บทที่ 524 บุตรแห่งโชคชะตา..ฟั่นโจว
บทที่ 524 บุตรแห่งโชคชะตา..ฟั่นโจว
ลู่หยวนก้าวเท้าไปข้างหน้าเร็วขึ้นพร้อมกับถือง้าวยาวไว้ในมือ ไม่ช้าก็มาถึงกลุ่มแสงสีแดงสองสาย!
พวกมันเหมือนกับดวงอาทิตย์สีแดงสุกใสสองดวง ทั้งเจิดจ้าและน่ากลัว!
เมื่อเห็นลู่หยวนเข้ามา กลุ่มแสงสีแดงทั้งสองก็หลุบต่ำเล็กน้อย จากนั้นก็แผดเสียงคำรามต่ำ
ตอนนี้เองที่แขนขนาดใหญ่พลันกวาดเข้ามาเพื่อโจมตีใส่ลู่หยวนทันที!
ลู่หยวนยิ้มหยัน แล้วร่างของเขาพลันหยุดนิ่ง แขนที่กวาดเข้ามาทำให้ปราณวิญญาณรอบข้างเคลื่อนตัวในทันที ก่อนพลังมหาศาลจะฉีกกระฉากห้วงอากาศโดยรอบจนสิ้น!
ลู่หยวนไม่หลบเลี่ยงขณะแทงง้าวในแนวตั้งเพื่อปัดป้องเส้นทางของพลังที่กวาดเข้ามา!
ตูม!
แขนที่กวาดเข้ามาพลันกระแทกเข้าใส่ง้าว
เสียงอันคลุ้มคลั่งพลันปะทุออกมาขณะสั่นสะเทือนไปทุกทิศทาง ไม่ว่ามันกระทบที่ใด แสงสีขาวก็วาบไหว!
กลิ่นอายของสัตว์ประหลาดเหล่านั้นยังคงแผ่ออกมาเพื่อสั่นสะท้านทุกทิศทาง!
เฝยเฝยผู้ซ่อนอยู่ในอ้อมแขนของลู่หยวนสัมผัสกลิ่นอายนี้ได้ มันผู้เดิมตื่นเต้นกลับมีสีหน้าจริงจัง!
การโจมตีของสัตว์ประหลาดตัวนี้แข็งแกร่งมาก เทียบกับจิ้งจอกโลหิตในหุบเขาบูรพาแล้ว มันแข็งแกร่งมากกว่า
แม้เฝยเฝยจะทราบว่าหินหยกปีศาจซึ่งอยู่ที่นี่จะได้รับการคุ้มกันโดยวัตถุชั่วร้าย แต่คาดไม่ถึงว่าสิ่งนี้จะถึงกับรับมือยากขนาดนี้!
เฝยเฝยออกจากแขนของลู่หยวนแล้วมองรอบข้าง มันเพียงสัมผัสได้ว่าไกลออกไปมีหมอกสีดำหม่นกับจุดสีแดงหลายคู่ที่ยังคงปรากฏ ขณะหมอกรอบข้างผันผวน ขนาดของจุดเหล่านั้นก็เปลี่ยนจากเล็กมาเป็นกลางแล้วค่อยกลายเป็นใหญ่ประหนึ่งดวงอาทิตย์ของจริง!
ผู้คุ้มกันที่นี่ถึงกับเป็นกลุ่มชาติพันธุ์เดียวกันงั้นหรือ?!
เฝยเฝยหดคอก่อนจะซ่อนอยู่ในอ้อมแขนของลู่หยวน!
ลู่หยวนเงยหน้าขณะรอยยิ้มปรากฏในดวงตา นี่คือสิ่งที่เขากำลังเฝ้ารอ!
“อู๋เต้า เลือดของสิ่งเหล่านี้ดีกว่าราชาจิ้งจอกสวรรค์หรือไม่?”
เมื่อเข้าใกล้มาก อู๋เต้าย่อมเข้าใจดีว่ากลุ่มชาติพันธุ์นี้คืออะไร เขาสังเกตอย่างละเอียดก่อนจะส่ายหน้าเมื่อได้ยินคำถามของลู่หยวน “แม้สิ่งมีชีวิตชั่วร้ายเหล่านี้จะทรงพลัง แต่พวกมันยังไม่ได้ให้กำเนิดราชา ยิ่งกว่านั้น พวกมันถูกขังไว้ที่นี่นานเกินไปจนสูญสิ้นกลิ่นอายปีศาจไปแล้ว พวกมันเหมือนกับกลุ่มซากศพเดินได้ หาได้ต้องสนใจไม่”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ลู่หยวนก็ทราบได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น เขาพบว่าเส้นโลหิตในมือขวาปูดโปน แล้วพละกำลังในมือกลับเพิ่มขึ้นแทนที่จะลดลง!
พลังทั้งหลายซึ่งเดิมถูกลู่หยวนสะกดเอาไว้ได้รับผลกระทบทันที!
แขนที่ถูกกดทับโดยสิ่งมีชีวิตชั่วร้ายถูกยกขึ้นเล็กน้อยเช่นกัน!
เมื่อเห็นเช่นนี้ มันก็คำรามอีกครั้ง แล้วสิ่งมีชีวิตชั่วร้ายตัวอื่นก็เร่งความเร็วเข้ามาทันที พวกมันต่างเคลื่อนเข้าหาลู่หยวนเพื่อปลดปล่อยแรงกดดันออกมา!
พื้นที่รอบข้างลู่หยวนในตอนนี้ถูกบดขยี้!
ลู่หยวนยิ้มบางก่อนจะพลันกำมือ!
วิ้ง!
คลื่นอากาศปะทุขึ้นในพริบตา!
เจตจำนงหอกพุ่งออกจากมือของลู่หยวน!
วิญญาณหอกที่ติดอยู่กับง้าวมังกรครามแปดแดนร้างตื่นขึ้นทันที!
เพียงพริบตา เจตจำนงหอกอันไร้ที่สิ้นสุดเริ่มกระจายออกจากร่างของลู่หยวน แล้วห้วงอากาศที่แตกสลายรอบข้างก็ถูกรวมอีกครั้ง!
หลุมดำนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นจากการฉีกขาดของห้วงอากาศ แต่พวกมันถูกสะกดเอาไว้จนไม่สามารถขยายได้อีก!
“เพียงครั้งเดียวแล้วสรรพสิ่งก็จะคลี่คลาย!”
เมื่อเสียงต่ำของลู่หยวนดังขึ้น เจตจำนงหอกนับไม่ถ้วนพุ่งออกมา แล้วคลื่นอันคลุ้มคลั่งก็กวาดล้างออกไปก่อนเงาหอกสีทองจะระเบิดไปทั่วท้องนภา!
สิ่งมีชีวิตชั่วร้ายเหล่านั้นไม่มีเวลาให้หลบเลี่ยง พวกมันจึงกระโจนเข้าไปในเงาหอกที่ตัดผ่านเข้ามา!
“ตูม! ตูม! ตูม!”
คลื่นอากาศกระจายไปทั่วทิศทางพลางสั่นสะเทือนและส่องสว่างออกไป
หมอกดำที่เดิมปกคลุมทั่วบริเวณก็กระจายไปมาก แล้วการมองเห็นก็ค่อยชัดเจน
เฝยเฝยออกจากอ้อมแขนของลู่หยวนขณะมองรอบข้าง มันยื่นอุ้งเท้าออกไปแล้วชี้ไปทางหนึ่ง
ลู่หยวนก้าวออกไปพร้อมกับง้าวในมือ เขาเดินไปในทางที่เฝยเฝยชี้
ห้องโถงโบราณที่พังทลายไปกว่าครึ่งปรากฏอยู่ไม่ไกลนัก
ห้องโถงโบราณแห่งนี้คงอยู่ตามกาลเวลาขณะถูกรายล้อมด้วยกองหิน แม้จะเรียบง่ายและพังทลายไปกว่าครึ่ง แต่เลยจากนี้ไปก็ยังมองเห็นความรุ่งโรจน์ในอดีต
รอบห้องโถงโบราณไร้แหล่งกำเนิดแสงสว่าง มีเพียงกลิ่นอายสีดำเล็กน้อยที่กำลังส่งผ่านจากเงาที่ทอดยาวมาจากประตูโบราณที่เปิดออกอยู่ครึ่งหนึ่ง
เฝยเฝยชี้อย่างกระตือรือร้นราวกับมีของดีอยู่ข้างใน ซึ่งน่าจะเป็นหยกปีศาจ!
แต่ลู่หยวนพลันหยุดนิ่ง แล้วรอยยิ้มก็ปรากฏในดวงตา
ข้างในนี้… มีกลิ่นอายอีกอย่าง มันเป็นของเผ่าพันธุ์มนุษย์!
“ชิ… ดูเหมือนจะมีสหายแสนดีอยู่ด้วย!”
ลู่หยวนเคาะง้าวลงกับพื้น แล้วรอยยิ้มในดวงตาก็ยิ่งกว้าง!
ในเวลานี้ ห้องโถงที่พังทลายไปกว่าครึ่งมีแท่นขนาดเล็กลอยอยู่ในอากาศ ระหว่างรูปปั้นทวยเทพไร้หัว มีหินสีดำขนาดเล็กวางอยู่
ค่ายกลนับไม่ถ้วนอยู่รอบหินสีดำ ทำให้ไม่สามารถรับรู้กลิ่นอายได้แม้แต่น้อย!
ชายหนุ่มอายุราวสิบห้าถึงสิบหกปียืนอยู่ด้านข้าง ขณะมองหินสีดำด้วยสายตาที่ไม่อาจหักห้ามความต้องการได้
“ท่านหู่ จะเอาสิ่งนี้มาอย่างไรหรือ?!”
เสียงทุ้มต่ำประหนึ่งสัตว์ร้ายดังมาจากในใจของชายหนุ่ม “ไม่ต้องห่วง ในเมื่อข้าสามารถพาเจ้ามาที่นี่ได้ ข้าก็ต้องสามารถเอามันมาให้เจ้าได้!”
ชายหนุ่มพยักหน้าอย่างแข็งขัน “ท่านหู่ ข้าเชื่อท่าน! แต่ว่า…”
ชายหนุ่มมองออกไปนอกห้องโถงโบราณด้วยความสับสน แต่เพราะมีกลิ่นอายสีดำอบอวลรอบข้าง ทำให้ไม่สามารถมองเห็นเหตุการณ์ข้างนอกได้อย่างชัดเจน เขาจึงคิ้วขมวดเล็กน้อย “เหตุใดเสียงการต่อสู้ถึงหยุดลง?”
เสียงในใจของเขาดังขึ้นราวกับประหลาดใจเป็นอย่างมาก!
“ว่าไงนะ?!”
“ดูเหมือนมันจะหยุดไปแล้ว! เจ้าเด็กที่ชื่อลู่หยวนแข็งแกร่งขนาดนี้เชียวหรือ?! เขาจัดการสิ่งมีชีวิตชั่วร้ายนั่นอย่างรวดเร็วได้อย่างไร?!”
“นะนะ…”
นับตั้งแต่ชายหนุ่มได้พบกับท่านหู่ในทะเลใต้ เขาก็รู้สึกว่าอีกฝ่ายมีท่าทีสงบมาโดยตลอด ไม่เคยแสดงอาการแบบนี้เลยสักครั้ง มันเต็มไปด้วยความลังเลและสับสนหลังจากได้ยินชื่อของคนผู้หนึ่งราวกับคนผู้นี้น่าพรั่นพรึงเป็นอย่างยิ่ง!
หมายความว่าลู่หยวนรู้จักกับท่านหู่งั้นหรือ?!
ผ่านไปสักพัก เสียงของท่านหู่ก็ค่อยสงบลง “ถะ… ถ้าเป็นแบบนี้ พวกเราควรหนีดีกว่า!”
“หา?”
ชายหนุ่มไม่คาดคิดว่าท่านหู่จะเอ่ยเช่นนี้!
ยิ่งกว่านั้น พวกเขาลอบมาที่นี่ตอนลู่หยวนถูกสิ่งมีชีวิตชั่วร้ายล้อมโจมตี และตอนนี้วาสนาอยู่ตรงหน้าแล้ว เขาจะยอมตัดใจได้อย่างไร?!
“ท่านหู่ พวกเรา…”
ก่อนจะทันได้เอ่ยจบ กลิ่นอายทรงพลังน่าเกรงขามก็เคลื่อนลงมาที่ชายหนุ่ม
น้ำเสียงเกียจคร้านดังขึ้น “ข้านึกไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะยังไม่ตาย”
ชายหนุ่มในชุดผ้าทอกับเสื้อคลุมสีขาวกำลังก้าวเข้ามา สายตาซึ่งเต็มไปด้วยจิตสังหารจับจ้องไปยังอีกฝ่าย
“พยัคฆ์โลหิต อยากให้ข้าอัดจนเจ้ายอมออกมาหรือจะยอมออกมาด้วยตัวเอง?”
ทันทีที่สิ้นคำ เสียงของระบบก็ดังมาจากก้นบึ้งหัวใจของลู่หยวน
[แจ้งเตือนจากระบบ : ค้นพบบุตรแห่งโชคชะตา ฟั่นโจว ค่าโชคชะตาตอนนี้ 10000]
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
