บทที่ 353
การประลอง
”ไม่มีอะไร! ข้าเพียงคิดว่าชายชุดคลุมดำตรงนั้น ทำให้ข้ารู้สึกแปลก ๆ หลินเว่ยส่ายหัวและขมวดคิ้ว
”โอ้! งั้นหรือ!” ซางกวนฮ่าวหยางพยักหน้า จากนั้นจ้องมองไปยังทิศทางที่หลินเว่ยมองไปก่อนหน้านี้ เขามองเห็นชายในชุดคลุมที่หลินเว่ยเอ่ยถึง อย่างไรก็ตาม อีกฝ่ายถูกห่อร่างด้วยเสื้อคลุมสีดำ และมีหน้ากากสีดำปกปิดใบหน้าของเขา
ตามธรรมชาติแล้ว ซางกวนฮ่ายหยางไม่ได้สนใจอะไร และคิดว่าอีกฝ่ายอาจมีฐานะพิเศษและไม่ต้องการให้คนอื่นรับรู้
ท้ายที่สุดแล้ว มีคนแบบนี้ไม่กี่คน ในสนามประลองแต่เขาเป็นเพียงคนเดียว ที่ยืนอยู่ในตำแหน่งของผู้คนจากสี่อาณาจักรใหญ่ ในความคิดของหลินเว่ย การแข่งขันตรงหน้าได้เริ่มขึ้นแล้ว หลินเว่ยจึงปล่อยวางเรื่องของชายในชุดคลุมและหันมาดูการแข่งขันอย่างจริงจัง
ในความเป็นจริงสำหรับเมิ่งหูลู่ หลินเว่ยเองไม่มีความคาดหวังอะไรไว้อยู่แล้ว ท้ายที่สุดแล้วด้วยความแข็งแกร่งของพวกเขา จัดได้ว่าอยู่ในระดับกลางเท่านั้น
”เอ๋! ซูว่าน คนคนนั้นไม่ใช่เย่เหิงหรือ? ไม่คาดคิดว่าตนเองจะได้พบกับสหายเก่าทั้งสองคน หลินเว่ยมองเห็นซูว่านและเย่เหิงบนเวทีการท้าทาย และทั้งสองก็พยักหน้าให้หลินเว่ย
ท้ายที่สุด พวกเขาสองคนเป็นลูกน้องของเขา และเย่เหิงเองก็เป็นคนรู้จักเก่าของเขา หลินเว่ยยินดีที่ได้เห็นว่า พวกเขาสบายดี
บนสนามประลองการท้าทาย มีการต่อสู้นับร้อยคู่ บางครั้งมีบางคนหลุดออกจากสนามประลอง ผู้ที่มีความแข็งแกร่งจะสามารถยืนอยู่บนสนามประลองได้นานกว่า ผู้ที่อ่อนแอ ล้วนถูกกำจัดในออกจากการแข่งขัน และผู้อ่อนแอบางคนก็เลือกที่จะร่วมมือกันเพื่อ จัดการผู้ที่แข็งแกร่งออกไปก่อน จากนั้นพวกเขาค่อยมาต่อสู้กันอีกครั้ง ดังนั้นในช่วงเริ่มต้น มีนักรบส่วนใหญ่ที่หลุดออกจากเวทีท้าทายคือ นักรบขั้นราชาแห่งการต่อสู้ และมีนักรบขั้นจักรพรรดิเป็นส่วนน้อย
หลังจากนั้น มีผู้คนหลุดออกจากการแข่งขันมากขึ้น เรื่อย ๆ หลินเว่ยก็มองเห็นนักรบขั้นจักรพรรดิคนหนึ่ง
เขาเป็นชายผู้น่าสงสารในรอบนี้เขาถูกล้อมรอบด้วยนักรบขั้นจักรพรรดิทั้งเก้าคน แม้ว่าเขาจะสามารถต่อสู้ได้อย่างสูสีกับหลายๆคน ในตอนแรก แต่เขาก็ถูกชายคนหนึ่งที่อยู่ในระดับสูงสุดของขั้นจักรวรรดิทำให้พ่ายแพ้
แม้ว่าเขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่เขาก็ไม่เต็มใจอย่างยิ่ง แต่กฎของการแข่งขันคือ หากตกลงไปจากสนามประลอง จะถือว่าพ่ายแพ้ แม้ว่าจะหลุดออกจากสนามประลองเพียงเท้าเดียวเขาก็ถือได้ว่าพ่ายแพ้เช่นกัน
“ ไอ้สารเลว!” ใบหน้าของชายคนนั้นดูไม่เต็มใจ เขากัดฟันจนรู้สึกปวดแสบปวดร้อนบนใบหน้า การแสดงออกบนใบหน้าของเขา ปรากฏสีเขียวและแดงก่ำ ออกมาผสมปนเป รู้สึกราวกับว่าถูกคนจำนวนมากกำลังหัวเราะเยาะ
ในความเป็นจริงแล้ว ไม่มีใครให้ความสนใจกับผู้ที่พลาดตกลงจากสนามประลอง แม้ว่าจะมี แต่ก็เป็นการจ้องมองแบบผ่านๆ เพราะสายตาของคนส่วนใหญ่ ล้วนจับจ้องไปที่สนามประลองและนักสู้ที่ยังคงต่อสู้ในสนาม
สนามประลองลำดับที่ 21 ยังมีนักสู้อีกห้าคน ที่เหลืออยู่บนสนามประลอง ได้แก่ เฉินเฉินและ เสวี่ยมู่ อีกสามคน มีความแข็งแกร่งขั้นจักรพรรดิช่วงปลาย
”เห็นแก่ความเป็นสตรี…ข้าไม่อยากทำร้ายเจ้า โปรดลงไปด้วยตนเองเถิด” เฉินเฉินมองไปที่เสวี่ยมู่ และพูดโดยหันหลังให้
”นี่มัน … ” เสวี่ยมู่ได้ยินคำพูดของเฉินเฉิน นางขมวดคิ้วและมองยังอีกฝ่าย จากนั้นหันไปมองที่นักศิลปะการต่อสู้ทั้งสามคน ใบหน้าของนางปรากฏสีหน้ายุ่งเหยิง
“ อะไรนะ…เจ้าจะร่วมมือกับพวกเขา เพื่อต่อสู้กับข้า? ข้าแนะนำว่าอย่าทำเช่นนี้ อย่าลืมว่าเจ้าเป็นสมาชิกของอาณาจักรเฟิงหยู แม้ว่าเจ้าจะไม่เก่งเรื่องพละกำลัง แต่เจ้าก็ยังพอถูไถไปได้
ยิ่งไปกว่านั้นด้วยความแข็งแกร่งของข้า แม้ว่าเจ้าจะร่วมมือกับทั้งสามคนนั้น แต่ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า ดังนั้นข้าแนะนำให้เจ้าขบคิดให้ชัดเจน ” เฉินเฉินมองดูเสวี่ยมู่ พลางขมวดคิ้วและพูดเสียงเข้ม ใบหน้าขึงขัง
”เอาล่ะ! ข้ายอมแพ้!” เสวี่ยมู่ รู้ตัวว่า ด้วยความแข็งแกร่งของนาง แม้ว่าจะร่วมมือกับทั้งสามคน ก็โชคดีพอที่จะแก้ปัญหาเรื่องเฉินเฉินได้ แต่นางเองก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของทั้งสามคน . หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง นางก็ทำได้เพียงยอมรับความพ่ายแพ้
เมื่อเห็น เสวี่ยมู่ กระโดดลงจากเวทีท้าทาย คนที่เหลืออีกสามคน จ้องมองเฉินเฉินอย่างประหม่า เพราะการฝึกฝนของ เฉินเฉินได้มาถึงระดับมหาจักรพรรดิ ระดับสอง และทั้งสามคนต่างก็เป็น จักรพรรดิระดับเจ็ด จักรพรรดิระดับสอง และจักรพรรดิระดับแปด
ความแข็งแกร่งเช่นนี้ โอกาสที่จะเอาชนะเฉินเฉินได้นั้นมีน้อยมาก
“ อะไรนะตอนนี้ พวกเจ้าทั้งสามคนอยากจะยอมแพ้งั้นหรือ ข้าปล่อยผู้หญิงคนนั้นไป เพราะนางเป็นสมาชิกในอาณาจักรของข้า แต่สำหรับพวกเจ้า ข้าไม่ได้ใจดีนัก แม้ว่าจะไม่สามารถสังหารคนได้ , แต่ไม่มีข้อบังคับในการทุบตีและทำให้พิการ?” เฉินเฉินพูดและมองหน้าไปยังชายทั้งสามคน
”ฮึ่ม! ทำเป็นพูดดี…ข้าคิดว่าเจ้าหวาดกลัวหญิง ระดับราชาแห่งการต่อสู้เสียอีก จักรพรรดิระดับแปดเหยียดริมฝีปากของเขา และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
”ข้าคิดเช่นเดียวกับเจ้า กลัวว่าหลังจากที่เจ้าทำร้ายผู้หญิงแล้ว อาจถูกคนวิจารณ์เกี่ยวกับศีลธรรมในใจของเจ้า?” นักรบจักรพรรดิระดับเจ็ด กล่าวสมทบ
อย่างไรก็ตาม มีอีกคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะไม่คิดเช่นนั้น แม้ว่าเขาจะยืนอยู่กับทั้งสองคน แต่เมื่อเขามองเห็นท่าทางของทั้งสองคน เขาก็จงใจขยับหนี
เมื่อเห็นเช่นนั้นชายทั้งสองคนก็ไม่ใส่ใจ แต่ในสายตาของเฉินเฉินนั้น สามารถรับรู้ได้
เฉินเฉินเข้าใจความหมายของอีกฝ่าย นั่นคือ เรื่องของพวกเขาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับข้า หลังจากเข้าใจแล้ว เฉินเฉินก็พูดกับชายคนนั้นว่า “เจ้าลงไปซะ! หากไม่ต้องการทำให้ข้าขุ่นเคือง … ”
”ฮึ่ม! หากทำให้เจ้าขุ่นเคืองแล้วอย่างไร แค่อาณาจักร เฟิงหยูที่อยู่เบื้องหลังเจ้าและเป็นอาณาจักรระดับล่างมาโดยตลอด เจ้าไม่กลัวที่ขัดแย้งกับอาณาจักรมืดโบราณ และอาณาจักรกังหลันหรือ?” นักรบจักรพรรดิระดับแปด เมื่อเห็นผู้คนรอบตัว เขาก็จงใจพูดยั่วยุ ภายใต้การคุกคามของเฉินเฉิน เขาเอ่ยพูดอย่างรีบร้อน .
”นี่ … ” เมื่อได้ยินคำพูดของคนคน นั้น ชายคนที่ไม่ต้องการต่อสู้ฝืนยิ้มทันที ด้วยรอยยิ้มเหยเก เขาไม่รู้จะพูดอะไรออกมาดี
”สารเลว! ข้าจะจัดการเจ้าคนแรก ในเวลานี้ จู่ ๆเฉินเฉินก็ลุกลี้ลุกลน เขาโบกดาบสามครั้งติดต่อกัน ปรากฏดาบสามเล่ม และสับไปที่อีกสามคนตามลำดับ
จากนั้นเขาก็รีบวิ่งไป ไปยังจักรพรรดิระดับแปด แห่งอาณาจักรมืดโบราณทันที
”เข้ามา!” ชายแห่งอาณาจักรมืดโบราณ หลังจากได้เห็น ดาบทั้งสามเล่มของเฉินเฉิน ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปและใช้พลังหมัดเหวี่ยงออกไปเพื่อป้องกันและลดการปะทะ
“ หมัดภูผาทลาย” ปรากฏผนึกสีส้มทั้งสาม มีขนาดเล็กกว่ากัน แต่มีความกระชับและคล่องตัวกว่ามากกว่า
”ปัง!” หลังจากนั้น ผนึกรูปร่างคล้ายกำปั้น ขนาดเท่าอ่างล้างหน้า ชนเข้ากับมีดรูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยว ยาวสองเมตรของเฉินเฉิน มันต่อต้านได้เพียงชั่วครู่ จากนั้นก็พ่ายแพ้ต่อดาบ และสลายหายไปในอากาศ
ในตอนนี้ ดาบของเฉินเฉินได้ปะทะกับผนึก เป็นครั้งที่สอง จากนั้นเริ่มไม่เสถียรและสลายหลังจากปะทะเข้ากลับไปโดยผนึกรูปกำปั้นในครั้งที่สาม
ชายทั้งสองคนที่เหลือรู้สึกร้อนรน แม้ว่านี่จะดูเหมือนเป็นการโจมตีแบบสุ่มของเฉินเฉิน แต่พลังของมันก็แข็งแกร่งกว่านักรบจักรพรรดิทั่วไปมาก
ในตอนนี้ร่างของเฉินเฉินได้พุ่งไปที่ด้านหน้าของทั้งสามคนแล้ว และเตรียมพร้อมจะหักแขนของพวกเขาตามที่พูด
”สายไปแล้ว! วันนี้ข้าจะทุบตีเจ้า หักแขนขาของเจ้า และดูว่าเจ้ายังจะสามารถใช้พลังหมัดบ้าบอของเจ้าได้อีกหรือไม่” มองไปที่ชายที่อยู่ใกล้ ๆ ดวงตาของเฉินเฉินเต็มไปด้วยสีเลือด ใบหน้าของเขาดุร้าย และเขาก็กรีดร้องดังลั่น
ร่างของเขาพุ่งขึ้นไปเหนือศีรษะของอีกฝ่ายแล้ว จากนั้นเขาก็ถือมีดไว้ในมือทั้งสองข้าง และยกขึ้นเหนือศีรษะ เมื่อร่างของเขาร่อนลง ดาบในมือก็โบกลงพร้อมๆกัน
อย่างไรก็ตามเป้าหมายในการโจมตีของเขาคือ แขนขวาของฝ่ายตรงข้าม เห็นได้ชัดว่าเฉินเฉินไม่ได้ถูกกระตุ้น จนถึงขั้นเสียสติไปตามคำพูดของอีกฝ่าย ท้ายที่สุดแล้วหลงฉีก็พูดเพียงกฎก่อนหน้านี้ และบทลงโทษสำหรับการสังหารคนนั้นหนักมาก
เมื่อดาบของเฉินเฉินตัดจากด้านบนลงด้านล่าง ชายแห่งอาณาจักรมืดโบราณ ก็ปรากฏรอยยิ้มแปลก ๆ บนใบหน้าของเขา ดวงตาของเขากลับกลายเป็นสีดำทันที หลังจากดวงตาของเฉินเฉินเผลอสบตาไปโดยไม่ทันตั้งตัว หลังจากนั้นเขาก็รู้สึกมึนงงเล็กน้อย ทำให้อีกฝ่ายสามารถหลบเลี่ยงได้อย่างง่ายดาย
หลังจากที่เฉินเฉินร่อนลงมา เขากลับกระแทกลงไปที่พื้น ทั้งร่างหยุดนิ่ง และสายตาของเขาก็ไม่ได้ปรากฏร่องรอยของความมีชีวิตชีวา มันทำให้ผู้คนรู้สึกถึงความว่างเปล่าเมื่อยามสบตาเขา
”นี่เขากำลังทำอะไรอยู่?” นักรบอาณาจักรโบราณกังหลันตกใจมาก กับท่าทีของเฉินเฉิน เขาถอยกลับครั้งแล้วครั้งเล่า เขาดูและยืนอยู่ที่นั่น แต่เฉินเฉินก็ยังไม่ขยับตัว เขาเอ่ยถามด้วยความตกใจ
อีกคนหนึ่งมองไปที่ชายตรงหน้าเฉินเฉิน ด้วยใบหน้าที่ตื่นตัว เขาก็ตกใจเช่นกัน เขาไม่รู้ว่า ชายอีกคนใช้วิธีการแปลก ๆ อะไร ในการทำให้เฉินเฉินไร้ซึ่งการต่อต้าน
“ พลังวิญญาณ?” หลินเว่ยรู้สึกประหลาดใจ เมื่อเขาฉุกคิดได้
เนื่องจากความสัมพันธ์ระหว่าง เสวี่ยมู่และหลินเว่ย หลินเว่ยจึงให้ความสนใจอย่างใกล้ชิด กับสถานการณ์ของเวทีการประลอง เดิมทีเขาคิดว่าเฉินเฉินจะยุติการต่อสู้ ในเวลาอันสั้น แต่คาดไม่ถึงว่าเขาจะได้เห็นฉากประหลาดนั้น
”ปรมาจารย์! ข้าไม่รู้ว่า ท่านสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนหรือไม่ว่า ผู้ชายคนนั้นใช้พลังแบบใด มันคือพลังจิตหรือไม่?” หลินเว่ยไม่เข้าใจ แต่โชคดีที่ในร่างกายของเขานั้น จินหยูที่ไม่จำเป็นต้องหลับลึก ดังนั้นหลินเว่ยสามารถสอบถามจากเขาได้ตลอดเวลา
“ มันคือพลังจิต… แต่ดูเหมือนจะไม่ได้มาจากเขา?” จินหยูพยักหน้าและขมวดคิ้ว
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
