อวิ๋นเจี่ยวยังไม่ทันครุ่นคิด นางก็ได้ยินเสียงฝนเลือดร่วงหล่นลงมาจากกลางท้องฟ้า พื้นดินถูกย้อมให้กลายเป็นสีแดงเลือด นาทีถัดมาหมอกสีแดงลอยขึ้นมาจากบนพื้นดิน ก่อนจะปกคลุมไปยังทะเลเลือดและแผ่ขยายขึ้นไปบนท้องฟ้า แม้แต่เหล่าปีศาจที่ปีนป่ายออกมาจากทะเลเลือดก็ถูกกลืนกินด้วยหมอกแดงนั้น พลังปีศาจบนตัวของพวกเขาสลายหายไปอย่างรวดเร็ว แต่สีแดงภายในดวงตากับยิ่งเข้มข้นมากขึ้น
“หมอกแดงนี้สามารถควบคุมจิตใจคนได้!” อวิ๋นเจี่ยวกระจ่างในทันที นางรีบพูดเตือน
จี้เฟิงที่อยู่กลางอากาศผงะไป ก่อนจะรีบเรียกค่ายกลป้องกันออกมาต้านหมอกเลือดรอบตัวเอาไว้ แต่ก็รักษาไว้ได้เพียงจิตเท่านั้น ปีศาจเลือดราวกับถูกยั่วยุ พลังปีศาจบนตัวระเบิดออกมา หมอกเลือดรอบด้านยิ่งหนาขึ้น อีกทั้งยังมีแนวโน้มขยายออกนอกดินแดนปีศาจมุ่งตรงไปยังยมโลก อีกทั้งหมอกเลือดยังสามารถแปลงการโจมตีหลากหลายรูปแบบ
พลังเทพของจี้เฟิงสามารถโจมตีหมอกเลือดให้สลายเพียงชั่วคราว แต่หมอกเลือดระลอกใหม่ก็หลั่งไหลขึ้นมาอย่างรวดเร็วอีกครั้ง จี้เฟิงไม่อาจรับมือได้ เขาถูกปีศาจเลือดจู่โจมเข้า จี้เฟิงถูกปีศาจเลือดตบลงมา แทบจะประคองตัวไว้ไม่อยู่
อวิ๋นเจี่ยวใจหล่นลงไป ความสามารถของปีศาจเลือดอยู่เหนือกว่าจี้เฟิงอย่างเห็นได้ชัด อีกฝ่ายไม่ใช่คู่ต่อสู้ของปีศาจเลือด หากเป็นเช่นนี้ต่อไปคงต้านไว้ได้ไม่นาน “ชายแก่ ท่านเข้าไปช่วย!”
“ฮะ…ข้า?” ไป๋อวี้ผงะไป เจ้าเรียกให้ข้าขึ้นไปส่งผักหรือ จี้เฟิงยังรับมือไม่ได้ ให้เขาเข้าไป?
อวิ๋นเจี่ยวยัดถุงข้างตัวใส่ในมือเขา “ถืออันนี้เอาไว้ ข้าจะไปทำลายค่ายกล!”
“เจ้าหนู…” ชายแก่แทบจะร้องไห้ออกมา เขาเปิดถุงออกมา “ถึงเจ้าจะให้ถุงข้าก็สู้ไม่ไหว…” คำพูดของเขาชะงักลง ดวงตาเบิกกว้างก่อนจะรีบเปลี่ยนคำพูด “ได้เลยเจ้าหนู มอบให้ข้า!” เขาตบอกทันที
อวิ๋นเจี่ยวหันหลังบินไปทางตาค่ายกลแห่งต่อไป
ปีศาจเลือดพบเห็นทันทีสีหน้าซีดเซียวเย้ายวนนั้นบิดเบี้ยวขึ้นมา เขาส่งพลังปีศาจพุ่งโจมตีไปทางอวิ๋นเจี่ยวอย่างไม่คิดเพื่อยับยั้งนางไม่ให้เข้าใกล้ตาค่ายกล
ในขณะที่พลังปีศาจกำลังจะถูกส่งออกมานั้น มีสิ่งของสีขาวบางอย่างลอยมาทางเขา เขากวาดมือตามสัญชาตญาณ จากนั้นได้ยินเพียงเสียงระเบิด ปีศาจเลือดถูกกระแทกจนถอยหลังไปหลายสิบจั้ง พลังปีศาจที่ระดมออกมาสลายไป หมอกเลือดรอบตัวเขาก็ถูกระเบิดออกกว่าครึ่ง
ปีศาจเลือดมองแขนที่ถูกระเบิดจนบาดเจ็บของตนเองอย่างเหลือเชื่อ หากเมื่อกี้เขาไม่ถอยอย่างรวดเร็ว สิ่งที่ถูกระเบิดคงไม่ใช่แขน แต่คงเป็นหัวแล้ว อาวุธเมื่อกี้คืออะไรกัน เหตุใดจึงทำร้ายเขาได้?!
“ไอ้หลานเอ้ย!” เขาหันกลับไปมอง พบว่าด้านล่างส่งเสียงท้าทายขึ้นมา “ลักลอบทำร้ายหญิงสาวทำไมกัน มีปัญญามาหาข้านี่!”
ชายแก่เท้าสะเอว ขาข้างหนึ่งเหยียบอยู่บนก้อนหิน ยืดอกด่าทอปีศาจเลือดกลางอากาศ ภายในดวงตาเต็มไปด้วยความท้าทาย ในมือถือ…ขนมหลากสี?!
สีหน้าซีดขาวของปีศาจเลือดดำทำมึนลงไปทันที รังสีอำมหิตรอบตัวหลั่งไหลออกมา เขากัดฟันพูดขึ้น “หาที่ตาย!” พูดจบก็ทิ้งจี้เฟิงลง ก่อนจะหันไปหาอีกฝ่าย
“ระวัง!” จี้เฟิงตกตะลึง คิดจะรั้งเอาไว้แต่ก็ไม่ทันการณ์ เมื่อเห็นปีศาจเลือดกำลังจะจู่โจมอีกฝ่าย ชายแก่กลับโยนขนมออกมาชิ้นหนึ่งอย่างไม่รีบร้อน
ปัง!
ได้ยินเพียงเสียงระเบิดดังขึ้นกลางอากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นไหม้
อ๊าก!
ปีศาจเลือดส่งเสียงร้องโหยหวนราวกับถูกเชือด ครานี้เขาต้านเอาไว้ไม่ได้ วิชาเวทที่ระเบิดออกกระแทกเข้าที่ใบหน้าของเขาอย่างจัง ใบหน้ากึ่งหนึ่งของปีศาจเลือดเละไม่เป็นท่า หน้ากลัวอย่างยิ่ง
จี้เฟิงถึงได้กระจ่างว่าในมือของชายแก่ถืออะไรไว้ มันคืออาวุธที่ตอนนั้นใช้ระเบิดเขาไม่ใช่หรือ คิดว่าพวกเขายังมีอยู่จริง! ตอนนี้เขายังจำได้ว่าตอนที่อาวุธนั้นระเบิด แม้แต่จิตของเขายังได้รับการกระเทือน ระเบิดบนตัวเจ็บจริง แต่ว่าตอนนี้เห็นมันระเบิดอยู่บนตัวของคนอื่น…ทำไมรู้สึกสะใจอย่างบอกไม่ถูก
ปีศาจเลือดลูบใบหน้าที่ถูกระเบิดของตนเอง ดวงตาของเขาแดงก่ำขึ้นมาทันที เขาจ้องมองไปยังชายแก่ “เจ้า…เจ้าบังอาจ…”
“เรื่องที่ข้าบังอาจยังมีอีกมาก?!” ชายแก่ด่าทออย่างท้าทาย เขายกขนมในมือขึ้น “เจ้าอยาก…ลองดู?!” ก็แค่ขนม ในถุงของเจ้าหนูยังมีอีกสี่ห้าขวด นอกจากนี้ยังมีผลไม้แห้ง ขนมอื่นๆ อีก! เขาไม่เชื่อว่าอาจารย์ปู่เสกกันขโมยแค่บนขนม!
สีหน้าของปีศาจเลือดยิ่งบิดเบี้ยวเข้าไปใหญ่ แต่ก็เกรงกลัวอาวุธในมือของอีกฝ่าย จึงไม่กล้าที่จะจู่โจมขึ้นไปอย่างง่ายดาย
ชายแก่ไม่รอคอยอีกฝ่าย เขาโยนอาวุธในมือของตนเองเข้าไปอีกครั้ง ทันใดนั้นเสียงระเบิดดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ปีศาจเลือดเริ่มหลบหลีกอย่างน่าอนาถอยู่กลางอากาศ
ชายแก่เป็นเพียงคนธรรมดา ระดับกำลังมีความแตกต่างกันอย่างมาก ถึงแม้ในมือจะมีอาวุธอานุภาพสูง แต่คิดจะจู่โจมเข้าที่ตัวของอีกฝ่ายอย่างแม่นยำยังคงมีความยากลำบาก ดังนั้นส่วนใหญ่ล้วนถูกอีกฝ่ายหลบหลีกไปได้
แต่ถึงแม้ปีศาจเลือดจะหลบหลีกได้ทัน แต่อานุภาพการระเบิดของขนมยังคงน่าทึ่ง เวลาเพียงชั่วครู่ หมอกเลือดที่อีกฝ่ายเรียกออกมาก็ถูกระเบิดจนกระจัดกระจาย
อีกทั้งยังมีจี้เฟิง สถานการณ์พลิกผันไปในทันที ปีศาจเลือดไม่มีกำลังในการรับมือกับทั้งสองคน เขาถูกจู่โจมจนถดถอย บนตัวล้วนเต็มไปด้วยบาดแผลที่ถูกขนมระเบิด
แต่สถานที่แห่งนี้คือดินแดนปีศาจ ปีศาจเลือดมีข้อได้เปรียบทางด้านสภาพพื้นที่ อีกทั้งด้านล่างยังเป็นทะเลเลือด ถึงแม้เขาจะได้รับบาดเจ็บสาหัสเพียงใด ปีศาจเลือดก็ยังคงสามารถอาศัยทะเลเลือดด้านล่างในการฟื้นฟูความเสียหายบนร่างกาย
เมื่อเห็นการปะทะยังคงจะเป็นเช่นนี้ต่อไป ทันใดนั้นด้านล่างมีเสียงบางอย่างแตกออกดังขึ้น
เห็นเพียงแต่บนทะเลเลือดนั้น ค่ายกลขนาดใหญ่ปรากฏรอยร้าวนับไม่ถ้วน ราวกับถูกบางอย่างตีจนแหลก
“ไม่ ค่ายกลเลือดของข้า!” ปีศาจเลือดตะโกนออกมาอย่างตื่นตระหนก เขาคิดจะยับยั้ง แต่ก็ได้ยินเพียงเสียงแตกละเอียดดังขึ้น ค่ายกลเลือดพังทลายลง เหลือเพียงวงแสงจุดเล็ก ตามมาด้วยทะเลเลือดด้านล่างที่ค่อยๆ สลายหายไป ไม่มีปีศาจโผล่ออกมาจากด้านในอีก สีแดงเลือดระหว่างฟ้าดินค่อยๆ จางลงไป
“เจ้าหนูทำสำเร็จแล้ว!” ชายแก่ดีใจ เข้าใจว่าอวิ๋นเจี่ยวพังทลายค่ายกลเลือดของปีศาจเลือดทั้งหมดแล้ว ครานี้ปีศาจเลือดไม่อาจอาศัยค่ายกลเลือดในการฟื้นฟูร่างกายอีกต่อไป
“พวกเจ้าบังอาจทำลายค่ายกลเลือดของข้า!” ปีศาจเลือดโกรธเคืองอย่างมาก ถลึงตาใส่พวกเขาด้วยความอาฆาต พร้อมกัดฟันพูดขึ้น “พวกเจ้า…สมควรตาย!”
ทันทีที่พูดจบ พลังปีศาจรอบตัวเขาเริ่มเพิ่มพูนขึ้น พลังเลือดที่เหลืออยู่รอบด้านหลั่งไหลเข้าไปภายในร่างกายของเขา แรงกดดันรอบด้านหนักขึ้นหลายเท่า ถึงแม้จะมีพลังเทพของจี้เฟิงต้านทานเอาไว้ แต่ชายแก่ก็ยังรู้สึกถึงแรงกดดันที่ไม่อาจเพิกเฉยได้
“ระวัง เขากำลังระดมพลังเลือดภายในตัว!” จี้เฟิงตกใจ เขารีบพูดเตือนขึ้นมา ปีศาจเลือดคิดจะตายไปพร้อมพวกเขา
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
