ตูม !
เสียงระเบิดดังขึ้นพร้อมกับป้อมปราการที่พังลงในพริบตา
หวังเย่ามองดูฉากนั้นอยู่เงียบๆ
เพราะนี่คือฝีมือของเขา เพื่อที่จะกําจัดเนื้อร้ายของประเทศ หลังจากที่พบว่าไม่ได้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์จากที่นี่ หวังเย่าก็ได้ทําลาย ที่นี่และเดินทางออกมา
หวังเย่าเอาถุงมิติของชายแก่ออกมาค้นและดึงเอาแร่ไฟออกมา มันคือของเพียงอย่างเดียวที่มีค่า ส่วนของอื่นๆนั้นเป็นแค่ของทั่วไป
ก่อนหน้านี้หลี่เกอเหมือนจะใช้แร่ไฟที่คล้ายกันนี้เพื่อเปิดการ ทํางานค่ายกลเคลื่อนย้ายมาที่นี่ มันเดาไม่ยากว่าแร่ไฟพวกนี้นี้ก็น่าจะมี การทํางานแบบเดียวกัน
ผลึกแร่ไฟที่หลี่เกอใช้นั้น ใช้เพื่อเดินทางมาที่นี่ งั้นผลึกแร่ไฟนี้จะ ใช้เดินทางมาที่นี่เหมือนกันรึเปล่า?
หรือมันอาจจะเป็นรังอื่นที่ยังไม่ถูกค้นพบก็ได้…
เมื่อคิดว่ามันน่าจะเป็นแบบนั้นหวังเย่าก็ได้ถ่ายพลังเข้าไปในผลึก แร่ไฟ แต่ก็ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ เลย
“หือ ? ”
หวังเย่าลองใช้งานผลึกแร่ไฟดูแต่ก็พบว่ามันไม่อาจจะใช้งานค่าย กลได้ ดูเหมือนว่าจะต้องใช้วิธีอื่นเพื่อใช้งานมัน
แต่นั่นมันก็ไม่ใช่เรื่องยากสําหรับหวังเย่าแต่อย่างใด แม้ว่าเขาจะ ไม่รู้วิธีใช้งานมัน แต่จากการวิเคราะห์มิติแล้ว เขาก็สามารถเปิดการใช้ งานค่ายกลที่ผูกไว้กับผลึกแร่ไฟนี้ได้
เมื่อคิดแบบนั้นหวังเย่าก็ได้ทําการใช้สกิลควบคุมมิติกับผลึกแร่ไฟ ทันที
ตอนนั้นหวังเย่าได้วิเคราะห์ค่ายกลในผลึกแร่ไฟนี้ทันที
เสี่ยวซวีหาวออกมาราวกับว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เรื่องนี้เธอจึง ปล่อยให้หวังเย่าจัดการมันไป
10 นาทีต่อมา หวังเย่าก็ตาเป็นประกายขึ้นมา เพราะเขาสามารถ วิเคราะห์ค่ายกลออกมาได้สําเร็จ เขาไม่จําเป็นต้องใช้วิธีพิเศษตามที่ พวกโจรใช้ แต่ก็สามารถใช้งานผลึกแร่ไฟนี้ได้
เมื่อใส่พลังเข้าไปในผลึกแร่ไฟก็มีพลังของค่ายกลแผ่ออกมา ผลึก แร่ไฟระเบิดแสงสว่างออกมา ก่อนที่หวังเย่าและเสี่ยวซวีจะปรากฏตัว ขึ้นในอีกที่หนึ่ง
ในท้องฟ้านั้นมันมีทางเข้ามิติลับอยู่ ไกลออกไปมีสันเขาสูงเสียด ฟ้าอยู่ด้วย
มันคือทางออกมิติลับ เพราะที่นี่คือมิติลับ
ที่นั่นมีแผ่นจารึกหินอยู่ด้วยแต่บนแผ่นจารึกนี้ไม่ได้มีข้อมูลอะไร เขียนเอาไว้ ดูเหมือนว่ามันจะเป็นเครื่องหมายไว้นําทางเท่านั้น
ตอนนั้นที่นี่ไม่ได้มีแค่หวังเย่าและเสี่ยวซวีอยู่แต่ยังมีอีกคนอยู่ด้วย เขาเหมือนจะเป็นคนดูแลที่นี่
ตอนที่ชายคนนั้นกําลังจะเอ่ยปากถาม หวังเย่าก็ได้ปรากฏตัวขึ้น ตรงหน้าอีกฝ่ายพร้อมกับนิ้วที่จิ้มไปที่หน้าผากของเขา
เมื่อรับรู้ได้ถึงความร้อนจากหน้าผาก ชายคนนั้นก็ตัวแข็งทื่อไป เขาไม่กล้าที่จะขยับตัวต่อเพราะเขารับรู้ภัยที่ถึงกับความตายได้
นี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ มันไม่ใช่ภาพลวงตาแต่เป็นความรู้สึกจริงๆ
นี่คือความกลัวที่มาจากก้นบึ้งหัวใจและความกลัวจนถึงวิญญาณ มันจึงทําให้ชายคนนี้ไม่กล้าจะขยับตัวต่อ
“ นี่มันที่ไหน ?” หวังเย่ามองไปยังชายตรงหน้าแล้วถามขึ้นมา “…” ชายคนนั้นเงียบ เขาเหมือนไม่คิดจะตอบคําถามใดๆ เมื่อเห็นแบบนั้นหวังเย่าก็พอเดาออก เขาได้ลดนิ้วลงแล้วพูดขึ้น “จะไปไหนก็ไป” ชายคนนั้นคิดแล้วว่าตัวเองจะต้องตายแต่เมื่อได้ยินแบบนั้นก็ได้ สติกลับมา เขากลัวว่าหวังเย่าจะเปลี่ยนใจจึงรีบหนีออกไปจากที่นั่น ทันที “ทําไมถึงปล่อยมันไป ข้าว่ามันก็คงเป็นพวกโจรที่เราเจอมาก่อน หน้านี้เป็นแน่” เสี่ยวซวีแสดงท่าทีสับสนออกมา “แค่ปล่อยให้รอดต่อไปอีกสักพัก มารอดูว่ามันจะหนีไปไหน..” หวังเย่าพูดขึ้นและมองไปทางที่ชายคนนั้นที่หนีไป “เข้าใจแล้ว…” เสี่ยวซวีกระจ่างทันที จากนั้นทั้งสองคนก็ได้ใช้สกิลหลอมรวมมิติก่อนจะตามอีกฝ่ายไป
….
ในชั้นใต้ดินแห่งหนึ่งมีบ้านและสิ่งก่อสร้างต่างๆ ที่นั่นเหมือนจะมี คุกอยู่ด้วย
ด้านในคุกนั้นมีหญิงสาวที่มีใบหน้าสละสลวย ผู้หญิงส่วนมากล้วนแต่มีสายตาว่างเปล่า มีไม่กี่คนที่ยังแสดงสายตาที่เต็มไปด้วยความกลัว และมีไม่กี่คนที่ยังไม่หมดความหวัง
…
ในที่ที่เหมือนกับวิหาร ชายที่หวังเย่าปล่อยให้หนีมานั้น ได้ปรากฏ ตัวขึ้นที่นั่นด้วยตัวที่สั่นเทาเพราะความกลัว
ตรงหน้าเขามีเวทีที่มีเก้าอี้ตั้งอยู่ มีชายในชุดสีแดงนั่งอยู่บนเก้าอี้ นั้น
“ที่นายพูดมาเป็นความจริงงั้นหรือ ? ” เสียงอันเย็นชาดังขึ้นมา จากปากของชายชุดแดง
“มันเป็นความจริง !” ชายคนนั้นตอบกลับโดยไม่ลังเล
“ดูเหมือนว่าจะเกิดเรื่องกับไอ้แก่นั่น คิดไม่ถึงเลยว่าไม่ใช่แค่หลี่ ว่านเฟิง แต่กลับมีคนอื่นมาที่นี่ด้วย”
“หวังเย่างั้นหรือ ? หึหึ ! ไม่ใช่คนที่หลี่ว่านเฟิงคอยปกป้องมาตลอด รึไง ?”
“เขาคือลูกของคนที่ฉันเกลียดที่สุด…”
“สวรรค์เข้าข้างฉันจริงๆ นรกไม่ไปหา แต่แกกลับเดินเข้าหานรก ฉันล่ะอยากรู้จริงๆ ว่าแกจะมีความสามารถแค่ไหนกันเชียว ฉันจะส่งแก ไปหาพ่อแม่แกละกัน ! ” ชายชุดแดงลุกขึ้นยืนและพูดขึ้นด้วยเสียงที่ดัง ก้อง
…
หวังเย่ามองดูโพรงตรงหน้าเขาโดยมีเสี่ยวซวีที่เดินตามมาโดยไม่ ลังเล
เมื่อเดินเข้ามาในโพรง หวังเย่าก็พบว่ามันไม่มียามคอยตรวจตรา เลย
ถ้าที่นี่เป็นฐาน มันก็น่าจะมีการรักษาความปลอดภัยที่เคร่งครัด รึว่าเขาเข้าใจผิด ที่นี่ไม่ใช่ฐานรึไง ? หวังเย่าส่ายหน้า ถึงยังไงเขาก็ถอยไม่ได้
ด้วยความแข็งแกร่งที่มี ไม่ว่าจะมีอะไรรออยู่ข้างหน้า เขาก็ไม่เกรง กลัว
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
