ตอนที่ 456 : ขอร้อง
“ผมขอเตือนอีกครั้ง ดูเหมือนว่าพวกลุงยังไม่รู้ผลลัพธ์ที่แท้จริง” เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนคิดจะเดิมพันกัน หวังเย่าก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมา
“ก็จริง เราเหมือนไม่ได้รู้จักพวกนั้นด้วยซ้ำ เราไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นคนยังไง แม้แต่ภาษาเราก็ไม่เข้าใจ” ซือคงเป่ายิ้มแห้งๆออกมา
“ …” จางจื้อเฉียงพูดอะไรไม่ออกและได้แต่กินเนื้อต่อไป
“ฮ่าฮ่า พวกนายสองคนนี่ทำให้ฉันตลกจริง ๆ ” เมื่อเห็นแบบนั้นเฉี่ยนเจินเฉียน, ไป๋พั่วหล้างและหลี่ว่านเฟิงก็พากันหัวเราะออกมา
จางจื้อเฉียงและซือคงเป่าอยากจะปฏิเสธแต่ก็หาข้ออ้างไม่ได้ พวกนั้นยิ่งพูดอะไรไม่ออกเข้าไปใหญ่
“ดูสิว่าเราได้อะไรมา”
ตอนนั้นเองฮวงเทียนเจวี๋ยนก็พูดขึ้น ทุกคนหันกลับไปมองที่เขาทันที
“นี่มัน…”
เมื่อเห็นคนที่ฮวงเทียนเจวี๋ยนจับตัวมา แม้ว่าเธอจะปิดบังใบหน้าเอาไว้แต่หวังเย่าและคนอื่น ๆ ก็ยังจำได้ว่าเธอคือคนที่พวกเขาเจอในมิติลับ
“เธอมาด้อม ๆ มอง ๆ ไม่รู้ว่าคิดจะทำอะไร แต่โชคดีที่เธอไม่ได้คิดร้ายกับเรา ไม่อย่างงั้นคงโดนอสูรของฉันกินไปแล้ว” ฮวงเทียนเจวี๋ยนมองไปที่ผู้หญิงคนนั้นและพูดขึ้นมา เธอมาด้อม ๆ มอง ๆ อยู่ในป่า แต่อยู่ ๆ ก็มีเงาขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นที่ด้านหลังของเธอ มันคืออสูรของฮวงเทียนเจวี๋ยน
ต่อหน้ากลุ่มคนที่แข็งแกร่งเช่นนี้ คนเราจะไม่ตกใจได้ยังไง แต่แม้ว่าเธอจะตกใจแต่เธอก็ยังเยือกเย็นได้อยู่ เธอมองไปที่กลุ่มของหวังเย่าและทำท่าอยากจะพูดบางอย่าง
“พวกคุณคือคนหัวเซี่ยมาจากหัวเซี่ยงั้นหรือ ? ”
ทันทีที่ได้ยินแบบนั้น ทุกคนก็แสดงสีหน้าแปลกใจออกมา
มันไม่ได้มีอะไรผิดปกติกับคำพูดของเธอ แต่ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้พูดภาษาต่างชาติ เธอกลับพูดภาษาหัวเซี่ยออกมาแทน แม้ว่าจะไม่ได้คล่องนักแต่ก็พอสื่อสารกันได้
นี่คือคนที่สองที่พวกเขาพบว่าสามารถพูดภาษาหัวเซี่ยได้ คนแรกคือสตีฟที่พวกเขาพบก่อนหน้านี้ คนที่สองคือผู้หญิงคนนี้
“ใช่ เรามาจากหัวเซี่ย” หวังเย่ามองไปที่เธอและพูดขึ้นมา เขาไม่คิดจะปิดบัง
“มาจากหัวเซี่ยจริง ๆ งั้นก็ดีไปเลย” เธอกลับหัวเราะออกมา
“เธอมีปัญหาอะไร ? ” เมื่อเห็นแบบนั้น หวังเย่าก็อดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา
“ฉันยกย่องหัวเซี่ยมากที่สุด ฟังจากที่ปู่ฉันบอกแล้วมันมีประวัติศาสตร์ที่ยาวนาน วัฒนธรรมเผยแพร่ไปทั่ว มันจึงทำให้ฉันสนใจขึ้นมา”
“การที่ฉันพูดภาษาหัวเซี่ยได้นั้นเพราะเรียนรู้มาจากหนังสือเก่า ๆ ” เธอพูดขึ้นด้วยความตื่นเต้น
เมื่อเห็นว่าเธอพูดถึงประเทศหัวเซี่ยไม่หยุด หวังเย่าก็ถามขึ้นมา “งั้นเธอเป็นใคร ทำไมคนพวกนั้นถึงได้ไล่ล่าเธอ ? ”
“ในเมื่อพวกคุณเป็นคนหัวเซี่ย งั้นฉันก็จะบอก” เธอแสดงสีหน้าจริงจังไม่ลังเลเลยแม้แต่แน้อย
“ฉันเป็นหัวหน้าตระกูลคนต่อไปของตระกูลกิลนี 1 ใน 9 ตระกูลใหญ่ของสหภาพโซเวียต ฉันชื่อกิลนี ริฮันน่า ฉันได้ยินมาว่าข้างนอกมีของบางอย่างที่มาจากหัวเซี่ย ฉันอดใจไม่ไหวเลยแอบหนีออกมาจากตระกูล เดินทางออกมาจากโซเวียตเพียงลำพังและตามข่าวลือมา ไม่คิดเลยว่าจะมีกับดักซ่อนอยู่ มันคือแผนของตระกูลเกียร์ ซึ่งก็เป็น 1 ใน 9 ตระกูลใหญ่ พวกนั้นรู้ความต้องการของฉันและจงใจปล่อยข้อมูลปลอมออกมาเพื่อที่จะล่อฉันออกมาฆ่า ซึ่งนั่นจะทำให้ตระกูลของฉันขาดผู้สืบทอด โชคดีที่ฉันรู้ถึงกับดักนั้นและหนีออกมาจนได้พบกับพวกคุณ”
“ฉันพูดไปหมดแล้ว พวกคุณจะเชื่อรึไม่ก็แล้วแต่”
หลังจากที่ได้ยินคำพูดของริฮันน่า ทุกคนก็ยังไม่ทันได้พูดอะไร แต่จางจื้อเฉียงกลับหัวเราะออกมา
หากเทียบกับเขาแล้ว ซือคงเป่ากลับแสดงสีหน้าเคร่งเครียดออกมามากกว่า
เฉี่ยนเจินเฉียนไม่ได้สนใจทั้งสองคนและมองไปที่ริฮันน่าก่อนจะพูดขึ้น “งั้นเธอมีเหตุผลอะไรถึงได้มาที่นี่ ? ”
“แน่นอนว่าเพราะพวกคุณเป็นคนหัวเซี่ย พวกคุณเล่าเรื่องหัวเซี่ยให้ฉันฟังหน่อยได้รึเปล่า ? ” ริฮันน่าตาเป็นประกายขึ้นมาทันที
เมื่อเห็นท่าทีของเธอ เฉี่ยนเจินเฉียนและคนอื่น ๆ ก็พอเข้าใจได้ นี่คือแฟนคลับของประเทศหัวเซี่ยจริง ๆ
การจะรับมือกับคนแบบนี้ต้องมีวิธีพิเศษ เฉี่ยนเจินเฉียนมองไปที่หวังเย่าและเปิดปากพูดขึ้น “หวังเย่า ฉันจะให้นายดูแลเธอ”
“ถูกต้อง นายเหมาะสมที่สุดแล้ว ไอ้หนู” หลี่ว่านเฟิงที่อยู่ข้างๆพูดขึ้นมา
“….”
จางจื้อเฉียงและซือคงเป่าพยายามสะกดเสียงหัวเราะออกมา
“เอ่อ…” เมื่อเห็นว่าทุกคนโยนภาระมาให้เขา หวังเย่าก็พูดอะไรไม่ออก ยิ่งริฮันน่าเดินเข้ามาหาเขาด้วยตาที่เป็นประกายก็ยิ่งทำให้เขาปวดหัวขึ้นไปอีก
“ก็ได้ ก็ได้ ฉันจะเล่าเรื่องบางอย่างให้เธอฟัง …”
….เช้าวันต่อมา ริฮันน่าก็นั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้นด้วยสีหน้าช็อก
“เกิดอะไรขึ้น ? ” จางจื้อเฉียงเดินมาข้าง ๆ หวังเย่า ก่อนจะตบไหล่เขา
“ไม่รู้เหมือนกัน” หวังเย่าเองก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
เขาแค่อยากจะพัก หลังจากที่บอกข้อมูลเรื่องประเทศหัวเซี่ยให้ริฮันน่าฟัง
มีแต่ผีเท่านั้นที่รู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกับเธอ
“ไม่ใช่ว่าเมื่อคืนพวกนายสองคน….หึหึหึ ! ” ไม่รู้ว่าจางจื้อเฉียงคิดอะไรอยู่ เขายักคิ้วให้กับหวังเย่าแล้วยิ้มออกมา
“ลุงจาง อย่าคิดแบบนั้น เราไม่ได้ทำอะไรกัน” หวังเย่าสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดขึ้นมา
“พวกนายทำอะไรกัน ? ” เฉี่ยนเจินเฉียนเห็นริฮันน่านั่งคุกเข่าอยู่ก็อดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา เมื่อพูดจบ เขาก็มองไปที่หวังเย่า ซึ่งทำให้หวังเย่ายิ่งพูดอะไรไม่ออก
มันคงไม่เป็นปัญหาหรอกนะ ?
“ฉันมีบางอย่างจะขอร้องและอยากให้พวกคุณตกลง”
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
