ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进化系统) 482 : โพรง

    ตอนที่ 482 : โพรง

    นั่นคือชายชาวตะวันตกที่หน้าตาดูหล่อเหลาคนหนึ่ง แต่อยู่ ๆ เขาก็เข้ามาโจมตีหวังเย่าทันที และความแข็งแกร่งของชายคนนี้ก็อยู่ระดับ SSS

    “ดิว นายคิดจะทำอะไร ? ” ชาโรน่าเหมือนจะรู้จักอีกฝ่ายและรีบเดินไปขวางตรงหน้าหวังเย่าเอาไว้

    “ชาโรน่า ถ้าฉันไม่คู่ควรกับเธอ งั้นเขาก็ไม่คู่ควรกับเธอเหมือนกัน เธอน่ะเป็นของฉัน ! ” ดิวตะโกนขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง

    ต่อหน้าการโจมตีของชาโรน่าแล้ว หวังเย่าไม่ได้คิดจะลงมือแต่อย่างใด เขาแค่รอดูว่าชาโรน่าจะทำยังไงต่อ

    ชาโรน่ายังยืนขวางหน้าหวังเย่าเอาไว้และมองไปที่ดิว ก่อนจะพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ดิว นายอย่าบ้าไปหน่อยเลย เขาน่ะเป็นเพื่อนของเรา นายรู้ไหมว่าตะกี้ถ้าไม่มีเขา ฉันคงตายไปแล้ว”

    ที่ชาโรน่าพูดมาก็ถูกของเธอ ตะกี้นี้หวังเย่าช่วยชีวิตเธอเอาไว้ ตอนนี้แม้ว่าเธอจะอยู่ในสภาพอ่อนแอ แต่เธอก็ไม่ยอมให้ดิวมาทำอะไรหวังเย่าเป็นอันขาด

    “ถ้านายคิดจะลงมือ งั้นก็ใช้ดาบของนายแทงฉันซะ” ชาโรน่ายืนกราน

    ดิวไม่คิดว่าเธอจะพูดเล่น

    “ชาโรน่า เธอถึงกับออกตัวแทนมันเลยงั้นรึ ฮ่าฮ่า ชาโรน่า เธอทำให้ฉันไม่พอใจจริง ๆ ! แต่เธอจะรับมือกับฉันได้ไหมในเมื่อสภาพของเธออ่อนแอแบบนี้ ? ”

    ดิวยิ้มออกมาและพุ่งเข้าหาชาโรน่ากับหวังเย่าต่อ เขามองไปที่ชาโรน่าแล้วพูดขึ้น “ดูจากสภาพเธอในตอนนี้แล้ว ขนาดจะป้องกันตัวเองเธอยังทำไม่ได้ด้วยซ้ำ ! ”

    จากนั้นดิวก็มองไปที่หวังเย่าด้วยสีหน้าไม่พอใจ “แกเป็นคนหัวเซี่ยสินะ ! ”

    หลังจากนั้นดิวก็เลิกลังเลและแทงเขาใส่หวังเย่าทันที

    “ไม่….” ชาโรน่าร้องออกมาเสียงหลง หากหวังเย่าตายต่อหน้าเธอ งั้นเธอก็จะไม่มีทางยกโทษให้กับตัวเองอย่างแน่นอน

    แต่ตอนนี้เธอจะไปทำอะไรได้ ?

    เพราะเธอกำลังอยู่ในสภาพที่อ่อนแอจนไม่อาจจะทำอะไรได้เลยด้วยซ้ำ !

    “อ๊า …”

    ต่อมาก็มีเสียงร้องดังขึ้น ชาโรน่าพบว่ามีชายคนหนึ่งล้มลงไปกองกับพื้นตรงหน้าของเธอแล้ว

    “ ไม่ เป็นไปไม่ได้…”

    เสี่ยวซวีปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าดิว จนทำให้ดิวแสดงสีหน้าเหลือเชื่อออกมา เขาไม่คิดเลยว่าเขาจะโดนจัดการโดยเด็กสาวตัวน้อยแบบนี้ ในตอนที่เขาไม่ทันได้ตั้งตัวเลยด้วยซ้ำ

    “ แม้ว่าตอนนี้ฉันจะอยู่ในสภาพอ่อนแอและหลบไม่ได้แต่ฉันก็ยังมีเสี่ยวซวีอยู่ ! ” ในตอนที่พูดนั้น หวังเย่าก็มองไปที่ เสี่ยวซวีอีกครั้ง

    “แก …” ดิวยังไม่คิดจะยอมแพ้แต่ถึงจะไม่ยอมก็ไม่อาจจะทำอะไรได้ เพราะการโจมตีของเสี่ยวซวีนั้นทำให้พลังของเขาหมดไป

    “เธอจะว่าอะไรฉันรึเปล่า ? ” หวังเย่ามองไปที่ชาโรน่าแล้วพูดขึ้นมา

    ชาโรน่ามองไปที่ดิว แม้ว่าเธอจะไม่ชอบอีกฝ่าย แต่ก็ใช่ว่าจะเกลียดอีกฝ่ายไปเลย

    ถึงอย่างนั้นเมื่อดิวกล้าลงมือกับเขา หวังเย่าก็ไม่คิดจะปล่อยอีกฝ่ายไป !

    ชาโรน่ายืนนิ่งอยู่กับที่

    “ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้ ” ชาโรน่าพูดอะไรไม่ออก

    แต่ท่าทีแบบนี้ก็ทำให้หวังเย่าชื่นชม

    หากชาโรน่าบอกให้เขาลงมือ งั้นหวังเย่าก็จะคิดว่าชาโรน่านั้นเป็นพวกที่เสแสร้งเข้าข้างคนที่แข็งแกร่ง ยังไงซะดิวก็เป็นคนของเธอ แม้ว่าเขาจะคลุ้มคลั่งก็ตาม หากชาโรน่าปล่อยให้หวังเย่าจัดการกับดิว งั้นเธอคงดูเป็นคนเลือดเย็นเกินไปแต่ ชาโรน่าไม่ได้ทำแบบนั้น ตอนนี้เธอเหมือนจะลังเล

    “ไปหาที่พักกันก่อนดีกว่า ! ” หวังเย่าพูดขึ้นมา

    ตอนนี้เขาอยู่ในสภาพอ่อนแออย่างมาก มันอันตรายต่อตัวเขาเกินไปที่จะอยู่ที่นี่ต่อ เขาไม่ยอมให้ตัวเองอยู่ในสภาพนี้นานนัก

    ชาโรน่าได้แต่พยักหน้าตอบรับ “ได้ ”

    ตอนนี้ทั้งสองเหมือนกับเป็นเพื่อนร่วมรบกันแล้ว แต่ตอนที่ทั้งสองเดินออกไปได้สักพักนั้นพวกเขาก็พบว่าไม่มีใครอยู่เลย

    ตะกี้นี้ตอนที่ชาโรน่าและหวังเย่าสู้กับงูอยู่ คนอื่น ๆ ก็ได้หนีออกไปหมดแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นเมื่อพวกเขาเดินออกมาได้สักพัก แต่ก็ยังไม่เห็นวี่แววของพวกนั้นเลย

    “แปลก ! ” หวังเย่ารู้สึกว่าเหตุการณ์นี้แปลกประหลาด

    “มันมีโพรงอยู่ ” ชาโรน่าชี้ออกไปและพูดขึ้น

    หวังเย่าเดินตามที่ชาโรน่าชี้ไปและเห็นโพรงแต่โพรงนี้ไมได้ใหญ่นัก มันเหมือนกับโพรงที่ตุ่นขุดขึ้นมา

    “โพรงเล็ก ๆ นี่แทบจะมองไม่เห็น ” หวังเย่าพูดขึ้น

    ทั้งสองคนพากันเดินทางเข้าไปในโพรงนั้น

    หวังเย่าได้ให้เสี่ยวซวีลงไปสำรวจด้านล่างก่อน เมื่อพบว่าไม่มีสัตว์อสูรด้านล่าง หวังเย่าและชาโรน่าจึงกระโดดลงไปตาม

    แต่พื้นที่มันคับแคบอย่างมาก เมื่อทั้งสองเดินทางเข้าไป เพราะโพรงนี้มีขนาดเล็ก ดังนั้นตอนที่ทั้งสองลงไปนั้นก็บอกได้ว่าทั้งสองแทบต้องกอดกันเลยก็ว่าได้

    แม้ว่าร่างกายจะสัมผัสกัน แต่หวังเย่าก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก

    ชาโรน่าเป็นชาวตะวันตก เธอมีเบื้องหลังอะไรนั้นหวังเย่าไม่อาจจะรู้ได้ เพราะแบบนั้นเขาจึงไม่กล้ารุ่มร่ามใส่เธอ ยิ่งไปกว่านั้นที่บ้านเขาก็มีแฟนทั้งสองคนรออยู่

    “เธออยากจะเปลี่ยนที่หน่อยไหม ? ” หวังเย่าถามขึ้นมาแต่ชาโรน่าไม่ได้ตอบอะไรกลับมาเลย

    เมื่อก้มหน้าลงไปมองก็พบว่าชาโรน่าน่ะหลับไปแล้ว

    “นี่..” เมื่อต้องเจอกับสถานการณ์แบบนี้ หวังเย่าก็ยิ้มออกมาอย่างขมขื่น เขาไม่รู้ว่าต้องพูดอะไรออกมาดี

    ชาโรน่าหลับไปแบบนี้ไม่กลัวว่าเขาจะทำอะไรเธอรึไง ?

    บางครั้งเขาอาจจะคิดไม่ดี ยิ่งคิดเท่าไหร่ร่างกายก็ยิ่งตอบสนอง นี่ไม่ต้องพูดถึงท่าของทั้งสองคนที่แทบจะกอดกันแน่น มันยากที่เขาจะควบคุมร่างกายตัวเองได้

    “โชคร้ายที่ตอนนี้ฉันขยับไปไหนไม่ได้ ! ” หวังเย่าถอนหายใจออกมาก่อนจะหลับตาแล้วหยุดคิดเรื่องนี้ไปหวังเย่าไม่รู้ว่าตอนที่เขาหลับไปนั้น เมื่อลืมตาขึ้นมาก็พบว่าชาโรน่ากำลังจ้องเขาอยู่

    “ชาโรน่า เธอ ..” หวังเย่ามองไปที่ชาโรน่า และไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกมาดี

    ชาโรน่ายิ้มออกมาและมองไปที่หวังเย่า “หวังเย่า คุณน่ะเป็นสุภาพบุรุษดี”

    หลังจากที่พูดจบ ชาโรน่าก็จูบไปที่แก้มของหวังเย่าทันที

    หวังเย่าใจสั่นขึ้นมา แต่อยู่ ๆ ตอนนั้นเองก็มีเสียงคำรามดังขึ้นพร้อมกับพื้นดินใต้เท้าของเขาที่ถล่มลงไป จากนั้นทั้งสองคนก็ร่วงลงไปที่ด้านล่างทันที