ระบบวายร้ายแห่งโชคชะตาบทที่ 583 ซ่งชิงจัดการ

บทที่ 583 ซ่งชิงจัดการ

บทที่ 583 ซ่งชิงจัดการ

หลังจากนั้นไม่นาน ทั่วทั้งแดนมัชฌิมก็ถูกปกคลุมด้วยพลังแห่งความรู้แจ้ง

เจตจำนงกระบี่หลากสีพุ่งออกมาจากคนทีละคน ทะยานขึ้นเหนือฟากฟ้า!

ปราณกระบี่แต่ละเล่มพุ่งขึ้นบนเวหา พลังของพวกมันคล้ายว่าจะแผดเผาท้องนภาให้มอดไหม้!

การเปลี่ยนแปลงอันน่าพิศวงนี้ย่อมเป็นที่สังเกตเห็นทั่วทุกหนแห่ง

ตำหนักประตูสวรรค์

ซ่งชิงสวมเสื้อคลุมไหล่กว้าง จากที่ผมสีดำขลับ บัดนี้กลายเป็นขาวโพลนทั้งหัว และมัดรวบด้วยปิ่นปักผม

ซ่งชิงยืนอยู่บนเกาเฟิง ซึ่งเป็นจุดชมทิวทัศน์ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา เขาเอามือไพล่หลัง พลางจ้องมองไปยังทิศทางของแดนมัชฌิม

ไม่นานนัก ความว่างเปล่ารอบ ๆ ตัวของเขาก็สั่นไหวเล็กน้อยจากนั้น ร่างของกวนผิงซื่อก็ปรากฏขึ้น

กวนผิงซื่อยกมือขึ้นคำนับ “คุณชาย ข้าตรวจสอบแล้ว พบว่าท้องฟ้าเหนือแดนมัชฌิม มีกระบี่เมฆาฟันลงมาอย่างน่าพิศวง ลู่หยวนฟันกระบี่เพียงครั้งเดียว กระบี่เมฆาก็มลายหายสิ้น! อีกทั้งเจตจำนงกระบี่ก็แผ่ขยายกลายเป็นจุดแสงเล็ก ๆ น้อย ๆ กระจายให้กับผู้คนในแดนมัชฌิม ตอนนี้ผู้ที่ฝึกกระบี่ในแดนมัชฌิม ล้วนได้รับโชคลาภอันยิ่งใหญ่ แล้วกำลังอยู่ในระหว่างการซึมซับ!”

“หลังจากนี้ ชื่อเสียงของลู่หยวนอาจแพร่สะพัดไปในทางที่ดี อำนาจของเขาอาจจะไปถึงระดับที่สูงมากในแดนมัชฌิม!”

เมื่อฟังคำเอ่ยของกวนผิงซื่อ สีหน้าของซ่งชิงก็เรียบเฉย มุมปากเผยอยิ้มเล็กน้อย “การฟันกระบี่ครั้งเดียวได้สร้างยุคทองแห่งวิถีกระบี่ ลู่หยวนช่างเป็นผู้ฝีมือที่ยิ่งใหญ่จริง ๆ!”

กวนผิงซื่อก้มหัวลงเล็กน้อย ไม่กล้าเอ่ยอันใดมาก

ซ่งชิงเอ่ยพึมพำกับตนเอง “เขาก็แค่แกล้งทำดี! เขาปรากฏตัวในฐานะตัวร้ายที่คนทั้งแผ่นดินเคารพนับถือ ลู่หยวนผู้นี้ช่างแสดงเก่งจริง ๆ!”

เมื่อคำเอ่ยจบลง ซ่งชิงก็หันไปมองรอบ ๆ ราวกับนึกบางอย่างขึ้นมาได้ จากนั้นก็เปล่งวาจาว่า “วิถีกระบี่ของคนทั่วดินแดนมัชฌิมล้วนมีความก้าวหน้า อาจไม่เกินสามวันก็สามารถแพร่กระจายไปทั่วแผ่นดินได้ ถึงตอนนั้นก็จะมีผู้คนมากมายหลั่งไหลเข้ามา แล้วกลายเป็นกำลังให้กับแดนมัชฌิม”

“คิดดูเถิด การแย่งชิงเส้นชีพจรจักรพรรดิเพิ่งจะผ่านไปได้ไม่นานนัก แดนมัชฌิมที่เคยสูญสิ้นไปแล้วยังสามารถกลับมาแข็งแกร่งอีกครั้งได้ในช่วงเวลาอันสั้น”

กวนผิงซื่อเดินตามซ่งชิงไปพร้อมกับความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ในใจ

กองกำลังของซ่งชิงล้วนอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา ทุกเรื่องในกองกำลังจะต้องผ่านมือเขาทั้งหมด

และในตอนนี้ การต่อสู้กับกองกำลังของลู่หยวน กวนผิงซื่อก็มีส่วนในการควบคุมดูแล

แต่หลังจากการต่อสู้ พวกเขาก็ไม่สามารถครองความได้เปรียบอันใดได้มากนัก หรืออาจจะผลัดกันแพ้ชนะ ไม่มีใครสามารถกำจัดอีกฝ่ายได้

แต่กวนผิงซื่อรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า ในการเผชิญหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า พวกเขาตกอยู่ในสถานะเป็นรอง

จากการต่อสู้ในช่วงหลังมานี้ กองกำลังภายใต้การนำทัพของลู่หยวนนั้นเหนือกว่ากองกำลังของซ่งชิง และในแง่ของความเสียหายนั้น ช่วงแรกลู่หยวนจะสูญเสียมากกว่า แต่หลังจากนั้น ซ่งชิงก็สูญเสียมากขึ้น

แต่ในความสูญเสียที่ใกล้เคียงกันนี้ พลังของลู่หยวนกลับเติบโตขึ้นอย่างต่อเนื่อง!

ใต้การนำทัพของลู่หยวน ทั้งแดนมัชฌิม แดนเหนือ เขาบูรพา หรือแม้แต่เขตแดนของตระกูลชิวที่แทบจะไม่ได้รับการดูแลก็ไม่ได้รับผลกระทบร้ายแรงใด ๆ

ทว่าในทางกลับกัน ในกรณีของซ่งชิง กองกำลังที่เขาเคยฝึกฝนขึ้นมาอย่างดีเหล่านั้นกลับพังทลายลงในเวลาอันสั้น!

ตอนนี้หมากตัวสำคัญที่พวกเขาสามารถใช้งานได้ก็อยู่ในตำหนักประตูสวรรค์ และกองกำลังหลักอื่น ๆ อีกไม่กี่แห่ง!

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ กวนผิงซื่อก็เกิดความสงสัยขึ้นมาหลายส่วน กองกำลังที่โจมตีมาจากทางลู่หยวนนั้นรวดเร็วและแข็งแกร่งมาก แต่ก็ไม่ได้ถึงขนาดที่พวกเขาจะไม่มีทางสู้กลับ

แม้ว่ากองกำลังเหล่านั้นจะอยู่ในช่วงเปลี่ยนผ่านซึ่งอาจทำให้เกิดความปั่นป่วน แต่ก็พ่ายแพ้เร็วเกินไปเสียทุกครั้ง!

ใกล้เข้ามาแล้ว เมื่อกวนผิงซื่อได้รับสาร เขาถึงกับตะลึงงัน!

และที่ทำให้เขาคิดไม่ออกก็คือ ในช่วงเวลาสั้น ๆ ที่ปิดด่าน ซ่งชิงมีพลังเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว!

เพียงก้าวเดียวก็เข้าสู่ขั้นอมตยุทธ์!

และไม่มีการลงโทษจากวิถีสวรรค์!

เรื่องเช่นนี้แทบไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน!

แม้แต่ความสำเร็จของลู่หยวนก็ยังน่ากลัวกว่าซ่งชิง แต่ก็ยังมีความเสี่ยงที่จะถูกลงโทษจากวิถีสวรรค์ แต่ซ่งชิงกลับไม่มีเลย

ดูเหมือนว่าจะไม่เกี่ยวข้องกับกฎของดินแดนนี้เลยด้วยซ้ำ!

เมื่อเห็นผมหงอกของซ่งชิงแล้ว เขาก็เก็บความคิดไว้ในใจ บางทีคุณชายอาจจะมีกลเม็ดเคล็ดลับบางอย่างก็ได้

ซ่งชิงยืนกอดอก จู่ ๆ ก็ถามว่า “เรื่องลู่หยวนยังไม่จบ เกาะสังหารเซียนพร้อมหรือยัง”

เขาแสดงท่าทีขึงขังและรายงานทันทีว่า “พร้อมแล้วขอรับ ผู้ติดตามและคนอื่น ๆ ก็จัดแจงเรียบร้อยแล้ว รอแค่คุณชายสั่งก็พร้อมออกเดินทางในทันที!”

ซ่งชิงพยักหน้าอย่างพอใจ ตอนนี้เขาเพิ่งเข้าสู่ขั้นอมตยุทธ์ ยังต้องใช้เวลาอีกหลายวันเพื่อให้มั่นคง และต้องสร้างอาวุธใหม่ขึ้นมาอีกครา

ยังมีเรื่องอื่น ๆ อีกมากมายที่ซ่งชิงต้องจัดเตรียม

หลังจากลังเล เขาก็ถามว่า “คุณชาย หากไปเกาะสังหารเซียนแล้ว จำเป็นต้องให้พวกเราลงมือจัดการพวกลู่หยวนหรือไม่”

หากซ่งชิงไปเกาะสังหารเซียน ลู่หยวนก็คงจะต้องไปแน่ ๆ เขาจะพาคนบางส่วนไปด้วย อาจจะหาช่องโหว่ของพวกลู่หยวนได้ เมื่อถึงเวลานั้นก็ลงมือได้ในทันที

เขาเชื่อมั่นว่าจะสามารถทำลายรากฐานของลู่หยวนได้เกือบทั้งหมด!

ซ่งชิงเย้ยหยันเสียงหนักแน่น “ไม่ต้อง พรรคพวกของลู่หยวนที่ดูเหมือนโซ่คล้องไว้ด้วยกันนั้น แท้จริงแล้วเหมือนภูผาที่มั่นคงก็เพราะมีลู่หยวนอยู่!”

“ตราบใดที่ลู่หยวนยังอยู่ พวกเขาก็ยังมีความหวัง พวกเซียนที่อยู่ภายใต้ลู่หยวน จะลงมือเมื่อถึงเวลานั้น ต่อให้คนของตำหนักประตูสวรรค์ออกมาทั้งหมด รังแต่จะทำให้พวกเขาสู้จนตัวตาย!”

“แต่หากลู่หยวนตายไป ก้อนหินอันแข็งแกร่งในหัวใจของคนเหล่านั้นก็จะแตกสลายไม่มีชิ้นดี!”

“เมื่อถึงเวลานั้นแดนเหนือ แดนมัชฌิม เขาบูรพา พวกที่ตอนนี้ยังอยู่ใต้อาณัติลู่หยวนก็จะไปไหนไม่ได้ เจ้าพวกตัวเล็ก ๆ เหล่านี้ก็จะคิดได้! มนุษย์ตายเพราะเงิน นกตายเพราะอาหาร เมื่อลู่หยวนตายพวกเขาก็จะไร้ประโยชน์ พวกเขาจะออกจากกองกำลังของลู่หยวนในทันที บางทีอาจจะแว้งกัดกันเสียด้วยซ้ำ”

“นั่นแหละ คือเวลาที่เราจะไม่ต้องออกแรง แต่ก็จะได้กองกำลังทั้งหมดของลู่หยวนมาอยู่ในมือ!”

กวนผิงซื่อครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง ในใจกลับรู้สึกหนักอึ้งขึ้นมา

ที่ซ่งชิงเพิ่งเอ่ยไปเมื่อครู่ ทั้งหมดนี้ตั้งอยู่บนเงื่อนไขที่ลู่หยวนจะต้องตาย

เขาติดตามซ่งชิงมานานก็แต่มิได้รู้อะไรมากนัก

เขาไม่รู้ว่าเหตุใดซ่งชิงถึงได้มั่นใจขนาดนั้น ว่าจะสามารถสังหารลู่หยวนได้ที่เกาะสังหารเซียน!

แล้วถ้าหากลู่หยวนไม่เป็นอันใดเลยเล่า

นั่นไม่ใช่การพลาดโอกาสดี ๆ หรอกหรือ

แต่กวนผิงซื่อก็มิได้เอ่ยความคิดในใจออกมา ได้แต่ยกมือคำนับ “ขอรับ!”

เมื่อวางมือลง คิ้วของเขาก็ขมวดแน่น

ปล่อยให้เขาตัดสินใจเมื่อถึงเวลา ซ่งชิงที่อยู่บนเกาะสังหารเซียนและจะไม่สามารถจัดการสิ่งต่าง ๆ ที่นี่ได้

โหมดอ่านต่อเนื่อง