สตรีแกร่งตระกูลไป๋ 1212 หลงกล

ตอนที่ 1212 หลงกล

ดวงตาภายใต้หน้ากากของเซียวหรงเหยี่ยนเย็นเยือก ไม่มีความรู้สึกใดๆ แม้แต่น้อย หน้ากากน่าสะพรึงเปื้อนไปด้วยเลือดสด ร่างทั้งร่างราวกับปีศาจที่ผุดขึ้นมาจากขุมนรก

ในที่สุดเยว่สือก็สามารถขี่ม้าฝ่าวงล้อมของทหารซีเหลียงเข้ามาอยู่ข้างกายเซียวหรงเหยี่ยนได้ เขาช่วยป้องกันทางด้านหน้าและด้านซ้ายให้ชายหนุ่ม

ทหารต้าโจวที่อยู่บนกำแพงเมืองต่างพากันตะโกนโห่ร้องด้วยความดีใจที่เห็นกองทัพเสริม

ไป๋ชิงเหยียนกล่าวขึ้นอย่างรีบร้อน ทว่า มั่นคงเสียงดังลั่น “กองทัพต้าเยี่ยนมาช่วยพวกเราแล้ว ถ่ายทอดคำสั่งให้หยุดโยนถุงเครื่องเทศ ต้าโจวจงยิงธนูทำลายกองทัพซีเหลียงให้พวกนั้นไม่สามารถมีชีวิตรอดกลับไปได้อีกโดยไม่ต้องกลัวเปลืองธนูอีกต่อไป!”

ทหารและชาวบ้านที่อยู่บนกำแพงเมืองต่างส่งเสียงโห่ร้องด้วยความฮึกเหิม

การปรากฏตัวของกองทัพต้าเยี่ยนราวกับเลือดอัดสูบชีวิตของทหารต้าโจว ความเหนื่อยล้าที่มีมลายหายไปทันที ตอนนี้เลือดกายของทุกคนพุ่งพล่าน ต่างตื้นเต้นและพร้อมต่อสู้กับทหารซีเหลียงเต็มที่

“หลิ่วผิงเกา!” ไป๋ชิงเหยียนหยิบลูกธนูออกมาหนึ่งดอก จากนั้นเล็งไปทางเซียวหรงเหยี่ยน

“กระหม่อมอยู่นี่พ่ะย่ะค่ะ” หลิ่วผิงเกาที่กำลังยิงธนูรีบรับคำ

ไป๋ชิงเหยียนยิงธนูไปทางเซียวหรงเหยี่ยน จากนั้นกล่าวเสียงดังลั่น

“ขอขอสั่งให้เจ้าและตู้ซานเป่านำทหารครึ่งหนึ่งออกไปช่วยต้าเยี่ยนรบกับซีเหลียง จงจับเป็นแม่ทัพชราชุยซานจงมาให้ได้ไม่ว่าต้องแลกด้วยสิ่งใดก็ตาม!”

“พ่ะย่ะค่ะ!”

ตอนหลิ่วผิงเกาเห็นกองทัพเสริมของต้าเยี่ยนเลือดร้อนในกายของเขาพุ่งพล่านอย่างเต็มที่ เขารอคำสั่งนี้จากไป๋ชิงเหยียนมานานแล้ว

ไม่นานประตูเมืองถูกเปิดออก หลิ่วผิงเกาและตู้ซานเป่าขี่ม้าอยู่ด้านหน้าสุดของขบวน พวกเขานำทหารต้าโจวบุกไปต่อสู้กับทหารซีเหลียงอย่างไม่กลัวตาย

ไม่นานฝุ่นหน้ากำแพงเมืองเจียงจือตลบอบอวลขึ้นทันที ทั่วบริเวณเต็มไปด้วยเสียงสู้รบดังสนั่น

ม้าศึกวิ่งชนกันเอง ทหารสองกองทัพต่อสู้กันอย่างดุเดือด เสียงอาวุธกระทบกันดังสนั่น เลือดสดกระจายเต็มพื้นที่

เทียบกับเสียงสู้รบที่ผ่านมา เสียงสู้รบและตะโกนร้องของเหล่าทหารในตอนนี้ดังสนั่นราวเหมือนต้องการให้ได้ยินไปถึงสรวงสวรรค์

เมื่อทหารต้าโจวบนกำแพงเห็นสหายของตนบุกออกไปนอกเมืองแล้วพวกเขาจึงรีบลดธนูลงทันทีเพราะกลัวจะยิงถูกพวกเดียวกันเอง พวกเขาต้องเล็งให้แม่นก่อนจากนั้นค่อยยิงออกไป

ชาวบ้านกำรอกของประตูเมืองแน่นด้วยร่างที่สั่นเทา เมื่อทหารต้าโจวบุกออกไปหมดแล้วพวกเขาจึงดึงรอกปิดประตูทันที พวกเขาไม่อยากให้ทหารซีเหลียงบุกเข้ามาในเมือง

ช้างยักษ์สองตัวซึ่งสวมเสื้อเกราะเหล็กไว้บนร่างที่ต้าเยี่ยนพามาด้วยวิ่งเหยียบร่างของทหารทุกคนโดยไม่สนว่าคือมิตรหรือศัตรู รอบกายเต็มไปด้วยซากศพและชิ้นเนื้อที่แยกออกจากกัน

แม่ทัพชราชุยเบิกตาโพลงอย่างคาดไม่ถึง! ต้าเยี่ยนอย่างนั้นหรือ…เหตุใดกองทัพต้าเยี่ยนจึงมาปรากฏตัวที่นี่กัน!

นั่นคือ…ธงสัญลักษณ์ของต้าเยี่ยน!

ต้าเยี่ยนกำลังทำเวลาบุกไปยังเมืองอวิ๋นจิงแข่งกับต้าโจวไม่ใช่หรือ เหตุใดจึงยกทัพมาช่วยเหลือจักรพรรดินีแห่งต้าโจวที่เจียงจือกัน!

เมื่อเห็นช้างยักษ์สวมเกราะเหล็กสองตัวอยู่ตรงหน้า พวกเขาและกองทัพซีเหลียงตัวเล็กราวกับมดที่ไม่สามารถต้านทานศัตรูได้ หากไม่ถูกเหยียบตายก็คงถูกชนตายแน่นอน!

“ต้าเยี่ยนนำทัพมามากเท่าใด” แม่ทัพชราชุยตะโกนถามเสียงดังลั่น

“สายลับอยู่ที่ใด เหตุใดสายลับจึงไม่มารายงานข้า!”

ต้าเยี่ยนยกทัพมาจ่อก้นพวกเขาเช่นนี้แล้ว สายลับซีเหลียงมัวไปทำอันใดอยู่ที่ใดกัน!

“ท่านแม่ทัพ ต้าเยี่ยนยกทัพมาอย่างรวดเร็ว สายลับของเรามารายงานไม่ทันขอรับ”

แม่ทัพซีเหลียงที่ปกป้องอยู่ข้างกายแม่ทัพชราชุยซานจงกล่าวขึ้น “ท่านแม่ทัพ พวกเราถอยทัพก่อนเถิดขอรับ เมืองเจียงจือไม่ได้มีทหารเพียงห้าพันนายแน่นอนขอรับ พวกเขาเปิดประตูเมืองบุกออกมาแล้ว ไม่แน่พวกเขาอาจบุกออกมาทั้งหมดเพื่อร่วมมือกับต้าเยี่ยนจัดการกับพวกเราก็ได้นะขอรับ ตอนนี้กองทัพของพวกเราคือความหวังที่เหลืออยู่ทั้งหมดของซีเหลียงแล้วนะขอรับ”

ตั้งแต่ที่ช้างยักษ์สวมเกราะเหล็กสองตัวของต้าเยี่ยนปรากฏตัวขึ้นในสนามรบ ทหารซีเหลียงพากันเสียขวัญทันที

มนุษย์มักกลัวสิ่งที่มีขนาดใหญ่กว่าตัวเอง ยิ่งไม่ต้องกล่าวถึงช้างศึกขนาดใหญ่สองตัวที่สวมเกราะเหล็กบุกเข้ามาในสนามรบอย่างบ้าคลั่งเช่นนี้เลย ซีเหลียงไม่ได้เตรียมรับมือมาก่อน อีกทั้งไม่เคยเผชิญหน้ากับช้างยักษ์เช่นนี้ พวกเขาไม่มีทางรับมือได้ มีแต่จะถูกเหยียบตายเท่านั้น ผู้ใดจะไม่หวาดกลัวบ้าง!

ขณะที่แม่ทัพชราชุยซานจงกำลังลังเลอยู่นั้น สายลับคนหนึ่งเข้ามารายงาน

“รายงาน…”

สายลับซีเหลียงที่มีธงสายลับอยู่ทางด้านหลังขี่ม้าเร็วมารายงาน เขาคุกเข่าข้างหนึ่งลงตรงหน้าแม่ทัพชราชุยซานจง

“ท่านแม่ทัพชราชุย พวกเราถูกขบวนส่งเสบียงของต้าโจวหลอกแล้วขอรับ ด้านในถุงเสบียงมีแต่ก้อนหิน พอกองทัพของพวกเราไปถึงต้าโจวก็บุกออกมาทันที ตอนนี้สองฝ่ายกำลังต่อสู้กันอยู่ ข้ามาขอกำลังเสริมขอรับ”

คาวเลือดตีขึ้นมาที่ลำคอของแม่ทัพชราชุยซานจง เขาเบิกตาโพลง…โมโหจนใบหน้าแดงก่ำ

หลงกลแล้ว!

แม่ทัพชราชุยซานจงกุมหน้าอกของตัวเองพลางมองไปบนกำแพงเมืองเจียงจือ เป็นแผนของเด็กสาวตระกูลไป๋ผู้นั้นหรือ!

นางเดาแผนการของเขาได้ล่วงหน้าจึงเตรียมรับมือไว้ก่อนแล้วอย่างนั้นหรือ

ตอนนี้แม่ทัพชราชุยซานจงเข้าใจแล้วว่าไป๋ชิงเหยียนมองแผนการของเขาออกทุกอย่าง การที่เขาแบ่งกองกำลังออกไปล้อมเมืองเจียงจือไว้ทุกทิศทางโดยไม่ปล่อยให้ผู้ใดในเมืองหนีรอดออกไปได้แม้แต่คนเดียวทำให้ต้าโจวรู้ว่าเป้าหมายของเขาคือเสบียงอาหาร

การบุกโจมตีค่ายทหารเมื่อคืนเป็นเพราะต้าโจวรู้ว่ากองทัพต้าเยี่ยนจะบุกมาช่วยเหลือ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่มีสิ่งใดต้องหวาดกลัว

แม่ทัพชราชุยซานจงรู้สึกหน้ามืดจนแทบทรงตัวไม่อยู่

“ท่านแม่ทัพ!”

“ท่านแม่ทัพชรา!”

แม่ทัพซึ่งอยู่ข้างกายแม่ทัพชราชุยซานจงต่างพากันเอ่ยเรียกแม่ทัพชราชุยซานจง

แม่ทัพชราชุยซานจงกุมหน้าอกของตัวเองแน่น ทัพเสริมอย่างนั้นหรือ…เขาจะไปหาทัพเสริมมาจากที่ใดกัน!

ตอนนี้ซีเหลียงมีกองกำลังอยู่เพียงแค่นี้เท่านั้น หากแบ่งกองกำลังออกไปช่วยทัพเสริมที่ไปปล้นเสบียงอาหารของต้าโจวในตอนนี้พวกเขาอาจถูกต้าเยี่ยนและต้าโจวล้อมได้ ทว่า หากถอยทัพก่อน…บางทีพวกเขาอาจยังพอมีทางรอด

“ท่านแม่ทัพ!”

แม่ทัพข้างกายแม่ทัพชราชุยซานจงบีบแขนแม่ทัพชราชุยซานจงแน่น จากนั้นกล่าวเสียงดัง

“จะลังเลต่อไปไม่ได้แล้วนะขอรับ ข้าจะพาทหารอยู่ต้านทานที่นี่ต่อเอง ท่านแม่ทัพรีบพากองทัพใหญ่ถอยทัพไปก่อนเถิดขอรับ!”

“ถอย! ถอยทัพ!” แม่ทัพชราชุยซานจงตะโกนเสียงดัง

ทหารถ่ายทอดคำสั่งของซีเหลียงรีบขี่ม้าไปด้านหน้าทันที “ถอยทัพเร็ว เร็วเข้า!”

ไป๋ชิงเหยียนที่ยืนอยู่บนกำแพงเล็งธนูไปยังทหารถ่ายทอดคำสั่งของซีเหลียงนิ่ง จากนั้นยิงธนูออกไป…

ลูกธนูกระทบโดนหมวกเกราะของทหารผู้นั้นจนหมวกหล่นลงจากศีรษะ ทหารผู้นั้นหันไปมองทางกำแพงเมืองเจียงจือ ทว่า เขายังมองธนูลูกที่สองไม่ชัด ธนูดอกนั้นก็เสีบทะลุลำคอเขาเสียก่อน เลือดสดกระจายทั่วบริเวณ

สายตาของไป๋ชิงเหยียนเหลือบเห็นทหารที่กำลังจะลอบโจมตีเซียวหรงเหยี่ยน หญิงสาวรีบหยิบลูกธนูออกมายิงใส่ทหารผู้นั้นทันที

ไป๋ชิงเหยียนกำธนูเซ่อรื้อแน่น มืออีกข้างหยิบลูกธนูออกมาจากกระบอกซึ่งอยู่ที่เอว หญิงสาวมองตามร่างของเซียวหรงเหยี่ยนไปเรื่อยๆ เพื่อให้ชายหนุ่มอยู่ในระยะสายตาของนางตลอดเวลา

หลิ่วผิงเกาและตู้ซานเป่านำทหารออกไปรบนอกเมืองได้ไม่เท่าใดก็เห็นรถศึกของแม่ทัพใหญ่ของซีเหลียงกำลังจะหนีไป ตู้ซานเป่ารีบตะโกนลั่นทันที

“ซีเหลียงกำลังจะหนีไปแล้ว! ทุกคนรีบสังหารพวกมันเร็ว จับเป็นแม่ทัพชราชุยให้ได้พวกเราก็จะมีความดีความชอบใหญ่หลวงแล้ว รีบบุกไปเร็ว!”