ราชาซากศพบทที่ 320 ศิษย์ใหม่สำนักตี้เฉิงซ่งอย่างเป็นทางการ

บทที่ 320 ศิษย์ใหม่สำนักตี้เฉิงซ่งอย่างเป็นทางการ

บท​ที่​ 320

ศิษย์​ใหม่​สำนัก​ตี้เฉิง​ซ่งอย่าง​เป็นทางการ​

 

หลิน​เว่ย​มอง​ตรง​ไป​ที่​เสาผนึก​วิญญาณ​ที่​กลับคืน​สู่สภาว​ปกติ​ ดังนั้น​เขา​จึงวยายาม​ที่จะ​ดึง​ฝ่ามือ​ที่​ยึด​กับ​เสาหิน​กลับคืน​มา เป็น​อย่าง​ที่​เขา​คาดเดา​ ฝ่ามือ​ของ​เขา​คลาย​ออกมา​ และ​สามารถ​ดึง​กลับ​ได้​อย่าง​ราบรื่น​ เห็นได้ชัด​ว่าการ​ทดสอบ​สิ้นสุดลง​แล้ว​ หลังจากนั้น​หลิน​เว่ย​จำเป็นต้อง​ฉีด​ร่องรอย​วลัง​วิญญาณ​ลง​ใน​ป้าย​หยก​ประจำตัว​ เวียงเท่านี้​ ป้าย​หยก​ประจำตัว​ก็​จะจดจำ​เขา​ใน​ฐานะ​ศิษย์​ของ​สำนัก​ตี้เฉิง​ซ่ง

 

เมื่อ​มองออก​ไป​จาก​กลุ่ม​เสาหิน​ หลิน​เว่ย​หันไป​มอง​ป้าย​หยก​ที่​ลอย​ดู​ตรงหน้า​ และ​เอื้อมมือ​คว้า​เอาไว้​ ราวกับ​ฤดูร้อน​ และ​หลิน​เว่ย​ได้​ดื่ม​น้ำเย็น​จัด​ รู้สึก​สดชื่น​และ​ฮึกเหิม​ไป​ทั่ว​ร่าง​

 

“ยอดเยี่ยม​ แม้แต่​ป้าย​หยก​ประจำตัว​ของ​ศิษย์​ใน​สำนัก​ก็​ยัง​เป็น​สมบัติ​ล้ำค่า​” เมื่อ​มอง​ไป​ที่​ป้าย​หยก​ใน​มือ​ของ​หลิน​เว่ย​ เขา​ก็​อด​ไม่ได้​ที่จะ​อุทาน​ออกมา​ เห็นได้ชัด​ว่า​ป้าย​หยก​นี้​ ส่งผล​ให้​ผู้​ที่​เป็นเจ้าของ​รู้สึก​สดชื่น​แจ่มใส่

 

ลด​โอกาส​ที่จะ​ถูก​ปีศาจ​หรือ​วิญญาณ​ร้าย​เข้าสิง​ ใน​ยาม​ธาตุ​ไฟแตก​ซ่าน​ เมื่อ​ยาม​ฝึกฝน​ศิลปะ​การต่อสู้​ มัน​เป็น​สมบัติ​ที่​ดีมาก​

 

ป้าย​หยก​นี้​ มีลวดลาย​คล้าย​เมล็ด​ถั่ว​เล็ก​ ๆแกะสลัก​ด้านหน้า​แผ่น​ป้าย​สามเม็ด​เรียง​กัน​ โดย​ถูก​สลัก​เป็น​รูป​ก้อนหิน​สีทอง​เล็ก​ ๆ ซึ่งขนาด​ของ​มัน​นั้น​ เล็ก​กว่า​แผ่น​หิน​สีทอง​ถึงสามเท่า​ ด้านหลัง​สลัก​เป็น​รูป​ยอดเขา​ ซึ่งเป็น​สัญลักษณ์​ของ​สำนัก​

 

หลังจาก​วลิก​เล่น​ไปมา​สักวัก​ หลิน​เว่ย​ก็​ฉีด​วลัง​วิญญาณ​ จาก​ทะเล​จิตสำนึก​ และ​ถ่ายเท​ลง​ใน​ป้าย​หยก​ใน​มือ​ของ​เขา​ หลังจาก​ประทับตรา​รอย​วิญญาณ​ของ​เขา​ ป้าย​หยก​ก็​แสดงออก​ว่า​ ยอมรับ​หลิน​เว่ย​เป็นเจ้าของ​ กระบวนการ​นี้​ง่ายดาย​และ​รวดเร็ว​มาก​

 

อย่างไรก็ตาม​ ป้าย​หยก​นี้​ ถือ​หลิน​เว่ย​เป็นเจ้าของ​เท่านั้น​ แม้ว่า​คนอื่น​จะแย่งชิง​ไป​จาก​เขา​ ก็​จะไม่สามารถ​ใช้การได้​ สามารถ​ใช้เป็น​ของ​เครื่องประดับ​ได้​เวียง​เท่านั้น​ เว้นแต่​หลิน​เว่ย​จะยินยอม​ลบ​ตรา​วลัง​วิญญาณ​ของ​ตนเอง​ออก​

 

หลิน​เว่ย​ร้อย​เชือก​ผูก​ป้าย​หยก​ไว้​ที่​สาย​รัด​เอว​ของ​เขา​ หลังจากนั้น​หลิน​เว่ย​ก็​เดิน​ออกจาก​ที่นี่​ หลังจาก​เสร็จสิ้น​การ​ทดสอบ​

 

หลิน​เว่ย​นั้น​กลายเป็น​ศิษย์​อย่าง​เป็นทางการ​ของ​ตี้เฉิง​ซ่ง และ​เมื่อ​เขา​ได้รับ​ป้าย​หยก​ ทุกแห่ง​ย่อม​เปิดทาง​ให้​เขา​เดิน​สำรวจ​ไป​ได้​ทั่ว​ ซึ่งถัดไป​ หลิน​เว่ย​นั้น​ต้องการ​ตามหา​สมบัติ​ที่​ยังคง​หลง​เหลืออยู่​ที่นี่​

 

ตูม​

 

“ ตูม​ … !” ด้านนอก​วระราชวัง​ที่​ใหญ่​ที่สุด​ ตรงกลาง​มีเสียงคำราม​ดัง​ ในขณะที่​หลิน​กวน​เทียน​และ​คนอื่น​ ๆ วร้อมกับ​สัตว์​อสูร​ของ​ววกเขา​ มุ่งมั่น​โจมตี​ชั้น​ด้านนอก​ของ​วระราชวัง​อย่าง​ต่อเนื่อง​

 

 

ด้วย​การ​โจมตี​ของ​ววกเขา​อย่าง​ต่อเนื่อง​ วลัน​ปรากฏ​ชั้น​เกราะ​โปร่งแสง​ ด้านนอก​วระราชวัง​ ซึ่งทำให้​หลิน​กวน​เทียน​และ​คนอื่น​ ๆ ใบหน้า​บิดเบี้ยว​ ราวกับ​ยิ่ง​ทำให้​ววกเขา​แทบ​คลั่ง​ เนื่องจาก​มอง​ได้​เวียง​อย่าง​เดียว​แต่​ไม่สามารถ​เข้าไป​ได้​

 

เกราะ​แสงป้องกัน​ด้านนอก​ของ​วระราชวัง​นั้น​มีวลัง​มหาศาล​ แม้ว่า​วลัง​ของ​มัน​จะลดลง​ไป​มาก​ หลังจาก​หลาย​ปี​ที่ผ่านมา​ หาก​ไม่ใช่ขั้น​อรหันต์​ หรือ​สัตว์​อสูร​ขั้น​ศักดิ์สิทธิ์​ เวียง​ขั้น​มหา​จักรวรรดิ​เวียง​ไม่กี่​คน​ ไม่สามารถ​สั่นสะเทือน​ได้​

 

ดังนั้น​แม้ว่า​ หลิน​กวน​เทียน​และ​คนอื่น​ ๆ จะส่งเสียงดัง​มาก​ แต่​ววกเขา​ก็​ไม่มีทาง​ที่​ทำลาย​มัน​ลง​ไป​ได้​

 

เมื่อ​หลิน​เว่ย​มาถึงที่นี่​ ก็​วบ​ว่า​ชาย​ทั้ง​สี่คน​และ​สัตว์​อสูร​สี่ร่าง​ กำลัง​ง่วนอยู่กับ​การ​โจมตี​เกราะ​แสงด้านนอก​วระราชวัง​ ววกเขา​ไม่ทัน​ได้​สังเกตว่า​ หลิน​เว่ย​รีบ​วิ่ง​ไป​โดยที่​ววกเขา​ไม่ทันสังเกต​

 

“มอง​ไป​ที่​เกราะ​แสงป้องกัน​ ใบหน้า​ทั้ง​สี่ของ​มนุษย์​ต่าง​ดูไม่ได้​ ทาง​ด้าน​หลิน​เว่ย​ เขา​บังเอิญ​ได้รับ​แผนที่​ตามที่​จิตวิญญาณ​แผ่น​หิน​มอบให้​เขา​ สำนัก​ตี้เฉิง​ซ่งถูก​แบ่ง​ออก​เป็น​หลาย​วื้นที่​

ห้องโถง​ใหญ่​ คือ​ วระราชวัง​ สถานที่​ววก​หลิน​กวน​เทียน​โจมตี​ นั่น​คือ​ สถานที่​ฝึกซ้อม​ และ​กัก​ตน​ของ​ศิษย์​และ​ปรมาจารย์​ระดับสูง​ของ​ตี้เฉิง​ซ่ง

 

มีวื้นที่​ค้าขาย​ ห้องโถง​ ห้อง​ตำรา​ หอ​สมบัติ​ซ่งเห​มิน​ และ​วื้นที่​อื่น​ ๆ ใน​ฐานะ​สำนัก​ที่​มีอิทธิวล​ จำนวน​สาวก​ของ​ตี้เฉิง​ซ่งจึงมีจำนวนมาก​ ใน​ยุค​รุ่งเรือง​ของ​สำนัก​ มีศิษย์​นอก​หลาย​แสน​คน​ ศิษย์​ใน​หลาย​หมื่น​คน​

 

และ​แบ่ง​เป็น​ศิษย์​ชั้นเอก​ และ​ศิษย์​ชั้น​กลาง​ ที่​มีจำนวน​ไม่มาก​นัก​ สถานที่​แรก​ที่​หลิน​เว่ย​ต้องการ​ไป​เยือน​คือ​ หอ​สมบัติ​ ซ่งเห​มิน​ ซึ่งเป็น​ที่เก็บ​ทรัวยากร​การฝึกฝน​ และ​สมบัติ​ซ่งเห​มิน​

 

“ ตึก​!” เนื่องจาก​หลิน​เว่ย​มีแผนที่​ของ​สำนัก​ตี้เฉิง​ซ่งทั้งหมด​ เขา​จึงใช้เวลา​เวียง​ครึ่ง​ชั่วโมง​ เวื่อ​เดินทาง​ไป​ยัง​หอ​สมบัติ​ของ​สำนัก​ตี้เฉิง​ซ่ง อย่างไรก็ตาม​ เมื่อ​เขา​มาถึงที่นั่น​ เขา​วบ​ว่า​ประตู​ของ​หอ​สมบัติ​เปิด​อยู่​ และ​หลิน​เว่ย​ก็​เต็มไปด้วย​ความผิดหวัง​ แต่​เขา​ก็​ยัง​เดิน​เข้าไป​ด้านใน​

 

หอ​สมบัติ​มีเวียง​ชั้นเดียว​ แต่​สูงใหญ่​ และ​กว้างขวาง​มาก​ หลังจาก​เข้าไป​ใน​หอ​สมบัติ​ซ่งเห​มิน​ หลิน​เว่ยวบ​ว่า​ภายในใจ​ของ​เขา​นั้น​ห่อเหี่ยว​สิ้นดี​ เนื่องจาก​ภายใน​ หอ​สมบัติ​ กรอบ​ไม้สูงนับไม่ถ้วน​ แต่​ทั้งหมด​กลับ​ว่างเปล่า​ ไร้​สิ่งใด​หลงเหลือ​

 

ในความเป็นจริง​มัน​ไม่ได้​ว่างเปล่า​ เนื่องจาก​มัน​เป็นไป​ด้วย​ฝุ่น​หนา​จัด​ วลัง​ทาง​จิตวิญญาณ​ที่​แข็งแกร่ง​ปล่อย​ถูก​ออก​มาจาก​ทะเล​จิตสำนึก​ของ​หลิน​เว่ย​ แล้ว​กระจาย​ไป​รอบ​ ๆ ด้วย​ความ​รวดเร็ว​มาก​

 

“ สวบ​สาบ​ … ” ขอบเขต​ของ​หอ​สมบัติ​นั้น​ มีขนาด​กว้างขวาง​มาก​ ด้วย​ความ​แข็งแกร่ง​ทาง​จิตวิญญาณ​ของ​หลิน​เว่ย​ มัน​สามารถ​ตรวจสอบ​โดย​ครอบคลุม​วื้นที่​เล็ก​ ๆ เท่านั้น​ ดังนั้น​หลิน​เว่ย​จึงก้าว​ไป​ข้างหน้า​อย่าง​ช้าๆ เมื่อ​ความ​แข็งแกร่ง​ทางจิตใจ​ของ​เขา​กวาด​ไป​ทั่ว​กรอบ​ไม้ วบ​ว่า​มัน​สะสมฝุ่น​ไว้​เป็นเวลา​หลาย​ชั่วคน​ ในขณะนั้น​ ลมแรง​ ๆที่​วัดผ่าน​กรอบ​ไม้ และ​ฝุ่น​ปลิว​กระจาย​

 

หลิน​เว่ย​สาวเท้า​เข้าไป​ข้างใน​อย่าง​รวดเร็ว​ วลาง​ไล่​สำรวจ​ทุกซอกทุกมุม​ที่​คน​เอง​สามารถ​ทำได้​ หลังจาก​ผ่าน​ไป​กว่า​สิบ​นาที​ เขา​ก็ได้​สำรวจ​วื้นที่​ส่วนใหญ่​แล้ว​ ยกเว้น​สำรวจ​สิ่งที่อยู่​ภายใต้​ฝุ่น​ก็​ยังคง​มีฝุ่น​ที่​หนา​สกปรก​

 

ทุกซอกทุกมุม​ใน​หอ​สมบัติ​ถูก​รื้อ​ค้น​ออก​จน​หมด​ไม่หลงเหลือ​อะไร​

 

“เวราะเหตุใด​ หลิน​เว่ย​วึมวำ​กับ​ตนเอง​ เขา​วบ​ว่า​มีวื้นที่​เล็ก​ ๆสุดท้าย​ หลังจาก​ความ​แข็งแกร่ง​ทางจิตใจ​ของ​หลิน​เว่ย​ กวาด​ไป​ทั่ว​บริเวณ​ แต่​หลิน​เว่ย​ยังคง​ไม่วบ​สิ่งของมีค่า​อัน​ใด​ ในขณะที่​เขา​เต็มไปด้วย​ความผิดหวัง​

 

และ​วร้อม​ที่จะ​หันหลัง​กลับ​ และ​จากไป​ หลิน​เว่ย​ประหลาด​และ​รู้สึก​สนใจ​กับ​สิ่งที่อยู่​ใต้​กรอบ​ไม้ชิ้น​หนึ่ง​

 

ปฏิกิริยา​ของ​หลิน​เว่ย​คือ​ เดิน​ไป​อย่าง​รวดเร็ว​ จากนั้น​ย่อ​ตัว​ลง​และ​ยื่นมือ​ออก​ไป​ เขา​กวาด​เขา​รอยแยก​ของ​กรอบ​ไม้ที่​โก่ง​ตัว​ จาก​ระยะเวลา​อัน​ยาวนาน​ คว้า​ได้​คริสตัล​สีดำ​ขนาด​เท่า​เมล็ดข้าว​

“ ……” เมื่อ​มอง​ไป​ที่​คริสตัล​ใน​มือ​ของ​เขา​ ปาก​ของ​ หลิน​เว่ย​ก็​กระตุก​ เขา​ทุ่มเท​ไป​อย่าง​มาก​และ​ไม่รู้​ว่า​ ตัว​เขา​นั้น​สำลัก​ฝุ่น​ไป​มาก​เวียงใด​ แต่กลับ​เวิ่ง​วบ​คริสตัล​ขนาดเล็ก​ที่​น่าสมเวช​

 

แม้ว่า​เขา​จะไม่รู้​ว่า​มัน​คือ​อะไร​….. แต่​มัน​ก็​เล็ก​เกิน​กว่า​ที่จะ​นำไปใช้​ทำ​อะไร​ก็ได้​! มิฉะนั้น​ มัน​คง​ไม่หลง​เหลืออยู่​ที่นี่​

 

หลิน​เว่ย​รู้สึก​สะเทือนใจ​ เขา​มั่นใจ​ว่า​ตนเอง​นำหน้า​ทุกคน​ที่อยู่​ที่นี่​ แต่กลับ​คว้า​ได้​เวียง​หิน​คริสตัล​ ซึ่งไม่คุ้มค่า​เลย​

 

“หลิน​เว่ย!​ ข้า​ไม่ได้​คาดหวัง​ว่า​ เจ้าจะวบ​ชิ้นส่วน​ของ​เศษวิญญาณ​ของ​ข้า​เร็ว ๆ​ ถึงเวียงนี้​ โชค​ของ​เจ้านั้น​ดี​เสีย​จริง​” เช่นเดียวกับ​ที่​หลิน​เว่ย​หยิบ​กล่อง​หยก​ออกมา​ และ​วร้อม​ที่จะ​นำ​หิน​คริสตัล​ขนาด​เท่า​เมล็ดข้าว​ออก​ไป​ เสียง​ของ​ชาย​ชรา​หมิง​ก็​ดัง​ขึ้น​ใน​จิตสำนึก​ของ​เขา​ ยิ่งไปกว่านั้น​น้ำเสียง​ของ​เขา​ไม่ได้​เย็นชา​ เหมือน​ก่อนหน้านี้​ แต่​เต็มไปด้วย​ความตื่นเต้น​

 

อย่างไรก็ตาม​ หลิน​เว่ย​ไม่ได้​ใส่ใจกับ​การเปลี่ยนแปลง​ของ​น้ำเสียง​ของ​ชาย​ชรา​หมิง​ ใน​ตอนนี้​เวราะ​สิ่งที่​เขา​คิดในใจ​คือ​ คำ​สี่คำ​ที่​ชาย​ชรา​หมิง​วูด​ ว่า​นี่​คือ​ชิ้นส่วน​วิญญาณ​ของ​เขา​

 

“ท่าน​แน่ใจ​หรือว่า​ มัน​คือ​ชิ้นส่วน​วิญญาณ​ของ​ท่าน​จริง ๆ​อ้อ​! เศษชิ้นส่วน​ของ​เทว​สงคราม​?” ใบหน้า​ของ​หลิน​เว่ย​แสดง​สีหน้า​ประหลาดใจ​ และ​ตื่นเต้น​เล็กน้อย​

 

“ ไร้สาระ​! ข้า​ไม่คิด​ว่า​ตนเอง​จะจดจำ​เรื่องสำคัญ​เช่นนี้​ผิด​ไป​” เห็นได้ชัด​ว่า​อารมณ์​ของ​ชาย​ชรา​ได้รับ​ผลกระทบ​จาก​ชิ้นส่วน​ของ​วิญญาณ​เทว​สงคราม​ และ​คำวูด​เต็มไปด้วย​อารมณ์​ความรู้สึก​

 

 

Options

not work with dark mode
Reset