ตอนที่ 615 : คำสั่ง
“หวังเย่า แกหลอกฉัน แก…แกไม่ตายดีแน่ ! ”
เมื่ออิชิโวเห็นว่าตัวเองโดนหลอกมันก็สายเกินไปแล้ว
“คุณอัลเฟรด อิชิโวโกงจริงๆ เขายอมรับด้วยตัวเองแล้ว เราไม่จำจะเป็นต้องตรวจสอบแร่ ฉันขอให้คุณจัดการเรื่องนี้อย่างจริงจัง”
“ไม่ ฉันไม่ได้โกง ฉันแค่กลัวคำขู่ ฉัน..” อิชิโวลนลานขึ้นมา คำพูดของเขากลายเป็นคำพูดที่ไร้ค่าไปแล้ว
“นี่ไม่ดูถูกเราไปหน่อยรึไง ? ” เมื่อได้ยินคำพูดของอิชิโว ทุกคนก็ไม่อาจจะให้อภัยในสิ่งที่เขาทำได้
“ท่านแม่ทัพเก่า รบกวนด้วย…”
ทหารหลายคนเดินเข้ามาลากอิชิโวให้กลับเข้าไปที่ห้องเครื่อง
ประตูห้องได้เปิดออกพร้อมกับอิชิโวและคนอื่น ๆ ที่โดนโยนเข้าไปในยานก่อนที่ประตูจะปิดตัวลง จากนั้นยานเหล่านั้นก็ได้บินออกไป พวกเขาถูกส่งกลับไปที่ดาวทมิฬทันที
ในเวลาเดียวกัน เรื่องที่พวกเขาโกงการทดสอบก็ได้ถูกประกาศไปทั่วทั้งโลก
รัฐอดีบียาได้ตอบกลับโดยไล่พวกนี้ออกจากกองทัพและไม่มีทางรับคนแบบนี้เข้ามาทำงานอีก
ส่วนตระกูลของอิชิโว เมื่อได้ยินข่าวนี้ก็ทำให้พี่น้องของเขาดีใจอย่างมาก
บทลงโทษของตระกูลได้ประกาศออกมาทันที ว่าอิชิโวจะเสียตำแหน่งว่าที่หัวหน้าตระกูลไปและยังถูกส่งไปจัดการกับเมืองท่าอันห่างไกลด้วย
…
“หวังเย่า นายมีน้ำยาแยกเซลล์จริง ๆ หรือ ? ทำไมนายไม่เอามันออกมา ? ” โมนิก้ามองไปที่หวังเย่าด้วยสีหน้าไม่พอใจแล้วถามขึ้นมา
หวังเย่าลูบจมูกแล้วพูดขึ้น “ฉันเพิ่งจะศึกษาเรื่องนี้ ฉันบอกไม่ได้ว่าในอนาคตจะผลิตมันขึ้นมาได้รึเปล่า แต่ตอนนี้ฉันไม่มีหรอก”
อัลเฟรดยิ้มออกมา “งั้นนายบอกได้ยังไงว่าแร่ของอิชิโวนั้นโดนเก็บมาก่อนหน้านี้แล้วหนึ่งอาทิตย์ อย่าบอกนะว่าสายตาของนายตรวจสอบความจริงได้ ?”
หวังเย่ายิ้มออกมา “อืมม งั้นผมต้องยืมคำพูดของอิชิโวมาใช้แล้วละ เรื่องนี้เกี่ยวกับสกิลส่วนตัวของผม ผมไม่อยากเปิดเผยมันออกมาให้ใครรู้ แบบนี้ได้รึเปล่า ? ”
“ไม่ นายต้องตอบ ! ” นอร์แมนก้าวออกมาและพูดขึ้น
“นี่…คุณทำให้ผมลำบากใจเลยนะ ” หวังเย่าบ่นออกมา
“ฮ่าฮ่า..เลิกล้อเล่นได้แล้ว ครั้งนี้นายจัดการได้ดีมาก เราต้องขอบคุณนายจริง ๆ ” นอร์แมนหัวเราะออกมา
ตอนนี้พวกเขาไม่ใช่แค่ทึ่งในความสามารถด้านการต่อสู้ของหวังเย่าเพียงอย่างเดียว แต่ยังทึ่งกับสกิลที่เขามีรวมถึงความฉลาดอีก พวกเขาหวังว่าหวังเย่าจะเป็นแม่ทัพที่ดี
อัลเฟรดกระแอมแล้วพูดขึ้นมา “ ฉันขอประกาศว่าการทดสอบได้จบลงอย่างเป็นทางการแล้ว อันดับ 1 คือ หวังเย่า อันดับ 2 โอพีเลีย อันดับ 3 เจนกิ้น ! ”
เสียงปรบมือดังสนั่นขึ้นมา ทุกคนต่างก็พากันเผยรอยยิ้มตื่นเต้นออกมา
หลังจากนั้นสักพักอัลเฟรดก็พูดขึ้นต่อ “ เราจะพักกัน 10 นาที หลังจากนี้เราจะทำสัญญาอย่างเป็นทางการ”
เสียงปรบมือดังขึ้นพร้อมกับเสียงดนตรี
“นายพลหวังเย่า ยินดีด้วย ! ”
“หัวหน้าหวัง ยินดีด้วย ! ”
นายพลรอบ ๆ เข้ามาแสดงความยินดีกับหวังเย่าอย่างตื่นเต้น
หลังจากที่เตะอิชิโวและคนอื่น ๆ ไปแล้ว นายพลทั้ง 159 คน ตอนนี้ก็คือคนที่หวังเย่าเลือกมาทั้งหมด
นายพลที่มาจากประเทศเล็ก ๆ ซึ่งไม่มีสิทธิ์จะได้ตำแหน่งมาในตอนแรก ต่างก็พากันเข้ามาขอบคุณหวังเย่า
“นี่คือสิ่งที่พวกนายควรจะได้รับ” หวังเย่าจับมือกับพวกนั้นทีละคน ๆ และให้กำลังใจพวกนั้น
….
10 นาทีต่อมาก็มีโต๊ะที่มีธงดาวทมิฬถูกยกขึ้นมาตั้งที่กลางดาดฟ้า
ทหารได้เข้ามายืนเรียงแถวโดยรอบ รวมถึงแม่ทัพอย่างนอร์แมนที่ได้ประกาศการลงจากตำแหน่ง
จากนั้นอัลเฟรดก็ได้ขึ้นมาประกาศหน้าที่ของกองกำลังดวงดาว
สุดท้ายเหล่าทหารที่ผ่านการฝึกก็ถูกเรียกขึ้นไปบนเวทีก่อนจะทำสัญญาแล้วจับมือกับอัลเฟรด
ไม่นานตำแหน่งทั้ง 159 ตำแหน่งก็ถูกแต่งตั้งจนครบ
แม้ว่าทหารคนอื่น ๆ จะไม่ได้รับตำแหน่งแต่พวกเขาก็อยู่ฝึกกับกองกำลังดาวต่อได้ สำหรับทุกคนแล้วนี่คือโอกาสที่ดี ยังไงซะทรัพยากรที่ได้จากกองกำลังดวงดาวนั้นก็ไม่อาจจะวัดด้วยเงินได้ มันก็เหมือนกับหวังเย่าที่ได้หินกฎไฟระดับ 120 มา !
“ฉันขอประกาศว่าแม่ทัพคนที่ 653 คือ หวังเย่าจากรัฐจิ้งจอก”
ปัง ปัง…
เสียงปืนดังขึ้นมาพร้อมกับกระดาษสีสันต่าง ๆ ที่ถูกโปรยออกมา
เสียงเพลงดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับที่หวังเย่าได้เดินขึ้นไปบนเวทีจับมือกับนอร์แมน ก่อนจะขึ้นไปยืนอยู่กลางเวที
“ขอบคุณทุกคนที่กระตุ้นให้ฉันก้าวข้ามตัวเองและแกร่งขึ้นมาได้ ! ”
“ขอบคุณทีมของฉัน โอพีเลีย, เจนกิ้น และเพื่อนคนอื่น ๆ ไม่งั้นแล้วฉันคงไม่อาจจะได้ตำแหน่งนี้มา”
สำหรับหวังเย่าแล้ว การเข้าไปในเซลล์ดำอาจจะเป็นโอกาสครั้งเดียวในชีวิตเพราะเขาโดนเพื่อนร่วมทีมหักหลัง แต่เขาจะจดจำเรื่องนี้เอาไว้เพราะยังไงก็เป็นประสบการณ์ในชีวิตของเขา
“ สุดท้ายฉันอยากขอบคุณทหารระดับสูงทุกคน พวกคุณได้ให้โอกาสผมเฉิดฉายโดยเฉพาะคุณอัลเฟรดที่ทำให้ผมเข้าใจการควบคุมยาน คุณได้สอนความรู้มากมายให้กับผม ผมจะนำความรู้นี้ไปใช้ให้เกิดประโยชน์ ! ”
หลังจากนั้นสักพัก หวังเย่าก็พูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง “ต่อไปผมจะขอสั่งการคำสั่งแรกในฐานะแม่ทัพ ! ”
ทุกคนพากันยิ้มออกมาอย่างพอใจเพราะคิดว่าคำสั่งของหวังเย่าคือการให้ทุกคนได้พัก 7 วัน ทุกคนจะมีโอกาสได้กลับไปที่ดาวทมิฬและกลับบ้านเพื่อพบกับครอบครัวก่อนจะมาประจำการ
การดูแลแบบนี้จะทำให้แม่ทัพและเหล่าทหารรู้สึกสนิทกันมากกว่าเดิม
หวังเย่ากระแอมออกมาแล้วพูดขึ้น “ฉันขอประกาศว่า…กองกำลังดวงดาว…จะเข้าสู่มาตรการฉุกเฉิน ! ”
“ไม่ใช่ว่าต้องเป็นวันหยุดรึไง ? หวังเย่าพูดผิดรึเปล่า ? ”
ทุกคนต่างก็พากันมองไปที่หวังเย่า แม้แต่อัลเฟรดและคนอื่น ๆ เองก็ยังต้องแปลกใจไปตาม ๆ กัน
ตามกฎกองทัพแล้ว ยานรบทุกลำจะส่งสัญญาณเตือนเมื่อมีการประกาศมาตรการฉุกเฉินออกมา
หลังจากที่ทุกคนเงียบได้สักพัก หวังเย่าก็ได้สั่งการออกมา จากนั้นก็มีเสียงสัญญาณเตือนดังก้องไปทั่ว
ทุกคนพากันยืนเรียงแถวอย่างเป็นระเบียบ
“ในอีก 2-3 วัน ห้ามให้ใครหาข้ออ้างในการลา แม่ทัพคนเก่าได้ออกจากตำแหน่งไปแล้ว เขาจะคอยสนับสนุนทีมใหม่เพื่อเตรียมพร้อมรบตลอดเวลา” หวังเย่าพูดขึ้น
“หลังจากนี้หัวหน้าทีมต่าง ๆ รับหน้าที่ของตัวเองได้เต็มที่ หัวหน้าทีมคนเก่าและใหม่จะเข้าร่วมประชุมกัน”
ทุกคนพากันแยกย้ายออกไปโดยไม่ลังเล
อัลเฟรดได้พาทีมของเขาเดินไปที่ห้องประชุม โอพีเลียเองก็ได้พาทีมของเธอตามหวังเย่าไปที่ห้องประชุมเช่นกัน
“หวังเย่า นี่มันเรื่องบ้าอะไร ? ” อัลเฟรดรู้ว่าหวังเย่าคงไม่ได้ล้อเล่น มันจะต้องมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นแน่ ๆ
หวังเย่าเดินไปนั่งข้าง ๆ อัลเฟรด ก่อนจะมองไปรอบ ๆ “ผมจะอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นให้ทุกคนฟัง”
โอพีเลยได้เปิดคอมเชื่อมต่อกับจอในห้องแล้วอธิบายออกมา
“ตอนที่ยังทำการทดสอบ หวังเย่าได้พบกับองค์กรใหญ่ที่ช่วยเหลือดิ๊คเพื่อให้ได้ตำแหน่งแม่ทัพไป”
รายละเอียดของดิ๊ค ทั้งความสูงและอายุรวมถึงประวัติต่างๆถูกฉายขึ้นมาบนจอ
“เขามาจากดาวระดับ 110 ดาวเฟนเซอร์ เขาอพยพมาที่ดาวทมิฬเมื่อร้อยปีก่อน เผ่าจิ้งจอกได้รับเขาเอาไว้ เขาเหมือนจะภักดีต่อรัฐจิ้งจอก แต่เขาแอบทำการตรวจสอบกองทัพของดาวทมิฬ ”
“ดิว พี่ของเขาคือหัวหน้าฝ่ายของสถานี แต่หลังจากที่เผ่าจิ้งจอกได้เสียอำนาจไป ความแข็งแกร่งของสถานีก็ลดลง เขาจึงโดนส่งให้กลับไปที่ดาว การที่ดิ๊คได้มาที่นี่นั้นเป่าหมายที่แท้จริงของเขาคือการตรวจสอบกลยุทธของกองกำลังดวงดาวและส่งข้อมูลไปให้กับดาวเฟนเซอร์”
“จากข้อมูลที่เรามีแล้วทั้งสองคิดจะควบคุมทั้งกองกำลังดวงดาวและกองกำลังภาคพื้นดินของดาวทมิฬรวมถึงส่งแผนการรบให้กับดาวเฟนเซอร์ด้วย”
แผนการรบของกองกำลังดวงดาวและกองกำลังภาคพื้นดินถูกส่งขึ้นมาบนจอ
“ผู้การนอร์แมน โปรดตรวจสอบด้วยว่านี่คือแผนการรบจริง ๆ รึไม่”
นอร์แมนลุกขึ้นไปตรวจสอบก่อนที่คิ้วจะขมวด “นี่คือแผนการรบของเราจริง ๆ ดิ๊คได้มันไปได้ยังไง ? น่าเหลือเชื่อ ! ”
“มันไม่ยากที่ทหารที่ฝึกจะได้มันมา เมื่อรวมกับการตรวจสอบสถานีมาหลายปี การจะได้ข้อมูลนี้มานั้นเป็นเรื่องง่าย ที่ผู้การต้องทำตอนนี้คือตรวจสอบกองทัพและกำจัดสายลับให้ได้โดยเร็วที่สุด” หวังเย่าพูดขึ้น
“ฉันไม่แน่ใจในเรื่องนี้ว่ากองกำลังที่ดาวทมิฬจะฟังฉันรึเปล่า ? ”
“ฉันได้แจ้งผู้การอย่างฟอเนอร์ไปแล้ว เขาจะจัดการให้เสร็จภายใน 15 วัน ” โอพีเลียตอบกลับ
อัลเฟรดส่ายหน้าและพูดขึ้น “ช้าเกินไป ฉันได้ศึกษารายงานการรบของดาวเฟนเซอร์แล้ว พวกนั้นทำได้ดี มันต้องไม่ให้เวลาเราได้เตรียมตัวแน่”
หวังเย่าพยักหน้า “ดังนั้นผมจึงตั้งใจจะส่งตำแหน่งแม่ทัพให้กับผู้การนอร์แมนไปก่อน ยังไงซะเราก็เป็นคนใหม่ ในเรื่องทักษะการควบคุมกองทัพแล้ว ผมกลัวว่าคงยากที่ผมจะฝึกได้ในเวลาอันสั้นนี้”
นอร์แมนพยักหน้าเห็นด้วย “ระหว่างนี้ที่นายยังไม่เข้าใจรายละเอียดต่าง ๆ นายมาถามฉันก็ได้ ฉันจะบอกทุกอย่าง”
หวังเย่ายิ้มออกมาและพูดขึ้น “ขอบคุณ แต่ก่อนอื่นผมอยากจะกลับไปที่ดาวทมิฬก่อน”
“ทำไม ? นายคิดจะทิ้งตำแหน่งทันทีที่ได้มารึไง ! ฉันไม่เห็นด้วย ! ” อัลเฟรดพูดขึ้นมา
“คุณไม่ต้องโกรธ ผมจะไปแค่วันเดียวเดี๋ยวก็กลับมาแล้ว”
“นายจะไปทำอะไร ? ”
“ผมสนใจทางเข้ารูหนอนที่ดิ๊คและดิวพูดถึง หากเราหามันพบ บางทีเราอาจจะมีโอกาสชนะมากขึ้นกว่าเดิม”
อัลเฟรดพยักหน้า “ดี งั้นรีบกลับไปเถอะ ! ”
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
