ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน 383 ถ้ำใต้ดินน่ากลัวเกินไปแล้ว (1)

ตอนที่ 383 ถ้ำใต้ดินน่ากลัวเกินไปแล้ว (1)

ในเวลาเดียวกัน

ฟางผิงกำลังหนีตายในท่อระบายน้ำใต้ดินอย่างบ้าคลั่ง!

เวลานี้ก่อเรื่องยุ่งขึ้นแล้ว!

เมื่อกี้เขาแค่อยากจะเก็บหินพลังงานระดับต่ำไว้ให้เต็มช่องเก็บของก็จะไปแล้ว

ใครจะรู้ว่าเก็บได้ครู่เดียว ทหารเฝ้าระวังทางนี้ก็ไล่ตามมาแล้ว

ฟางผิงไม่ได้คิดจะระเบิดแหล่งแร่ อันที่จริงเขาระเบิดไม่ไหวเหมือนกัน เพราะหินพลังงานความบริสุทธิ์ต่ำ ยากที่จะทำให้ระเบิด ถึงจะมีพลังจิตใจเหนี่ยวนำก็ตาม

แต่เป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ!

เมื่อวานน้ำแร่แห่งชีวิตจำนวนมากถูกปลดปล่อยออกมา พลังงานของเขตแร่จึงเข้มข้นขึ้นมาก

หลังจากนั้นฟางผิงยังทำน้ำแร่พลังงานจำนวนมากหกในเขตแร่ ทำให้พลังงานรอบนอกของเขตแร่เข้มข้นอย่างยิ่ง

สายแร่พลังงาน เดิมก็มีพลังงานเข้มข้นสูงอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งสูงขึ้นไปอีก เกรงว่าแทบจะไม่ต่างจากเขตใจกลางเท่าไหร่แล้ว

นี่ก็เหมือนกับแก๊สที่อยู่ท่ามกลางเหมืองถ่านหิน อันที่จริงรอแค่วันสองวัน ทุกอย่างจะฟื้นฟูเป็นปกติแล้ว แทบไม่อาจระเบิดขึ้นได้

คนของเมืองจู้หลิวคาดไม่ถึงเหมือนกันว่าฟางผิงจะมาอีกครั้ง

มาก็แล้วไป เขายังจะทิ้งหินพลังงานระดับสูงทำเป็นระเบิดอีก

เวลานี้จึงทำให้เกิดปฏิกิริยาลูกโซ่ พลังงานจำนวนมากถูกจุดชนวนขึ้น พาให้บริเวณรอบๆ พลังงานเข้มข้นสูงติดระเบิดขึ้นมา!

พลังงานขนาดใหญ่เกิดระเบิดขึ้น ฟางผิงยังถูกระเบิดไปด้วย ได้รับบาดเจ็บไม่น้อย

นอกจากนี้ระเบิดยังลามไปยังจุดศูนย์กลางที่มีพลังงานท่วมท้นอยู่ตลอด

เห็นว่าจะก่อให้เกิดระเบิดที่รุนแรงกว่านี้ ในที่สุดต้นหลิวปีศาจจึงทนไม่ไหวอีกต่อไป รากไม้นับไม่ถ้วนหดกลับจากนอกเมืองเข้าไป ทำให้นอกเมืองเกิดพื้นดินถล่มเป็นวงกว้าง

ไม่ใช่เพียงแค่นี้ เพื่อควบคุมการระเบิดของพลังงาน ต้นหลิวปีศาจจำเป็นต้องทำลายแหล่งแร่และเขตใจกลางบางส่วนที่ก่อให้เกิดการระเบิดขึ้นมา

พลังจิตใจที่แข็งแกร่งแผ่กระจายมาถึงใต้ดิน เริ่มปิดผนึกการระเบิดของพลังงานพวกนั้น

พลังงานเข้มข้นสูงที่ถูกระเบิดทำให้รากไม้เสียหายไปไม่น้อยเช่นกัน

เวลานี้นับว่าฟางผิงยั่วให้อีกฝ่ายโมโหอย่างถึงที่สุดแล้ว

หลายร้อยปีแล้วที่ต้นหลิวปีศาจไม่ได้เสียเปรียบถึงขนาดนี้

ภายใต้ความเดือดดาลแทบจะไม่สนใจคุ้มครองเมืองต่ออีกแล้ว รากของต้นหลิวปีศาจยกขึ้นจากพื้นดินด้วยโทสะที่พุ่งสูงเสียดฟ้า บุกเข้าไปตามทิศทางที่พลังงงานระเบิดเพื่อไล่ล่าด้วยตัวเอง

ตอนที่รับรู้ถึงอานุภาพสูงเทียมฟ้าจากที่ไกลๆ นั้น ฟางผิงแทบจะฉี่ราดแล้วจริงๆ

ฉันไม่ได้วางแผนจะระเบิดสักหน่อย!

เขานึกไม่ถึงเหมือนกันว่าแหล่งแร่จะติดระเบิดง่ายขนาดนี้

หากง่ายแบบนี้จริงๆ แม้ยอดฝีมือปรมาจารย์ของมนุษย์จะต้องพนันด้วยชีวิตก็คงจะมาระเบิดเมืองอยู่ดี

ทว่าเขากลับระเบิดเมืองชั้นนอกซะแล้ว

เรื่องนี้ฟางผิงแทบไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไงดี

พลังงานความบริสุทธิ์รวมตัวกันทำให้เกิดระเบิดได้ง่าย แต่เมื่อวานก็ระเบิดไปครั้งหนึ่งแล้วไม่ใช่หรือไง?

เมื่อวานเขาจุดระเบิดไปหนึ่งครั้งเหมือนกัน!

ทำไมเมื่อวานไม่เห็นจะระเบิดเป็นทอดๆ แบบนี้ล่ะ?

ฟางผิงลืมไปว่าเมื่อวานคนที่ไล่ตามเขา ส่วนมากล้วนเป็นระดับสูง เสี้ยวนาทีที่น้ำแร่แห่งชีวิตระเบิดออกมา ระดับสูงพวกนั้นก็ใช้พลังจิตใจดับเชื้อเพลิงทันที

ถ้าวันนี้ใต้ดินมีระดับสูงรักษาการณ์อยู่ เกรงว่าคงไม่เกิดระเบิดขนาดใหญ่ขึ้นง่ายๆ เหมือนกัน

ผลปรากฏว่าตอนนี้ภายในเมืองมีแค่ระดับสูงหนึ่งคน ทั้งยังไม่ได้ลงมาใต้ดิน แต่วางแผนอยู่ข้างบน

ต้นหลิวปีศาจคุ้มครองเมืองชั้นใน ไม่อาจสนใจเมืองชั้นนอกได้

ไปๆ มาๆ จึงถูกฟางผิงจุดระเบิดแหล่งแร่ขึ้นมาเช่นนี้

ตอนนี้แม้จะเกิดระเบิดสายแร่ระดับต่ำรอบนอกบางส่วน แต่คล้อยจากเสียงระเบิดที่ดังขึ้นก็ทำให้เกิดปฏิกิริยาลูกโซ่ ข้างนอกเมืองเกิดพังถล่มเป็นวงกว้าง

ต้นหลิวปีศาจเพิ่งจะดีขึ้นมาถูกยั่วโทสะอีกครั้ง ดึงตัวขึ้นมาจากพื้นดิน นี่ร้ายแรงกว่าฟางผิงจุดระเบิดขึ้นเสียอีก!

รากของต้นหลิวปีศาจที่ไม่เคยขยับเขยื้อนมานับร้อยปี เวลานี้แทบจะรวมเป็นหนึ่งเดียวกับภายในเมืองแล้ว

ภายใต้ความเดือดดาลของมัน รากไม้ที่ชักขึ้นจากพื้นดินจึงทำให้สิ่งก่อสร้างภายในเมืองจำนวนมากพังถล่มลงมา

ในสถานการณ์ที่ต้นไม้ปีศาจขั้นเก้าโมโห ไหนเลยยังจะสนใจมนุษย์ถ้ำพวกนั้นอีก มันถูกแมลงตัวน้อยยั่วโทสะอย่างสุดขีด เมื่อวานขโมยน้ำแร่ชีวิตของมันก็ทำให้ต้นหลิวอยากจะออกไปสังหารด้วยตัวเองตั้งนานแล้ว

ตอนนี้มันจึงทำขึ้นมาจริงๆ

“แม่งเอ้ย เร็วชิบหาย!”

รับรู้ถึงพลังข้างหลังยิ่งเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ พลังจิตใจที่สั่นสะเทือนในอากาศกวาดล้างรอบทิศทาง ฟางผิงก็ใบหน้าซีดเผือด

เขาแทบไม่ได้เข้าไปในเมืองชั้นใน เพราะกลัวว่าต้นหลิวปีศาจจะลงมือ

ตอนนี้นับเป็นเรื่องอะไรกัน?

ขั้นเก้าไล่ฆ่าเขา!

ต้นหลิวปีศาจที่โมโหอย่างหนัก นอกจากจะใช้พลังจิตใจกวาดล้าง รากไม้จำนวนมากยังกวัดแกว่งไปรอบทิศทาง พื้นดินแทบจะถูกมันกวาดจนเกลี้ยง

ไม่มีลมหายใจแล้วยังไง!

ภายใต้การวิ่งหนีอย่างบ้าคลั่งของฟางผิงยังคงมีการเคลื่อนไหวเล็กน้อยอยู่ดี

ขอแค่มันบดขยี้ไปตลอดทาง แมลงเหลือบไรนั้นไม่ว่าจะหนีไปที่ไหนก็หนีไม่พ้นความตายอย่างแน่นอน

—

ฟางผิงวิ่งหนีอย่างบ้าคลั่งใต้เมืองจู้หลิว

บนพื้นดินผู้คนจำนวนมากก็กำลังหนีตายเช่นกัน!

เทพผู้พิทักษ์พิโรธแล้ว!

นี่ยังไม่นับกับพลังจิตใจที่ปัดกวาดไปทั่ว ต้นหลิวปีศาจไม่ได้คิดอะไรมากมายขนาดนั้น มักจะมีบางส่วนโชคร้ายถูกพลังจิตใจจนแหลกเหลวในชั่วพริบตา

รากไม้จำนวนมากทะลวงในความว่างเปล่า ทั้งยังแทงโดนมนุษย์ถ้ำไปไม่น้อย

กลางอากาศในเมือง แม่ทัพขั้นเจ็ดคนนั้นตกอยู่ในความเงียบเนิ่นนาน รอจนเห็นเทพผู้พิทักษ์บ้าคลั่ง ทั้งยังไล่ตามฆ่าไปตลอดทางจึงอดตะโกนไม่ได้ “เทพผู้พิทักษ์ เมืองราชาจะพังทลายแล้ว!”

ต้นหลิวปีศาจถอนรากของตัวเองออกไป พื้นดินถูกปัดกวาดจนเรียบ เวลานี้เกิดพื้นดินพังถล่มเป็นวงกว้าง

ไกลๆ นั้น พลังงานที่กล้าแกร่งสายหนึ่งม้วนขึ้นในอากาศ พุ่งตรงมาทางนี้

ต้นหลิวปีศาจรับรู้เช่นกัน ราชาหลิวกลับมาแล้ว

แต่ระยะห่างยังอยู่ไกล เกรงว่ายังต้องใช้เวลาอีกช่วงหนึ่ง

บางทีอาจเพราะกลัวว่าเมืองราชาจะพังทลายจริงๆ การเคลื่อนไหวของต้นหลิวปีศาจจึงช้าลง กลับยังคงปกปิดความโกรธไม่มิด พลังจิตใจที่แข็งแกร่งอย่างถึงที่สุดไล่กวาดล้างตามทิศทางที่ฟางผิงหนีไป!

ตลอดทางไม่ว่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตอะไรก็ตาม แทบจะถูกสังหารในชั่วพริบตา

เวลานี้ต้นหลิวปีศาจไม่สนใจความเป็นความตายของคนพวกนี้แม้แต่น้อย พลั้งมือสังหารคนกลุ่มหนึ่ง เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้เช่นกัน

ใช้พลังจิตใจกวาดล้างไปตามทิศทางอย่างไม่ขาดสาย

—

“แข็งแกร่งอะไรอย่างนี้!”

เวลานี้ฟางผิงไม่สนใจแล้วว่าจะปกปิดเสียงมิดหรือเปล่า คลื่นพลังจิตใจข้างหลังแทบจะปลิดลมหายใจของเขาแล้ว ทำให้ฟางผิงถึงกับหน้าเปลี่ยนสี!

พลังจิตใจกวาดไปตลอดทาง พื้นดินพังถล่ม หินดินกระจุยกระจาย ฟางผิงถึงกระทั่งเห็นหนูแร่บางส่วนไม่ทันจะถูกคลื่นพลังงานก็แหลกเหลวไปในชั่วพริบตาแล้ว

แม้เขาจะอยู่ห่างจากคลื่นพลังงานนั้นอยู่ระยะหนึ่ง แต่ตอนนี้ก็รู้สึกว่าพลังจิตใจของตัวเองถูกฉีกทึ้งเช่น

“แม่งเหอะ เป็นไปได้ยังไง!”

ฟางผิงไม่กล้าเชื่ออยู่บ้าง เขาวิ่งออกมาตั้งไกลแล้ว

ต้นไม้ปีศาจต้นนั้นอยู่ห่างจากเขาหมื่นเมตรเป็นอย่างต่ำ!

ตั้งสิบกิโลเมตร!

ไกลถึงขนาดนี้ ควันหลงของพลังจิตใจนึกไม่ถึงว่าจะฉีกทึ้งพลังจิตใจเขาไปหลายครั้งอีก แข็งแกร่งจนถึงขนาดนี้ได้ยังไง!

ยอดฝีมือขั้นเจ็ด พลังจิตใจครอบคลุมประมาณสามสิบถึงหนึ่งร้อยเมตร

ขั้นแปด อันที่จริงฟางผิงไม่รู้ว่าครอบคลุมได้ไกลเท่าไหร่ แต่เทียบกับขั้นเจ็ดแล้ว คงไม่ได้เยอะกว่าเท่าไหร่

สามร้อยเมตร?

ห้าร้อยเมตร?

เต็มที่น่าจะห้าร้อยเมตร!

ขั้นเก้า ทำไมแข็งแกร่งถึงขั้นนี้ได้?

อู๋ชวนแข็งแกร่งขนาดนี้หรือเปล่า?

น่าจะไม่ใช่!

ไม่ใช่แค่อู๋ชวน ฟางผิงสงสัยว่าคนอื่นๆ จะแข็งแกร่งถึงขั้นนี้เหมือนกันหรือเปล่า ต้นไม้ต้นนี้น่าจะผิดเพี้ยนไปไกลแล้ว

พลังจิตใจที่โจมตีข้างหลังยังกำลังม้วนตัวมาอีก

เวลานี้ฟางผิงไม่กล้าหยุดฝีเท้าแม้แต่น้อย วิ่งหนีอย่างบ้าคลั่ง

ในตอนนี้ยอดฝีมือขั้นเจ็ดคนนั้นก็สัมผัสได้ถึงความเคลื่อนไหวของฟางผิง ไล่ตามเข้ามาแล้ว

ในสถานการณ์ที่เทพผู้พิทักษ์โมโห แทบไม่สนใจความเป็นความตายของคนอื่น เคลื่อนไหวพลังจิตใจแข็งแกร่งอย่างถึงที่สุด เวลานี้แผ่นดินพังถล่ม ทุกอย่างแทบกลายเป็นผุยผง

ร่องรอยของฟางผิงจึงเป็นที่เตะตาอยู่บ้าง

สูญเสียอย่างหนักขนาดนี้ เทพผู้พิทักษ์โมโหถึงขนาดนี้ หากยังไม่สามารถจับหัวขโมยคนนั้นอีก เขาคงไม่อาจให้คำตอบกับราชาได้แล้ว

เมืองชั้นนอกแทบจะเสียหายไปเกือบครึ่งหนึ่ง

แต่เมืองชั้นในก็มีสิ่งก่อสร้างพังถล่มไปไม่น้อย

ผู้ฝึกยุทธ์ที่ล้มตายจากระเบิดมีไม่เยอะ แต่ถูกพลังจิตใจของเทพผู้พิทักษ์สังหารเกรงว่าจะมีนับพันคน

ในนั้นมีหลายคนเป็นผู้ฝึกยุทธ์

ในระหว่างที่ยอดฝีมือขั้นเจ็ดไล่ตามมา กิ่งไม้ที่สูงเทียมฟ้าก็เปล่งแสงระยิบระยับ ระเบิดแสงสว่างเจิดจ้าออกมา

ต้นหลิวปีศาจไม่เคลื่อนไหวอีกแล้ว แต่ยังคงไม่เลิกรา ใช้พลังจิตใจกระจายออกไปอย่างไม่ขาดสาย

ตอนนี้ระยะไกลออกไปแล้ว ต้นหลิวปีศาจไม่ได้ทำเพื่อฆ่าคน แต่เพื่อบ่งชี้ทิศทางต่างหาก

ตอนที่ไม่ใช้พลังจิตใจเพื่อการสังหาร แต่ใช้เพื่อค้นหา จะสามารถปลดปล่อยได้ไกลมากขึ้น

ฟางผิงที่วิ่งอย่างสุดแรงเกิด คิดจะหลบจากการค้นหา ไม่ได้ง่ายดายขนาดนั้น

———————–