ระบบวายร้ายแห่งโชคชะตาบทที่ 551 ระบบกลยุทธ์

บทที่ 551 ระบบกลยุทธ์

บทที่ 551 ระบบกลยุทธ์

ดวงตาของซ่งชิงเผยความตกตะลึงชั่วขณะ ทันใดนั้นหมัดของลู่หยวนก็เคลื่อนลงมากระแทกเข้าที่ใบหน้าของเขาโดยตรง!

หมัดเคลื่อนมาอย่างรวดเร็ว ทำให้ห้วงอากาศรอบข้างถูกบีบอัดจนเสียรูปก่อนจะแตกสลายทีละชั้น!

ซ่งชิงทราบเช่นกันว่าต่อให้จะใช้พลังของระบบก็คงไม่สามารถกำจัดลู่หยวนจนสิ้นได้ ดังนั้นเขาจึงรีบสร้างผนึกด้วยมือทั้งสองอย่างรวดเร็ว!

อักขระสีขาวแปลกประหลาดปรากฏบนหน้าผากของซ่งชิง พวกมันกระจายออกไปขณะปกคลุมทั่วร่างของเขา!

หมัดของลู่หยวนที่ใกล้เข้ามาพลันหยุดนิ่งด้วยพลังของอักขระนี้ แล้วกลิ่นอายของเขาก็ถูกแช่แข็งไปชั่วขณะ!

“ระบบ! ทำลายพันธนาการ! พลังสามสั่นสะเทือนจนไปถึงระดับสูงสุดแล้ว!”

ลู่หยวนโพล่งออกไป!

[ระบบรับทราบ!]

เส้นสีทองแปลกประหลาดปรากฏขึ้นบนหมัดของลู่หยวน โดยพลังอันไร้ที่มาปรากฏจากอากาศธาตุภายในทะเลลมปราณของเขา ก่อนจะปกคลุมกลิ่นอายทั้งหมดเอาไว้!

พลังในมือของลู่หยวนเพิ่มขึ้นหลายร้อยเท่า!

หลุมดำรอบข้างที่ปกคลุมห้วงอากาศจากการแตกสลายก็ปรากฏ แต่มันกลับถูกสะกดเอาไว้โดยพลังที่เพิ่มขึ้นของลู่หยวน!

ชิ้ง!

ทำให้พลังที่จองจำลู่หยวนเอาไว้สลายไปโดยพลัน!

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

พลังในมือของลู่หยวนเกินกว่าแผ่นดินหยวนหงจะแบกรับได้!

ขณะหมัดของลู่หยวนเคลื่อนลงมา โลกรอบข้างเกิดการบิดเบี้ยว สิ่งรอบข้างล้วนพลันทลาย!

“ลู่หยวน ข้าแค่ควบคุมเจ้าได้หนึ่งอึดใจก็เกินพอแล้ว!”

ซ่งชิงตะโกนออกมา “ระบบ พัฒนารูปลักษณ์ธรรมให้ถึงระดับสูงสุด!”

[ระบบรับทราบ!]

ในตอนนี้ หมัดของลู่หยวนห่างจากใบหน้าของซ่งชิงเพียงสามชุ่น!

พลังหมัดอันร้ายกาจนั่นทำให้โลกรอบข้างบิดเบี้ยวและแตกสลาย!

ซ่งชิงไม่กลัวเกรงแต่อย่างใด อักขระสีขาวบนหน้าผากและนัยน์ตาถูกย้อมจนกลายเป็นสีทอง แล้วเส้นโลหิตก็ปูดโปนขึ้นมา!

“รูปลักษณ์ธรรม! ฟ้าดิน!”

ตู้ม!

เงาใหญ่โตประหนึ่งทวยเทพพลันปรากฏจากร่างของซ่งชิง โดยหมัดสีทองขนาดใหญ่เข้ากระทบกับหมัดของลู่หยวน!

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

ทั้งสองจู่โจมเข้าใส่อย่างดุเดือด ทั่วหล้าที่อยู่ภายใต้ความผันผวนของพวกเขาบิดเบี้ยวจนสิ้น ก่อนจะเริ่มพังทลายจากสุดขอบของซากปรักหักพังทีละน้อย!

นอกจากหมู่เมฆสีทองที่เคลื่อนตัวอยู่เหนือท้องนภา หลุมดำไร้ก้นบึ้งก็ปรากฏขึ้นเช่นกัน แล้วสายลมแรงกล้าก็พัดผ่านขณะกลืนกินโลกที่แตกสลายเหล่านี้ทีละน้อย!

ผู้คนทั้งหลายที่มีระดับการบ่มเพาะต่ำไม่มีเวลาให้หลบหนี ก่อนจะถูกดูดเข้าไปในหลุมดำไร้ก้นบนท้องนภา โดยไม่มีใครได้พบเห็นพวกเขาอีก!

ชิ้ง!

กลิ่นอายของทั้งสองที่เข้าปะทะกันพลันหายไป แล้วร่างพวกเขาก็กระเด็นถอยหลังไปคนละทิศละทาง!

ลู่หยวนเพิ่งประคองร่างกายอย่างมั่นคงและกำลังจะไล่ตามอีกครั้ง แต่เขาพบว่าซ่งชิงหายไปไกลลิบเสียแล้ว!

เสียงของซ่งชิงดังก้องในโลกนี้ “ลู่หยวน เมื่อเจ้ากับข้าพบกันอีกครั้งบนเกาะสังหารเซียน นั่นคือวันที่พวกเราจะได้ตัดสินกันว่าใครจะอยู่หรือตาย! ข้าจะเหยียบร่างของเจ้าแล้วถามกับวิถีสวรรค์ว่ากล้าดีอย่างไรถึงมาใช้พวกเราเป็นตัวหมากแบบนี้!”

ในตอนนี้ ร่างของชางเหล่าที่ถูกพวกอู๋เต้าต้อนจนมุมก็หายไปเช่นกัน!

โลกของซากปรักหักพังถูกทำลายสิ้น มันบิดเบี้ยวเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยก่อนจะถูกทำลายไม่เหลือซากในไม่ช้า!

สายลมแรงกล้ากวาดผ่านลู่หยวนที่ยืนอยู่ในห้วงอากาศ ชุดคลุมสีขาวพลิ้วไหวไปมาพร้อมกับอำนาจยิ่งใหญ่ ฝ่ามือของเขากำหมัดมั่นขณะกลิ่นอายของอักขระรอบข้างก็ถูกทำลายไม่มีชิ้นดี!

“ตี้อู่เหอซ่าน เจ้าเห็นโลกรูปลักษณ์ธรรมเมื่อครู่หรือไม่?”

ลู่หยวนเอ่ยอย่างเนิบช้า

เสียงของตี้อู่เหอซ่านดังขึ้น “นายท่าน ข้าเคยเห็นมาก่อน โลกรูปลักษณ์ธรรมนี้สามารถรับหมัดสุดกำลังจากพลังสามสั่นสะเทือนของท่านได้! ยิ่งกว่านั้น ปราณวิญญาณในโลกรอบข้างยังไม่มีความผันผวน อุบายเช่นนี้ถือเป็นเคล็ดวิชาลับในแดนเซียนที่ไม่ได้รับการแพร่งพราย!”

เสียงของนางหยุดลงชั่วขณะ จากนั้นก็เอ่ยคำอีกครั้ง “หากซ่งชิงมีเคล็ดกายาที่ไม่ได้ด้อยไปกว่าพลังสามสั่นสะเทือนขึ้นมา…”

พอพูดถึงตรงนี้ ตี้อู่เหอซ่านก็เงียบไป

แม้จะไม่กล่าวจนจบประโยค ลู่หยวนก็เข้าใจความหมายที่นางจะสื่อเช่นกัน

โลกรูปลักษณ์ธรรมนี้มีความสัมพันธ์กับผู้ใช้ค่อนข้างมาก แต่ซ่งชิงสามารถปลดปล่อยพลังดังกล่าวในพื้นที่ที่ถูกควบคุมได้

หากซ่งชิงเชี่ยวชาญเคล็ดกายาได้จริงหรือถึงขั้นทัดเทียมกับเคล็ดกายาของลู่หยวนได้ เช่นนั้นโลกรูปลักษณ์ธรรมนี้จะต้องทรงพลังมากอย่างแน่นอน

ถึงตอนนั้น ลู่หยวนอาจจะไม่สามารถจัดการซ่งชิงได้เหมือนอย่างที่ทำในวันนี้!

“เหอะ…”

ลู่หยวนพลันยิ้มหยัน “เป้าหมายในวันนี้บรรลุแล้ว ข้าพอจะทราบภูมิหลังของเขาขึ้นมาบ้าง หากออกไปเมื่อไหร่ ข้าจะดึงทุกสิ่งที่เขาพึ่งพิงออกมาเอง!”

“บุตรศักดิ์สิทธิ์!”

ซวี่รั่วหลิงปรากฏตัวมาแต่ไกลโดยแบกเฉินจงเอาไว้ด้านหลังในสภาพเร่งรีบ!

ขณะลู่หยวนมองไปด้านข้าง ตี้อู่เหอซ่านก็กลับสู่จิตเทวะของเขา!

ซวี่รั่วหลิงเข้ามาใกล้ ก่อนทำการคารวะลู่หยวน นางก็เอ่ย “บุตรศักดิ์สิทธิ์ ดูเหมือนพลังจากท้องฟ้ากำราบศิษย์พี่กู่ไว้!”

ลู่หยวนไม่รีบร้อน หมู่เมฆสีทองที่ปรากฏเหนือท้องนภาม้วนตัว เขาทราบดีว่าพวกมันกำลังมุ่งหน้าไปทางกู้ชิงหรัน!

เขาอยากทราบว่ายังมีใครอื่นบ้างที่จะปรากฏตัวในวันนี้!

ดวงตาของเขาเหลือบมองไปทางเฉินจงผู้อยู่บนหลังของซวี่รั่วหลิง

เมื่อเฉินจงได้สติก็พลันแสดงสีหน้าเคร่งขรึม พละกำลังในร่างของเขาแข็งแกร่งกว่าแต่ก่อนมาก แม้จะพยายามดิ้นรนเพื่อให้เป็นอิสระ แต่มันก็เปล่าประโยชน์!

ลู่หยวนคิ้วขมวดเมื่อเห็นเช่นนี้ “ตาเฒ่านั่นถ่ายทอดพลังให้เขาหรือ?”

ตาเฒ่าที่เขาพูดถึงคือชายชราที่เคยอยู่ในบ้านร้างมาก่อน!

ซวี่รั่วหลิงพยักหน้า ขณะลู่หยวนและซ่งชิงหายไป ชายชราก็หันมาจับจ้องเฉินจง เขาถึงขั้นบอกว่าจะรับเป็นศิษย์ ทั้งยังบอกอีกว่าเรื่องนี้ได้ตัดสินใจเรียบร้อยแล้ว ชึ่งเฉินจงจะพูดอะไรได้อีก หลังจากไปถึงแดนเซียนเมื่อไหร่ เขาจะให้เด็กคนนี้หาร่างที่เหมาะสมให้กับตนเอง

จากนั้นพลังแปลกประหลาดก็ถูกถ่ายทอดไปยังเฉินจงเพื่อฟื้นฟูสติ แล้วเขาก็เริ่มขัดขืนอีกครั้ง

กู้ชิงหรันลงมือกำราบเฉินจงอีกครั้ง จากนั้นก็เคลื่อนไหวอีกหนเพื่อทำการจองจำชายชราก่อนจะไล่ตามลู่หยวนมา!

ไม่นานหลังจากนั้น หมู่เมฆกลับหัวสีทองก็ปรากฏในท้องนภา แล้วกู้ชิงหรันก็กลับมาขณะนั่งอยู่ในห้วงอากาศพร้อมกับชายชราที่ถูกมัดเอาไว้อยู่ข้างกาย

ไม่ว่าซวี่รั่วหลิงจะโง่แค่ไหนก็มองออกว่าพลังดังกล่าวกำลังไปหากู้ชิงหรัน ดังนั้นนางจึงมาหาลู่หยวนพร้อมกับเฉินจงที่ถูกกำราบเอาไว้!

เมื่อลู่หยวนก้มมองลงไป เฉินจงก็รู้สึกเย็นสันหลังวาบ เขาเผยรอยยิ้มเก้กังก่อนจะเริ่มแสดงท่าทีอ่อนแอออกมา

“บุตรศักดิ์สิทธิ์ลู่ ข้าไม่ได้คิดที่จะทำมิดีมิร้ายกับท่านอยู่แล้ว เดิมทีข้าก็เป็นเพียงครึ่งจักรพรรดิในแดนเซียนก่อนจะโดนครึ่งจักรพรรดิผู้อื่นโจมตีจนถึงแก่ความตาย!”

“หากวันนี้ท่านยอมปล่อยไปสักครั้ง ข้า เฉินจง จะเป็นหนี้บุญคุณต่อท่าน นับจากนี้ไปท่านกับข้าก็นับเป็นพี่น้อง เมื่อใดที่ท่านต้องการ ข้าจะต้องให้การช่วยเหลืออย่างสุดกำลังอย่างแน่นอน!”