ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进化系统) 432 : เงาปิศาจ

“ ออกไปให้พ้น ! ” เสี่ยวซวีตะโกนออกมาพร้อมพลังของระดับ
ศักดิ
์
สิทธิ
์
ที่ระเบิดออกมาจากตัว

เหล่าอสูรของพวกโจรต่างก็ตัวแข็งทื่อไปทันที

พลังของระดับศักดิ
์
สิทธิ
์
เกินกว่าที่พวกมันจะทนรับไหว

พวกอสูรที่อยู่ด้านหน้าเมื่อเผชิญหน้ากับพลังอันน่ากลัวนี้กลับตัว
แข็งทื่อราวกับวิญญาณได้หลุดออกจากร่างอย่างไรอย่างนั้
น

นี่คือพลังระดับศักดิ์
สิทธิ
์
ที่ทําให้พวกมันกลัวโดยสัญชาตญาณ อสูร
ระดับสวรรค์ต่างก็หยุดชะงักไม่กล้าจะเดินหน้าต่อ สายตาของพวกมัน
เต็มไปด้วยความกลัว

เจ้าของอสูรเหล่านั
้
นเคยคิดถึงเรื่องนี้ก่อนแล้ว แต่เมื่อเผชิญหน้า
กับเรื่องนี้จริงๆ พวกเขาก็รู้ว่านี่ไม่ใช่สิงที่อสูรของพวกเขาจะต้านทาน ่
ได้

บางทีพวกเขาอาจจะยื้อเสี่ยวซวีไว้ได้ก็จริง แต่มันก็เป็นเวลาที่สั้
น
อย่างมาก แต่ราคาที่ต้องจ่ายอาจจะเป็นชีวิตของอสูรพวกเขาทั้
งหมด

ยังไงซะนี่ก็เป็นถึงตัวตนระดับศักดิ์
สิทธิ
์แต่ถึงจะเป็นแบบนั้

นพวกโจรก็

ยังพุ่งเข้าหาเสี่ยวซวีอยู่ดี

ถึงอสูรของพวกเขาไม่กล้าที่จะเดินหน้าเข้าไปแต่พวกเขาก็ยังกล้า
เดินหน้าเข้าหาแรงกดดันอันหนักหน่วงนี้สายตาของพวกเขาเต็มไป
ด้วยความบ้าคลั่

ง พวกเขาไม่ได้ใส่ใจชีวิตตนเองเลยแม้แต่น้อย

บางทีนี่อาจจะเป็นนรกในสายตาพวกเขาก็ได้

“พวกนี้บ้าไปแล้ว”

เมื่อเห็นพวกโจรไม่กลัวตาย เสี่ยวซวีก็ได้ทําการส่งใบมีดมิติโจมตี
ออกไปข้างหน้า

ในพริบตาพายุก็ก่อตัวขึ้

น ! อสูรที่อยู่ด้านหน้าต่างก็ถูกกลืนกินโดย

พลังนี้

ในอีกด้าน เสี่ยหยู่ได้ใช้โอกาสนั้

นพุ่งไปตรงหน้าหวังเย่า ตอนนั
้
นก็
มีแสงสีแดงส่องประกายออกมา ค่ายกลที่พื้นถูกเปิดใช้งาน เพื่อส่งคนที่
โดนจับตัวออกไปจากที่นี่

เมื่อเห็นแบบนั้

นเสี่ยหยู่ก็ได้ทําการโจมตีออกไปทันที

“ฉันจะปล่อยให้พวกมันหนีไปได้ง่ายๆ ได้ยังไง ! ”
แสงสีแดงเลือดส่องประกายออกมาจากตัวเสี่ยหยู่ พร้อมหมัดของ
เขาที่ต่อยเข้าใส่ค่ายกล แต่หวังเย่ารู้ตัวก่อน เขาได้รับมือการโจมตีนี้
เอาไว้และทําให้พลังนั้

นกระจายหายไป

“อยากทําลายค่ายกลนี้ทั้

งๆ ที่ฉันยังอยู่ที่นี่งั้

นหรือ ฝันไปเถอะ ? ”

หวังเย่ามองไปที่เสี่ยหยู่แล้วพูดขึ้
นมา

ในพริบตาแสงสีแดงก็ดับลงพร้อมกับคนที่ถูกจับที่หายตัวไปจากที่
นั่
น

“เด็กน้อย ดูเหมือนว่าฉันจะประเมินแกต�าไป”
เมื่อทาสพวกนั้

นหนีไปได้แล้ว เสี่ยหยู่ก็ไม่อาจจะทําอะไรได้อีก แต่

ตัวเขาก็ไม่ได้สนใจทาสพวกนั้

นมากนัก ถึงพวกนั
้
นจะหนีไปได้แต่เขาก็

สามารถไปจับคนอื่นมาเพิ่
มได้

ตอนนี้เสี่ยหยู่สนใจแค่หวังเย่าเท่านั้
น

เขาเพิ่
งใช้ส่วนแรกของทักษะหวงห้าม แต่หวังเย่ากลับรับมือไว้ได้

และทําให้เขากระเด็นออกมา

มันแสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของหวังเย่าที่ไม่ด้อยกว่าระดับ
ศักดิ
์
สิทธิ
์
เลย

มันเป็นไปได้ยังไงที่เด็กขนาดนี้จะแข็งแกร่งได้แบบนี้ทั้

งๆ ที่ไม่มี

แม้แต่ข่าวลือ

หรือเพราะหวังเย่าเป็นลูกของศัตรูจึงทําให้เสี่ยหยู่สนใจในตัว
หวังเย่าอย่างมากและรวบรวมข้อมูลของหวังเย่ามานาน แต่หวังเย่าที่
เขารู้จักนั
้
นไม่ได้แข็งแกร่งถึงระดับนี้ไม่ใช่หรือไง

ความจริงตรงหน้านี้แม้ว่าเขาไม่เชื่อ แต่ก็ทําให้เขาแปลกใจอย่าง
มาก

เสี่ยหยู่อดไม่ได้ที่จะคิดว่าไม่แปลกเลยที่หวังเย่าจะกล้าบุกเข้ามา
ที่นี่ตัวคนเดียว มันไม่ใช่ว่าหวังเย่าน่ะโง่ แต่เป็นเพราะหวังเย่ามีความ
แข็งแกร่งเพียงพอต่างหาก

หลังจากที่รู้ถึงความแข็งแกร่งที่หวังเย่ามีเสี่ยหยู่ก็รู้สึกอัดอัดใจ
ขึ
้
นมาทันที

ตูม !

ตอนนั
้
นเองได้มีเสียงระเบิดดังขึ้

นพร้อมเสียงกรีดร้องด้วยความ

เจ็บปวดของเหล่าอสูร
ตรงหน้าเสี่ยวซวีนั้

นมีเศษเนื้อและเลือดกระจายไปทั่

ว พวกโจรต่าง
ก็ตัวระเบิดออก ชัดแล้วว่าสถานการณ์ของพวกโจรตอนนี้ย�าแย่อย่าง
มาก

พวกหัวหน้าสาขาถึงกับอยู่ในสภาพไม่สู้ดีเท่าไหร่ สําหรับอสูรของ
พวกมันแล้วล้วนแต่ตายไปหมด

เสี่ยวซวีเล็งเป้าหมายไปยังอสูรที่กระหายเลือด อสูรพวกนี้ทําให้
เธอรู้สึกอึดอัด
เมื่อเห็นฉากตรงหน้า เสี่ยหยู่ก็ต้องตาแดงก�าขึ้
นมา

นี่คือพวกระดับสูงของกลุ่มนรกทมิฬ แต่ตอนนี้ต่อหน้าเสี่ยวซวีแล้ว
พวกนี้ต่างก็พากันตายไปหมด

แม้ว่าจะมีหัวหน้าสาขาหลบซ่อนตัวอยู่ที่อื่นในโลกภายนอก แต่
หากเทียบกับความสูญเสียในวันนี้แล้ว มันส่งผลเสียต่อพวกเขาอย่าง
มาก

การเสียคนไปเยอะแบบนี้ในพริบตาจะทําให้ความแข็งแกร่ง
โดยรวมของกลุ่มนรกทมิฬนั้

นได้รับผลกระทบไม่น้อย

แม้ว่าจะมีเสี่ยหยู่ที่อยู่ระดับ SSS อยู่ แต่เขาก็ยังบาดเจ็บ มันถือได้
ว่าเป็นความเสียหายในระดับที่ใหญ่โต
สุดท้ายที่ร่างของเสี่ยหยู่ก็มีหมอกสีดําลอยออกมา
“ดี! แกทําให้ฉันโกรธจนได้วันนี้ไม่ว่ายังไงแม้ว่าฉันจะต้องตายแต่
แกก็ไม่มีทางออกจากที่นี่ไปได้! ”

สีหน้าของเสี่ยหยู่บิดเบี้ยวไป สายตาของเขาเต็มไปด้วยความบ้า
คลั่
ง ตอนนั
้
นคลื่นพลังที่แผ่ออกมาจากตัวเขากลับแข็งแกร่งขึ้นไป

เรื่อยๆ

หมอกปิศาจยังคงปะทุออกมาจากตัว สีหน้าของเขาเริ่

มหมองคล�า

ลงไป

เมื่อเห็นแบบนั้

น หวังเย่าก็รีบทําการเว้นระยะห่างและไปยืนอยู่

ข้างๆ เสี่ยวซวีพร้อมกับมองมาที่เสี่ยหยู่

“กรร ! ”

เสี่ยหยู่เหมือนจะเจ็บปวดอย่างมากและคํารามออกมาด้วยเสียงที่
เหมือนกับสัตว์อสูร
ยิ่
งหมอกดําแผ่ออกมามากเท่าไหร่ มันก็ไปรวมตัวกันที่ด้านหลัง
เสี่ยหยู่ ก่อนที่สุดท้ายจะรวมตัวเป็นร่างเงา