ศิษย์พี่ของข้าจะมั่นคงเกินไปแล้วบทที่ 858 การเริ่มต้นของภัยพิบัติ (2)

บทที่ 858 การเริ่มต้นของภัยพิบัติ (2)

สัมผัสเซียนรับรู้ของเขาได้แผ่กระจายจากตำหนักที่พำนักของเทพวารีออกไปทั่วทุกที่ หลี่ฉางโซ่วมองเห็นหลิงจูจื่อกำลังต่อสู้กับแม่ทัพสวรรค์อย่างมีความสุข

นอกจากนี้ เขายังเห็นทหารสวรรค์ที่ลาดตระเวนผ่านไปมาในระยะไกล และเห็นเหล่าเทพธิดากำลังส่งเสียงหัวเราะอย่างสำราญใจ…

ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะเป็นปกติ

ในหอสมบัติหลิงเซียวไม่มีอะไรผิดแปลกไปเลย มันล้อมรอบไปด้วยแสงสีทอง และสัญลักษณ์มงคลต่างๆ

พระวรกายขององค์เง็กเซียนยังนอนสงบอยู่ภายในนั้น และได้สัมผัสผ่านประสบการณ์ถึง ‘ความฝันที่แท้จริง’

จากนั้นหลี่ฉางโซ่วก็ถือแส้ และขี่เมฆบินออกไปจากตำหนักเทพวารี

หากไม่เป็นเพราะเขากลัวว่าจะทำให้แม่ทัพสวรรค์ที่เฝ้าดูแลตำหนักเทพวารีรู้สึกไม่สบายใจ เขาก็ย่อมอยากจะทำงานหลายๆ อย่างไปพร้อมๆ กันในเวลานี้

ดังนั้นเขาจึงใช้ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์สองสามตัวให้บินออกจากตำหนักเทพวารีเพื่อไปค้นหาทั่วทุกที่อย่างรวดเร็ว

ที่ริมแม่น้ำเทียนเหอ ข้างๆ ประตูสวรรค์ วังดุสิต และศูนย์เพาะปลูกเรือนกระจกสำหรับถั่วเซียนแห่งศาลสวรรค์…

ทุกอย่างล้วนเป็นไปตามปกติ ไม่มีอันใดผิดแปลกแตกต่างไปเลย

มีเหล่าปรมาจารย์ไม่มากนักในศาลสวรรค์ และในเวลานี้พวกเขายังไม่ค้นพบความโกลาหลในความลับสวรรค์ ซึ่งมันไม่ง่ายเลยที่จะหยั่งรู้ถึงความลับแห่งสวรรค์ได้เช่นกัน

‘เป็นเพราะข้ารับสัมผัสได้ไวเกินไปหรือไม่? ‘

หลี่ฉางโซ่วแอบคิดในใจ

หากมหาทัณฑ์สวรรค์ปราบดาเทพเกิดขึ้นในอีกแปดร้อยถึงหนึ่งพันปีต่อมา เวลานี้หมู่เมฆทัณฑ์สวรรค์ และผนึกความลับสวรรค์ก็ย่อมจะเริ่มปรากฏขึ้นให้เห็นแล้ว นี่เป็นการดำเนินงานตามปกติจริงหรือ?

เต๋าสวรรค์ได้เปิดใช้งานมหาทัณฑ์สวรรค์ปราบดาเทพในรูปแบบ ‘ระดับสูงเกินกว่ารูปแบบการดำเนินงานทรงประสิทธิภาพ ประหยัดพลังงาน และปกติธรรมดาหรือไม่?

จากสายฟ้าเมื่อครู่นี้ เขาสามารถวิเคราะห์ได้ว่า มหาทัณฑ์สวรรค์ปราบดาเทพนั้นได้ถูกเต๋าสวรรค์ไว้แล้ว…

เพื่อความปลอดภัย เหล่าตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ของหลี่ฉางโซ่วจึงได้ลงมือดำเนินการแล้ว

ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ตัวหนึ่งได้ไปหาจ้าวกงหมิงและหวงหลงเจินเหริน และตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ตัวหนึ่งก็รีบไปที่วังมังกร และเกาะซานเซียนในทะเลบูรพา

หลี่ฉางโซ่วแยกจิตสนใจกระจายไปตามส่วนต่างๆ ทั่วทุกที่ในทะเลทักษิณและในโลกมนุษย์เพื่อค้นหาคำตอบที่เขาอยากรู้

ครู่ต่อมา ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ของหลี่ฉางโซ่วก็ขี่เมฆบินสูงขึ้นไปบนท้องฟ้า แล้วมองลงมาที่พื้นโลก

สถานที่แห่งนี้อยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของดินแดนเทวะทักษิณ และตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ของหลี่ฉางโซ่วก็เพิ่ง ‘ตื่นขึ้น’ และเขาก็ได้ค้นพบสถานการณ์ดังกล่าวนั้นแล้วเมื่อสัมผัสเซียนรับรู้ของเขาได้ตรวจสอบภายนอก

บนที่ราบอันกว้างใหญ่ มนุษย์จำนวนมากได้เข้าแถวยาวและเดินตามริมแม่น้ำ มุ่งหน้าไปทางตะวันตกเฉียงเหนือ

ในหมู่มนุษย์เหล่านี้ พวกเขาครึ่งหนึ่งได้สวมชุดเกราะหนังและชุดเกราะทองแดง พวกเขาถือง้าวและดาบยาว

ขณะที่พวกเขาอีกครึ่งหนึ่งสวมชุดอยู่ในผ้าขี้ริ้ว และกำลังถูกไล่ไปราวกับพวกเขาเป็นวัวและแกะ

พวกทาส?

แม้โลกมนุษย์แห่งดินแดนเทวะทักษิณจะมีมานับหมื่นปีแล้ว แต่เป็นเพราะมันมีพื้นที่กว้างใหญ่เกินไป ‘พลังเท้า[1]’ ของมนุษย์ก็มีจำกัด และการพัฒนาของแต่ละภูมิภาคก็แตกต่างกันไป

ทว่าพวกชนเผ่าและอาณาจักรส่วนใหญ่ก็ไม่ได้ยกเลิกระบบ ‘ทาส’

พวกเชลยศึกส่วนใหญ่ที่ถูกจับกุมหลังมหาสงครามก็จะกลายเป็นทาส และลูกหลานของทาสก็ย่อมจะกลายเป็นทาสด้วยเช่นกัน

ซาง

หลี่ฉางโซ่วกวาดสัมผัสเซียนรับรู้ของเขาออกไปทั่วและค้นพบว่า พิธีบวงสรวงสวรรค์ในชนเผ่าซางนั้น เพิ่งสิ้นสุดลง และมีบุรุษร่างแข็งแกร่งสง่างามผู้หนึ่งกำลังช่วยประคองนักพรตสาวงามให้ก้าวลงมาจากแท่นสูง

คู่รัก

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เนื่องจากองค์เง็กเซียนและองค์ราชินีได้ประสบภัยพิบัติ หลี่ฉางโซ่วจึงละเลยที่จะติดตามสถานที่นี้

เพราะอย่างไรเสีย พี่สาวข่งเชวี่ยนก็คอยเฝ้าดูแลอยู่ที่นี่ ดังนั้นมันย่อมจะไม่มีเหตุไม่คาดฝันใดๆ เกิดขึ้น

จากชนเผ่าซางสู่อาณาซาง มันน่าจะต้องใช้เวลาอีกหลายร้อยปี

การปรากฏขึ้นของภัยพิบัตินั้น เกี่ยวพันกับเรื่องนี้หรือไม่?

หลี่ฉางโซ่วแอบสังเกตอยู่พักหนึ่ง และหลังจากที่ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์คนอื่นๆ ถึงจุดหมายปลายทางของพวกเขาแต่ละคนแล้ว เขาก็รวบรวมจิตสนใจและเริ่มไปเยี่ยมเยียนเหล่าสหายของเขา

ไม่ได้ใช้ความพยายามมากนัก ด้วยคำแนะนำเล็กน้อยของหลี่ฉางโซ่ว จ้าวกงหมิงและหวงหลงเจินเหรินจึงบีบนิ้วทำมุทราและหยั่งรู้ได้อย่างง่ายดายโดยไม่ต้องใช้ความพยายามมากนัก

จากนั้นพวกเขาก็ตื่นตกใจเมื่อพบว่าความลับสวรรค์ตกอยู่ในความโกลาหล

จ้าวกงหมิง และหวงหลงเจินเหรินล้วนเป็นวิญญาณเก่าแก่ที่เคยประสบกับภัยพิบัติครั้งใหญ่มาแล้วสองครั้ง

ทว่าในขณะนี้ ระดับของความตื่นตกใจของพวกเขาแตกต่างไปจากครั้งก่อนๆ อย่างสิ้นเชิง

จ้าวกงหมิงสงบยิ่ง เพราะปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่แห่งสวรรค์ทงเทียนได้เคยชี้ให้เห็นเรื่องนี้มาก่อน

หวงหลงเจินเหรินรีบเร่งออกจากถ้ำไปพร้อมกับหลี่ฉางโซ่ว และแน่นอนว่า ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ของหลี่ฉางโซ่วก็กลับไปที่ดินแดนเทวะทักษิณ

จากนั้นหวงหลงเจินเหรินก็ตรงไปที่วีงอวี่ซวีในภูเขาคุนหลุนเพื่อเตือนบรรดาปรมาจารย์แห่งสำนักบำเพ็ญเต๋าฉานคนอื่นๆ

สิ่งเหล่านี้ทั้งหมดล้วนเป็นไปตามการคาดการณ์ของหลี่ฉางโซ่ว

………………………………………………………………..

[1] ความแข็งแกร่ง