ระบบร้านค้าออนไลน์ 309

TB:บทที่ 309 ข้อมูลลับ

“ยอดทหารเยอรมันมาทำอะไรที่อังกฤษกันแน่ นายพอจะรู้เรื่องบ้างไหม แล้วไหนจะผู้ชายคนนั้นอีก เขาเป็นใครกันแน่?” ภายในห้องทำงานที่อยู่ในตึกแห่งหนึ่ง ด้วยมาตรการรักษาความปลอดภัยอย่างแน่นหนาในนครแห่งหมอก ชายหนุ่มชาวอังกฤษวัยสี่สิบปีสวมชุดสูทที่ตัดโดยช่างตัดสูทชื่อดังในย่านเซวิลล์ กำลังอ่านข้อมูลที่เขาถือในมือพร้อมกับถามลูกน้องคนหนึ่ง

ตึกแห่งนี้เป็นสำนักงานใหญ่ของหน่วยงานที่เลื่องเสียงที่สุดแห่งสหราชอาณาจักร และชายคนนี้ก็เป็นหัวหน้าหน่วยข่าวกรอง O (โอ) เนื่องจากหน่วยข่าวกรองเป็นหน่วยงานลับ ข้อมูลส่วนตัวของเขาจึงถูกเก็บเป็นความลับและใช้ตัวอักษรแทนการใช้ชื่อจริงเท่านั้น

“บอส ชื่อของผู้ชายคนนั้นคือบอร์แมนครับ เขาเป็นอดีตผู้บัญชาการของหน่วยทหารเยอรมัน หลังจากที่เขาลาออกจากกองทัพ เขาได้ผันตัวไปเป็นทหารรับจ้าง และตอนนี้เขาก็ได้ทำงานให้กับชาวจีนที่ชื่อเฉินหลงครับ เฉินหลงเป็นหนึ่งในผู้นำบริษัทในประเทศจีน ตอนนี้ เขาได้ร่วมมือกับบริษัทและธุรกิจในเครือแอนเดียนกรุ๊ป ส่วนชายที่ชื่อบอร์แมน เขาติดตามเฉินหลงมาที่ลิเวอร์พูล ไม่กี่วันที่ผ่านมา แอนเดียนกรุ๊ปได้จดทะเบียนบริษัทรักษาความปลอดภัยผ่านการอนุมัติจากรัฐบาล ทำให้พวกเขาเริ่มก่อสร้างบริษัทขึ้นอย่างถูกต้องตามกฎหมาย ผมคิดว่าทหารเยอรมันพวกนั้นน่าจะเป็นพนักงานใหม่ของเขาครับ”

ลูกน้องของโอพยายามรวบรวมหลักฐานทั้งหมดที่เขาสามารถหาได้แล้วตอบคำถามอีกฝ่าย

“ไม่ใช่ว่าห้าปีที่ผ่านมา หน่วยพิฆาตมังกรเป็นที่ต้องการของฝ่ายเยอรมันหรอกเหรอ? แล้วตอนนี้คนพวกนั้นกล้ามาปรากฏตัวที่อังกฤษของเราได้ยังไงกัน? ไปติดต่อฝ่ายเยอรมัน ฉันคิดว่าคนพวกนั้นต้องอยากรู้เรื่องนี้แน่ ฉันไม่อยากเห็นเรื่องวุ่นวายที่อังกฤษของเราอีกแล้ว” จู่ๆโอรู้สึกเวียนหัวขึ้นมาในทันทีที่ได้เห็นภาพถ่าย เนื่องจากว่าการขัดขวางทหารเยอรมันพวกนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสักนิด

หลังจากนั้นไม่นาน โอได้ติดต่อกับฝ่ายเยอรมันผ่านกระทรวงกลาโหม

ฝ่ายเยอรมันที่ติดต่อกับโอผ่านวิดีโอเป็นชายในวัยสี่สิบในชุดเครื่อง ผู้พันแฟรงค์

“สวัสดีครับ ผู้พันแฟรงค์ ผมคือโอจากหน่วยสืบราชการลับแห่งอังกฤษ ผมอยากให้ข้อมูลบางอย่างกับคุณโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน โอ้ อีกอย่างคือ ถ้าคุณทราบเรื่องนี้แล้ว คุณไม่จำเป็นต้องขอบคุณผมหรอกนะครับ” โอกล่าวทักทายแฟรงค์ด้วยรอยยิ้ม

ผู้พันแฟรงค์เป็นชายชาวเยอรมันธรรมดาที่มีผมสีบลอนด์ ตาสีฟ้า ใบหน้าเรียว จมูกโด่ง เขาแสดงสีหน้าสับสนออกมาเล็กน้อยแล้วถามกลับไปว่า “มิสเตอร์โอข้อมูลอะไรกันที่ทำให้คนอย่างคุณยอมบอกผมฟรีๆ?”

“หึ ผมทราบมาว่าประเทศของคุณกำลังตามหาหน่วยพิฆาตมังกรอย่างลับๆในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา แต่พวกคุณกลับไม่พบเบาะแสอะไรเลย โชคดีที่สองสามวันก่อน ผมพบเบาะแสของพวกเขาเข้า ผมจึงนำเรื่องนี้มาแจ้งให้คูณทราบ ฟังดูน่าสนใจดีใช่ไหมครับ ผู้พัน?” โอยังคงตอบอีกฝ่ายกลับไปด้วยรอยยิ้ม

ทันทีที่ได้ยินชื่อ ‘หน่วยพิฆาตมังกร’ ใบหน้าของแฟรงค์ได้เปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาไม่ได้กล่าวปฏิเสธออกมาตรงๆ จึงตอบกลับไปว่า “มิสเตอร์โอผมคิดว่าคุณเข้าใจผิดแล้วครับ หน่วยพิฆาตมังกรที่คุณพูดถึงคือใครกันครับ นอกจากนี้ ผมยังไม่เคยได้ยินชื่อของหน่วยพิฆาตมังกรมาก่อนเลยครับ แล้วผมจะต้องการพวกเขาไปทำไมกัน?”

“อย่างนั้นเหรอครับ? งั้น ผมจะให้คุณดูอะไรบางอย่าง” จากนั้น โอโอได้นำข้อมูลที่เขาได้รับมาแสดงให้อีกฝ่ายได้เห็น ด้วยความสามารถของหน่วยสืบราชการลับ การสืบหาข้อมูลจึงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับพวกเขาเลย

แฟรงค์ถอนหายใจอย่างอดไม่ได้ เมื่อเห็นข้อมูลที่โอนำออกมา ในที่สุด เขาก็ต้องจำใจยอมรับมัน

“เขาคือผู้พันบอร์แมนตัวจริง และคนพวกนั้นก็เป็นอดีตลูกน้องของเขา หลังจากที่ผู้พันบอร์แมนลาออกจากกองทัพ ทำให้ลูกน้องที่เหลืออยู่ลาออกจากกองทัพตามเขาไป จริงอยู่ที่ ผมเพิ่งพูดไปว่าผมต้องการตัวพวกเขา พวกเขาเป็นทหารที่มีฝีมือที่สุดที่ยอมสละชีพเพื่อประเทศ แล้วอย่างนี้ จะไม่ให้ผมต้องการตัวพวกกเขาได้ยังไงละครับ ไม่ผิดที่คุณจะคิดว่าผมหาตัวพวกเขาไม่เจอ เป็นเพราะพวกเขาไม่ได้อยู่ที่ เยอรมันนี่เอง โชคดีจริงๆที่ตอนนี้พวกเขาอยู่ที่นครแห่งหมอก”

แฟรงก์ดูผ่อนคลายและรู้สึกดีมากกว่าก่อนหน้านี้

เมื่อเห็นท่าทางของแฟรงค์ ทันใดนั้น ชายหนุ่มรูปงามอย่างโอก็รู้สึกขัดใจเล็กน้อย รอยยิ้มที่เคยประดับอยู่บบใบหน้าพลันหายไปในทันที

“ผู้พันแฟรงค์ คุณคงทราบดีว่าทหารของคุณเคยก่อเรื่องอะไรเอาไว้บ้าง หากพวกเขาก่อความวุ่นวายที่อังกฤษ ผมจะไม่ยอมอยู่เฉยๆแน่ แล้วก็อย่ามากล่าวหากันว่าผมไม่เตือนนะครับ”

แฟรงก์ตอบกลับไปด้วยท่าทางสบายๆว่า “มิสเตอร์โอ โปรดวางใจ ทหารของผมมีศักดิ์ศรีมากที่สุดในโลก ด้วยการควบคุมของผู้พันบอร์แมน พวกเขาไม่มีทางสร้างปัญหาแน่นอน อ้อ อีกอย่าง ผมขอรบกวนคุณอย่าได้พูดชื่อหน่วยพิฆาตมังกรกับผมอีกเลยครับ ข้อมูลเกี่ยวกับพวกเขาไม่ได้อยู่ในรายชื่อทหารของเรา ทั้งหมดนี้คือสิ่งที่ผมอยากจะบอกคุณไว้ครับ”

“หึ ถ้าทหารพวกนั้นมีศักดิ์ศรีอย่างที่คุณว่า ทำไมพวกเขาถึงไม่ฟังคำสั่งจากคุณ แล้วปฏิบัติหน้าที่ในกองทัพต่อล่ะครับ?” โอจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของแฟรงค์เนเดอร์ และเอ่ยถามด้วยความสงสัย

ประโยคของโอเมื่อครู่ทำให้แฟรงค์เผยรอยยิ้มที่ขมขื่นออกมา “เกรงว่าผมคงทำเรื่องแบบนั้นไม่ได้ ผู้พันบอร์แมนได้รับการยกย่องว่าเป็นเทพแห่งสงครามประจำหน่วยรบพิเศษ เขาเป็นคนที่มีชื่อเสียงมากที่สุด ทำให้ในหน่วยรบพิเศษมีคนปฏิบัติกับเขาอย่างไม่เป็นธรรม ในตอนที่เขาถูกไล่ออกจากกองทัพ ไม่แปลกที่คำสั่งของผมจะใช้การไม่ได้ และถ้าหากว่าคุณไม่ทราบข้อมูลของผู้พันบอร์แมน ผมอนุญาติให้คุณเปิดไฟล์ลับสุดยอดของเขาได้ เขาได้ชื่อว่าเป็นเทพในหน่วยรบพิเศษ แต่ในสายตาของเหล่าศัตรู เขาเป็นปีศาจเลือดเย็นที่ไร้เมตตาที่น่าเกรงขามมาก แต่อย่างที่ผมบอก ผมมีอีกเรื่องที่ต้องบอกให้คุณรู้ พลทหารเกือบห้าร้อยนายในหน่วยรบพิเศษได้ลาออกจากกองทัพด้วยเหตุผลที่ไม่สมควรบางประการในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา และทุกคนเข้าใกล้ช่วงปลดประจำการแล้ว จุดประสงค์ของพวกเขาน่าจะเป็นการไปอังกฤษ ผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่าพวกเขาจะไม่สร้างความเสียหายให้กับคุณ”

กล่าวจบ แฟรงค์ได้เผยใบหน้าแห่งผู้มีชัยออกมาให้อีกฝ่ายได้เห็นอีกครั้ง หน่วยของบอร์แมนเป็นพวกก่อกวน ตราบใดที่พวกเขาไม่ได้อยู่ในประเทศของตน ไม่ว่าพวกเขาจะทำอะไร ที่ไหน อย่างไร พวกเขาก็ไม่สนใครหน้าไหนทั้งนั้น และตอนนี้บอร์แมนและสหายได้มาถึงอังกฤษเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ขอให้คนทางนั้นโชคดี…

คำพูดของแฟรงค์ รวมถึงสีหน้าของเขาทำให้โออยากจะฆ่าอีกฝ่ายให้ตายด้วยการเอาปืนจ่อหัวให้จงได้ ทหารเยอรมันฝีมือดีห้าร้อยนายแห่กันเข้ามาในประเทศของเขาแบบนี้แล้วเขาควรจะทำยังไงล่ะ?

“ผู้พันแฟรงก์ คุณพอจะมีวิธีไล่พวกเขาออกไปไหมครับ?”

“อย่างผมจะทำอะไรได้ละครับ พวกเขาเป็นแค่นายทหาร ทหารใกล้ปลดประจำการจากกองทัพ หรือว่าผมควรใช้เชือกมัดพวกเขาไว้ จะได้หนีออกไปจากกองทัพไม่ได้” แฟรงค์กล่าวอย่างช่วยไม่ได้ เขาเองก็รู้สึกจนปัญญากับคนพวกนี้แล้วจริงๆ

“ยังไงก็ตาม ตราบใดที่พวกเขายังไม่เคลื่อนไหวและไม่ก่ออาชญากรรม คุณก็ไม่ต้องไปสนใจพวกเขาหรอกครับ ไม่อย่างงั้น คุณอาจได้รับความเสียหายมากกว่าที่ควรจะเป็น นอกจากนี้ ผู้พันบอร์แมนเองก็อยู่ที่นั่นด้วย ถ้าเกิดว่าพวกเขาได้ล่วงเกินคุณแค่นิดๆหน่อยๆ คุณก็อย่าถือสาพวกเขาเลยนะครับ…”

ทหารของเขาที่เข้าไปในประเทศอื่น เรื่องนี้ทำให้แฟรงก์เองรู้สึกลำบากใจเล็กน้อยเช่นกัน ด้วยเหตุนี้ เขาจึงเสนอความเห็นว่าโอควรจะทำอย่างไรต่อจากนี้