ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进化系统) 586 : แม่ทัพเก่า

ตอนที่ 586 : แม่ทัพเก่า

“ ไม่คิดเลยว่านายพลดิ๊คผู้โด่งดังจะดูถูกคนแบบนี้ นายคิดว่าผู้หญิงทุกคนจะไม่มีความสามารถรึไง ? ” หวังเย่าตอบกลับ

ดิ๊คไม่คิดว่าหวังเย่าจะตอบกลับมาแบบนี้ และยังพูดต่อหน้าทุกคนว่าเขาดูถูกคนอื่น เขาจึงหัวเราะออกมา “ทำไมต้องคิดจริงจังขนาดนั้นด้วย ? ”

หวังเย่าเองก็ใช่ว่าจะยอม “คุณโอพีเลียคือดอกไม้ในกองทัพ จากบรรดาทหารผู้หญิงหลายสิบล้านคน เธอน่ะเป็นคนที่โดดเด่น ฉันคิดว่านายต้องขอโทษเธอ ”

นายพลรอบ ๆ มองมาที่พวกเขา มันทำให้ดิ๊คยิ้มแห้ง ๆ ออกมาและบอกกับโอพีเลีย “โอพีเลีย เธอคิดว่าฉันจำเป็นต้องขอโทษเธอรึเปล่า ? ”

โอพีเลียยิ้มออกมาและถามขึ้น “นายคิดว่ามันไม่จำเป็นรึไง ? ”

“ฮ่าฮ่า…” ทั้งสามคนพากันหัวเราะออกมา

ดิ๊คนั้นเป็นคนหน้าด้าน เขาโค้งให้เล็กน้อยและพูดขึ้น “งั้นฉันขอเรียกเธอว่า คุณโอพีเลียแล้วกัน ฉันต้องขอโทษกับคำพูดของฉันเมื่อตะกี้ด้วย”

โอพีเลียพยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจ

ดิ๊คเดินเข้ามาหาหวังเย่าแล้วพูดขึ้น “หวังเย่า ฉันได้ยินชื่อนี้มานานแล้ว”

เขายื่นมือออกไปจับมือกับหวังเย่า

มือของทั้งสองบีบกันแน่นจนทั้งสองรับรู้ได้ถึงความแข็งแกร่งของอีกฝ่าย

สายตาของหวังเย่าแสดงความมุ่งมั่นออกมาและคิดในใจ “ไอ้บ้านี่ผิดปกติ ”

ดิ๊กยังคงยิ้มออกมาและคิดในใน “ความแข็งแกร่งของเขากับฉันพอ ๆ กัน แต่ถ้าเป็นเรื่องความสามารถในการต่อสู้ในจักรวาลแล้ว ฉันเหนือกว่า…”

หวังเย่าแอบโคจรพลังภายในจนทำให้มือของเขาบีบมือของดิ๊คแรงขึ้นจนมีเสียงกระดูกลั่นดังขึ้นมา

รอยยิ้มของดิ๊คหายไปทันที เขาพยายามแสดงสีหน้าเยือกเย็นและรีบปล่อยมือหวังเย่าออก แล้วเอามือไปล้วงกระเป๋าแทน

มือที่ล้วงกระเป๋านั้นถึงกับสั่นและมีรอยมือของหวังเย่าฝังอยู่

“สมกับที่นายโด่งดังจริง ๆ ” ดิ๊คยังคงยิ้มออกมา แต่ในใจนั้นโกรธเป็นอย่างมาก เขาเคยเห็นวิดิโอการต่อสู้ของหวังเย่า มาแล้วและได้ทำการวิเคราะห์มาแล้วด้วย ราชวงศ์ถึงกับส่งผู้เชี่ยวชาญท่วิเคราะห์ข้อมูลและส่งข้อมูลนั้นมาให้กับเขา

ยังไงซะในข้อมูลนี้ก็บอกว่าเขาทัดเทียมกับหวังเย่า

แต่การจับมือในตอนนี้ก็บอกผลลัพธ์ที่ต่างออกไป ทว่าด้วยความมั่นใจที่เขามีนั้นมัน ทำให้เขายากที่จะยอมรับความจริงได้

“นายพลหวังเย่านี้ทั้งยังเด็กและมีแววพัฒนาที่สูง ! ” นายพลแก่ ๆ คนหนึ่งเดินเข้ามาแล้วตบไหล่ของดิ๊ค

“ ฉัน…” ดิ๊คอายอย่างมาก แต่ก็ไม่กล้าที่จะเถียงอะไรออกมา ต่อหน้าชายแก่คนนี้ เขาไม่อาจจะทำให้อีกฝ่ายไม่พอใจได้

ชายแก่คนนี้ชื่ออัลเฟรด ในกองกำลังดวงดาวนั้นเขาถือว่าเป็นแม่ทัพก็ว่าได้ ตอนนี้เขาอายุกว่า 600 ปีแล้ว และฉายาของเขาคือเทพสงคราม

ตอนที่เขาได้สู้กับหนวดปีศาจ เขาได้หญ้าอายุวัฒนะจากหนวดนั่นและมีชีวิตได้จนถึงตอนนี้

เขารู้จักเรือมิติเป็นอย่างดี บางปัญหาที่แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญก็ไม่อาจจะแก้ไขได้ แต่เขากลับทำได้

เพราะแบบนั้นแม้ว่าเขาจะเกษียณไปนานแล้ว แต่ก็ยังโด่งดังจนถึงตอนนี้

ฝ่ามือของอัลเฟรดบีบไปที่ไหล่ของดิ๊คเบา ๆ แต่มันกลับเหมือนมีอะไรผิดปกติเกิดขึ้น

ดิ๊คไม่อาจจะทนไหวและรีบกระแอมออกมา “แม่ทัพเก่า …ผมชื่อดิ๊ค เขาต่างหาก หวังเย่า”

อัลเฟรดยังคงยิ้มออกมา “ฉันเห็นว่านายมีเหรียญเยอะดี ฉันเข้าใจผิดไปคิดว่านายคือหวังเย่า ฮ่าฮ่า…ฉันขอโทษที”

“ตาฉันไม่ดี ขอโทษที ! ฉันไม่คิดเลยว่าคนที่ดูธรรมดานี้จะเป็นคนที่โด่งดังที่ฉันได้ยินมา ฉันชอบนายจริง ๆ ! ” อัลเฟรดยกมือขึ้นตบไหล่หวังเย่าเบา ๆ

“ท่านแม่ทัพพูดเกินไปแล้ว ! ” หวังเย่ายิ้มรับ “ผมจะไปแกร่งเท่ากับคนที่เคยสู้กับหนวดปีศาจได้ยังไง คุณน่ะคือคนที่โดดเด่นที่สุดในประวัติศาสตร์ของกองทัพ ! ”

“มา ถ่ายรูปฉันกับไอดอลของฉันให้หน่อย” อัลเฟรดสั่งการขึ้นมา

ทหารที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ รีบเข้ามาถ่ายรูปของหวังเย่ากับอัลเฟรดให้ทันที

หวังเย่ายิ้มออกมาและพูดขึ้น “คุณโอพีเลีย ช่วยแม่ทัพที”

โอพีเลียยิ้มออกมาและเดินไปประคองอัลเฟรด จากนั้นทั้งสามก็ได้ถ่ายรูปด้วยกัน

“ฉันไม่เคยเห็นผู้หญิงบนศูนย์ฝึกมานานแล้ว เธอน่ะมีความสามารถดี ฮ่าฮ่า…” อัลเฟรดหันกลับไปมองทั้งสองคนและพูดขึ้นมา

ทั้งสองคนได้แต่ยิ้มรับ

“พวกนายต้องเข้ารับการทดสอบ ขอให้โชคดี”

อัลเฟรดได้เดินเข้าไปกระซิบกับหวังเย่า “การทดสอบแรกไม่ใช่การวัดระดับ มันเป็นการวัดคะแนน ฉันหวังว่านายจะได้คะแนนสูง ๆ ! ”

หวังเย่าพยักหน้าและยิ้มรับ เขาเข้าใจว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไร “ขอบคุณที่เตือน ผมจะพยายาม”

“อืม” อัลเฟรดพยักหน้าด้วยความพอใจก่อนจะเดินออกไป

ปิ้นนน…..เสียงเหมือนกับแตรได้ดังขึ้น

เจ้าหน้าที่ในชุดนักรบดวงดาวได้เดินขึ้นไปบนเวที ก่อนจะมองไปยังนายพลด้านล่าง เขาคือนักรบดวงดาวที่โดดเด่นนอร์แมน !

เขามองมาที่หวังเย่า แต่ไม่ได้แสดงสีหน้าใด ๆ ออกมา แต่หวังเย่ารู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายน่ะมองมาที่เขา

“ตามหมายเลขที่ทุกคนได้มา เราจะทำการทดสอบความสามารถ ! ” นอร์แมนพูดขึ้นมา

ไม่นานหวังเย่าก็ไปที่เขต B และยืนอยู่ในแถวที่ 13 ส่วนโอพีเลียไปที่เขต C

มันมีคนมากมายที่ไม่รู้ว่าหวังเย่าเป็นใคร แต่ด้วยเวลาพัก 5 นาทีนั้นบวกกับการที่หวังเย่าได้รับความสนใจจากแม่ทัพเก่าจึงทำให้ทุกคนได้รู้จักหวังเย่ามากขึ้น

เจ้าหน้าที่รอบ ๆ พากันเข้ามาจับมือกับหวังเย่า “นายพลหวังเย่า เป็นเกียรติจริง ๆ ที่ได้พบนาย ! ”

แต่ดิ๊คที่อยู่ไกลออกไปกลับไม่มีใครสนใจ เขาจึงได้แต่ฮึดฮัดออกมา “ตอนที่สู้กันจริง ๆ มาดูว่าฉันจะจัดการแกยังไง…”

นอร์แมนยกมือขึ้นและบอกกับทุกคน “ทุกคนเงียบก่อน ฉันจะบอกถึงรายละเอียดการทดสอบและเกณฑ์การให้คะแนน”