บทที่ 683 ราชาเทพมาเยือนที่นี่แล้ว [บทสรุป]
บทที่ 683 ราชาเทพมาเยือนที่นี่แล้ว [บทสรุป]
ทุกสิ่งกลับกลายเป็นว่าโลกทั้งใบนี้ถูกเทพผู้ควบคุมวิถีโบราณใช้เป็นแท่นบูชา เพื่อสังเวยผู้ที่เข้ามาในวันนี้ทั้งหมด
แท่นบูชานี้มีตัวอักษรอักขระที่ลึกลับซับซ้อน ไม่ใช่สิ่งที่มีอยู่ในโลกนี้
ส่วนหนึ่งของเหล่านี้นี้คือการทำลายพลังและวิชาของผู้ที่เข้ามาในค่ายอาคม ทำให้พวกเขาไม่มีแม้แต่ความสามารถในการฆ่าตัวตาย ทั้งนี้ก็เพื่อให้ทุกคนถูกสังเวยทั้งหมด เพื่อให้เทพผู้ควบคุมวิถีโบราณ และเทพผู้ควบคุมวิถีสวรรค์ สามารถบรรลุจุดประสงค์ของตนเองได้สำเร็จ!
แต่บัดนี้ เทพธิดาไท่อีที่ซ่อนตัวอยู่ในโลกนี้มาตลอด กลับฉีกผ่านความว่างเปล่าและโจมตีเข้ามา สังหารจักรพรรดิทั้งหมดไปในคราวเดียว!
แม้ว่าเมื่อเทียบกับเหล่าเทพแล้ว จักรพรรดิจากดินแดนเซียนเหล่านี้จะมีคุณค่าเป็นเครื่องสังเวยที่คุณภาพต่ำ แต่เมื่อรวมพวกเขาเข้าด้วยกัน ก็เพียงพอที่จะทำให้เทพผู้ควบคุมวิถีโบราณและวิถีสวรรค์มีพลังเพิ่มมากขึ้นจนก้าวขึ้นไปอีกระดับหนึ่งได้ในท้ายที่สุด
และการที่เครื่องสังเวยถูกสังหารไปต่อหน้าต่อตาเช่นนี้ จะพูดอย่างไรก็ถือว่าขาดทุนอย่างมาก!
เทพผู้ควบคุมวิถีโบราณก้มมองลงมา มือทั้งสองที่ไพล่หลังกำแน่น
“ไท่อี เจ้าหลบซ่อนมานานเช่นนี้ ข้าคิดว่าเจ้าจะทำอะไร ที่แท้เมื่อปรากฏตัว ก็ทำให้ผู้คนประหลาดใจเช่นนี้เอง!”
เทพผู้ควบคุมวิถีโบราณ เอ่ยต่อไปว่า “เหตุใดข้าจะไม่รู้” เทพธิดาไท่อีซ่อนตัวอยู่หลังความว่างเปล่า ไม่ขยับเขยื้อนมาโดยตลอด เขาก็ไม่อาจคาดเดาความคิดของนางได้ แต่เมื่อเห็นว่านางไม่มีท่าทีจะขยับ จึงไม่ได้สนใจ
อย่างไรเสียนางก็อยู่ที่ขอบของแท่นบูชา ปล่อยให้เป็นเช่นนี้โดยไม่ลงมือ แม้จะไม่สามารถเปลี่ยนนางให้เป็นเครื่องสังเวยได้ทันที แต่นางก็หนีไม่พ้นชะตากรรมความตายเช่นกัน
แต่เพียงแค่เผลอไปชั่วครู่ เทพธิดาไท่อีกลับพุ่งออกมาโจมตี เก็บเกี่ยวชีวิตของเหล่าจักรพรรดิที่เป็นเครื่องสังเวยจนหมดสิ้น!
เทพธิดาไท่อีได้เข้าสู่กับดักแล้ว อักขระยันต์บนแท่นบูชาปรากฏขึ้น พลังทั้งหมดบนร่างของนางสลายหายไป!
“ฮึ ไม่เสียแรงที่เป็นเทพธิดาแห่งสงคราม แม้แต่ศิษย์น้องร่วมสำนักก็ลงมือได้อย่างเด็ดขาดเช่นนี้”
เทพผู้ควบคุมวิถีโบราณเหลือบมองร่างไร้ศีรษะของจักรพรรดิเหยาจีซึ่งอยู่ทางเบื้องล่าง ดวงตาของเขาเบิกค้าง ใบหน้าแสดงความไม่อยากเชื่อ ตายตาไม่หลับอย่างเห็นได้ชัด
เทพธิดาไท่อียืนอย่างสง่างาม ดวงตาเย็นชา ในมือถือกระบี่หักที่ยังเปื้อนเลือดเหนียวข้น
“เทพผู้ควบคุมวิถีโบราณ หมากกระดานนี้เจ้าไม่มีทางชนะ” เทพธิดาไท่อีเอ่ยอย่างมั่นใจ
เทพผู้ควบคุมวิถีโบราณหัวเราะเยาะ “เจ้าคิดเช่นนั้นหรือ? กับดักที่ข้าวางไว้ เจ้าจะสั่นคลอนได้หรือ?”
แม้ว่าเทพผู้ควบคุมวิถีโบราณจะไม่พอใจเทพธิดาไท่อีอย่างยิ่ง แต่สถานการณ์ตอนนี้คือ จักรพรรดิแดนเซียนหลายองค์สิ้นพระชนม์แล้ว คิดถึงเรื่องมากมายก็ไม่มีประโยชน์อันใด สู้ปล่อยวางแล้วคว้าทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าไว้ดีกว่า!
จะให้สังหารเทพธิดาไท่อีด้วยก็คงไม่ได้ เช่นนั้นจึงจะเป็นการขาดทุนย่อยยับจริงๆ
“ฮึ พวกเจ้าจงตายกันให้หมด ณ แท่นบูชาแห่งนี้ พวกเจ้าจงกลายเป็นเครื่องสังเวยของข้า ช่วยมอบพลังทั้งหมดให้ข้าด้วยเถิด!”
เทพผู้ควบคุมวิถีโบราณยื่นมือออกมา ร่ายอักขระยันต์ ทันใดนั้นแสงสว่างก็เจิดจ้า แท่นบูชาสั่นสะเทือนตามมาหลังจากเกิดแสงสว่าง พลังอันไร้ขีดจำกัดลอยวนขึ้นมาจากรอบๆ แท่นบูชา ห่อหุ้มเหล่าเทพเจ้าผู้ทรงอำนาจแห่งโลกเอาไว้ทั้งหมด!
พลังอันไร้ขีดจำกัดกำลังหลอมละลายทุกสิ่งของเทพเจ้าเหล่านี้ มวลพลังของเทพเจ้าเหล่านี้เริ่มเสื่อมถอยลงไป
สายตามองเห็นเพียงจุดทองบนร่างของเทพเจ้าเหล่านี้ดับวูบ สูญหายไปในที่ไกลตา และชีพจรของพวกเขาก็ดับตามไปด้วย!
แม้ว่าก่อนหน้านี้พวกเขาจะแข็งแกร่งเพียงใด แต่บัดนี้ก็เป็นเพียงลูกแกะที่รอการเชือด ไม่อาจต่อต้านได้แม้แต่น้อย!
แต่เทพซิงเฉินที่อยู่ในหมู่เทพเจ้ากลับเงยหน้าขึ้นทันใด จุดทองที่กำลังสลายไปบนร่างของเขาก็กลับคืนมาสว่างไสวดังเดิม เขาพาเหล่าเทพหลักอีกไม่กี่องค์เริ่มเลือนหายไป มีเพียงเทพซิ่วโหลวที่ยังคงอยู่ที่เดิม จุดทองสลายไปโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงแต่อย่างใด
ลู่หยวนสังเกตเห็นทุกอย่างเหล่านี้แน่นอน สายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่เหล่าเทพหลักเหล่านี้ ในขณะที่ร่างของเหล่าเทพหลักกำลังจะเลือนหายไปนั้น พลังลึกลับในจิตเทวะของลู่หยวนก็ปะทุขึ้นทันที!
พลังอันบ้าคลั่งหมุนวนรอบเทพซิงเฉิน จากนั้นร่างของเทพซิงเฉินก็หายวับไปในพริบตา ลู่หยวนก็หายตัวไปจากที่เดิมเช่นกัน!
เพียงชั่วลมหายใจเดียว เมื่อลู่หยวนมองเห็นสิ่งตรงหน้าอีกครั้ง ชายหนุ่มก็พบว่าตนเองอยู่ท่ามกลางท้องฟ้าและทะเลอันกว้างใหญ่ ฟ้าดินสงบนิ่ง ไม่มีร่องรอยของแท่นบูชาเมื่อครู่หลงเหลืออยู่แม้แต่น้อย
เทพซิงเฉินและเหล่าเทพหลักยืนอยู่เบื้องหน้า ลู่หยวนเห็นพวกเขากำลังยกมือขึ้นคำนับเล็กน้อย
เทพซิงเฉินทำท่าทีเหมือนรู้แจ้งทุกสิ่ง เอ่ยปากช้าๆ ว่า “พวกข้าไม่อยากเห็นเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อไป จึงขอลาไปก่อน หากวันหน้าท่านต้องการใช้งานพวกข้า โปรดสั่งมาได้ตามสบาย!”
เมื่อกล่าวจบ เทพซิงเฉินและเหล่าเทพหลักก็หายตัวไปทั้งหมด
ท่ามกลางความว่างเปล่ารอบตัว ลู่หยวนเริ่มตั้งสติ ทุกสิ่งกลับคืนสู่ความเป็นจริงอีกครั้ง!
แท่นบูชาที่ใช้หลอมรวมฟ้าดินปรากฏขึ้นตรงหน้าลู่หยวนอีกครั้ง แต่ตอนนี้ ลู่หยวนไม่ได้อยู่เบื้องหน้าแท่นบูชาอีกต่อไป แต่กลับยืนอยู่เหนือแท่นบูชานั้น
ด้วยการรักษาของพลังลึกลับนี้ ลู่หยวนจึงไม่ได้รับผลกระทบจากแท่นบูชาแต่อย่างใด พลังลึกลับบนร่างของเขายังคงแผ่ซ่านไม่หยุด ชายหนุ่มยืนตระหง่านอยู่กลางอากาศ
“นี่คือพลังของราชาเทพหรือ?”
เทพผู้ควบคุมวิถีโบราณมองออกในทันทีถึงพลังที่แผ่ซ่านรอบกายลู่หยวน
พลังนี้ เทพผู้ควบคุมวิถีโบราณรู้ดีว่าไม่ใช่สิ่งแปลกปลอม อาจกล่าวได้ว่าตนเองรู้สึกคุ้นเคยเกินไปด้วยซ้ำ
นี่คือกลิ่นอายพลังที่เป็นของราชาเทพผู้ก้าวข้ามสามพันโลกธาตุ เข้าสู่อาณาจักรที่สูงส่งกว่า!
แม้พลังในกายของลู่หยวนจะไม่บริสุทธิ์พอ แต่ก็เพียงพอที่จะครองความยิ่งใหญ่ในโลกนี้!
แม้แต่เขา เทพผู้ควบคุมวิถีโบราณ ก็ต้องถอยหนีสามก้าว!
“แต่ลู่หยวน เจ้าครอบครองพลังนี้ มันเป็นของเจ้าจริงหรือ?”
เทพผู้ควบคุมวิถีโบราณพลันยิ้ม ดวงตาเปี่ยมด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ราวกับตัวเขาได้เตรียมพร้อมมานานแล้ว!
“ลู่ปู้ฝาน หากไม่ลงมือยามนี้ แล้วจะรออะไรอีก?”
ทันทีที่วาจาของเทพผู้ควบคุมวิถีโบราณเอ่ยจบ ร่างของลู่ปู้ฝานก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าลู่หยวนอย่างฉับพลัน
ลู่ปู้ฝานผู้นั้นมีหน้าตาเหมือนลู่หยวนทุกกระเบียดนิ้ว เพียงแต่มีรอยแผลเป็นพาดผ่านใบหน้าเท่านั้น
รอยแผลเป็นนั้นยิ่งเพิ่มความน่าสะพรึงกลัว!
อย่างไรก็ตาม ลู่ปู้ฝานไม่ได้สนใจ ในดวงตาของเขาปรากฏความทะเยอทะยานอันไร้ขีดจำกัด
“ลู่หยวน”
ลู่ปู้ฝานยกมือขึ้น มือของเขาสลักอักขระยันต์ที่แปลกประหลาดยิ่งนัก
“ข้าได้แฝงวิญญาณไว้ในตัวเจ้ามาเกือบยี่สิบปีแล้ว ต้องสังเวยชีวิตของคนตระกูลลู่ไปหลายพันชีวิต ถึงเวลาแล้วที่จะปลุกมันขึ้นมา!”
ลู่หยวนกำลังจะเคลื่อนไหวมุ่งหน้าไปสังหารลู่ปู้ฝาน แต่ในชั่วพริบตา เขาก็รู้สึกว่าวิญญาณของตนเองเริ่มปั่นป่วนขึ้นมา!
ราวกับว่าวิญญาณของลู่หยวนกำลังจะออกจากร่างไปยังที่ไหนสักแห่งที่ไม่รู้จัก!
การดำรงอยู่ของลู่หยวนแท้จริงแล้วเป็นสิ่งที่ลู่ปู้ฝานสร้างขึ้น แม้แต่ใบหน้าของลู่หยวนก็เหมือนกับลู่ปู้ฝานราวกับแกะ
ระหว่างพวกเขามีสายสัมพันธ์ที่ไม่อาจตัดขาดได้มานานแล้ว สายสัมพันธ์นี้หากจะพูดให้เข้าใจง่ายๆ ก็คือ: ลู่หยวนก็คือลู่ปู้ฝานและลู่ปู้ฝานก็คือลู่หยวน!
ลู่หยวนรู้สึกเพียงว่าหลังจากวิญญาณของตนปั่นป่วน วิญญาณใหม่กำลังเข้าครอบครองร่างของเขา!
แม้เขาจะไม่รู้ว่าทำไม แต่เขารู้ดีว่าวิญญาณที่กำลังเข้าครอบครองนั้นก็คือลู่ปู้ฝาน!
ลู่หยวนโกรธเกรี้ยว พลังของราชาเทพถูกดึงออกมาจนพังทลาย ทั้งโลกถูกพลังของราชาเทพโค่นล้มในชั่วพริบตา กำลังจะแตกสลายเป็นชั้นๆ
แม้พลังของราชาเทพจะมีน้อย แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้เทพผู้ควบคุมวิถีโบราณต้องลำบากแล้ว ตอนนี้การดูดกลืนพลังของแท่นบูชากำลังจะสำเร็จ หากเกิดความผิดพลาด โอกาสที่รอมาหลายปีก็จะสูญเปล่า!
เทพผู้ควบคุมวิถีโบราณโบกมือ ร่างหลายร่างปรากฏขึ้นตรงหน้าลู่หยวน!
ลู่หยวนกวาดตามอง คนตรงหน้าล้วนเป็นคนที่ตัวเขาคุ้นเคยดี
ไม่ว่าจะเป็นลู่เทียนเหอ อู่หมิงเสวี่ย เสวียนเทียนชวน เทียนเม่ยเอ๋อร์ ฉินอี่หาน และคนอื่นๆ ต่างก็ถูกเส้นด้ายเส้นเล็กๆ มัดไว้ ทั้งตัวเต็มไปด้วยเลือด โชคดีที่ยังมีลมหายใจรวยริน
“ลู่หยวน เจ้าต้องควบคุมพลังของเจ้าให้ดี หากทุกสิ่งทุกอย่างพังทลาย คนที่จะตายเป็นคนแรกก็คือพวกที่ยืนอยู่ตรงหน้าเจ้านี่แหละ!”
เทพผู้ควบคุมวิถีโบราณหัวเราะอย่างชั่วร้าย เขาจับคนพวกนี้ไว้นานแล้ว ก็เพื่อรอโอกาสเช่นนี้!
ลู่หยวนชะงัก รู้สึกว่าวิญญาณของลู่ปู้ฝานกำลังรุกล้ำเข้ามาในร่างของตนเองไม่หยุด!
เทพผู้ควบคุมวิถีโบราณภูมิใจมาก คนพวกนี้ล้วนมีความสำคัญต่อลู่หยวน เพียงแค่ชีวิตของคนพวกนี้อยู่ในมือของเขา ลู่หยวนก็ไม่กล้าทำอะไรแล้ว!
ถึงแม้จะเคยฆ่าคนมามากมาย แต่ถึงอย่างไรเสีย คนเราก็ไม่อาจทนเห็นญาติสนิทมิตรสหายของตนเองต้องตายไปต่อหน้าต่อตาได้อยู่แล้ว
ณ ท่ามกลางแท่นบูชา เทพธิดาไท่อีมองไปยังลู่หยวน ดวงตาของนางนิ่งสงบไร้คลื่นรบกวน รอคอยการตัดสินใจของลู่หยวนอย่างเงียบงัน
ทันใดนั้น!
ลู่หยวนเงยหน้าขึ้น จู่ๆ ก็ยิ้มออกมา “เทพผู้ควบคุมวิถีโบราณ เจ้ากำลังข่มขู่ข้าผู้เป็นบุตรแห่งเทพหรือ? ข้าอยากจะดูว่าเจ้าจะข่มขู่ข้าได้ หรือว่าข้าจะทำลายเจ้าได้สำเร็จกันแน่!”
ลู่หยวนลงมือในพริบตา พลังทั้งหมดของราชาเทพถูกปลดปล่อยออกมาอย่างบ้าคลั่ง!
สามพันโลกธาตุถูกกลืนกินจนหมดสิ้น!
ทุกสิ่งที่สายตามองเห็น สามพันมหาจักรวาล ถูกทำลายในชั่วพริบตา!
สรรพชีวิตทั้งปวงสลายไปดั่งหมอกควัน ไม่ว่าจะเป็นชีวิตของเทพเจ้า ดินแดนแห่งเทพ กฎเกณฑ์ทั้งหมดก็กลายเป็นความไร้ระเบียบไปในชั่วพริบตานั้น!
…….
“แก๊ง!”
นักเล่านิทานเคาะไม้ตีระฆัง กระแอมไอเล็กน้อยแล้วร้องเสียงดังออกมาว่า “หากอยากรู้เรื่องราวต่อไปเป็นอย่างไร ขอเชิญท่านผู้ฟังทั้งหลายมาพบกันใหม่ในวันพรุ่งนี้!”
ผู้คนทั้งหลายที่กำลังรับฟังอย่างตั้งอกตั้งใจ เมื่อเห็นคนเล่านิทานเป็นเช่นนี้ ทุกคนต่างส่งเสียงโห่ร้องไม่พอใจ
ในห้องรับรองชั้นสองของโรงน้ำชา มีชายผู้หนึ่งสวมเสื้อผ้าหรูหราสีขาวนั่งไขว่ห้างอยู่ ที่เอวเหน็บกระบี่ยาวอันหรูหรา กระพรวนที่ติดอยู่กับด้ามจับกระบี่จะส่งเสียงดังเมื่อเกิดการสั่นไหวอยู่เสมอ
เขากำลังรับประทานเมล็ดแตงโม พลางถ่มเปลือกออกมา มุมปากยิ้มกว้าง เอียงศีรษะแล้วกล่าวว่า “ท่านเทพเซิงซือหราง ตอนนั้นข้าถูกมวลพลังที่ระเบิดออกมาปกคลุมจนไม่ได้สติ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น เหตุใดทุกคนจึงรอดชีวิตมาได้ในภายหลังเล่า?”
ในห้องรับรองอีกมุมหนึ่ง เห็นชายคิ้วดกตาคมผู้หนึ่งนั่งอยู่ เขากำลังจิบชาเบาๆ แต่ไม่ตอบคำถามของอีกฝ่าย
ชายในชุดหรูหราสีขาวยังคงพึมพำต่อไป “ถึงท่านไม่พูด ข้าก็รู้อยู่แก่ใจ แต่เหตุใดท่านจึงเลือกข้าเป็นราชาเทพ ทำให้ข้าต้องสร้างแดนสวรรค์ขึ้นใหม่ ส่งผลให้ภายหลังยุ่งจนแทบตายแล้ว”
ในขณะนั้น ชายผู้หนึ่งหน้าตาธรรมดา แต่กระบี่ใหญ่ที่สะพายหลังทำให้ผู้คนสังเกตเห็นไม่ว่าจะอยู่ที่ใด ก็ส่งเสียงกล่าวขึ้นมาว่า
“พี่รอง เทพเซิงซือหรางให้ท่านเป็นราชาเทพ นี่แสดงถึงความไว้วางใจ! หากท่านไม่ยินดีรับตำแหน่งนี้ไว้ ก็ยกตำแหน่งราชาเทพให้ข้าเถอะ! ข้าจะทำแทนท่านเอง!”
“ฟังที่เจ้าพูดเข้าเถอะ เจ้าต้องดูแลแดนเซียนและสามพันโลกอื่นๆ เจ้ามีเวลาว่างนักหรือ?”
ชายหนุ่มทั้งสองคนโต้เถียงกันไปมา แต่ไม่มีใครสังเกตว่าชายคิ้วดกตาคมได้หายตัวไปแล้ว น้ำชาวางนิ่งบนโต๊ะ เย็นชืดไปนานแล้ว!
แต่หากมองอย่างละเอียด จะเห็นว่าใต้ถ้วยชาของชายคิ้วดกตาคมนั้น มีตัวอักษรสลักอยู่บนโต๊ะไม้ ตัวอักษรนี้เขียนอย่างอิสระและสง่างาม ราวกับเป็นลายมือของเทพเจ้าบนสวรรค์
และตัวอักษรบนโต๊ะไม้นั้นมีเพียงประโยคเดียวเท่านั้นว่า: ราชาเทพมาเยือนที่นี่แล้ว!
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
