ระบบแหวนสุดโกงสร้างตำนานในสองโลกบทที่ 586 คู่ควง

บทที่ 586 คู่ควง

……….

บทที่ 586 คู่ควง

พี่จ้าวไม่ทราบตัวตนที่แน่ชัดของอู๋ฝาน แต่ตอนที่อู๋ฝานมาถึง ผู้คนมากมายก็เป็นฝ่ายแสดงตัวเข้าไปทักทาย กระทั่งพ่อลูกตระกูลเจียงยังต้องไปทักทายด้วยตัวเอง เห็นได้ชัดว่าตัวตนของอีกฝ่ายสูงล้ำเพียงใด

และความไม่พอใจชัดเจนของอู๋ฝานตอนนี้ มันทำให้พี่จ้าวทั้งตื่นตระหนกและวิตกกังวล

“เข้าใจผิดเหรอครับ?” อู๋ฝานมองพี่จ้าวและสวี่จื่อฉีก่อนจะเผยยิ้มออกมา “กำลังจะบอกว่าลูกน้องของผมมีเจตนาหลอกลวงผมอย่างนั้นสินะครับ?”

“ไม่ใช่ค่ะ! ฉันจะหมายความแบบนั้นได้ยังไงกันคะ?” พี่จ้าวเร่งร้อนตอบ “ที่ฉันหมายถึงคืออาจจะมีการติดต่อสื่อสารที่ผิดพลาด บางเรื่องอาจไม่ได้ทำให้ถูกต้องจนนำไปสู่เรื่องที่เกิดขึ้นค่ะ”

พี่จ้าวยังไม่ทันตระหนักถึงสถานการณ์ แต่ความโกรธของอู๋ฝานมาเยือนถึงที่แล้ว ขณะนี้คือช่วงเวลาสำคัญที่เธอจะต้องรับผิดชอบและหาทางทำให้อีกฝ่ายระงับโทสะเอาไว้ก่อน

“นายน้อยอู๋ ฉันต้องขออภัยกับเรื่องที่เกิดขึ้นด้วยค่ะ หลังงานเลี้ยงวันนี้พวกเราจะสืบหาให้ทราบแน่ชัดว่าเกิดอะไรขึ้น ขอเพียงสินค้าของนายน้อยอู๋ไม่มีปัญหา พวกเรายินดีลดค่าตอบแทนการเป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์ให้ต่ำสุดเท่าที่จะทำได้ค่ะ” สวี่จื่อฉีบอกกับอู๋ฝาน

ทั้งสวี่จื่อฉีและพี่จ้าวต่างก็ถ่อมตัวและมีมารยาท ทำให้โทสะหลายส่วนของอู๋ฝานเลือนหายไปได้บ้าง

เพราะสวี่จื่อฉีคือแบรนด์แอมบาสเดอร์ตัวเลือกแรกของยาทาลบรอยแผลเป็น ขณะนี้ได้เห็นท่าทีอันดีของทั้งสอง เขาจึงไม่คิดถือสาจนเกินควร

“ผมยอมรับในชื่อเสียงกับตัวตนของคุณหนูสวี่นะครับ และยังคงมองคุณหนูสวี่เป็นตัวเลือกอันดับหนึ่งอยู่ ไม่งั้นวันนี้ผมคงไม่มาที่นี่เพื่อพูดคุยด้วยแบบนี้” อู๋ฝานตอบรับด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง

“ขอบคุณที่นายน้อยอู๋ยอมรับค่ะ” สวี่จื่อฉีตอบกลับ

ตอนนี้เองที่สีหน้าท่าทีของพี่จ้าวผ่อนคลายไปได้มาก

“วันพรุ่งนี้พวกเรานัดหมายกันเป็นไงครับ ผมจะได้แนะนำบริษัทและสินค้าให้คุณหนูสวี่ได้ทำความรู้จัก” อู๋ฝานเอ่ยขึ้น

“ด้วยความยินดีค่ะ!” พี่จ้าวเป็นคนโพล่งตอบโดยไม่ลังเล

แม้ทางบริษัทจะมีกำหนดการให้สวี่จื่อฉีไว้ล่วงหน้าหลายวัน แต่หากต้องสละเวลาสักส่วนหนึ่งไปเจออู๋ฝานก็ยังพอทำได้อยู่บ้าง

อู๋ฝานพยักหน้ารับ แต่ก่อนจะทันเอ่ยอะไร สวี่จื่อฉีเผยประกายในดวงตาพร้อมเอ่ย “นายน้อยอู๋ เอาเป็นว่าจบงานแล้วพวกเรามาพูดคุยเรื่องการเป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์ให้เรียบร้อยเลยจะว่ายังไงคะ?”

“ครับ?” ชายหนุ่มมองอีกฝ่ายด้วยความสงสัย เพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะเข้าใจอะไรผิดไป เขาตั้งใจพูดคุยหารือเรื่องงานตอนกลางวันอย่างชัดเจนแล้ว เรื่องเกินคาดคิดคือการที่สวี่จื่อฉีอยากจะพูดคุยหารือในคืนนี้เลย

พี่จ้าวราวกับเข้าใจอะไรขึ้นมา ตอนนี้จึงลอบส่งสายตามองสวี่จื่อฉีพร้อมพูดขึ้น “จื่อฉี หลังงานนี้เธอยังมีเดตกับนายน้อยเจียงนะ ยังไม่ลืมใช่ไหม?”

“เดตกับนายน้อยเจียงจะสำคัญไปกว่าพูดคุยเรื่องงานกับนายน้อยอู๋ได้ยังไงกันล่ะคะ?” สวี่จื่อฉีตอบกลับหน้าซื่อ “พี่จ้าวก็มักจะเตือนฉันอยู่บ่อย ๆ ว่าเรื่องงานต้องสำคัญกว่าเรื่องส่วนตัวไม่ใช่เหรอ? ฉันก็ทำตามคำสอนนั้นอย่างดี และพวกเราก็มีเรื่องเข้าใจผิดกับนายน้อยอู๋ด้วย ฉันไม่ค่อยสบายใจและรู้สึกเสียใจค่ะ เลยอยากจะคลี่คลายให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ หากต้องรอหนึ่งคืนคงรอจนนอนไม่หลับค่ะ”

พี่จ้าวแทบจะถลึงตามองสวี่จื่อฉี แต่เธอแสร้งทำเป็นไม่เห็น กระทั่งมองอู๋ฝานและเอ่ยถาม “ไม่ทราบว่าหลังงานเลี้ยงเลิกแล้วนายน้อยอู๋พอจะมีเวลารึเปล่าคะ?”

อู๋ฝานชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าตอบ “มีเวลาครับ”

แน่นอนว่าชายหนุ่มเองก็อยากคลี่คลายปัญหาเรื่องนี้ให้เร็วเท่าที่จะทำได้เช่นกัน เพื่อที่คนทางฝั่งโรงงานเภสัชกรรมจะได้วางใจและทำงานกันต่อไปได้ เพราะแม้เขาจะมีความมั่นใจในสินค้า แต่เกาหานและคนอื่นไม่ใช่ พวกเขาไม่ทราบสรรพคุณของสินค้าที่ผลิต แต่หากจัดการเรื่องแบรนด์แอมบาสเดอร์เสร็จเมื่อไหร่ สวี่จื่อฉีจะเป็นคนทำให้พวกเขาวางใจขึ้นเอง

“งั้นก็ตกลงตามนี้นะคะ” สวี่จื่อฉียิ้มรับ

พี่จ้าวมองสวี่จื่อฉีอย่างไม่พอใจ เธอทราบดีว่าอีกฝ่ายจงใจทำแบบนี้เพราะไม่อยากเดตกับเจียงอวี่ แต่ในเมื่อเรื่องราวเป็นแบบนี้ไปแล้ว อีกทั้งเธอยังต้องเห็นแก่หน้าอู๋ฝาน แต่มันก็จะเป็นการหักหน้าเจียงอวี่ด้วย ระหว่างคนทั้งสอง หากเธอเลือกได้ก็ไม่อยากมีเรื่องกับใครทั้งนั้น การที่อีกฝ่ายทำแบบนี้คือการทำให้เธอตกที่นั่งลำบาก

สวี่จื่อฉีจงใจทำแบบนี้ เพราะเธอเดาได้ว่าเจียงอวี่มีเจตนาอะไร ดังนั้นจึงพยายามต่อต้านเท่าที่จะทำได้ และเพราะไม่เชื่อว่าหากเกิดเรื่องอะไรขึ้นแล้วพี่จ้าวจะเข้ามาช่วยเหลือ ในเมื่อมีหนทางหลบเลี่ยงมาอยู่ตรงหน้า มีเหรอเธอจะไม่เลือก

แม้เธอไม่ทราบนิสัยของอู๋ฝาน แต่จากสายตาของอีกฝ่าย เธอไม่เห็นอะไรที่ทำให้ต้องรู้สึกต่อต้านหรือไม่ชอบใจ นอกจากนี้จุดประสงค์ของอีกฝ่ายคือการเจรจาทางธุรกิจ เห็นได้ชัดว่าน่าเชื่อถือกว่าเจียงอวี่มาก

“คุณหนูสวี่ พอจะมอบโอกาสเต้นรำให้ผมหน่อยจะได้ไหมครับ?” ตอนนี้เองที่เจียงอวี่เดินเข้ามาเอ่ยกับสวี่จื่อฉีด้วยสีหน้ายิ้มแย้มดูเป็นสุภาพบุรุษ

“ขออภัยด้วยค่ะ คืนนี้ฉันมีนัดกับนายน้อยอู๋แล้ว เพราะแบบนั้น… ขออภัยด้วยนะคะ” สวี่จื่อฉีตอบกลับ

จบคำสวี่จื่อฉีจึงหันไปมองอู๋ฝานด้วยสายตาอ้อนวอน ความหมายของมันคือช่วยเธอตามน้ำไปหน่อย

แต่อู๋ฝานกลับต้องขมวดคิ้ว แม้ท่าทีชวนเวทนาของสวี่จื่อฉีจะดึงดูดให้ผู้คนรู้สึกอยากเข้าไปปกป้อง ทว่าเขาไม่ได้อยากเป็นไม้กันหมาให้ใคร ตอนแรกจึงไม่คิดตอบรับ

แต่แล้วก่อนชายหนุ่มจะเอ่ยปากทักท้วงเปิดโปงคำโกหกของสวี่จื่อฉี เจียงอวี่ที่อยู่ข้าง ๆ กลับโพล่งโทสะออกมา

“อู๋ฝาน อย่าให้มันมากเกินไปนัก! อย่าคิดว่าฉันจะกลัวคนอย่างแก! ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อของฉันบังคับเมื่อกี้ ฉันไม่มีทางขอโทษคนอย่างแกแน่!” เจียงอวี่ระบายโทสะที่อัดอั้นเอาไว้ออกมา เพราะเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังจะขโมยเหยื่อที่ตัวเองหมายตาไว้ ในใจของเขาจึงโกรธแค้นจนเกินอดกลั้น

เจียงอวี่ไม่คิดว่าทั้งหมดนี้จะเป็นแผนการเอาตัวรอดของสวี่จื่อฉี อีกทั้งอู๋ฝานก็ไม่ได้รับรู้อะไรด้วยแม้แต่น้อย เขาคิดแค่ว่าอีกฝ่ายกำลังจะแย่งชิงสาวงามอย่างสวี่จื่อฉีไป เพราะแบบนั้นเมื่อครู่ถึงเข้ามาขอเธอเป็นคู่เต้นรำ

เดิมอู๋ฝานคิดปฏิเสธสวี่จื่อฉี แต่ทันใดนั้นเองที่ความคิดกลับแปรเปลี่ยนเพราะคำพูดของเจียงอวี่

“เหมือนว่านายน้อยเจียงจะไม่พอใจอยู่พอสมควร” อู๋ฝานรับคำ “ทำไมไม่ขอให้พ่อของคุณมาออกหน้าอีกล่ะครับ?”

“อู๋ฝาน คนอย่างแกกล้าดียังไงมาพูดถึงพ่อของฉันแบบนี้?” เจียงอวี่โต้กลับ “เรื่องนี้เป็นเรื่องของพวกเรา ไม่ต้องให้เรื่องไปถึงพ่อของฉันหรอก!”

“ฮ่า ๆ” อู๋ฝานหัวเราะตอบ “เรียกพ่อคุณมาตรงนี้ถึงเป็นเรื่องดีกับตัวคุณเอง หากลำพังแค่คุณ เกรงว่านิ้วเดียวของผมคงบดขยี้จนตายคาที่”

ยามรับรู้ถึงจิตสังหารอันเย็นเยือกจากถ้อยคำของอู๋ฝาน เจียงอวี่ถึงกับต้องลอบถอยเท้ากลับโดยไม่รู้ตัว เขาไม่ทราบว่าชายหนุ่มมีความสามารถแค่ไหน แต่อีกฝ่ายจะต้องแข็งแกร่งกว่าตนอย่างแน่นอน และหลังได้สติ เจียงอวี่จึงยิ่งอับอายและโกรธแค้นมากขึ้น

การถูกอู๋ฝานข่มขวัญจนหวาดกลัวและถอยเท้าหนีต่อหน้าสาวงามคือความอับอายแทบมุดแผ่นดิน

“อู๋ฝาน อย่าได้ใจเกินไปนัก ไม่ช้าก็เร็วฉันจะทำให้คนอย่างแกสำนึกและเสียใจที่มาหาเรื่องคนอย่างฉัน!” เจียงอวี่สบถก่อนจะหันกลับและเดินจากไป

……….