ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进化系统) 562 : ซ่อนตัว

ตอนที่ 562 : ซ่อนตัว

นักโทษทั้งระดับสูงและต่ำต่างก็พากันแห่เข้าไปในป่า

ควันลอยคละคลุ้งไปทั่ว เมื่อลมพัดผ่านก็มีแต่กลิ่นเหม็นไหม้เต็มไปหมด

ฝนยังคงตกลงมาอย่างต่อเนื่อง เมื่อไฟดับก็ทำให้กลิ่นไหม้นั้นลอยคลุ้งทั่วยิ่งกว่าเดิม

หวังเย่าและแฟนธอมมองดูนักโทษที่แห่กันเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง

ในสายตาทั้งสองคน คนพวกนี้ไม่ต่างอะไรจากปลาบนเขียง พวกเขาสามารถหนีจากพวกนี้ได้อย่างง่ายดาย

“คิดว่าฉันเป็นคนอ่อนแอเหมือนเดิมรึไง ? ”

หวังเย่ายิ้มออกมาอย่างเย็นชา และมองไปยังนักโทษรอบ ๆ เมื่อพวกนี้คิดจะเข้ามาตาย งั้นเขาก็ไม่ต้องปราณี

นักโทษส่วนมากเคยเห็นหวังเย่าและเจฟสู้กันมาแล้ว แต่ตอนนี้มันผ่านมากว่า 15 วันแล้ว ความแข็งแกร่งของเขาก็ได้เพิ่มขึ้นมาอย่างมาก

ถ้าประเมินตัวเองแล้ว หวังเย่าตอนนี้มีความแข็งแกร่งที่จะครองอันดับ 1 ของเหมืองเลยก็ว่าได้

แฟนธอมก็เลเวลถึง 89 แล้ว มันห่างจากระดับเทพแค่ก้าวเดียวเท่านั้น

สถานะของแฟนธอมแกร่งกว่าสัตว์อสูรระดับศักดิ์สิทธิ์ทั่วไป ความแข็งแกร่งของหวังเย่าเองก็เพิ่มขึ้นมาอย่างมากกับการที่มีแฟนธอมอยู่

เมื่อรวมกับสกิลเปลี่ยนร่างแล้ว หวังเย่าไม่ใช่แค่ต้านทานแรงกดดันทางสายเลือดได้เท่านั้น แต่ค่าสถานะของเขาก็จะเพิ่มขึ้นมาอย่างมากเหมือนกัน

หากเอไนน์ไม่บาดเจ็บ หวังเย่าคงสามารถบดขยี้นักโทษพวกนี้ได้ภายใต้สกิลช่วยเหลือของเธอ

“ฆ่ามัน ! ”

เพื่ออิสระแล้ว นักโทษทุกคนไม่สนใจชีวิตตัวเองแม้แต่น้อย ตอนนี้พวกเขาพากันคลั่งไปแล้ว

ปัง ปัง …

การไล่ล่าหวังเย่าของพวกนักโทษกำลังเริ่มต้นขึ้น

นักโทษระดับ A พากันเอาอาวุธและเรียกสัตว์อสูรของตัวเองออกมาและพุ่งเข้าใส่ตำแหน่งที่หวังเย่าอยู่

หวังเย่าหลบกระสุนที่ราวกับห่าฝนที่ยิงเข้าใส่เขาได้อย่างง่ายดาย

ครืน

ค้างคาวจำนวนมากโผล่มาในมือของเขา พวกมันบินวนกลายเป็นพายุ หวังเย่าได้ผลักมันออกไปก่อนที่ค้างคาวจะพุ่งเข้าใส่พวกนักโทษ

ตอนนี้แฟนธอมเลเวล 89 แล้ว มันสามารถควบคุมนักโทษกว่า 60 เปอร์เซ็นต์ที่นี่ได้ นักโทษบางคนที่ไม่ถูกควบคุมก็เป็นเพราะสายเลือดที่แข็งแกร่งของพวกเขา

มีนักโทษไม่มากที่ต้านทานค้างคาวได้เพราะจิตใจที่แข็งแกร่ง

ค้างคาวได้พุ่งเข้าไปในตัวนักโทษก่อนที่พวกนั้นจะตัวแข็งทื่อไปทันที จากนั้นพวกนั้นก็ตัวสั่นก่อนจะจมไปกับความทรงจำที่เจ็บปวดของตัวเอง

อ๊า….

“ ฉันจะฆ่าแก !”

เหล่านักโทษพากันบ้าขึ้นมา พวกเขายกอาวุธขึ้นและเข้าโจมตีเพื่อนตัวเองโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย

กรร..

แม้แต่สัตว์อสูรก็ไม่อาจจะควบคุมร่างกายตัวเองได้ ภายใต้การควบคุมของแฟนธอมแล้ว พวกมันได้พุ่งเข้าใส่พวกนักโทษคนอื่น ๆ แทน

เมื่อเห็นฉากวุ่นวายโดยรอบ แฟนธอมก็เลียปากอย่างพอใจก่อนที่จะมีเคียวปรากฏขึ้นมาในมือของเขา

ร่างของเขาเปลี่ยนเป็นพายุสีดำก่อนที่จะพุ่งออกไป ไม่นานก็มีหัวนับไม่ถ้วนตกลงไปที่พื้น

นักโทษระดับ A บางคนที่ไม่โดนค้างคาวควบคุมนั้นกลับพุ่งเข้าหาแฟนธอม แต่แฟนธอมก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

ขาของนักโทษคนนั้นถูกตรึงเอาไว้ พลังของเขาถูกสูบไปอย่างรวดเร็วและเพิ่มให้กับแฟนธอมทันที

เมื่อหันกลับไปมองก็พบว่าแฟนธอมโผล่มาด้านหลังของเขาแล้ว จากนั้นก็มีเคียวตัดผ่านคอของเขาโดยไม่ปราณี

ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนร่าง หวังเย่าก็มีความแข็งแกร่งที่น่าตกใจ เขาแกร่งกว่าเมื่อครึ่งเดือนก่อนอย่างมาก ทำไมคนอ่อนแอแบบเขาถึงแกร่งขึ้นมาได้แบบนี้ในเวลาอันสั้น ?

นี่เป็นคำถามที่ทุกคนสงสัยมากที่สุด แต่สุดท้ายก็ได้คำตอบกลับมา !

เมื่อนักโทษจำนวนมากโดนจัดการไป พวกนักโทษที่เหลือต่างก็พากันกลัวและรีบวิ่งหนีกลับไป

เมื่อหวังเย่าและแฟนธอมมองไปรอบ ๆ ก็พบว่าเหลือแค่พวกนักโทษระดับ A ที่ยังแสดงท่าทีกลัวออกมา

ตูม…

ลูโด้ได้ปรากฏตัวขึ้นบนฟ้าอีกครั้งก่อนจะมุ่งหน้ามายังจุดที่หวังเย่าอยู่

พื้นที่ใต้ตัวของมันติดไฟและระเบิดขึ้นมาทันที

“ฆ่ามัน ! ”

เมื่อมีลูโด้มาช่วย นักโทษระดับ A ที่เหลือก็ได้ความกล้ากลับมาอีกครั้ง

“ไปกันเถอะ” หวังเย่าและแฟนธอมมองหน้ากัน ก่อนจะฆ่าและกำจัดพวกนักโทษที่ไล่ตามเขาแล้วหนีต่อไป

ในป่านั้น หวังเย่าและแฟนธอมก็ได้หยุดก่อนจะมองไปยังสัตว์อสูรขนาดใหญ่บนฟ้า

แฟนธอมยิ้มออกมา “เจ้าบอกฟอเนอร์ว่าทนได้แค่ 3 วัน ตอนนี้ก็ผ่านมา 3 วันแล้ว เจ้าคิดว่าเจ้าจะหนีไปซ่อนอีกหรือ ?”

หวังเย่ายิ้มออกมา “ทำไมจะไม่ได้ ? ”

“หือ ? เจ้ามองพื้นที่รอบ ๆ สิ เจ้าจะไปซ่อนที่ไหนได้อีก ? ”

หวังเย่ายิ้มออกมาอย่างมั่นใจ “ที่ฉันบอกฟอเนอร์น่ะเป็นความจริง ฉันซ่อนอยู่บนพื้นดินได้แค่ 3 วัน แต่ถ้าเป็นใต้ดินคงเพิ่มไปอีกอย่างน้อยก็ 4 วัน ! ”

แฟนธอมตาเป็นประกายขึ้นมา “เจ้าหมายถึง…ซ่อนในบึงงั้นหรือ ? ”

หวังเย่าพยักหน้าและยิ้มออกมา “ฉันคงทำไม่ได้ถ้าไม่มีนาย”

แฟนธอมเข้าใจทันที เขายกมือขวาขึ้นก่อนที่จะมีชั้นเงาปกคลุมตัวเขากับหวังเย่าเอาไว้

โล่เงานี้มีพลังป้องกัน 20 เปอร์เซ็นต์ของพลังชีวิตที่แฟนธอมมี เมื่อโล่นี้พังลงแฟนธอมและหวังเย่าก็จะเป็นอมตะอีก 3 วินาที

“ไปกันเถอะ ! ” หวังเย่าเดินลงไปในบึงก่อนที่จะมีแฟนธอมตามไปติด ๆ

ทั้งสองดำลงไปเรื่อย ๆ ก่อนที่สุดท้ายจะไปอยู่ในส่วนที่ลึกที่สุดได้

ที่ก้นบึงมันมีฉากตลก ๆ เกิดขึ้น ลูกจระเข้พบร่างที่แปลกประหลาดมุ่งหน้ามาที่นั่น มันกลับใช้ลูกบอลเงาทั้งสองเป็นของเล่นเตะไปมาอย่างตื่นตาตื่นใจ

หวังเย่าถึงกับเหงื่อตก “ไอ้หนู หยุดเล่นได้แล้ว ไม่สนุกเลยสักนิด”

อันที่จริงไม่ใช่แค่พวกจระเข้ด้านล่าง แต่ยังมีสัตว์อสูรหลายตัวที่กลับมาหลบในบึงหลังจากที่ป่าโดนโจมตี

แน่นอนว่าสัตว์อสูรบกส่วนมากโดนฆ่าไปแล้ว มีแค่พวกสัตว์อสูรที่บินได้ซึ่งเมื่อโจมตีไม่สำเร็จก็ถูกหวังเย่าควบคุมให้บินหนีออกจากบึงไปซ่อนอยู่ในถ้ำแทน

ตอนนั้นที่ถ้ำที่หวังเย่าเคยขุดแร่เต็มไปด้วยพวกนกหลายร้อยตัว

ลูกจระเข้เล่นบอลเงาทั้งคืนจนหมดแรงก่อนจะหยุดไป

หวังเย่าถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก “สุดท้ายพวกมันก็เลิกเล่นสักที”

ตอนนั้นกลับมีเสียงดังขึ้นมาจากพื้นดินอย่างต่อเนื่อง มันคือเสียงของระเบิด

หวังเย่านั่งคุกเข่าลงกับพื้นแล้วพูดขึ้น “ซ่อนอยู่ที่นี่สัก 4 วัน จากนั้นจะเป็นตาฉันลงมือบ้าง ! ”