ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进化系统) 561 : พบตั

ตอนที่ 561 : พบตัว

ตูม….

ปืนหลายหมื่นกระบอกของลูโด้เปล่งแสงออกมา บึงโดนเผาต่อไปเรื่อย ๆ พร้อมกับพื้นดินที่สั่นไหวอย่างต่อเนื่อง

การโจมตียังคงดำเนินต่อไป

ภายใต้ฝนที่ตกหนักนี้ก็มีควันลอยขึ้นมา

ลูโด้ได้เปลี่ยนร่างกลับเป็นมังกรตัวเล็กไปยืนอยู่ข้างเอเดรียน

มันหัวเราะออกมาอย่างพอใจ “ฮ่าฮ่า ไม่ได้สนุกแบบนี้มาหลายปีแล้ว ดูสัตว์อสูรพวกนั้นกรีดร้องและหนีสิ ข้าล่ะตื่นเต้นจริง ๆ ”

“ฮ่าฮ่า…พักสักหน่อยแล้วค่อยจัดการต่อ ! ” เอเดรียนหัวเราะออกมา

ที่ส่วนนอกของบึง ร่างของสัตว์อสูรถูกกองกันเป็นภูเขา ร่างของพวกมันโดนโยนขึ้นบนรถบรรทุกโดยพวกนักโทษก่อนจะถูกส่งไปฝัง

เมื่อได้รับชัยชนะอย่างรวดเร็ว ซิดดี้ก็หัวเราะออกมาอย่างพอใจ

เขาหยิบไวน์ขึ้นมาก่อนจะมองไปที่ลิซ่าที่คลานอยู่ที่พื้นซึ่งตอนนี้เธอเป็นบ้าไปแล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่คิดจะสนใจเธออีกต่อไป

กริ๊ง…

โทรศัพท์เครื่องเก่าที่ไม่ได้ใช้มานานก็ดังขึ้น มันคือเครื่องที่เอาไว้ติดต่อกับพวกระดับสูง

เมื่อมันดังก็แปลว่าต้องมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น

ซิดดี้ตัวสั่น เขาวางแก้วไวน์ลงก่อนที่จะเดินไปรับสาย “สวัสดี นี่เหมืองอูเด หัวหน้าผู้คุมซิดดี้ รับสาย…”

เมื่อเขาพูดจบอีกฝ่ายก็พูดขึ้นมา “ซิดดี้ แกคงไม่อยากอยู่ต่อสินะถึงกล้าเผาบึง รีบบอกให้คนหยุดโจมตีในทันทีแล้วรีบไปดับไฟด้วย ! ”

เมื่อได้ยินเสียงของอีกฝ่าย ซิดดี้ก็รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร

กอสดาไฮ แม่ทัพของราชวงศ์ เขาเพิ่งแต่งงานกับมูหลางมิยายา เจ้าหญิงของตระกูลมูหลาง

แม้ว่าทางราชวงศ์จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับกฎหมาย แต่การที่เป็นแม่ทัพของราชวงศ์ที่ถูกแต่งตั้งโดยตระกูลมูหลางแล้ว พวกเขาก็ถือว่าเป็นกองกำลังที่แกร่งที่สุด แม้แต่ฝ่ายต่อต้านก็ยังไม่อาจจะเทียบได้

หลังจากที่ได้ยินคำสั่ง ซิดดี้ก็รีบตอบกลับ “รายงานนายพลดาไฮ ไฟที่ไหม้บึงตอนนี้เป็นไฟทางธรรมชาติ เราไม่ได้เผาบึง ผมได้ส่งผู้คุมออกไปดับไฟแล้ว เพื่อที่จะกันไม่ให้ไฟได้ลามออกไปต่อ ผมก็ได้ส่งนักโทษออกไปช่วยด้วย…”

“ซิดดี้ แกฟังคำสั่งฉัน ! ฉันไม่สนว่าแกจะมีแผนอะไร ฉันให้เวลาแกแค่ 3 วันในการดับไฟ ถ้าไฟยังไม่ดับ ฉันจะจัดการแกแน่ ! ”

ตู๊ด…..

สายถูกตัดพร้อมกับซิดดี้ที่ได้แต่ยืนนิ่งอยู่กับที่

เขาเดินไปที่หน้าต่างแล้วหยิบวิทยุขึ้นมาก่อนจะบอกกับเอเดรียน “สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว อย่าหยุดโจมตี ต้องระเบิดบึงทั้งหมด ฉันไม่เชื่อว่าหวังเย่าจะรอดไปได้ ! ”

เอเดรียนยิ้ม ก่อนจะตอบไป “นายกังวลเกินไป เรายังหาพิกัดของหวังเย่าไม่เจอ การเร่งให้ลูโด้โจมตี มีแต่จะทำให้เราเสียเปรียบ ! ”

“ฉันเป็นผู้คุมของนาย ฉันอยากให้นายระเบิดบึงเดี๋ยวนี้และห้ามหยุดโจมตีด้วย ! ” ซิดดี้ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ

ในฐานะแม่ทัพที่เก่งกาจแล้ว เอเดรียนก็ยิ้มออกมา “ซิดดี้ นายมั่นใจหรือว่าอยากให้ฉันทำตามที่นายบอก ? ”

“ใช่ ยิ่งเร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งดี ฉันอยากเห็นศพของหวังเย่าใน 3 วันนี้”

เอเดรียนยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มเย็นชา “ถ้านายให้เวลาฉัน 7 วัน ฉันรับรองได้ว่าฉันจะจับหวังเย่าตัวเป็น ๆ มาให้ แต่เมื่อนายเปลี่ยนแผน ฉันก็ไม่อาจจะรับรองว่าจะทำแบบเดิมได้”

“ทำไมแกถึงพูดมากแบบนี้ รีบลงมือได้แล้ว ! ”

เอเดรียนขมวดคิ้ว “ราชวงศ์กดดันนายงั้นหรือ ? ”

ซิดดี้แปลกใจ แต่ก็ไม่ได้ตอบกลับอะไร

เอเดรียนยิ้มออกมา “ซิดดี้ เชื่อฉันสิ พวกนั้นยุ่งอยู่กับการขนทรัพยากรและเงิน พวกนั้นต้องคอยรับมือกับฝ่ายต่อต้าน ถึงนายจะสร้างปัญหาในเหมือง แต่พวกนั้นก็ไม่มีเวลามาจัดการกับนายหรอก”

เมื่อได้ยินที่เอเดรียนวิเคราะห์ออกมา ซิดดี้ก็คิดว่ามันฟังดูก็มีเหตุผล แต่เขาก็ลังเลเมื่อคิดถึงดาไฮ

ยังไงซะชายคนนี้ก็แข็งแกร่งและใจร้อน แม้แต่ภรรยาของเขาที่เป็นเจ้าหญิงก็ยังไม่กล้ามีปัญหากับดาไฮ เขาที่เป็นหัวหน้าผู้คุมไม่มีทางกล้าหาเรื่องอีกฝ่ายอย่างแน่นอน

“นายไม่ต้องพูดแล้ว ฟังคำสั่งฉัน โจมตีบึงเต็มกำลัง ถ้านายจับหวังเย่าไม่ได้ ฉันจะไม่โทษนาย และข้อตกลงของเราก็ยังเป็นแบบเดิม”

เอเดรียนยิ้มออกมาอย่างขมขื่น “เมื่อนายบอกแบบนั้น ฉันคงขัดไม่ได้”

เอเดรียนปิดวิทยุ ก่อนจะยกดาบในมือขึ้นแล้วสั่งการให้โจมตีอีกรอบ

ตูม…

การโจมตีแบบปูพรมเริ่มขึ้นอีกครั้ง ตอนนี้ทั้งบึงโดนเผาจนแทบไม่มีที่ให้หลบ

ช่วงโจมตีทุก ๆ 3 ชั่วโมงถูกเปลี่ยนเป็นทุก ๆ 2 ชั่วโมงก่อนที่สุดท้ายจะเปลี่ยนเป็นทุก ๆ 30 นาที

ผ่านมา 3 วัน ขนาดตัวของลูโด้ก็เล็กลงจนเห็นได้ชัด ปืนหลายกระบอกของมันถึงกับหม่นแสงลง

ภายใต้ท้องฟ้าที่มืดมิด หวังเย่าได้มองไปที่ลูโด้ด้วยระบบและพบกับข้อมูลกระสุนของมัน

ปืนหมายเลข 1 – 1356

ปืนหมายเลข 2 – 977

ปืนหมายเลข 8634 – 0 (กำลังฟื้นฟู)

ปืนหมายเลข 8777 – 0 (กำลังฟื้นฟู)

ปืนหมายเลข 9355 – 369

เมื่อเห็นข้อมูลเหล่านั้น หวังเย่าก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา ดูเหมือนว่าการให้ฝ่ายต่อต้านกดดันราชวงศ์จะได้ผล !

ปัง !

เมื่อรับรู้ว่าตัวเองโดนเล็งและมีกระสุนพุ่งเข้ามา หวังเย่าก็รีบหลบทันที

เขาไม่ลังเลที่จะหันกลับแล้วหนีเข้าไปในป่าที่โดนเผา

“รายงาน พบร่องรอยของหวังเย่าแล้ว พิกัดละติจูดที่ 39.8691126905187 ลองติจูดที่ 116.44690979931639 ขอการสนับสนุนด้วย !”

กริ๊ง…

เสียงสัญญาณเตือนดังขึ้นไปทั่วทั้งเหมือง ซิดดี้ดีดตัวขึ้นมาและมองไปที่บึงด้วยความตื่นเต้น

“สุดท้ายก็เจอแกแล้ว หวังเย่า ! ”

เมื่อได้รับพิกัด ปืนหมายเลข 8677 ก็ได้เปิดสัญญาณเตือนและบอกพิกัดให้กับพวกผู้คุมและนักโทษคนอื่น ๆ รู้

นักโทษและผู้คุมพากันแห่ไปที่พิกัดนั้นทันที