น่าเป็นไปได้ขึ้นในใจ อ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนผู้นี้คงไม่ใช่คนของตระกูลไป๋เช่นเดียวกับอ๋องหน้ากากผีในตอนนั้นกระมัง!

เมืองอวิ๋นจิงเต็มไปด้วยควันเพลิง ทุกที่เต็มไปด้วยความวุ่นวาย ควันไฟฟุ้งกระจายเต็มท้องฟ้า ทุกที่เต็มไปด้วยสภาพนน่าอนาถของสงคราม ทว่า บัดนี้ใจของหลี่เทียนเจียวว้าวุ่นยิ่งกว่าสงครามเหล่านี้เสียอีก

หัวหน้าองครักษ์ลับหน่วยย่อยเห็นไป๋ชิงอวี๋กระอักเลือดออกมา ส่วนเซียวหรงเหยี่ยนกำลังต่อสู้อยู่กับองครักษ์ลับคนอื่น เขาจ้องไปยังร่างของไป๋ชิงอวี๋นิ่ง จากนั้นพุ่งดาบไปยังร่างของชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว

เยว่สือพาทหารเข้ามาในตำหนักแล้ว เขามองเห็นไป๋ชิงอวี๋กำลังใช้มือกุมหน้าอก มองเห็นหัวหน้าองครักษ์ลับหน่วยย่อยกำลังพุ่งตรงไปทางไป๋ชิงอวี๋ เยว่สือเบิกตาโพลงพลางพุ่งตัวไปยังร่างของไป๋ชิงอวี๋อย่างรวดเร็ว “คุณชายห้าระวังขอรับ!”

กองทัพไป๋ที่เดินตามเข้ามาในตำหนักติดๆ พุ่งไปยังร่างของเจ้านายอย่างรวดเร็วเช่นเดียวกัน

“คุณชายห้า!”

ไป๋ชิงอวี๋เงยหน้าขึ้น เขาจ้องไปยังร่างที่กำลังพุ่งตรงมาของหัวหน้าองครักษ์ลับหน่วยย่อยนิ่ง จากนั้นลุกขึ้นยืนใช้แรงทั้งหมดที่มีรับดาบของหัวหน้าองครักษ์ลับหน่วยย่อย แผ่นหลังของเขากระแทกเสาอีกครั้ง ไป๋ชิงอวี๋อาศัยแรงจากเสากลมทางด้านหลังยกขาถีบหน้าอกของหัวหน้าองครักษ์ลับหน่วยย่อยอย่างแรงจนหัวหน้าองครักษ์ลับหน่วยย่อยผู้นั้นเซถลาไปหลายก้าว

“ไปจับหลี่เทียนเจียว!” ไป๋ชิงอวี๋หันไปสั่งเยว่สือและทหารกองทัพไป๋ที่กำลังตรงมาหาเขาด้วยเสียงดุดัน

กองทัพไป๋รีบเปลี่ยนทิศมุ่งตรงไปยังร่างของหลี่เทียนเจียวตามคำสั่งทันที เยว่สือขบกรามแน่นสุดท้ายก็ตัดสินใจพุ่งตัวไปหาหลี่เทียนเจียวเช่นเดียวกัน

ข้างกายของหลี่เทียนเจียวมีองครักษ์ลับสองคนคอยคุ้มกันอยู่หัวหน้าองครักษ์ลับหน่วยย่อยจึงไม่ได้เป็นห่วงหญิงสาวมากนัก หน้าที่ของเขาในตอนนี้คือสังหารไป๋ชิงอวี๋ให้ได้ เขาถือดาบพุ่งไปยังร่างของไป๋ชิงอวี๋อีกครั้ง

ไป๋ชิงอวี๋ยืนถือดาบอยู่กับที่นิ่ง ดาบยาวซึ่งเปื้อนเลือดสดเปล่งประกายคม

สองอาวุธกระทบกัน ประกายไฟปะทุขึ้นระหว่างช่องว่างของคนสองคน

หลี่เทียนเจียวกำดาบในมือแน่น นางใช้ดาบต้านการจู่โจมของเยว่สือและกองทัพไป๋พลางถอยหลังหนีโดยท่ามกลางการคุ้มกันขององครักษ์ลับสองคน

ทันใดนั้นเหล่าทหารในชุดทหารของซีเหลียงพุ่งเข้ามาในตำหนัก…

พวกเขาพุ่งเข้าไปต่อสู้กับเยว่สือและกองทัพไป๋พลางปกป้องหลี่เทียนเจียวไว้ตรงกลาง แม่ทัพที่นำทหารเหล่านี้เข้ามาช่วยเหลือหญิงสาวต่อสู้กับศัตรูพลางตะโกนขึ้นเสียงดังลั่น

“ขออภัยที่กระหม่อมมาช้า ทำให้ฝ่าบาทตกพระทัยแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”

“ทหารทุกคน! แม่ทัพชราชุยมีคำสั่งว่าให้คุ้มกันฝ่าบาทหนีไปให้ได้ไม่ว่าต้องแลกด้วยสิ่งใดก็ตาม! บุก!”

เมื่อหลี่เทียนเจียวได้ยินนามของแม่ทัพชราชุยซานจงจึงโล่งใจขึ้นมาทันที นางมองไปทางไป๋ชิงอวี๋ จากนั้นเบิกตาโพลง…

หลี่เทียนเจียวมองเห็นไป๋ชิงอวี๋ยึดดาบของหัวหน้าองครักษ์ลับหน่วยย่อยเอาไว้ จากนั้นแทงดาบไปที่คอขององครักษ์ลับผู้นั้น เมื่อพลิกมือออก…เลือดสดสาดกระจายทั่วบริเวณทันที หัวหน้าองครักษ์ลับหน่วยย่อยของนางล้มลงบนพื้น

ไป๋ชิงอวี๋กำดาบยาวด้วยมือทั้งสองข้าง เขายกดาบขึ้นสูง วินาทีที่ศีรษะของหัวหน้าองครักษ์หน่วยย่อยของนางหล่นลงสู่พื้น เลือดสดกระเด็นสูงไปทั่วบริเวณ

เลือดในกายของหลี่เทียนเจียวพุ่งแปลบไปที่ศีรษะของหญิงสาว หัวหน้าองครักษ์หน่วยย่อยคนนั้นคือคนที่เสด็จพ่อคัดเลือกให้นางด้วยตัวท่านเอง กล่าวได้ว่านอกจากซีเหลียงแล้วหัวหน้าองครักษ์ลับหน่วยย่อยผู้นี้คือสิ่งเดียวที่เสด็จพ่อทิ้งไว้ให้นาง!

หลี่เทียนเจียวทนความโกรธต่อไปไม่ไหว นางถือดาบเตรียมเข้าไปจัดการกับไป๋ชิงอวี๋

“ฝ่าบาท!” องครักษ์ลับข้างกายของหลี่เทียนเจียวจับแขนของหญิงสาวไว้แน่น

“ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ฝ่าบาทจะสละชีวิตของพระองค์เองนะพ่ะย่ะค่ะ พวกกระหม่อมจะพาฝ่าบาทหนีไปทางหลังตำหนัก แม่ทัพชราชุยซานจงนำกองทัพรอฝ่าบาทอยู่ที่นั่น! พวกเรายังไม่ไร้สิ้นหนทางพ่ะย่ะค่ะ!”

องครักษ์ลับอย่างพวกเขายังมีชีวิตอยู่ ทหารรักษาพระองค์ยังมีชีวิตอยู่ ซีเหลียงยังไม่ได้สู้รบจนเหลือเพียงคนสุดท้าย ซีเหลียงยังไม่สิ้นหวัง พวกเขาจะปล่อยให้จักรพรรดินีของพวกเขาไปออกรบด้วยตัวเองได้อย่างไรกัน!

แววตาของหลี่เทียนเจียวเต็มไปด้วยความโกรธแค้นชิงชัง หญิงสาวยืนนิ่งไม่ยอมขยับ

“ฝ่าบาท แม่ทัพใหญ่ไป๋ชิงฉีของกองทัพต้าโจวนำทัพบุกมาด้วยตัวเองแล้วพ่ะย่ะค่ะ! คนของต้าโจวและต้าเยี่ยนบุกเข้ามามากขึ้นเรื่อยๆ รีบเสด็จเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”

องครักษ์ลับรวบรวมความกล้าผลักหลี่เทียนเจียวไปด้านหลัง จากนั้นเขาหันกลับไปสู้รบต่อทันที

เสียงสู้รบด้านนอกตำหนักดังสนั่นขึ้นกว่าเดิม

น้ำเสียงเคร่งขรึมของไป๋ชิงฉีดังขึ้น

“กองทัพไป๋บุกเข้ามาในวังหลวงแล้ว ทหารซีเหลียงคนใดยอมจำนนจะไว้ชีวิต ผู้ใดขัดขืนจะถูกฆ่าตายไม่เว้น!”

“ฝ่าบาทรีบเสด็จไปเร็วพ่ะย่ะค่ะ!”

แม่ทัพซีเหลียงได้ยินเสียงของไป๋ชิงฉีจึงรีบตะโกนเร่งหลี่เทียนเจียว

สถานการณ์ในตำหนักในตอนนี้พวกเขามีจำนวนคนมากกว่าต้าโจวและต้าเยี่ยน พวกเขายังพอยื้อคนเหล่านี้ได้ ทว่า ไป๋ชิงฉีกำลังพากองทัพไป๋เข้ามาแล้ว!

จักรพรรดินีแห่งซีเหลียงของพวกเขายังไม่รู้สถานการณ์ที่เกิดขึ้นนอกวังหลวง เมื่อเหล่าทหารซีเหลียงเห็นกองทัพของต้าโจวและต้าเยี่ยนบุกเข้ามาในเมืองอวิ๋นจิงจึงต่างพากันยอมจำนนเพราะคิดว่าซีเหลียงพ่ายแพ้แน่นอน

สิ่งที่น่าหวาดกลัวที่สุดขณะทำสงครามคือการที่ทหารในกองทัพยอมจำนนต่อศัตรู ขอเพียงมีคนกล้าเอ่ยปาก ความหวาดกลัวในใจของทหารคนอื่นๆ จะถาโถมขึ้นทันที พวกเขาจะยอมจำนนโดยไม่ทำสงครามต่อ

หลี่เทียนเจียวถูกทหารคุ้มกันหนีออกไปทางหลังตำหนัก เซียวหรงเหยี่ยน ไป๋ชิงอวี๋ กองทัพไป๋และเยว่สือสังหารทหารซีเหลียงจนสิ้น พวกเขาเตรียมไล่ตามหลี่เทียนเจียวไปต่อ ทว่า เซียวหรงเหยี่ยนกับไป๋ชิงอวี๋กลับกล่าวขึ้นพร้อมกัน

“ไม่ต้องตามไปแล้ว!”

“ไม่ต้องตามแล้ว!”

เซียวหรงเหยี่ยนกับไป๋ชิงอวี๋สบตากันเล็กน้อย เซียวหรงเหยี่ยนซึ่งร่างเปียกโชกเดินไปหาไป๋ชิงอวี๋ที่กำลังใช้มือกุมหน้าอกอยู่ “เจ้าไม่เป็นอันใดใช่หรือไม่”

ไป๋ชิงอวี๋ส่ายหน้า เลือดสดจากดาบยาวของเขาหยดลงบนพื้นไม่หยุด

“นายท่าน เหตุใดไม่ไล่ตามไปขอรับ หากเราปล่อยให้จักรพรรดินีแห่งซีเหลียงใช้ทางลับหนีไปจากเมืองพวกเราต้องออกไปไล่ตามนางอีกนะขอรับ!”

เยว่สือกล่าวเสียงร้อนใจ

“นางหนีไม่รอดแล้ว!”

ไป๋ชิงอวี๋กล่าวเสียงเย็น สายตาของเขาหยุดอยู่ที่ศีรษะของหัวหน้าองครักษ์ลับหน่วยย่อยของราชวงศ์ซีเหลียงผู้นั้น

“ทางลับอยู่ในตำหนักนี้ ส่งคนไปควบคุมประตูวังทิศเหนือและทิศตะวันออกเอาไว้ให้ดี!”

ตอนที่หัวหน้าองครักษ์ลับหน่วยย่อยบอกให้หลี่เทียนเจียวหนีไปก่อน ทว่า หลี่เทียนเจียวไม่ยอมหนีไปไป๋ชิงอวี๋ก็รู้แล้วว่าทางลับของวังหลวงที่รู้เพียงจักรพรรดิของซีเหลียงอยู่ในตำหนักแห่งนี้

เมืองอวิ๋นจิงถูกโจมตีแตกแล้ว พวกเขากำลังโจมตีประตูทิศใต้ของเมืองอวิ๋นจิงอยู่ หากคนของเซียวหรงเหยี่ยนและกองทัพไป๋ร่วมมือกันเปิดประตูวังทิศเหนือหรือทิศตะวันออกให้กองทัพต้าโจวและต้าเยี่ยนเข้ามาในวังหลวงได้ ซีเหลียงก็ถึงคราวดับสูญแล้ว

“ไม่ต้องห่วง ข้าได้รับแผนที่ที่ต้าโจวส่งมาให้แล้ว ตอนนี้กองทัพต้าเยี่ยนกำลังไปเปิดประตูวังหลวงทิศเหนือและทิศตะวันออกแล้ว บางทีตอนนี้หรู่ซยงของพี่สาวเจ้าอาจพาคนไปเปิดประตูวังสำเร็จแล้วด้วยซ้ำ”

เซียวหรงเหยี่ยนกล่าวกับไป๋ชิงอวี๋

“มิเช่นนั้นการที่ข้าเสี่ยงบุกเข้ามาในวังหลวงเช่นนี้ก็อาจถูกล้อมให้ติดอยู่ในวังหลวงได้ทุกเมื่อ”

เดิมทีไป๋ชิงฉีจะพาคนเข้ามาช่วยไป๋ชิงอวี๋ด้วยตัวเอง ทว่า เซียวหรงเหยี่ยนกลับแย่งหน้าที่นี้มาก่อน เขาบอกว่าต้าเยี่ยนเป็นคนเปิดเผยแผนนี้ให้ซีเหลียงรับรู้ ต้าเยี่ยนต้องเป็นคนช่วยเหลือไป๋ชิงอวี๋กลับมาอย่างปลอดภัยให้ได้

ในเมื่อต้องการช่วยคนดังนั้นเซียวหรงเหยี่ยนจึงต้องวางแผนทุกอย่างให้เรียบร้อย

เมื่อได้ยินเซียวหรงเหยี่ยนกล่าวเช่นนี้ไป๋ชิงอวี๋จึงพยักหน้าอย่างวางใจ