ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进化系统) 484 : ผีเสื้อความฝัน

    ตอนที่ 484 : ผีเสื้อความฝัน

    เมื่อชาโรน่าตื่นขึ้นมา ใบหน้าของเธอแดงขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นสภาพของเธอตอนนี้

    แม้ว่าชาวตะวันตกจะเปิดกว้างในเรื่องแบบนี้ แต่ก็ไม่ได้อิสระมากขนาดนั้น ! ชาโรน่ารีบจัดเสื้อผ้าตัวเองทันที

    ตอนนั้นเองที่เธอเห็นหวังเย่าอยู่ข้าง ๆ เธอ

    “ คุณหวังเย่า ? คุณหวังเย่างั้นหรือ ? คุณยังไม่ได้สติหรือ ? ”

    เมื่อเห็นว่าหวังที่ยังหลับอยู่ ชาโรน่าก็แสดงสีหน้าโล่งใจออกมา

    หวังเย่า ตอนนี้ไม่ได้หลับอยู่แต่เขาแค่ต้องแกล้งหลับก็เท่านั้น

    “หือ !” แต่ตอนนั้นชาโรน่า กลับรู้สึกมีบางอย่างผิดปกติ

    เป็นธรรมดาที่หวังเย่าจะรู้ว่าชาโรน่าสงสัยอะไร มันกลับให้เขาอายขึ้นมา

    “เขาฝันเหมือนกันกับฉันรึเปล่านะ” ชาโรน่าอดไม่ได้ที่จะถามตัวเอง

    ตอนนั้นหวังเย่าเองก็กังวลอย่างมาก แน่นอนว่าเขาไม่ได้ฝันเพราะเขาจำฉากนั้นได้อย่างชัดเจน

    ตอนนั้นหวังเย่าไม่รู้ว่าต้องทำยังไง เขาได้แต่ต้องพยายามนอนนิ่งเข้าไว้

    แต่เขาไม่คิดเลยว่าชาโรน่าจะเห็นท่าทีผิดปกติของเขาได้

    หลังจากที่อดทนมากว่า 5 นาที สุดท้ายหวังเย่าก็ลืมตาขึ้นมา

    ทันทีที่เขาลืมตาขึ้นมานั้น เขาก็คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้

    หวังเย่าขยี้ตาตัวเองและถามขึ้นมา “ฉันตื่นแล้ว เราอยู่ที่ไหนกัน ? ”

    ชาโรน่าส่ายหน้า เพราะเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามาอยู่ที่ไหน แต่เธอเหมือนจะสนใจฝันที่เหมือนกับความจริงมากกว่า

    “คุณหวังเย่า คุณฝันรึเปล่า ? ” ชาโรน่าถามขึ้นมาด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ

    “ฝันงั้นหรือ ? ” หลังจากที่ลังเลสักพัก หวังเย่าก็พยักหน้าและพูดขึ้น “ฉันเองก็ฝัน ! ”

    “ฝันแบบไหน ? ” สุดท้ายชาโรน่าก็ถามออกมาอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ

    หวังเย่าไม่รู้ว่าจะตอบเธอยังไงดี

    ชาโรน่าลังเลสักพักและถามขึ้นมา “คุณฝันว่าทำอะไรกับฉันรึเปล่า ? ”

    “ไม่ มันไม่ใช่ฝันดีเท่าไหร่ เราควรมาคุยกันดีกว่าว่าเราจะออกจากที่นี่ยังไง ! ” หวังเย่าเปลี่ยนเรื่องทันที

    แต่เดิมแล้วหวังเย่าอยากบอกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นตะกี้เป็นภาพลวงตา แต่เมื่อคิดว่ามันอาจจะทำให้เธอกลัว เขาก็ไม่กล้าจะพูดมันออกมา

    “ดูเหมือนว่าที่นี่จะเป็นโลกใต้ดินสินะ ? ” ชาโรน่าถามขึ้นมา

    หวังเย่าพยักหน้าและพูดขึ้น “ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดก็น่าจะเป็นแบบนั้น เราเดินทางออกจากที่นี่กันเถอะ ! ”

    หลังจากที่พูดจบ หวังเย่าก็ลุกขึ้นและมองไปรอบ ๆ แต่ตอนนั้นเองเขาก็พบว่าฉากรอบข้างนั้นต่างไปจากเดิมแล้ว

    ทะเลทราย…….

    เมื่อเห็นทะเลทรายที่กว้างใหญ่นี้ หวังเย่าก็ไม่รู้ว่าจะต้องแสดงสีหน้ายังไง

    “ระวังตัวด้วย !”

    ตอนนั้นเองชาโรน่าก็ได้ตะโกนออกมา เธอได้ยื่นมือออกไปปัดลูกธนูที่พุ่งเข้าใส่ทางด้านหลังของหวังเย่าทันที

    มันมีลูกธนูอยู่ที่นี่ได้ยังไง ?

    หวังเย่าเมื่อเห็นแบบนั้นก็แปลกใจอย่างมาก เขาไม่คิดว่าจะมีลูกธนูอยู่ที่นี่ได้

    ถ้าไม่ใช่เพราะชาโรน่า ตอนนี้เขาก็คง…..

    เมื่อคิดแบบนั้น หวังเย่าก็รู้สึกขอบคุณชาโรน่าอย่างมาก

    “ขอบคุณ” หวังเย่าพูดขึ้นมา

    ชาโรน่ายิ้มรับและพูดขึ้น “ไม่เป็นไร คุณเองก็ช่วยฉันมาหลายครั้งแล้ว”

    ตอนนั้นเองก็มีเสียงคำรามดังขึ้นมา จากนั้นก็มีสัตว์อสูรขนาดใหญ่จำนวนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นมาตรงหน้าทั้งคู่

    มันคือสิงโต, แมงมุมและมดตัวขนาดมหึมา

    นี่…

    เมื่อเห็นแบบนั้น หวังเย่าก็ต้องยอมรับว่าเขากลัวขึ้นมานิด ๆ

    ถ้ามันมาแค่ตัวเดียว เขาอาจจะพอจัดการกับมันได้ แต่ตอนนี้มันกลับโผล่มาถึง 4-5 ตัว มันทำให้หวังเย่ากังวลขึ้นมาไม่น้อย

    “ระบบ ฉันหวังพึ่งแก หวังว่าพวกมันคงจะไม่แข็งแกร่งเกินไปนะ !”

    หวังเย่าได้ใช้ระบบตรวจสอบสัตว์อสูรทันที

    หวังเย่าต้องการผลลัพธ์แค่เพียงอย่างเดียวคือสัตว์อสูรเหล่านี้จะไม่แข็งแกร่งแบบที่เขากลัว มากสุดที่เขาจะยอมรับได้คือระดับสวรรค์

    หากมันอยู่ระดับศักดิ์สิทธิ์ หวังเย่าคงต้องร้องไห้ออกมาแน่ !

    แต่เมื่อเห็นข้อมูลที่ได้จากระบบแล้ว หวังเย่าก็ต้องตกตะลึง

    หวังเย่าแสดงสีหน้าเหลือเชื่อออกมา เพราะสัตว์อสูรที่อยู่ตรงหน้าของเขา 4-5 ตัวนี้มันกลับไม่มีตัวตนอยู่จริง ๆ เลย แต่มันมีแค่สัตว์อสูรตัวเดียวเท่านั้นที่ระบบสามารถตรวจสอบได้

    “เป็นไปได้ยังไงกัน ! ” หวังเย่าแปลกใจ เหตุผลสำหรับการแปลกใจของเขาก็ง่าย ๆ ในหมู่สัตว์อสูร 5 ตัวนี้มีสัตว์อสูรตัวหนึ่งที่ทำให้เขาต้องตะลึง…และมันคือ

    ชนิด : ผีเสื้อความฝันเลเวล : 88 ระดับ : ศักดิ์สิทธิ์สกิล : สร้างความฝันและภาพลวงตา เตือน : มันสามารถใช้สกิลสามอันพร้อมกันได้จุดอ่อน : เมื่อใช้สกิลโจมตีและป้องกันจะทำให้มันอยู่ในภาวะอ่อนแออย่างมาก —

    นี่มัน…

    เมื่อเห็นข้อมูลนี้ หวังเย่าก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกมาดี !

    เพราะถึงยังไงเหตุการณ์เมื่อสักครู่นี้เขาก็คิดว่าเขาทำมันไปจริง ๆ แต่เมื่อพบกับสัตว์อสูรตรงหน้า มันก็ทำให้เขาโล่งอกขึ้นมา

    สัตว์อสูรนี่สามารถใช้ความฝันและภาพลวงตาพร้อมกันได้ !

    ผีเสื้อความฝันนี้ หวังเย่าไม่รู้ว่ามันจะแข็งแกร่งรึไม่

    “ระวังตัวไว้ด้วย ! ” ชาโรน่าเตือนหวังเย่าอีกครั้ง

    ตอนนั้นสัตว์อสูรทั้งห้าตัวกลับโจมตีหวังเย่าและชาโรน่าพร้อมกันทันที

    หวังเย่ากลับยืนนิ่งก่อนจะสะบัดมือเข้าใส่ชาโรน่า

    “คุณหวังเย่า ทำไมคุณถึงโจมตีฉัน เราเป็นพวกเดียวกันไม่ใช่รึไง ? เราเคยสู้มาด้วยกัน…” ชาโรน่ามองไปที่หวังเย่า ด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ

    หวังเย่าฮึดฮัดออกมา “ฉันกลัวว่าเธอจะทวงความรับผิดชอบจากฉัน ดังนั้นฉันจะฆ่าเธอซะ”

    “หวังเย่า คุณทำแบบนี้ไม่ได้ ฉันไม่ได้อยากให้คุณมารับผิดชอบฉัน ”

    ในตอนที่พูดนั้น ชาโรน่าก็ถอดเสื้อผ้าออกและใช้ร่างกายของตัวเองเพื่อยั่วยวนหวังเย่า แต่ตอนนั้นหวังเย่ากลับใช้หมัดของเขาต่อเข้าใส่ชาโรน่า

    “ตายไปซะ ! ” ตอนนี้หวังเย่าราวกับคนบ้า แม้ว่าชาโรน่าจะมายั่วเขาแต่เขาก็ยังคิดจะฆ่าเธอ

    ชาโรน่ารับมือกับหมัดของหวังเย่าเอาไว้ แต่สุดท้ายก็รับมือไม่ไหวก่อนที่หวังเย่าจะโจมตีได้สำเร็จ

    สุดท้ายเธอก็นอนจมกองเลือด

    ถึงจะตายแต่เธอก็ยังไม่รู้ว่าทำไมหวังเย่าถึงได้โจมตีเธอ

    นี่คือธาตุแท้ของหวังเย่ารึไง ?

    หลังจากที่ชาโรน่าตายไปได้ไม่นาน สุดท้ายร่างของเธอก็เปลี่ยนเป็นผีเสื้อ

    “เป็นแกสินะ ผีเสื้อความฝัน ? ” หวังเย่าถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

    แม้ว่าเขาจะมั่นใจว่าชาโรน่าคนนี้คือผีเสื้อความฝัน แต่หากเขาคิดผิดงั้นมันอาจจะเกิดปัญหาใหญ่ขึ้น แต่แค่เขาคิดถูกก็พอแล้ว

    ผีเสื้อความฝันเปลี่ยนร่างเป็นชาโรน่าได้สมบูรณ์แบบ แต่เพราะระบบที่แยกแยะตัวตนได้จึงทำให้หวังเย่ามองทะลุภาพลวงตาออกและมองร่างของผีเสื้อความฝันออก