ร่านอารมณ์ Sensitive 6 แผนลวง

เธอหันไปมองหัวหน้า บ.ก. ที่กำลังหลงติดกับดักของลูเซี่ยนที่วางไว้ นี่มันไม่ได้อยู่ในแผนที่วางไว้นิ เธอเลยสะกิดเขาเบา ๆ เป็นสัญลักษณ์บอกให้เรากลับ หัวหน้า บ.ก มากระซิบข้างหูเธอ

“ไม่เป็นหรอก นี่เป็นโอกาสดีของเราเชียวนะ ไม่รู้ว่าเราจะมีโอกาสแบบนี้อีกรึเปล่า มาทั้งทีต้องเอาให้คุ้ม”

หัวหน้า บ.ก. ยิ้มให้อัน เธอหน้าเหวอกับสิ่งที่คาดไม่ถึง

“หัวหน้า บ.ก…” อันพูดไม่ทันจบ

“นำทางไปเลยครับ”

“ครับ ส่วนนี้ผมไม่อนุญาตให้ถ่ายรูปหรือเอาไปลงในหนังสือนะครับ อันนี้ถือเป็นบริการพิเศษจากผม” ลูเซี่ยนพูด พร้อมกับเหลือบมองอัน มันเป็นไปตามแผนที่ลูเซี่ยนวางไว้ทั้งหมด

“ได้ครับไม่มีปัญหา” หัวหน้า บ.ก รับคำ

อันนิ่งเงียบ เดินตามลูเซี่ยนไปยังเคาน์เตอร์บาร์ด้านล่าง

เรานั่งอยู่ตรงเคาน์เตอร์บาร์ พูดคุย ชิมรสชาติเหล้า ไวน์ เครื่องดื่มอีกมากมายที่ลูเซี่ยนจัดมาให้ ทุกอย่างที่ได้ชิม มันคือเอกลักษณ์ของที่นี่จริง ๆ หาที่ไหนอีกไม่ได้ ถ้าอยากจะกินก็ต้องมากินที่นี่ อันและหัวหน้า บ.ก ดื่มไปหลายแก้ว หลายแก้ว และหลายแก้ว

อันระวังตัวมากขึ้น พยายามเร่งให้หัวหน้า บ.ก. กลับ เพราะตัวเธอรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัย จะกลับก่อนก็เสียมารยาท ระหว่างที่ดื่มเครื่องดื่มจะมีสายตาหนึ่งคอยมองอันอยู่ตลอดเวลา มันทำให้อันอึดอัดและรู้สึกกลัวลูเซี่ยน

เวลาผ่านไป…สติค่อย ๆ เลือนราง พร้อมกับตาที่กำลังเคลิ้มหลับ เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ คิดในใจว่า

‘เครื่องดื่มรสเลิศอยู่ในภัตตาคารพรีเมียม คนอย่างเราคงไม่มีโอกาสได้กิน’

และสติทั้งหมดก็ได้วูบดับไป ฟุบลงกับเคาน์เตอร์บาร์

สายตาชายหนุ่มยิ้มมุมปากอย่างพอใจ ลูเซี่ยนนั่งดื่มเหล้าอยู่ข้าง ๆ เธอ คอยสังเกตท่าทางของเธอ ก่อนจะอุ้มเธอขึ้นไปบนห้องที่ถูกจัดเตรียมล่วงหน้าเอาไว้แล้ว

“ยามค่ำคืนยังไม่หมดแค่นี้หรอกนะ ฝากที่เหลือด้วยนะ” ลูเซี่ยนพูด ก่อนจะอุ้มตัวอันไป ส่วนที่เหลือก็ฝากให้เลขาจัดการ

“อืม…” เสียงครางของหญิงสาวที่นอนหลับไม่ได้สติอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ โดยมีร่างชายกำยำ ของหนุ่มนักธุรกิจลูกครึ่งอังกฤษ ไต้หวัน คร่อมตัวเธอไว้อยู่

ลูเซี่ยนค่อย ๆ ถอดเสื้อผ้าของเธอและของตัวเองออกทีละชิ้น อันยังคงนอนหลับสนิทไม่รู้สึกตัวจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่เธอดื่ม ตอนนี้เธออยู่ในสภาพเปลือยเปล่า

เสียงครางของเธอดังออกมาเป็นระยะ ๆ เวลาที่ลูเซี่ยนใช้ริมฝีปากจูบพรมผิวกายเนียนขาว ตรงจุดกระตุ้น จุดอ่อนไหวต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นซอกคอ หน้าอก เขารู้จักร่างกายเธอดีพอสมควร รู้ว่าจุดไหน สัมผัสยังไงที่ทำให้อันสะท้านไปทั้งตัว จนยากที่จะปฏิเสธ ทำให้เกิดเสียงเล็ก ๆ รอดออกมาจากริมฝีปากของอันที่นอนไม่ได้สติ แทบทุกครั้งที่ลูเซี่ยนบรรเลงจูบพรมร่างกายเธอ

อันรับรู้ถึงริมฝีปากอุ่น ๆ อยู่ตรงบริเวณท้อง เธอค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา พบกับแสงไฟสีเหลือง กับกลิ่นหอมของดอกไม้ ชวนให้หลงใหล

“ที่ไหน อือ”

อันสะลึมสะลือถามออกไป ยกมือขึ้นจับศีรษะเบา ๆ เพราะอาการปวดหัวและไม่ค่อยมีเรี่ยวแรงจากฤทธิ์แอลกอฮอล์

“ห้องของผมเอง”

ลูเซี่ยนที่กำลังจูบพรมเธออยู่ ละริมฝีปากออกจากผิวกายมองหญิงสาวที่อยู่ในอาการมึนงง ตอบเธอด้วยน้ำเสียงนุ่มลึก ฟังดูเรียบเฉย

‘ห้องผม…ผมไหน’ อันนึกตามสิ่งที่เธอได้ยิน

‘นี่มันเสียงผู้ชายนิ’

ลูเซี่ยนครางออกมา พร้อมกับค่อย ๆ ขยับสะโพกอย่างช้า ๆ แต่หนักหน่วง

“ไม่…อ๊ะ ตรงนั้น” อันพูดออกมา

เมื่อเธอรู้สึกว่าด้านในตัวเธอ มีส่วนที่รุกล้ำเข้ามาโดนจุดที่ทำให้เธออ่อนระทวย

“ตรงนี้คงรู้สึกดีสินะ”

เขาย้ำตรงจุดที่ทำให้อันรู้สึกดี ทำให้เธอส่งเสียงครางไม่หยุด

“อ๊ะ อ๊ะ พอ”

เธอใช้มือทั้งสองข้างจับผ้าปูที่นอนไว้แน่น บิดกายไปมา ไม่รู้จะต้องทำอย่างไรกับความรู้สึกนี้

“ไม่ค่อยเจ็บเหมือนครั้งแรกแล้วใช่ไหม”

ลูเซี่ยนก้มตัวลงจูบที่ซอกคอของเธอ ก่อนจะหยุดริมฝีปากตรงหน้าอกอวบอิ่ม ดูดเฟ้นอย่างสนุกปากพร้อมขยับสะโพกเร็วขึ้น

“อืม อ๊ะ อ๊ะ”

ถึงแม้จะไม่เจ็บเท่าครั้งแรก แต่ก็ยังเจ็บและมีเลือดซึมออกมาเพราะเธอห่างหายจากเขามาประมาณ 1 เดือน เสียงครางของอันเร้าอารมณ์เขามาก มันปลุกอารมณ์ของลูเซี่ยนให้โหมกระหน่ำ

“เธอดีที่สุด ผู้หญิงคนไหนก็เทียบกับเธอไม่ได้จริง ๆ” เขาพูด

เธอไม่รู้สึกดีใจกับคำพูดนั้นเลย เพราะเธอเองก็เป็นหนึ่งในคนที่ต้องเป็นที่ระบายอารมณ์ของเขา ไม่นานเขานัก ลูเซี่ยนก็ปลดปล่อยอารมณ์ที่อัดอั้นออกมา แต่มันยังไม่เพียงพอ เขาเปลี่ยนถุงยางชิ้นใหม่อย่างรวดเร็ว อันพยายามหันหลังลุกขึ้นหนี แต่ไม่ทันแล้ว ลูเซี่ยนจับสะโพกเธอยกขึ้น กดแผ่นหลังเธอเบา ๆ ให้ก้มลงไปกับพื้นเตียง ก่อนจะเอาส่วนตรงนั้นเข้าไปข้างในตัวอันอีกรอบ เริ่มขยับสะโพกช้า ๆ ในจังหวะสม่ำเสมอ

“จะหนีไปไหน พึ่งเริ่มเองนะ คืนนี้เรายังมีเวลาเสพสุขกันอีกเยอะ”

“อ๊ะ อ๊ะ อืม”

อันได้แต่ส่งเสียงครางใต้ร่างกำยำของลูเซี่ยน เธอเองไม่ได้นึกรังเกียจที่ลูเซี่ยนแตะต้องตัวเธอ เธอรู้สึกดีมากเสียด้วยซ้ำ ยินยอมทำตามลูเซี่ยนอย่างเต็มใจ เธอไม่เคยรับรู้ความรู้สึกดีแบบนี้มาก่อน แม้ภายในลึก ๆ เธอละอายใจ ที่ทำตัวเป็นผู้หญิงหน้าไม่อาย

ไม่รู้เวลาผ่านไปนานแค่ไหน ที่เธอร่วมรักกับลูเซี่ยน ร่างกายของเธอและเขาผสานกันเป็นหนึ่งเดียว เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อที่ไหลซึม เสียงหายใจหอบดังในความเงียบ เสียงครางที่บ่งบอกถึงอารมณ์ความใคร่ เสียงจังหวะที่ผิวสัมผัสกระทบกัน

ตอนนี้เขากำลังยกขาข้างหนึ่งของเธอพาดบนไหล่ของเขา และส่วนตรงกลางกำลังขยับเข้าออกอย่างสนุกสนาน มือทั้งสองข้างกุม บีบ ขย้ำหน้าอกเธอ

“อ่า ท่านี้เข้าไปได้ลึกที่สุด”

ลูเซี่ยนครางออกมา อันเริ่มหมดแรงกับบทรักที่เขามอบให้ เธอนอนราบไปกับที่นอน ปล่อยให้ลูเซี่ยนเล่นสนุกกับร่างกายเธออยู่คนเดียว

“พอแล้ว” อันใช้เรี่ยวแรงที่พอเหลืออยู่ เปล่งเสียงออกไป

“ไม่ไหว” แล้วใช้มือผลักหน้าท้องของเขา

“อืม อดทนอีกนิดนะเด็กดี”

ลูเซี่ยนพูด พร้อมกับเร่งจังหวะเอวให้เร็วขึ้น เปลี่ยนท่าของอัน ให้แยกขาออกทั้งสองข้าง แล้วรัวสะโพกอย่างรวดเร็ว เขาเองกำลังจะถึงจุดสุดยอดแล้วเช่นกัน ร่างกายของอันให้ความสนุกไม่มีวันเบื่อจริง ๆ

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาา”

เสียงอันครางออกมาตามจังหวะเข้าออกของลูเซี่ยนที่เร็วขึ้นเรื่อย ๆ

“อึก อืม อ่าาาา”

สะโพกลูเซี่ยนชักกระตุกเล็กน้อย พร้อมเสียงครางที่บ่งบอกถึงการไปถึงจุดสุดยอดของเขา เขาเกร็งสะโพกไว้สักพัก ร่างกายของอันเองหดเกร็ง กระตุกเล็กน้อยตามจังหวะของลูเซี่ยน

ลูเซี่ยนนอนทับร่างเล็กของอันอยู่นิ่ง ๆ ทั้งสองนอนหอบ หายใจแรงอยู่สักพักใหญ่ แล้วลูเซี่ยนค่อย ๆ ถอนแก่นกลางออกจากกลีบหวานฉ่ำของอัน พลิกตัวลงนอนข้าง ๆ อันหลับตาพริมเพราะอาการหมดแรง ลูเซี่ยนใช้มือคอยปัดเส้นผมที่เปียกชุ่มเหงื่อบริเวณใบหน้าของอันออก อันจ้องหน้าลูเซี่ยน เขาค่อย ๆ ก้มหน้าจูบลงที่ริมฝีปากของอันอย่างเบา ๆ

“รู้สึกดีจริง ๆ”

เขาพูดขึ้นพร้อมกับจ้องหน้าเธอ ก่อนจะนอนลงข้าง ๆ เธอ

อันน้ำตาคลอ ละอายตัวเองที่เธอรู้สึกดีไปกับเขาด้วย ตอนนี้เธอกลายเป็นหญิงในสิบ หรือในร้อย หรือในพันที่คอยแก้เหงาให้เขา ก่อนเธอคล้อยหลับตามไปเช่นกัน