สตรีแกร่งตระกูลไป๋ 1198 ประชันฝีมือ

ตอนที่ 1198 ประชันฝีมือ

ไป๋ชิงเหยียนชี้ไปทางกำแพงเมืองที่อยู่ทางด้านหลัง ชี้ไปทางพลธนูของต้าโจวที่ยืนเล็งธนูมาทางนี้อยู่บนกำแพงเมืองอย่างหวาดระแวง จากนั้นกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

“ข้าจะมีหน้าไปพบทหารที่ร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่กับไป๋ชิงเหยียน ทหารที่เสียสละชีวิตของตัวเองเพื่อปกป้องชาวบ้านและสร้างสันติสุขให้ใต้หล้าได้อย่างใด”

แม่ทัพชราชุยซานจงมองหน้าไป๋ชิงเหยียนแล้วนึกถึงไป๋เวยถิงขึ้นมา เขารู้สึกชื่นชมจักรพรรดินีแห่งต้าโจวผู้นี้จากใจจริง ทว่า ชื่นชมก็ส่วนชื่นชม ไม่ว่าอย่างไรสองแคว้นก็ยืนอยู่กันคนละฝั่งอยู่ดี

“หากฝ่าบาทยืนกรานที่จะทำสงคราม ฝ่าบาทอาจไม่มีโอกาสชนะ!”

แม่ทัพชราชุยซานจงหันไปสั่ง “พาคนเข้ามา!”

“ขอรับ!” แม่ทัพซีเหลียงที่ยืนอยู่ด้านหลังแม่ทัพชราชุยซานจงรับคำและขี่ม้าจากไปทันที

แม่ทัพชราชุยซานจงมองไป๋ชิงเหยียนพลางกล่าวขึ้น

“เมืองถูกล้อมไว้ทั้งสี่ทิศ เมืองเจียงจือคือเมืองของซีเหลียงมาก่อน ราชสำนักมีแผนที่อย่างละเอียดของเมืองนี้ พวกเรารู้ทางลับเมืองเจียงจือเป็นอย่างดี กล่าวได้ว่าหากข้าต้องการล้อมฝ่าบาทไว้ในเมืองจนตายจริงๆ ฝ่าบาทไม่มีทางส่งข่าวให้คนมาช่วยเหลือได้แน่นอน ชาวบ้านในเมืองเจียงจือล้วนเป็นชาวบ้านของซีเหลียง ฝ่าบาทคิดว่าจะยื้อได้นานเท่าใด”

“แม่ทัพชราชุยไม่คิดว่าข้าจะใช้สัญญาณควันบ้างหรือ”

ไป๋ชิงเหยียนยกยิ้มมุมปาก

“ที่สำคัญข้าไม่ต้องการความช่วยเหลือจากกองทัพหลักของต้าโจว ขอเพียงข้ายื้อไว้จนกว่ากองทัพต้าโจวบุกเข้าไปจับตัวหลี่เทียนเจียวในเมืองอวิ๋นจิงได้ ซีเหลียงก็จะหายสาบสูญไปจากประวัติศาสตร์ทันที”

แม่ทัพชราชุยซานจงกำหมัดแน่น ทว่า สีหน้ายังคงเต็มไปด้วยรอยยิ้มเช่นเดิม เขากล่าวขึ้น

“แล้วฝ่าบาทเคยคิดหรือไม่ว่าหากกองทัพต้าโจวตีเมืองอวิ๋นจิงแตกและจับตัวจักรพรรดินีแห่งซีเหลียงของพวกเราได้ กองทัพซีเหลียงจะบุกโจมตีเมืองเจียงจือเต็มกำลังเพื่อช่วยจักรพรรดินีแห่งซีเหลียงของพวกเราจากต้าโจว ถึงเวลานั้นฝ่าบาทคิดว่าแค่กองกำลังในเมืองเจียงจือในตอนนี้จะสู้กองทัพหลักของซีเหลียงได้อย่างนั้นหรือ”

สิ้นเสียงของแม่ทัพชราชุยซานจง แม่ทัพซีเหลียงลากร่างที่โชกเลือดของหัวหน้าองครักษ์ลับหน่วยย่อยของกองทัพไป๋ออกมา จากนั้นกดให้เขาคุกเข่าอยู่ข้างกายแม่ทัพชราชุยซานจง

“คุณหนูใหญ่…” ดวงตาของหัวหน้าองครักษ์ลับหน่วยย่อยบวมช้ำ ร่างทั้งร่างราวกับถูกลากออกมาจากกองเลือด

ไป๋ชิงเหยียนกวาดสายตามองหัวหน้าองครักษ์ลับหน่วยย่อยแวบหนึ่ง จากนั้นมองไปทางแม่ทัพชราชุยซานจง ลมหนาวพัดโชยมาจนไป๋ชิงเหยียนต้องกระชับเสื้อคลุมขนจิ้งจอกให้แน่นขึ้น จากนั้นกล่าว

“แม่ทัพชราชุยซานจงแน่ใจได้อย่างไรว่าข้าจะทำเพียงคุ้มกันเมืองเพียงอย่างเดียว ไม่ใช่เลือกบุกออกจากเมือง แม้แม่ทัพชราชุยซานจงจะได้เปรียบเรื่องกำลังทหารที่มากกว่า ทว่า ก็มั่นคงสู้พวกข้าที่อยู่บนกำแพงสูงไม่ได้ไม่ใช่หรือ หากพวกข้าบุกโจมตียามวิกาล พวกท่านต้องมีวันที่อ่อนล้าจนทนไม่ไหวไม่ใช่หรือ!”

ไป๋ชิงเหยียนไม่รอให้แม่ทัพชราชุยซานจงเอ่ยตอบ หญิงสาวมองไปทางกองทัพซีเหลียงที่ยืนถือคบเพลิงอยู่ด้านหลังแม่ทัพชราชุยซานจง

“นี่คงเป็นกองทัพหลักของซีเหลียง เป็นกองกำลังทั้งหมดที่ซีเหลียงมีในตอนนี้แล้ว แม่ทัพชราชุยซานจงต้องพากองกำลังเหล่านี้ไปต่อสู้กับกองทัพต้าเยี่ยนต่อ ดังนั้นจึงได้แต่ล้อมจักรพรรดินีอย่างข้าไว้ในเมืองเท่านั้น จากนั้นเสนอข้อเสนอยกเมืองให้ต้าโจวเพื่อบีบให้ต้าโจวยุติสงครามกับซีเหลียง ซีเหลียงจะได้มีเวลพักหายใจ อย่างน้อยแคว้นซีเหลียงก็จะดำรงอยู่ต่อไป หากต้าเยี่ยนไม่ยอมรับ ซีเหลียงจะได้มีเวลาไปรบกับต้าเยี่ยนเพียงแคว้นเดียวได้!”

หากเจรจาสำเร็จ ต้าโจวยอมทำสัญญาสงบศึกกับซีเหลียง แม่ทัพชราชุยซานจงจะได้มีเวลาหันไปจัดการกองทัพต้าเยี่ยน เพราะซีเหลียงในตอนนี้…แม้จะรวบรวมกองกำลังที่มีอยู่ทั้งหมดของแคว้นก็คงไม่สามารถต่อต้านแคว้นต้าโจวและต้าเยี่ยนที่แข็งแกร่งที่สุดในตอนนี้ได้

หลี่เทียนเจียวไม่ใช่หลี่เทียนฟู่ แม่ทัพชราชุยซานจงไม่ใช่แม่ทัพที่หลับหูหลับตาทำสงครามโดยไม่คิดสิ่งใดเช่นกัน เมื่อพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้วพวกเขาย่อมอยากทำสัญญาสงบศึกกับแคว้นที่แข็งแกร่งที่สุดอย่างต้าโจวก่อน เมื่อทำลายสัญญาพันธมิตรระหว่างต้าโจวและต้าเยี่ยนได้แล้ว ซีเหลียงค่อยเดินทางไปเจรจาสงบศึกกับต้าเยี่ยนต่อ หากต้าเยี่ยนตกลงก็ดีไป หากไม่ตกลงซีเหลียงก็พร้อมที่จะสู้ตายกับต้าเยี่ยน

แม่ทัพชราชุยซานจงพยักหน้า

“เหตุใดฝ่าบาทจึงไม่ลองคิดอีกแง่หนึ่งดู หากยอมสงบศึกกับซีเหลียงในตอนนี้ฝ่าบาทจะได้ยึดครองเมืองของซีเหลียงตั้งมากมายและสามารถเจรจาต่อรองขอเพิ่มได้อีก ฝ่าบาทควรแก้ไขสถานการณ์คับขันตรงหน้า รักษากองกำลังทหารไว้ก่อน หากวันหน้าซีเหลียงและต้าเยี่ยนตกลงกันไม่ได้และทำสงครามกันขึ้นมา ต้าโจวคอยเก็บผลประโยชน์ภายหลังไม่ดีกว่าหรือพ่ะย่ะค่ะ”

ไป๋ชิงเหยียนส่ายหน้า

“แม่ทัพชราชุย ในเมื่อต้าโจวทำสัญญาเป็นพันธมิตรกับต้าเยี่ยนแล้วก็ไม่ควรผิดสัญญา ในฐานะจักรพรรดินีของแคว้น ชีวิตของข้าเพียงคนเดียวไม่สำคัญ ผลประโยชน์ของแคว้นสำคัญมากกว่า ในฐานะคนตระกูลไป๋ ชีวิตของข้าเพียงคนเดียวก็ไม่สำคัญเช่นเดียวกัน ข้าไม่ควรทำเสียเรื่องใหญ่! แม่ทัพชรา ปณิธานของต้าโจวคือการรวบรวมใต้หล้าให้เป็นหนึ่ง หากผิดสัญญาต่อต้าเยี่ยน ผิดสัญญาต่อซีเหลียงเพราะเห็นแก่ผลประโยชน์ของต้าโจวเพียงอย่างเดียว ต้าโจวจะรวบรวมใต้หล้าให้เป็นหนึ่งได้อย่างไร”

ผิดสัญญาต่อใต้หล้าย่อมไม่มีทางได้ครอบครองใต้หล้า!

นึกไม่ถึงว่าเด็กสาวที่อายุไม่มากอย่างไป๋ชิงเหยียนจะเข้าใจตรรกะนี้เป็นอย่างดี

ไป๋ชิงเหยียนหันไปพยักหน้าให้หลิ่วผิงเกาพาคนเข้ามา

หลิ่วผิงเกาหันไปสั่งทหารทางด้านหลังต่อ

ไม่นานทหารต้าโจวจึงพาตัวสายลับซีเหลียงที่แม่ทัพชราชุยซานจงส่งเข้าไปแฝงตัวในเมืองเจียงจือและศพของพวกเขาเข้ามา

“นี่คือทหารซีเหลียงที่แม่ทัพชราชุยส่งเข้าไปหวังให้พวกเขาสร้างความวุ่นวายในเมืองเจียงจือ ข้าขอมอบพวกเขาคืนให้แก่แม่ทัพชราชุย แม่ทัพได้โปรดคืนคนของข้ามาด้วย” ไป๋ชิงเหยียนกล่าว

แม่ทัพชราชุยซานจงเห็นทหารต้าโจวพาสายลับของซีเหลียงมามากมายก็รู้ทันทีว่าทหารลับที่เขาส่งไปแฝงตัวอยู่ในเจียงจือถูกจับได้แล้ว แม่ทัพชราชุยซานจงคิดไว้ล่วงหน้าแล้วว่าไป๋ชิงเหยียนอาจพบทหารลับของเขา ทว่า เขานึกไม่ถึงว่านางจะพบได้รวดเร็วเช่นนี้ นี่มันเหนือความคาดหมายของเขามาก

แม่ทัพชราชุยซานจงกำหมัดคารวะไป๋ชิงเหยียน

“ได้ยินผู้คนร่ำลือกันว่าจักรพรรดินีแห่งต้าโจวคือนักรบผู้มีพรสวรรค์ ท่านเก่งสมคำร่ำลือจริงๆ ไม่น่าเชื่อว่าฝ่าบาทจะจับตัวทหารลับที่ข้าส่งไปแฝงตัวอยู่ในเจียงจือได้เร็วถึงเพียงนี้ ข้านับถือจริงๆ”

กล่าวจบแม่ทัพชราชุยซานจงโบกมือให้ทหารพาองครักษ์ลับไป๋ไปคืนให้ไป๋ชิงเหยียน

องครักษ์ลับไป๋ถูกทหารซีเหลียงลากออกมา หลิ่วผิงเการับเข้าไปรับตัวเขาไว้ทันที จากนั้นกล่าว

“ลำบากเจ้าแล้ว”

หัวหน้าองครักษ์ลับไป๋หน่วยย่อยส่ายหน้าน้อยๆ เขาถูกหลิ่วผิงเกาประคองไปยืนอยู่ด้านหลังไป๋ชิงเหยียน จากนั้นถูกหามเข้าไปรักษาบาดแผลในเมืองทันที

ทหารต้าโจวนำคนและศพของคนซีเหลียงไปคืนให้ฝ่ายนั้นเช่นเดียวกัน

ไป๋ชิงเหยียนจับมือเว่ยจงลุกขึ้นยืน แม่ทัพชราชุยซานจงจับมือบ่างรับใช้ชายลุกขึ้นยืนเช่นเดียวกัน

“ข้าทราบดีว่าปณิธานของฝ่าบาทคือการรวบรวมใต้หล้าให้เป็นหนึ่ง เช่นนั้นข้าคงได้แต่ต้องประชันฝีมือกับฝ่าบาทแล้ว”

แม่ทัพชราชุยซานจงโค้งกายคำนับไป๋ชิงเหยียน

ไป๋ชิงเหยียนก้มศีรษะให้แม่ทัพชราชุยซานจงเล็กน้อย จากนั้นหมุนกายจากไป