ขณะซินเอ๋อร์สงสัยในใจ เห็นเพียงการกระทำที่สง่างามของชายหนุ่ม เริ่มต้นจากฉีกเนื้อออกมาอย่างเบามือ ก่อนจะดึงก้างปลาด้านในออกมา
ทันใดนั้น เงยหน้ายิ้มให้กับซินเอ๋อร์
รอยยิ้มนี้ของชายหนุ่มงดงามเรียบง่ายดุจสายลม สดใสชวนหลงใหล คล้ายแสงอาทิตย์ร้อนแรงที่อบอุ่น น่ามอง
ซินเอ๋อร์มองอย่างตกตะลึง
ก่อนเห็นชายหนุ่มกัดเนื้อปลาไว้ในปากชิ้นหนึ่ง พลันยื่นแขนออกมาเหนี่ยวรั้งเธอไว้
ซินเอ๋อร์รู้สึกเพียงแน่นที่ท้ายทอย ก่อนร่างกายถูกดึงไปทางด้านหน้า
ทันใดนั้นปากเล็กของเธอก็ร้อนผ่าว จมูกได้กลิ่นหอมของเนื้อปลาในระยะประชิด
จากนั้นซินเอ๋อร์ตะลึงงัน ทว่าปากเล็กกลับอ้าออกโดยสัญชาตญาน กัดเนื้อปลาอีกครึ่งหนึ่งเข้าปาก
เมื่อรับรู้ถึงความสดหวานหอมของเนื้อปลาในปาก ซินเอ๋อร์อดเคี้ยวอยู่หลายคำไม่ได้
ทว่ายังไม่ทันได้กลืนลงไป กลับนึกถึงเรื่องเมื่อครู่ที่เกิดขึ้น ใบหน้าเล็กงดงามจึงพลันเก้อเขิน
สวรรค์!
นี่ นี่น่าตื่นเต้นเกินไปแล้ว!
เซวียนเขาใช้ปากป้อนเนื้อปลาให้กับเธอกลางวันแสกๆ สวรรค์!
พอคิดถึงตรงนี้ ซินเอ๋อร์รู้สึกเพียงฟ้าผ่าตอนกลางวันแสกๆ สมองเกิดเสียง ‘ตูม’ ขึ้น พลันขาวโพลน คิดสิ่งใดไม่ออก
ใบหน้างามนั้นเพราะเขินอายจึงแดงก่ำอย่างรวดเร็ว ใบหน้ายิ้มแย้มนั้นขาวอมชมพู งดงามอย่างยิ่ง!
ตรงข้ามกับความเขินอายของซินเอ๋อร์ เหลิ่งอวี้เซวียนกลับกลืนเนื้อปลาภายในปาก และสายตาดำขลับแฝงการหยอกล้อเอ็นดูคู่นั้นจับจ้องตรงไปที่ใบหน้าของซินเอ๋อร์ เพื่อมองท่าทางเขินอายอันงดงามของเธอ
ฮ่า ๆ ช่างเป็นสาวน้อยที่เขินอายง่ายเสียจริง และเขาก็รักท่าทางโง่งมของเธอในตอนนี้
ไร้เดียงสา บริสุทธิ์ น่ารัก
ช่างคล้ายกับกระต่ายน้อยตัวขาวขนปุกปุยตัวหนึ่งจริงๆ !
ตรงข้ามกับเหลิ่งอวี้เซวียนที่มีความคิดร้ายกาจ ซินเอ๋อร์หลังได้สติ สบเข้ากับดวงตาดำขลับเปี่ยมด้วยการหยอกล้อของเหลิ่งอวี้เซวียนเข้าพอดี ทันใดนั้นรู้สึกเพียงสองแก้มร้อนผ่าว ดังน้ำเปล่าที่กำลังถูกต้ม
แม้จะไม่ส่องกระจก ซินเอ๋อร์รู้ดีว่าใบหน้าตนต้องแดงแน่นอน
สำหรับเรื่องนี้ ซินเอ๋อร์จึงกระทืบเท้าอย่างเขินอายและโมโห ก่อนเอ่ยเบาๆ กับเหลิ่งอวี้เซวียนว่า
“เซวียน เหตุใดท่านจึงรังแกผู้อื่นเช่นนี้!”
“ฮ่า ๆ ข้าทำเช่นนี้รังแกเจ้าหรือ เช่นนั้นข้าเต็มใจรังแกเจ้าให้มากขึ้นเรื่อยๆ!”
เอ่ยจบ เหลิ่งอวี้เซวียนยื่นมือใหญ่ดึงตัวซินเอ๋อร์ที่ไม่ทันตั้งตัวเข้ามาในอ้อมกอดตน
ก่อนยกคางเธอขึ้นพร้อมรัดคางเล็กเธอไว้ ก่อนจุมพิตร้อนแรงประกบลงบนปากเล็กของเธออย่างแม่นยำ
จุมพิตอย่างกะทันหันของชายหนุ่ม ทำให้ซินเอ๋อร์ไม่ทันตั้งตัวแม้แต่นิดเดียว
หลังซินเอ๋อร์ได้สติ ลิ้นของชายหนุ่มก็สอดเข้าไปกวาดล้างในปากของเธออย่างรวดเร็ว และพัวพันลิ้นเล็กที่เธอพยายามหลบหลีกนั้นไว้
เมื่อรับรู้ถึงจุมพิตของชายหนุ่มที่ร้อนแรง เชี่ยวชาญ แฝงด้วยกลิ่นเนื้อปลาย่าง ทำให้ซินเอ๋อร์เขินอายอย่างหนัก ก่อนจะบิดศีรษะไม่หยุด
ครั้งนี้ชายหนุ่มไม่ได้บังคับซินเอ๋อร์
หลังจุมพิตอีกชั่วขณะ เหลิ่งอวี้เซวียนค่อยๆ ผละจากปากเล็กที่ทำให้บ้าคลั่งลุ่มหลงคู่นั้น
เมื่อเห็นซินเอ๋อร์หมดแรงอยู่ในอ้อมกอดตน และหายใจติดขัด ดวงตาดำขลับ มีความปรารถนาและรักใคร่ขึ้นมาหลายส่วน
โดยเฉพาะเมื่อมองริมฝีปากที่ยังมีคราบน้ำหวานติดอยู่คู่นั้น อดกลืนน้ำลายไม่ได้ ก่อนคิดลิ้มรสริมฝีปากที่หอมหวานนี้อย่างดูดดื่มอีกครั้ง
ทว่าหลังซินเอ๋อร์เห็นความผิดปกติในดวงตาชายหนุ่ม พลันผละออกจากอ้อมกอดของชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว ก่อนหนีห่างออกไป
เพราะชายผู้นี้คล้ายสัตว์ร้ายที่หิวโหยตัวหนึ่ง ส่วนเธอที่เป็นกระต่ายน้อยเพียงเข้าใกล้ จะถูกเขากินจนไม่เหลือซากทุกเวลา!
ด้วยเกรงเหลิ่งอวี้เซวียนจะวู่วามเข้ามา ซินเอ๋อร์อดเผยท่าทางน่าสงสารออกมา ก่อนเอ่ยกับชายหนุ่มอย่างน้อยใจไม่ได้ว่า
“เซวียน ท่านห้ามทำเช่นนี้ ข้า ข้าหิวแล้ว!”
“ฮ่า ๆ”
เมื่อเห็นซินเอ๋อร์มองตนอย่างหวาดระแวงราวกับเจอหมาป่า เหลิ่งอวี้เซวียนจึงทั้งจนใจและขบขัน
เขาน่ากลัวขนาดนั้นเชียวหรือ!
ทว่าเรื่องนี้จะโทษเขาไม่ได้ ผู้ใดให้เธองดงามอ่อนช้อย ปากเล็กหอมหวานขนาดนี้!
เพียงเธออยู่ข้างกายเขา ทุกท่วงท่านั้นมักดึงดูดเขาให้ถลำลึก
และปากเล็กหอมหวานนั้น หลังเขาได้ลิ้มรสเป็นครั้งแรก ก็ลุ่มหลงขนาดหนัก
ส่วนใหญ่จึงจุมพิตเธออย่างควบคุมอารมณ์ไม่ได้ ก่อนลิ้มรสหอมหวานของปากเล็กคู่นั้น
ทว่าเมื่อเห็นเวลานี้ซินเอ๋อร์ใช้สายตาน่าสงสารมองมายังตน เหลิ่งอวี้เซวียนอดแอบคิดไม่ได้
ดูแล้วตนคงวู่วามเกินไป จนทำให้กระต่ายน้อยตัวนี้ตกใจ!
พอคิดถึงตรงนี้ เหลิ่งอวี้เซวียนสงบสติอารมณ์ลงอย่างรวดเร็ว ก่อนยิ้มมุมปาก เอ่ยปลอบซินเอ๋อร์ขึ้น
“ตกลง เช่นนั้นพวกเราทานปลาย่างกันเถิด!”
หลังรู้ว่าซินเอ๋อร์ตกใจ เหลิ่งอวี้เซวียนรีบทำตัวเป็นสุภาพบุรุษ เอ่ยเสียงเบาขึ้น
ซินเอ๋อร์เห็นเช่นนั้น ใจที่เคยหวาดหวั่นพลันสงบลง
ก่อนเดินเข้าไปรับปลาย่างที่เหลิ่งอวี้เซวียนยื่นส่งมาให้ และเริ่มทานคำเล็กๆ
หลังเหลิ่งอวี้เซวียนและซินเอ๋อร์ทานอิ่ม ล้างหน้าล้างมืออย่างง่ายๆ ทั้งสองคนก็นอนลงบนพื้นหญ้าที่อ่อนนุ่มนั้น พร้อมหลับตาลงอย่างผ่อนคลายสบายใจ
สำหรับช่วงเวลาผ่อนคลายเช่นนี้ ซินเอ๋อร์หวงแหนและมีความสุขอย่างยิ่ง
เพราะหลังมารดาเสียชีวิต เธอต้องหาเลี้ยงปากท้อง เลี้ยงดูน้องชายและตนไม่หยุด เพื่อให้อิ่มท้องไม่หิวโหย ทุกวันจึงต้องออกไปทำงานแต่เช้ากลับดึก ยุ่งวุ่นวายยิ่งนัก
ทุกวันล้วนทำงานหนักดังวัว จะเป็นดังเช่นตอนนี้ได้เช่นไร หลังทานอิ่มนอนอยู่บนพื้นหญ้าอย่างเกียจคร้าน ก่อนหลับพักผ่อน
โดยเฉพาะชายป่าแห่งนี้ สวยงามอย่างยิ่งจริงๆ
พระอาทิตย์งดงามลอยเด่น หมื่นลี้ไร้กลุ่มเมฆ ท้องฟ้าสีน้ำเงิน บางครามีนกน้อยกลุ่มหนึ่งบินผ่านไปอย่างมีความสุข ทำให้ท้องฟ้ามีชีวิตชีวาเพิ่มขึ้นหลายส่วน
และยอดเขาสูงนั้นเขียวขจี สลับทับซ้อนทอดยาว คล้ายมองไม่เห็นถึงจุดสิ้นสุด
ข้างกายพวกเธอคือต้นไม้ขนาดใหญ่สูงเสียดฟ้าอายุกว่าร้อยปี กิ่งก้านเขียวชอุ่ม บดบังแสงอาทิตย์ด้านนอกไว้เจ็ดแปดส่วน มีเพียงแสงอาทิตย์บางส่วนสาดส่องลงมาอย่างอ่อนโยน
และด้านหน้าพวกเธอคือแม่น้ำสายเล็กๆ ที่ใสสะอาด
หลังแสงอาทิตย์สาดลงบนผิวน้ำ เปล่งประกายชั้นแสงสีทองระยิบระยับออกมา สวยงดงามยิ่งนัก!
เมื่อเห็นภาพทิวทัศน์ตรงหน้า ซินเอ๋อร์อดชอบใจไม่ได้
และหัวใจเอ่อล้นไปด้วยความรู้สึกแปลกใหม่และคุ้นเคย
คล้ายก่อนหน้านี้เธอเคยมาที่นี่
สำหรับความรู้สึกอันคุ้นเคยนี้ ทำให้ซินเอ๋อร์รู้สึกแปลกใจ
ขณะซินเอ๋อร์คิดในใจ สายตากลับอดหันไปมองชายหนุ่มที่นอนอยู่ข้างกายไม่ได้
เห็นเพียงชายหนุ่มข้างกาย หล่อเหลาอย่างยิ่ง
จากมุมที่ซินเอ๋อร์นอนอยู่เห็นใบหน้าด้านข้างของชายหนุ่มเข้าพอดี
จึงรู้สึกเพียงรูปร่างของชายหนุ่มสมบูรณ์แบบราวกับแกะสลักออกมาอย่างประณีต!
หน้าผากกลมมน คิ้วยาวเอียงไปทางจอนผม จมูกโด่งงดงาม ริมฝีปากดุจกระจับ
ตาหูจมูกปากนี้ เข้ากันอย่างสมบูรณ์แบบเสียจริง!
และจากใบหน้าสมบูรณ์แบบนั้นของชายหนุ่ม คือรูปร่างผอมเพรียวแข็งแกร่งของชายหนุ่ม
เสื้อคลุมยาวสีม่วงเข้มบนกาย เผยรูปร่างสูงใหญ่ผอมโปร่งของชายหนุ่มนั้นออกมา
ไหล่กว้างเอวคอด รูปร่างสูงโปร่ง สองขาเรียวยาว
ชายหนุ่มผู้นี้ แม้จะเพียงนอนเงียบๆ อยู่บนพื้นหญ้า แต่กลิ่นอายสูงศักดิ์ที่ติดกายมาตั้งแต่กำเนิด และความโดดเด่นเหนือสรรพสิ่งดุจเทพเซียนนั้น ทำให้ทิวทัศน์สวยงามรอบด้านต่างมืดมนไร้สีสัน ต้อยต่ำลง
ทันใดนั้น ซินเอ๋อร์อดชื่นชมไม่ได้
ช่างเป็นชายหนุ่มที่หล่อเหลาไม่ธรรมดาจริงๆ!
แต่ชายหนุ่มที่โดดเด่นผู้นี้ กลับเอ่ยว่าเขาชื่นชอบเธอ
พอคิดถึงตรงนี้ ต้องเอ่ยว่าในใจซินเอ๋อร์พลันอบอุ่น
เพราะตั้งแต่เล็กจนโต นอกจากมารดา ชายผู้นี้คือคนที่สองที่ดีกับเธอขนาดนี้
หากไม่ใช่เพราะสถานะของเธอต่ำต้อย เธอคงตอบตกลงเขาไปแล้ว
พอคิดถึงตรงนี้ ซินเอ๋อร์รู้สึกเพียงหัวใจปั่นป่วนวุ่นวาย
แต่ทันใดนั้น ซินเอ๋อร์รู้สึกภาพด้านหน้ามืดมิด
เพราะชายหนุ่ม ดุจเสือดาวสูงศักดิ์ตัวหนึ่งที่นอนอยู่ข้างกายตน พลันพลิกตัวกระโดดขึ้นมาบนกายเธอ
ชายหนุ่มเคลื่อนไหวอย่างว่องไว แต่ขณะที่คร่อมลงบนกายเธอ กลับไม่ได้ทำให้เธอเจ็บปวดแม้แต่นิดเดียว เพียงกดร่างกายเธอไว้ใต้ร่าง ก่อนใช้รูปร่างสูงใหญ่ของเขารัดเธอไว้อย่างแน่นหนา
เห็นเช่นนั้น ซินเอ๋อร์ตะลึงงันสุดขีด หลังได้สติได้ยินเสียงแหบพร่าไพเราะของชายหนุ่มดังขึ้น
“แอบมองข้าหรือ”
“เอ่อ”
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของชายหนุ่ม ใบหน้าจิ้มลิ้มของซินเอ๋อร์อดเก้อเขินไม่ได้ รู้สึกคล้ายทำผิดแล้วถูกคนจับได้ หวาดหวั่นไปทั่วใบหน้า
“ข้า ข้าไม่ได้มองเสียหน่อย!”
“ฮ่า ๆ ไม่ได้มองหรือ สาวน้อยชอบโกหกเช่นเจ้า ดูสิว่าข้าจะสั่งสอนเจ้าเช่นไร!”
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของชายหนุ่ม สิ่งแรกที่ซินเอ๋อร์นึกถึงคือชายหนุ่มต้องการจุมพิตเธออีกครั้ง
พอคิดถึงตรงนี้ ซินเอ๋อร์ยื่นมือเข้าไปปิดปากชายหนุ่มทันที ก่อนดวงตาคู่งามจะเบิกกว้าง มองชายหนุ่มอย่างระแวดระวังและแฝงความภาคภูมิใจ
ท่าทางนั้นคล้ายจิ้งจอกตัวน้อยที่แอบขโมยกินไก่ของชาวนา แล้วภาคภูมิใจเป็นที่สุด
เมื่อเห็นสีหน้าภาคภูมิใจและชอบใจของซินเอ๋อร์ เหลิ่งอวี้เซวียนไม่ได้มีท่าทางเสียใจที่แผนร้ายไม่สำเร็จแม้แต่นิดเดียว กลับใช้มือลูบคาง ดวงตาดำขลับแฝงการหยอกล้อและความชั่วร้ายหลายส่วน จับจ้องมาที่ซินเอ๋อร์ จนทำให้เธอหวาดกลัว
ขณะที่ซินเอ๋อร์ไม่ทันได้สติ รู้สึกเพียงคันที่รักแร้
ก่อนส่งเสียง “ฮ่า” ออกมา จากนั้นปล่อยมือลง ก่อนหัวเราะลั่นออกมา
“ฮ่าๆ เซวียน หยุดมือ ข้าจักจี้ ฮ่าๆ เซวียน เซวียน”
“ฮ่า ๆ สาวน้อยชอบโกหกเช่นเจ้า ดูสิข้าจะลงโทษเจ้าเช่นไร กลัวหรือไม่!”
เมื่อเห็นซินเอ๋อร์หัวเราะไม่ขาดสายอยู่ใต้ร่างตน เหลิ่งอวี้เซวียนเอ่ยอย่างภาคภูมิใจ
และไม่หยุดการเคลื่อนไหวของมือลง ทำให้ซินเอ๋อร์บิดตัวไปมา พร้อมหัวเราะอยู่ใต้ร่างเขาไม่หยุด
เสียงหัวเราะดุจกระดิ่งเงินอันไพเราะนั้น ดังออกมาจากปากเล็กดุจดอกเหมยของสาวน้อยไม่หยุด
ใบหน้าของสาวน้อย มีรอยยิ้มดุจบุปผา แดงก่ำ งดงามเกินบรรยาย!
เหลิ่งอวี้เซวียนมองจนหัวใจเต้นแรง ก่อนอดก้มหน้าลงจุมพิตบนปากเล็กเนียนนุ่มของสาวน้อยไม่ได้
………………………………………………………………………………….