“ใครจะตีเจ้าตาย” หยวนเจียงผงะ
“ข้า…ตอนนั้นข้าอยู่ในไข่ ข้าเห็นทั้งหมดแล้ว” วิญญาณมังกรของสีฝานสั่นเทาหนักขึ้น เขาพูดด้วยสีหน้าหวาดกลัว” เขาคือคนที่สวมชุดขาวครั้งก่อน ตอนนั้นเนี่ยชางเก่งกาจเช่นนั้น เขาใช้แค่ฝ่ามือเดียวก็ตบอีกฝ่ายจนแหลก เขายังบอกอีก...บอกอีกว่าภายหลังหากพบมหาเทพครั้งหนึ่งดับครั้งหนึ่ง…อาจารย์ ข้าไม่อยากตาย”
เรื่องโชคชะตาบนตัวของตนเอง สีฝานพอจะรู้เรื่องมาบ้าง ตอนนั้นเขายังเป็นแค่ไข่ พ่อมังกรแม่มังกรเคยบอกว่าในอนาคตเขาต้องไม่ธรรมดา พลังมังกรบนตัวมีลักษณะของมหาเทพ ต่อมาคำพูดนี้ถูกเนี่ยชางมหาเทพรู้เข้า จึงได้ฆ่าล้างเผ่ามังกรเสวียน
ต่อจากนั้น…คนผู้นั้นมาถึง เนี่ยชางไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะพูดก็ตายไป ถึงแม้ตอนนั้นเขาจะยังเป็นไข่ แต่ก็ตกใจไม่น้อย ทำได้เพียงจดจำคำพูดก่อนจากไปของคนผู้นั้น พบมหาเทพครั้งหนึ่งดับครั้งหนึ่ง ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเขาจึงเป็นกังวลอย่างมหันต์เกี่ยวกับชีวิตในอนาคตของตนเอง อีกทั้งด้วยความตกใจในครั้งนี้ ทำให้แม่มังกรที่กำลังฝักไข่อยู่เหม่อลอยจนทำไข่แตก ส่งผลให้เขาไม่มีร่างกายของตนเอง
“จริงสิ!” เขาหันไปมองหลงฉางที่ยืนเงียบอยู่ด้านข้าง ก่อนจะพูดขึ้น ”ตอนนั้นข้าเห็นเจ้าด้วย เจ้าเรียกคนผู้นั้นว่าอาจารย์!”
เหล่าศิษย์โง่แห่งชิงหยาง “…”
เอาเถิด ทันใดนั้นพวกเขาก็กระจ่างแล้วว่าอีกฝ่ายเกรงกลัวใคร! หากเป็นอาจารย์ของพวกเขาที่ทำให้อีกฝ่ายเกรงกลัวเช่นนี้ ก็คง…เข้าใจได้!
ผู้คนของดินแดนอื่นในตำหนักฟังด้วยความฉงน
เกิดอะไรขึ้น เหตุใดจึงเงียบไป สีฝานหมายถึงใครกัน น่ากลัวเช่นนี้
เดี๋ยว! อาจารย์ของเซียนเหล่านี้ เช่นนั้นก็คือปรมาจารย์เสวียนเหมิน?!
อวิ๋นเจี่ยวเองก็ไม่ค่อยเข้าใจ นางดึงหลงฉางที่อยู่ด้านข้าง ก่อนจะข่มเสียงต่ำถาม “อาจารย์อาหลง อาจารย์ปู่ตอนนั้นทำอะไรลงไป”
หลงฉางนิ่งอึ้ง ก่อนจะตอบกลับด้วยเสียงต่ำและสีหน้าซับซ้อน “ตอนนั้นเหล่าศิษย์น้องเพิ่งบรรลุ กำลัง…ยังไม่มาก ดินแดนสวรรค์ดูถูกเซียนที่มาจากดินแดนมนุษย์ ดังนั้นพวกเขาจึงอยู่อย่างไม่ดีนัก บางครั้งถูกไล่ล่า ทำให้ต้องหนีกลับชิงหยางมาระบายความทุกข์ อาจารย์ได้ยินจนรำคาญ จากนั้นจึง…”
อวิ๋นเจี่ยว “…” จึงบุกขึ้นโลกบน กำจัดพี่ใหญ่แห่งดินแดนสวรรค์โดยตรง?
ช่างเป็น…การแก้ไขปัญหาที่ต้นตอเสียจริง!
“แต่ว่าตอนนั้นเนี่ยชางมีนิสัยโหดเหี้ยม ส่งผลให้ทั้งสามโลกไร้ความสงบสุข อาจารย์ลงมือก็เป็นเรื่องเข้าใจได้” อืม ท่านทำเพื่อสามโลก ไม่ใช่เพราะรำคาญพวกเขาอย่างแน่นอน!
เขาจำได้ว่าสถานที่ที่อาจารย์กำจัดเนี่ยชางจะเป็นเขตแดนของเผ่ามังกรเสวียน แต่ว่าตอนนั้นเผ่ามังกรเสวียนแทบจะสูญพันธุ์ เมื่ออาจารย์ไปถึงก็หลงเหลือเพียงครอบครัวของหัวหน้าเผ่าแล้ว ต่อจากนั้นหัวหน้าเผ่ามังกรเสวียน หรือพ่อของสีฝานจึงรับตำแหน่งแทนเนี่ยชาง
อวิ๋นเจี่ยวเงียบลง นางไม่คาดคิดว่าชาติก่อนเนี่ยชางจะตายด้วยเหตุนี้ เพราะลูกศิษย์น่ารำคาญ?
อะไรกัน! ไหนบอกว่าต้องการหยุดยั้งอีกฝ่ายรุกรานเข้าดินแดนปีศาจ
ทันใดนั้นนางก็กระจ่างว่าเหตุใดสีฝานจึงคิดจะเข้าร่วมชิงหยางตั้งแต่แรก เขาคิดว่าเมื่อตนเองกลายเป็นลูกศิษย์เสวียนเหมิน อาจารย์ปู่จะทำใจตีเขาไม่ลงหรือ
อืม ตรรกะนี้ไม่มีปัญหา! แต่…ขี้ขลาดมาก!
เขาเป็นเผ่าเดียวกันกับมหาเทพทั้งสี่ทิศจริงหรือ
เมื่อเห็นการขัดขืนของสีฝานรุนแรงขึ้น วิญญาณมังกรทำท่าราวกับจะสิงเข้าไปบนเสา อย่างไรก็ไม่ยอมกลับดินแดนสวรรค์แล้ว อวิ๋นเจี่ยวจึงลุกขึ้นพูด “เอาเถิด อาจารย์อาหยวน พวกท่านนำร่างของท่านมหาเทพบูรพาสวรรค์มายังสำนักเทียนซือเถอะ ข้าจะได้ฝังเข็มช่วยให้เขากลับเข้าร่างได้”
หยวนเจียงและเหวินชิงเงยหน้าขึ้นมองวิญญาณมังกรที่พัวพันอยู่บนเสา ก็ทำได้เพียงพยักหน้า
“พอแล้วหาสมบัติ ลงมาเถอะ!” อวิ๋นเจี่ยวพูดกับสีฝานที่เกือบจะปีนขึ้นไปบนหลังคา “เจ้าตามชายแก่ออกไป กลับเข้าไปในร่างกายก่อน” วิญญาณเป็นจะออกมาเพ่นพ่านอย่างนี้ก็ไม่ใช่เรื่อง
“อา…อาจารย์ ท่านไม่ไล่ข้ากลับไปแล้วหรือ” สีฝานตาลุกวาว
“อืม”
“ได้!” สีฝานไถลลงมาจากเสาด้วยความดีใจ หางมังกรกวัดแกว่งไปมาระรัว “อาจารย์วางใจ ต่อจากนี้ข้าจะปฏิบัติตามกฎระเบียบของลูกศิษย์เสวียนเหมิน ตอนนี้เป็นมังกรของเสวียนเหมิน เมื่อตายไปก็เป็นมังกรของเสวียนเหมิน!” เขายกขาหน้าของตนเอง พูดด้วยท่าทางจริงจัง ร่างมังกรส่องประกายความขี้ขลาดออกมา!
“ชายแก่” อวิ๋นเจี่ยวรีบโบกมือให้ไป๋อวี้
ชายแก่ก็ทำหน้ารับไม่ได้ เขาเดินขึ้นไปหิ้ววิญญาณก่อนจะลากออกไป “ไปๆๆ เร็วเข้า กลับเข้าร่างไป!” เมื่อฟื้นขึ้นมายังต้องหาสมบัติต่อ! ห้องหลอมอาวุธกำลังเร่งให้หาวัตถุดิบอยู่
ตัวแทนจากแต่ละดินแดนในตำหนักต่างกลับเข้าสู่ประเด็นหลัก หลังจากหารือเรื่องการจัดเตรียมสุดท้ายหลังดินแดนปีศาจรุกรานแล้ว จึงแยกย้ายกันไป อาจารย์อาแห่งบูรพาสรรค์ไม่ได้รีรอ พวกเขากลับวังสวรรค์ไปวันนั้นเพื่อรับท่านมหาเทพบูรพาสวรรค์ลงมา
คราวนี้ไม่มีอุบัติเหตุอื่นเกิดขึ้น ท่านมหาเทพบูรพาสวรรค์วิญญาณกลับเข้าร่างได้สำเร็จ เพียงแต่เขาหลับใหลเป็นเวลานานเกินไป วิญญาณจึงมีความอ่อนแอมาก อีกทั้งร่างกายก็ยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่ หลังจากฟื้นขึ้นมาสักพัก เขาก็ตกอยู่ในอาการสลบอีกครั้ง
อวิ๋นเจี่ยวตรวจดูอย่างละเอียด หากสิงซีต้องการฟื้นตัวคงต้องใช้เวลาไม่น้อย
นึกย้อนไปถึงพลังสีฟ้าที่ทำร้ายเขาในตอนนั้น คงจะเป็นพลังเทพบนตัวของจี้เฟิง ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าเนี่ยชางจะเป็นมหาเทพ ดังนั้นช่วยเหลือเขาไว้ไม่น้อย พลังเทพนั้นถึงจะออกจากมือของเนี่ยชาง แต่อย่างไรก็ต้องมีการช่วยเหลือจากจี้เฟิง
เวลานี้เรื่องของเผ่าปีศาจนับวันยิ่งคับขัน อาจารย์อาหลงบอกว่าผนึกในเขตหมิ่นเฟินเริ่มสั่นคลอนแล้ว ในไม่ช้าลำแสงเหล่านั้นจะสลายไป เมื่อถึงเวลาประตูปีศาจเปิดออก เผ่าปีศาจก็จะออกมาจริงๆ แล้ว
ตอนนี้ทั้งสามโลกกำลังเร่งเตรียมการก่อนเกิดสงคราม การกลับเข้าร่างของท่านมหาเทพบูรพาสวรรค์ในครั้งนี้ก็เป็นโอกาสที่ดี เวลานี้ดินแดนสวรรค์นอกจากบูรพาสวรรค์แล้ว สวรรค์อื่นล้วนเหมือนเม็ดทรายที่กระจัดกระจาย กำลังการรบเหลือเพียงหนึ่งในสี่ของแต่ก่อน ตอนนี้มีสิงซีอยู่ แน่นอนว่าต้องมีเซียนจำนวนหนึ่งเข้าร่วมบูรพาสวรรค์ ตอนนี้ยังไม่ต้องสนใจความคิดของพวกเขา แต่ภายในสงครามเผ่าปีศาจ พวกเขาก็เป็นกำลังส่วนหนึ่ง
หลังจากดินแดนทั้งสามหารือกันเสร็จสิ้น พวกเขาต่างวุ่นวายขึ้นมา อวิ๋นเจี่ยวไปมาระหว่างโลกมนุษย์และยมโลกอย่างไม่ขาดสาย เพื่อเตรียมการขั้นสุดท้ายให้ดีที่สุด อีกทั้งมีหนูขุดทรัพย์อย่างสีฝานอยู่ การจัดเตรียมอุปกรณ์จึงไม่ต้องเป็นห่วง อาวุธและยามีการผลิตออกมาจำนวนมาก ไม่เพียงแต่เพียงพอต่อลูกศิษย์เสวียนเหมิน แต่ยังสามารถแบ่งจ่ายให้โลกมารและโลกสวรรค์
แต่ว่ายมทูตในยมโลกล้วนเป็นวิญญาณ พวกเขาใช้สิ่งเหล่านี้ไม่ได้
แม้แต่ชาวสวนอิ้งหลุนก็เร่งการเพาะปลูกผักออกมา บอกว่าจะเพิ่มสารอาหารให้พวกเขา ถือว่าเป็นการออกแรงช่วยยับยั้งเผ่าปีศาจ หากเขาไม่ลักลอบขโมยหินบันทึกภาพของนางไปด้วย
ถึงแม้ก้อนที่เขาหยิบไปจะไม่ใช่…ก้อนที่เขาบ่นอาจารย์ปู่ก็ตาม
ทั้งสามโลกใช้เวลากว่าหนึ่งเดือนในการเตรียมการทั้งหมด รอเพียงวันที่เผ่าปีศาจทำลายผนึกออกมา วันเวลาผ่านไป อวิ๋นเจี่ยวยิ่งรู้สึกเป็นกังวล ไม่รู้เพราะเหตุใด นางมีความรู้สึกไม่สบายใจอยู่เสมอ แต่ก็คิดว่าไม่น่าผิดพลาดตรงไหน
ใกล้สามเดือนเข้าไปทุกที ตอนที่สองเดือนครึ่ง หลงฉางส่งเสียงแจ้งแต่ละดินแดนว่าบริเวณผนึกมีการเคลื่อนไหว
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
