บทที่ 729 ต้าเต๋อ ‘เจ้าอย่าโวยวายไปเลย อย่างไรเสียก็ไม่สามารถกินเจ้าได้!’
ด้านในป่าทึบ หลี่จิ่วเต้ากำลังล่าสัตว์
ร่างกายของเขาคล่องแคล่วปราดเปรียว แววตาเรืองรองเหมือนคบเพลิง ลูกศรที่ง้างออกไปไม่เคยพลาดเป้า เหยื่อตัวใดที่ถูกเขากำหนดเป้าหมายเอาไว้ล้วนไม่อาจหนีรอด ใช้เวลาเพียงไม่นานก็สามารถล่าเหยื่อจำนวนมากได้
“เพียงพอแล้ว”
เขาเก็บเหยื่อเหล่านี้ลงในแหวนบรรจุของ ก่อนจะกลับไปทางรถลาก
เมื่อถึงรถลาก เขาก็เห็นว่าลั่วสุ่ยเองก็กลับมาแล้วเช่นกัน ทั้งยังกำลังคุยกับชางเหยาอย่างมีความสุข ราวกับว่าเป็นคนรู้จักเก่าแก่
“คุณชาย!”
หลังจากลั่วสุ่ยเห็นคุณชายก็รีบทักทายออกมาด้วยรอยยิ้ม “คาดไม่ถึงเลยว่าจะพบกับน้องสาวชางเหยาที่นี่ ข้าเคยพบกับน้องสาวชางเหยามาก่อน ยามนั้นพวกเราคุยกันถูกคอ มาตอนนี้ได้พบกันอีกครั้ง ช่างน่ายินดียิ่งนัก”
ที่แท้ก็เป็นคนรู้จักกันจริง ๆ
หลี่จิ่วเต้าหัวเราะออกมาเบา ๆ “เช่นนี้ก็นับว่าเป็นโชคชะตาแล้ว!”
เขาเอ่ยถามชางเหยา “เป็นเช่นไรบ้าง? จิ้งจอกขาวแตะต้องไม่ง่ายใช่หรือไม่?”
“ใช่”
ชางเหยาเอ่ยด้วยใบหน้าฝืดเคือง “นางเย็นชาเป็นอย่างยิ่ง ไม่อาจแตะต้องได้โดยง่าย”
หลี่จิ่วเต้าพูดด้วยรอยยิ้ม “ไม่ใช่เพียงแค่เจ้าที่ไม่อาจแตะต้องได้โดยง่าย กระทั่งข้าเองก็เช่นเดียวกัน!”
เมื่อเขาเข้าไปใกล้จิ้งจอกขาว จิ้งจอกขาวยังคงมีการต่อต้าน ชางเหยาต้องการจะสัมผัสจิ้งจอกขาว นับเป็นเรื่องที่แทบเป็นไปไม่ได้
“ดื่มน้ำเย็น ๆ ก่อนเถิด”
หลี่จิ่วเต้าฝากให้ลั่วสุ่ยไปเทเครื่องดื่มเย็น ๆ ในรถลากมาให้ชางเหยา
เครื่องดื่มเหล่านั้นเป็นเขาที่ทำขึ้นมาเก็บเอาไว้ในตู้เย็น ทว่าเหลืออยู่อีกเพียงไม่มากแล้ว หลังจากนี้หากมีเวลาเขาจะต้องทำเพิ่มอีก
“รับทราบ!”
ลั่วสุ่ยเดินไปด้านในรถลากเพื่อเทเครื่องดื่มเย็น ๆ ถ้วยหนึ่งออกมาส่งให้กับชางเหยา
“อร่อยมากเลยนะ!”
ลั่วสุ่ยกล่าวกับชางเหยาด้วยรอยยิ้ม
“ขอบคุณ!”
ชางเหยารับเครื่องดื่มเย็น ๆ มาด้วยความคาดหวัง
ลั่วสุ่ยเคยบอกกับนางว่าของที่คุณชายทำขึ้นมา ไม่เพียงแต่อร่อยมาก ทว่ายังมอบผลประโยชน์ให้อย่างมหาศาลด้วย!
นางจิบลงไปหนึ่งอึก ก่อนประกายตาจะวาววับขึ้นมา ลั่วสุ่ยไม่ได้หลอกนาง สิ่งที่คุณชายทำนั้นอร่อยมากจริง ๆ
อึก อึก!
นางอดกระดกดื่มเข้าไปหลายอึกภายในคราวเดียวไม่ได้ ความรู้สึกเย็นฉ่ำ ทั้งยังมีกลิ่นหอมของผลไม้ นี่จะต้องเป็นเครื่องดื่มที่อร่อยที่สุดที่นางเคยดื่มอย่างแน่นอน!
ขณะเดียวกัน นางก็สามารถสัมผัสได้ถึงพลังที่พลุ่งพล่านออกมาจากภายในร่างกาย ความสามารถทุกด้านล้วนทะยานขึ้นสูงอย่างบ้าคลั่ง!
‘คุณชายแข็งแกร่งอย่างแท้จริง! ข้ารู้สึกว่าเครื่องดื่มเย็นนี่เหนือเสียยิ่งกว่าโอสถเซียนเสียอีก!’
นางเอ่ยในใจอย่างสั่นสะท้าน เพิ่งเคยเห็นความสามารถของคุณชายด้วยตาตนเอง!
“ดื่มช้าลงหน่อย ไม่ต้องรีบ”
หลี่จิ่วเต้ายิ้มและเอ่ยออกมา “ดื่มหมดก็ยังเหลืออยู่อีก! อย่าได้รีบร้อนจนสำลัก”
จากนั้น เขาก็บอกลั่วสุ่ยให้คอยดูแลชางเหยาให้ดี ส่วนตัวเขาจะไปจัดการเหยื่อที่ล่ามาได้
“คืนนี้กินเนื้อย่างเสียบไม้ละกัน!”
เมื่อมาถึงที่โล่ง ๆ ก็นำเหยื่อที่ล่าได้ออกมาเริ่มจัดการ
“เป็นตัวตนที่อยู่เหนือชั้นจริง ๆ!”
ชางเหยาตกตะลึง ทุกการเคลื่อนไหวของคุณชายลื่นไหลเป็นอย่างยิ่ง อีกทั้งยังแฝงไว้ด้วยเต๋าและกฎเกณฑ์สูงสุด ห่างไกลเกินกว่าความรู้ความเข้าใจของนาง!
ไม่ต้องสงสัยเลยว่า หากนางสามารถเข้าใจความหมายลึกซึ้งของเต๋าและกฎเกณฑ์เหล่านี้ได้แม้เพียงเล็กน้อย การกลายเป็นเซียนก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่แต่อย่างใด!
ไม่น่าแปลกใจเลยที่พี่ชวนจะแข็งแกร่งขึ้นถึงเพียงนั้น!
การได้ติดตามตัวตนสูงสุดเช่นนี้ ต่อให้พี่ชวนไม่อยากแข็งแกร่งขึ้นก็นับเป็นเรื่องยาก!
‘คุณชายช่วยเหลือข้า พี่ชวนท่านรอข้าก่อนเถิด!’
นางคิดขึ้นมาในใจอย่างเบิกบาน ราวกับว่าเห็นภาพที่ตนเองสามารถสยบพี่ชวนได้เสียแล้ว
ด้วยความช่วยเหลือจากคุณชาย ชะตากรรมของพี่ชวนจะต้องหนีไม่รอดไปจากฝ่ามือของนางอย่างแน่นอน!
อีกด้านหนึ่ง ข้างธารน้ำสายใหญ่
อ้ายฉาน และพวกต้าเต๋อ รวมทั้งอันหลานเสวี่ยกำลังตกปลาอยู่ริมแม่น้ำ
ที่แห่งนี้เต็มไปด้วยต้นไม้เขียวขจี ธารน้ำเองก็ใส่กระจ่าง สภาพแวดล้อมนับว่าไม่เลวเลยจริง ๆ
ดูแล้วพวกเขาราวกับกำลังตกปลาในธารน้ำ แต่แท้จริงแล้วไม่ได้เป็นเช่นนั้น
ลึกลงไปในธารน้ำ มีภาพนิมิตมากมายปรากฏขึ้น อาณาจักรแล้วอาณาจักรเล่าโผล่แสดงให้เห็น วิชาตกปลาที่คุณชายสอนให้พวกเขา ไม่ใช่การตกปลาธรรมดา ๆ เท่านั้น!
ตอนนี้พวกเขาเชี่ยวชาญในทักษะการตกปลามากขึ้นเรื่อย ๆ พากันจับปลาได้ตัวแล้วตัวเล่า อีกทั้งยังไม่ใช่ปลาธรรมดา ทั้งหมดล้วนแล้วแต่พิเศษเป็นอย่างยิ่ง!
“ที่นี่…คือที่ใดกัน!?”
ต้าเต๋อเหวี่ยงเบ็ดลงในแม่น้ำอีกครั้งหลังจากเพิ่งตกปลาได้ตัวหนึ่งพลันร้องออกมา สีหน้าของเขาแปรเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน!
ทักษะการตกปลาของเขานั้นยอดเยี่ยมเป็นอย่างมาก สามารถตกปลาได้จากทั่วทั้งหมื่นอาณาจักร ทว่าเบ็ดที่เขาเพิ่งจะโยนกลับลงน้ำ กลับหลุดเข้าไปในพื้นที่พิเศษแห่งหนึ่ง!
สถานที่แห่งนั้นให้ความรู้สึกไม่ธรรมดาเป็นอย่างยิ่ง เขาเคยไปยังภพเซียนมาก่อนแล้ว บอกได้ว่าภพเซียนก็ยังห่างชั้นจากสถานที่ที่ปรากฏขึ้นอย่างมาก เหนือชั้นเสียจนไม่อาจนับว่าเปรียบเทียบได้ ไม่อาจทราบได้เลยว่าเหนือกว่ากี่ชั้น!
“ต้องถอนเบ็ด!”
เขาไม่กล้าแม้แต่จะลังเล รีบดึงเบ็ดกลับขึ้นมาทันที
สถานที่แห่งนั้นผิดปกติมากเกินไป เขาไม่อาจเข้าใจได้แม้แต่น้อย รู้สึกเพียงหากตกปลาด้านในนั้น อาจเกิดเรื่องใหญ่เป็นอย่างยิ่งตามมา!
“อามิ…ต้าเต๋อฝอ ข้าพระพุทธไร้เกศา! แย่แล้ว!”
สีหน้าของเขาแปรเปลี่ยนไปอย่างมาก ไม่อาจดึงเบ็ดกลับคืนมาได้ ดูเหมือนว่าจะมีสิ่งมีชีวิตบางอย่างด้านในนั้นรั้งเบ็ดเอาไว้!
“เกิดเรื่องอันใด?”
อันหลานเสวี่ยที่สังเกตว่ามีสิ่งผิดปกติเป็นผู้แรกรีบตรงไปหาต้าเต๋อ
พวกอ้ายฉานเองก็ตามมา
“ข้าดึงเบ็ดกลับมาไม่ได้!”
ต้าเต๋อรีบเอ่ยออกมา
สถานที่แห่งนั้นน่าสะพรึงกลัวอย่างแท้จริง เห็นได้ชัดว่าอยู่สูงเกินความสามารถในการตกปลาของเขา ไม่ว่าเขาจะออกแรงมากเพียงใดก็ไม่สามารถดึงเบ็ดให้ขยับได้แม้แต่น้อย!
“ไม่ต้องร้อนรนไป! พวกเรามาช่วยเจ้าแล้ว!”
อันหลานเสวี่ยพูดขึ้น ก่อนจะวางมือทั้งสองข้างลงบนคันเบ็ด ออกแรงช่วยต้าเต๋อดึงเบ็ดกลับมา
“พวกข้าเองก็มาช่วยแล้ว!”
แม้ว่าพวกอ้ายฉานจะตีกับต้าเต๋อเป็นประจำ แต่ความสัมพันธ์ของพวกเขาก็ยังลึกซึ้งเป็นอย่างยิ่ง เมื่อได้เห็นสถานการณ์เช่นนี้ พวกเขาก็พุ่งเข้าไปช่วยอย่างไม่มีความลังเลสักนิด
ทว่าแม้พวกเขาทั้งหมดจะร่วมมือกันก็ยังไม่อาจขยับ ช่องว่างห่างกันประหนึ่งดวงดาวครึ่งดวง อีกด้านตรงสถานที่แห่งนั้นราวกับหินผา พวกเขาไม่สามารถขยับได้แม้แต่น้อย!
“พวกเจ้ามาเสียให้หมด!”
เสียงที่ดังมาจากอีกด้านเต็มไปด้วยอำนาจอันยิ่งใหญ่ พวกต้าเต๋อไม่เคยได้ยินภาษานี้มาก่อน นับได้ว่าเป็นภาษาใหม่สำหรับพวกเขา
หลังจากนั้นเพียงพริบตาต่อมา พวกเขาก็สัมผัสได้ถึงแรงดึงมหาศาลจากอีกด้านคันเบ็ด เพียงอึดใจเดียวพวกเขาก็ถูกลากลงไปในแม่น้ำทันที!
“อามิ…ต้าเต๋อฝอ! นี่พวกเข้า…เป็นฝ่ายถูกตกแทนอย่างนั้นหรือ!?”
ใบหน้าของต้าเต๋อซีดเชียวลง เขาสบถออกมา ไม่คาดคิดแม้แต่น้อยว่าจะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น
ประเด็นที่สำคัญสุดคือ เขาไม่ได้คิดจะจับปลาในสถานที่แห่งนั้นเลยเสียด้วยซ้ำ ตำแหน่งตรงนั้นคือจุดที่เบ็ดหย่อนลงไป เขาคิดจะดึงมันกลับมาตั้งแต่พริบตาแรก ทว่ากลับเกิดเรื่องขึ้นเสียก่อน!
เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นเร็วมาก เพียงแค่ไม่กี่อึดใจยังไม่ทันที่พวกเขาจะได้ตอบสนองสิ่งใด พวกเขาก็ถูกลากลงไปยังสถานที่แห่งนั้นเสียแล้ว!
“ที่นี่คือที่ไหนกัน!?”
ใบหน้าของอันหลานเสวี่ยจริงจังยิ่ง นางมองดูสภาพแวดล้อมโดยรอบ
ที่แห่งนี้คือมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ มองไปแล้วไม่อาจเห็นจุดสิ้นสุด ราวกับว่าทั้งอาณาจักรแห่งนี้คือผืนสมุทร!
พวกเขากำลังยืนอยู่ด้านบนผืนสมุทร
ซ่า!
ตอนนั้นเอง น้ำในมหาสมุทรพลันพุ่งขึ้นมาอย่างแรง เกิดเป็นคลื่นสูงนับหมื่นจั้งทะยานขึ้นไปปกคลุมท้องฟ้า เหมือนกับมีสิ่งมีชีวิตบางอย่างพุ่งขึ้นมาจากก้นสมุทร!
และก็มีสัตว์ตัวหนึ่งพุ่งออกมาจริง ๆ มันคือปลาหมึกยักษ์ตัวหนึ่ง ร่างกายใหญ่โตมโหฬาร เมื่อมันปรากฏออกมา ดวงตะวันทั่วบริเวณนั้นก็ถูกปิดกั้น ทำให้ผืนมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ไพศาลมืดมิดลง!
บนร่างของมันเต็มไปด้วยรยางค์ หนวดแต่ละเส้นใหญ่โตราวกับมังกรตัวใหญ่แสนดุร้าย ดูแล้วน่าหวาดกลัวเป็นอย่างยิ่ง!
บนหนวดเส้นหนึ่งของมันมีสายเบ็ดพันเอาไว้อยู่ เห็นได้ชัดว่าปลาหมึกยักษ์ตัวนี้เป็นผู้ลากพวกต้าเต๋อมา!
“สหาย นี่เป็นเพียงเรื่องเข้าใจผิด เจ้าคืนเบ็ดให้พวกข้าเถิด จากนั้นพวกเราต่างแยกย้ายกันดีหรือไม่?”
ต้าเต๋อเอ่ยกับปลาหมึกตัวนั้น
“เข้าใจผิด? เข้าใจผิดอันใด?”
ปลาหมึกเหยียดยิ้มเย็น “เบ็ดของเจ้าเกี่ยวใส่หน้าของข้า เช่นนี้แล้วยังจะเข้าใจอันใดผิดอีก? เห็นได้ชัดว่าพวกเจ้าต้องการจะตกข้า!”
ลมหายใจที่มันแผ่ออกมาน่าสะพรึงกลัวอย่างแท้จริง พวกต้าเต๋อล้วนเคยเห็นจักรพรรดิเซียนมาก่อน เห็นได้ชัดว่าพลังการฝึกฝนของปลาหมึกตัวนี้เหนือเสียยิ่งกว่าจักรพรรดิเซียน ทั้งยังเหนือกว่าเป็นอย่างมากด้วย!
“เจ้าคิดมากเกินไปแล้ว พวกเราจะตกเจ้าด้วยเหตุใดกัน? จะกินก็ไม่สามารถกินได้!”
ต้าเต๋อกล่าวออกมา ในใจคิดว่านี่คือปลาหรอกหรือ?
ดูไม่เหมือนเลย!
เขาไม่เคยเห็นสิ่งมีชีวิตเช่นนี้มาก่อน
อีกทั้ง สถานที่แห่งนี้คือที่ใดกัน?
เขาสัมผัสได้ถึงพลังโกลาหลอันหนาแน่นเป็นอย่างมากในสถานที่แห่งนี้ หรือว่าที่นี่จะเป็นแดนบรรพโกลาหล!?
เท่าที่เขารู้มา ดูเหมือนว่าแดนบรรพโกลาหลจะเกิดความผิดปกติบางอย่าง รอยแยกจำนวนมากปรากฏขึ้นมาอย่างไม่อาจอธิบายได้ เชื่อมต่อกับอาณาจักรภายนอก
‘หรือว่าเบ็ดที่ข้าหย่อนจะตกลงไปในรอยแยกของแดนบรรพโกลาหล!’
เขาคิดขึ้นมาในใจ ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกว่าสถานที่แห่งนี้คือแดนบรรพโกลาหล
อย่างไรเสียนอกจากแดนบรรพโกลาหลแล้ว ยังจะมีที่ใดที่มีพลังโกลาหลอยู่มากถึงเพียงนี้?
หากเป็นดังที่ว่ามาแล้ว ทุกอย่างก็จะสามารถอธิบายได้ แดนบรรพโกลาหลเป็นจุดกำเนิดสรรพสิ่ง ย่อมเหนือกว่าจนภพเซียนไม่อาจเทียบได้
กิน!?
ไอ้พวกนี้ยังคิดอยากจะกินมันอีกหรือ!?
แววตาของปลาหมึกเย็นเยียบ มันคือผู้ปกครองผืนทะเลแห่งนี้ จะมีสิ่งมีชีวิตหน้าไหนมากล้ากินมัน? เป็นมันที่กินผู้อื่นมาโดยตลอด!
“สิ่งมีชีวิตต่ำต้อยชอบรนหาที่ตาย นอกจากคิดจะตกข้าแล้ว ยังคิดที่จะกินข้าอีกด้วย?”
ปลาหมึกมองไปทางพวกต้าเต๋อแล้วเอ่ยออกมาเสียงเย็นชา “ในสายตาของข้า พวกเจ้าไม่อาจเทียบได้แม้จะเป็นกุ้งตัวจ้อย วันนี้ชีวิตของพวกเจ้าจะต้องจบสิ้นลง!”
มันลงมือทันที พลังอันน่าหวาดกลัวปะทุขึ้น ทั่วทั้งผืนทะเลเดือดพล่าน เกลียวคลื่นม้วนขึ้นไปบนท้องนภา
ฟิ้ว!
ในตอนนั้นเอง พลันมีแสงสีทองพุ่งออกมาจากความว่างเปล่า ตามด้วยตะขอทองคำที่ตกลงมาหาพวกต้าเต๋อ
“มา!”
เสียงของหลิงอินดังขึ้นจากความว่างเปล่า นางอยู่ใกล้กับธารน้ำสายใหญ่ สามารถสัมผัสได้ว่าเกิดเรื่องขึ้นกับพวกต้าเด๋อ ดังนั้นจึงรีบตรงมาทันที
เมื่อมาถึงข้างธารน้ำแล้ว นางก็พบว่ามีเรื่องเกิดกับพวกต้าเต๋อจริง จึงรีบนำเบ็ดตกปลาที่คุณชายมอบให้ออกมาทันทีอย่างไม่มีรีรอ ก่อนจะหย่อนเบ็ดลงไปช่วยเหลือพวกต้าเต๋อ
นี่เป็นเบ็ดตกปลาทองคำที่คุณชายมอบให้นาง ไม่เพียงแค่สามารถใช้เพียงตกปลาเท่านั้น ยังสามารถใช้ตกได้ทุกสรรพสิ่ง!
เดิมทีนางคิดจะตกปลาหมึก ทว่าปลาหมึกตัวนี้กลับมอบความรู้สึกน่าสะพรึงกลัวและความรู้สึกว่าจะไม่สามารถตกขึ้นมาได้ให้กับนาง หลิงอินจึงตัดสินใจล้มเลิกการตกหมึก เปลี่ยนไปหย่อนเบ็ดช่วยเหลือพวกต้าเต๋อแทน
“ตกลง!”
พวกต้าเต๋อไม่รีรอ รีบตรงเข้าไปคว้าเบ็ดตกปลาสีทองเอาไว้ เพื่อให้พาพวกเขาออกจากสถานที่แห่งนี้
“จะไปไหน!”
หนวดทั่วทั้งร่างบนตัวปลาหมึกขยับไหว พลังอันน่าสะพรึงกลัวกระเพื่อมออกมาต้องการจะหยุดพวกต้าเต๋อ
ทว่าสุดท้ายมันกลับไม่ได้ลงมือ เก็บพลังกลับไป
‘นี่อาจเป็นโอกาส!’
มันเอ่ยขึ้นมาภายในใจ ก่อนไล่ตามเบ็ดสีทองไป!
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2023/10/รู้สึกตัวอีกที-ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว-原來我是世外高人.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
