ตอนที่ 595 : ปล้น
“พวกนี้เป็นทีมจากรัฐอดีบียา พวกนี้ถือว่าเป็นทีมที่ดี” โอพีเลียหรี่ตามองและพูดขึ้น
เจนกิ้นพูดขึ้นมา “อดีบียาเป็นประเทศของผู้อพยพ ตอนที่พวกเขาก่อตั้งประเทศของตัวเองขึ้นมานั้นได้รับการสนับสนุนจากเผ่าจิ้งจอก ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเคลื่อนไหวเพื่อช่วยเผ่าจิ้งจอกให้ได้ตำแหน่งแม่ทัพไป”
หวังเย่าพยักหน้าและมองไปรอบ ๆ ก่อนจะประเมินออกมา “ดิ๊คนี่มีสมองรึเปล่า เขาถึงกับส่งพวกแมลงสาบมาหยุดฉัน ! ”
หัวหน้าทีมอดีบียายิ้มออกมาและพูดขึ้น “มันจริงที่คนที่ตาไม่ดีไม่ได้มีแค่ดิ๊ค ฉันกลัวว่าจะมีถึง 6 ประเทศที่ตั้งค่าหัวของนาย คนที่ให้เงินเยอะที่สุดคือเผ่าจิ้งจอกและเผ่าหมาป่า ประเทศอื่น ๆ น่ะให้เงินรางวัลไม่ถึงเศษเสี้ยวของสองประเทศนี้ด้วยซ้ำ”
เมื่อได้ยินแบบนั้น บอร์ดก็พูดเล่นขึ้นมา “หัวหน้า ฉันล่ะเสียดายจริง ๆ ที่จะอดได้เงินก้อนโต ถ้ารู้แบบนี้ ฉันคงไม่เข้าร่วมทีมกับนาย ”
แรมโบ้ยิ้มออกมาและพูดขึ้น “ฟังที่นายพูดมา ฉันก็เริ่มเสียดายแล้ว ฮ่าฮ่า…”
หวังเย่ายิ้มออกมา “ไม่เห็นมีอะไรต้องเสียดาย ฉันจะให้โอกาสพวกนายได้หาเงิน”
“หือ ? ” ทุกคนพากันแปลกใจ
“ไม่ใช่ว่าพวกนี้ก็มีค่าหัวรึไง ? ” หวังเย่ายิ้มออกมา
เจนกิ้นยักคิ้ว “ทำไมฉันถึงตื่นเต้นเมื่อได้ยินที่นายพูดมา ? ”
มาทิลด้าตัวสั่น “น่าตื่นเต้นจริง ๆ นี่มันก็ผ่านมากว่าร้อยปีแล้วที่ฉันไม่ได้ปล้นใคร นี่เป็นการปล้นครั้งแรกในจักรวาลของฉัน ! ”
ไม่คิดเลยว่ามาทิลด้าจะเคยเป็นโจรมาก่อน เขาเคยเป็นโจรในประเทศเล็ก ๆ ของดาวทมิฬ
คนอื่น ๆ ต่างก็ยิ้มแห้ง ๆ ออกมา พวกเขาไม่ได้ลนลานกับการโดนล้อมนี้เลยแม้แต่น้อย ทุกคนต่างก็พากันเผยท่าทีตื่นเต้นออกมาแทน
ฝั่งอดีบียาเห็นแบบนั้นก็อดคิดไม่ได้ว่าพวกเขาลืมไปเลยว่ากำลังไล่ล่าใครอยู่
“ลงมือ อย่าให้พวกมันหนี ! ”
มาทิลด้าได้ทำการเปิดฉากโจมตี มันเกิดเสียงระเบิดดังขึ้นมาพร้อมกับที่เขาได้พุ่งเข้าไปหาทีมอดีบียา
“ลงมือ ! ” หวังเย่าสั่งการออกมาพร้อมกับทุกคนที่พุ่งเข้าไปเพื่อฆ่าอีกฝ่าย
ในพริบตาพวกที่ล้อมกลับเป็นฝ่ายที่โดนโจมตีแทน
พวกนั้นพากันหนีโดยมีทีมของหวังเย่าไล่ตามอยู่
ปัง !
ยานลำหนึ่งโดนตัดขาดออกเป็นสองส่วน
มาทิลด้าได้ทำการบี้สมองของชายคนหนึ่งไป
ปัง ! เลือดกระจายไปทั่ว
“อ่อนแอแบบนี้ แต่กลับกล้าที่จะโจมตีเรา ! ”
เมื่อเห็นว่าทีมของหวังเย่านั้นแข็งแกร่ง หัวหน้าทีมอดีบียาก็กลัวขึ้นมา เขาหันกลับและใช้ความเร็วสูงสุดเพื่อที่จะหนี เขายอมใช้เพื่อนร่วมทีมเป็นกำบังเพื่อที่จะหนีเอาตัวรอดเพียงคนเดียว
เกราะของเขาทำการเร่งความเร็วก่อนที่จะพุ่งหนีออกจากหวังเย่า
“คิดจะหนีงั้นหรือ ! ”
หวังเย่ากำหมัดแน่น ร่างกายเขากับเกราะเป็นหนึ่งเดียวกัน สุดท้ายเขาก็เริ่มโคจรกำลังภายใน
ด้านหลังของเขามีเงาของฉลามดำกำลังอ้าปากออกมา มันราวกับโผล่ขึ้นมาจากทะเลเพื่อกลืนกินทุกอย่าง
เจนกิ้น , โอพีเลีย และคนอื่น ๆ ต่างก็กลัวเมื่อเห็นฉากนี้
“หวังเย่า น่ากลัวจริง ๆ ! ”
เขากลับเป็นหนึ่งเดียวกับเกราะได้ การกระทำแบบนี้กลัวว่าจะมีแต่คนระดับนอร์แมนเท่านั้นที่ทำได้
กรร…
หมัดร่างฉลามได้พุ่งเข้าไปอัดกับเกราะของหัวหน้าทีมอดีบียาทันที
เกราะนั้นได้แตกออก คนในเกราะได้กระเด็นออกมาด้วย
“อ๊า ! ” หัวหน้าทีมอดีบียาใจสั่น เขาถึงกับคิดว่านี่คือความฝัน
“ฉันโดนตามทันงั้นหรือ ! ”
หวังเย่ายื่นมือออกมาจับตัวอีกฝ่ายเอาไว้
“เอาเงินทั้งหมดที่พวกแกมีมา ! ไม่งั้นฉันจะขยี้แกให้ตาย ! ”
หวังเย่าเปิดหน้าระบบคลังให้อีกฝ่ายทันที
ต่อหน้าการจับกุมแบบนี้ หัวหน้าทีมอดีบียาไม่อาจจะต่อรองได้เลย
เขาได้แต่ต้องใส่รหัสของบัญชีตัวเองก่อนจะโอนเงินทั้งหมดให้กับหวังเย่า
“10 ล้าน…”
“60,000 ล้านเหรียญ ! ”
แน่นอนว่าหวังเย่าได้แต่ตะโกนในใจ แต่เขาต้องรักษาท่าทีเยือกเย็นเอาไว้
เขาคลายมือออกแล้วพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม “ฉันจะปล่อยแกไปแลกกับเงินก็แล้วกัน”
หวังเย่าคลายมือออกและปล่อยอีกฝ่ายลอยอยู่ในจักรวาล
หลังจากที่ฝึกมา 5 เดือนแล้ว นายพลทุกคนก็สามารถหายใจและเอาตัวรอดในจักรวาลได้อยู่สักพัก
หวังเย่าไม่จำเป็นต้องใช้เกราะก็สามารถเดินทางไปกลับในระยะ 1 ปีแสงได้ อีกฝ่ายจะมาเทียบกับเขาได้ยังไง ?
พวกนี้สามารกลับไปที่ยานหลักได้ แต่แน่นอนว่าต้องตกรอบ
ด้านหลังหวังเย่านั้น สมาชิกของทีมอดีบียาคนอื่น ๆ เมื่อโดนทรมานก็แต่ต้องเอาสมบัติทุกอย่างที่มีมาแลกเพื่อเอาตัวรอด
สมบัติจำนวนมากที่พวกเขามี ต่อหน้ากลุ่มปีศาจแบบนี้แล้ว พวกเขาก็ต้องส่งให้อย่างเชื่อฟัง
นี่ไม่ต่างอะไรจากโจรเลย ! พวกนี้มันปีศาจชัด ๆ !
นี่คือความคิดที่โผล่เข้ามาในหัวทีมอดีบียา
“ไปกันเถอะ ! ”
สุดท้ายพวกนี้ก็ได้แต่ต้องเดินทางกลับไปที่ยานหลัก
“ได้มาเท่าไหร่ ? ”
“20,000 ล้าน” แรมโบ้พูดขึ้นมา
“ฉันได้ 38,000 ล้าน ไอ้บ้านี่พอจะมีเงินติดตัวอยู่บ้าง” มาทิลด้ายิ้มออกมา
“ฉันได้ 23,500 ล้าน” เจนกิ้นพูดขึ้น
“ฉัน 26,000 ล้าน” โอพีเลียหัวเราะออกมา
“22,000 ล้าน” บอร์ดพูดขึ้น
หวังเย่ายิ้มออกมา “ดูเหมือนว่าฉันจะได้เยอะที่สุด 60,000 ล้าน ! ”
ทั้งห้าคนต่างก็พากันอึ้ง
“อย่าเพิ่งตื่นเต้นไป เราค่อยมาแบ่งเงินกันตอนที่การแข่งจบ” หวังเย่าเองก็ไม่ได้ใจแคบ
“หวังเย่า แค่นี้เราก็เพียงพอที่จะใช้แล้ว เงินนั่นนายเก็บไว้เถอะ”
“ใช่ ฉันใช้เงินแค่พันเหรียญต่อเดือน ถึงจะให้ฉันอีกสักล้านเหรียญรึร้อยล้านเหรียญก็ไม่ต่างอะไรกันหรอก ยังไงฉันก็ใช้เท่าเดิม” เจนกิ้นพูดขึ้น
“อะไรนะเจนกิ้น นายน่ะได้เงินอย่างน้อยหลายล้านเหรียญ แต่นายกลับใช้แค่พันเหรียญต่อเดือนเนี่ยนะ ! ” บอร์ดถึงกับอึ้งไป
เจนกิ้นเกาหัวแล้วพูดขึ้นมา “ก็มันไม่มีอะไรให้ใช้”
“นายนี่มันใช้ชีวิตเรียบง่ายจริง ๆ ฉันล่ะอยากเป็นแบบนายบ้าง” แรมโบ้กล่าวชมออกมา
โอพีเลียไม่ได้พูดอะไรแต่มองออกไปภายนอก “พวกเรามีโอกาสจะหาเงินที่นี่อีกเยอะ ทำไมไม่คว้ามันไว้ล่ะ ? ”
“ว่าไงนะ ? ”
ทุกคนพากันมองตามสายตาของโอพีเลียไป ก่อนจะพบกับยานหลายสิบลำที่บินเข้ามาหาพวกเขา
แรมโบ้ถึงกับตัวสั่น “อาเย่า …ฉันว่าพวกนี้มาเพื่อฆ่านาย ! ”
บอร์ดเองก็ตัวสั่นเหมือนกัน “เราจะรับมือกับคนพวกนี้ได้รึเปล่า ? ”
“เราหนีกันเถอะ” มาทิลด้ากังวล
หวังเย่าพูดขึ้นมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “มาทิลด้าพูดถูก ฉันว่าเรารีบถอยกันก่อน ฉันจะล่อพวกนี้ไปแล้วเราค่อยไปรวมตัวกันที่จุดที่ 2”
“หวังเย่า ฉันจะไปกับนายด้วย” เจนกิ้นพูดขึ้นมาด้วยความกังวล
“ไม่ ฉันคนเดียวก็พอแล้ว จำไว้ว่าพวกนายต้องไปที่จุดที่ 2 พวกนายเดินทางวนรอบ ๆ ก่อน เพื่อให้มั่นใจว่าไม่มีใครตามไป”
“ได้”
เจนกิ้นและคนอื่น ๆ ต่างก็พากันตอบกลับ
หลังจากที่วิเคราะห์กันมาทั้งคืนแล้ว ตำแหน่งจุดนัดพบที่พวกเขาตกลงกันไว้นั้นถูกปกปิดไว้เป็นอย่างดี เมื่อรวมกับการที่หนวดนี่กว้างและยาวอย่างมากแล้ว มันก็ยากที่พวกเขาจะโดนตามได้
หวังเย่าหันกลับก่อนจะพุ่งออกไปทันที เขาได้ดีดนิ้วสร้างภาพลวงตาขึ้นพร้อมกับยานอีก 5 ลำที่ปรากฏขึ้นมา
เพียงแค่คิด เขาก็สร้างภาพลวงตาพวกนั้นขึ้นมาได้สำเร็จ
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
