ตอนที่ 327 ระบบอัปเกรดอีกครั้ง (1)
ช่วงบ่ายของวันที่ยี่สิบแปด มือถือของฟางผิงดังขึ้น
เงินห้าสิบล้านถูกโอนเข้ามาในบัญชีแล้ว!
ส่วนใครเป็นคนซื้อแก่นหัวใจ เขาไม่ได้สนใจ ทั้งไม่ถามด้วย เงินมาถึงบัญชีก็พอแล้ว
ฟางผิงรีบมองตัวเลขด้านหน้าทันที
ค่าทรัพย์สิน : 1,000,000,000
ปราณ : 2100 (2300 แคล+)
จิตใจ : 690 เฮิรตซ์ (699 เฮิรตซ์)
หลอมกระดูก : 177 ชิ้น (100%) , 29 ชิ้น (30%+)
ผ่านไปสักพัก ด้านหน้าก็มืดลง ฟางผิงลิงโลดขึ้นมา อัปเกรดจริงๆ ด้วย!
ตอนนี้สิ่งที่ต้องทำมีแค่รอเท่านั้น
—
การอัปเกรดครั้งนี้ใช้เวลาค่อนข้างนาน
จวบจนฟ้าด้านนอกมืดลงแล้ว เบื้องหน้าฟางผิงค่อยปรากฏตัวเลขขึ้นมาอีกครั้ง
ค่าทรัพย์สิน : 1,000,000,000
ปราณ : 2100 (2300 แคล+)
จิตใจ : 690 เฮิรตซ์ (699 เฮิรตซ์)
หลอมกระดูก : 177 ชิ้น (100%) , 29 ชิ้น (30%+)
ช่องเก็บของ : หนึ่งลูกบาศก์เมตร
ม่านพลังงาน : ค่าทรัพย์สินหนึ่งหมื่น/นาที
“แม่งเหอะ มีแค่นี้?”
ฟางผิงมองอยู่สักพัก ดูอย่างละเอียดแล้วก็เผยสีหน้าหมดคำพูด
แน่นอนว่าเขาต้องดีใจอยู่แล้ว
เขาวาดหวังอยากได้ช่องเก็บของมาโดยตลอดแล้วก็มีให้จริงๆ!
แม้ว่าหนึ่งลูกบาศก์เมตรจะไม่เยอะ แต่ก็นับว่าไม่น้อยทีเดียว ใส่สิ่งของจำเป็นในชีวิตประจำวัน นั่นย่อมไม่มีปัญหา
แน่นอน ประเด็นหลักอยู่ที่ตอนขุดแร่ สามารถซ่อนไว้ได้ ไม่ถึงกับเหมือนครั้งก่อนที่ถูกสัตว์ประหลาดนับไม่ถ้วนไล่ฆ่าเพราะปัญหาเรื่องพลังงานพรั่งพรูออกมาข้างนอก
การปรากฏของช่องเก็บของ ฟางผิงยังคงดีใจไม่น้อย
ค่าทรัพย์สินหนึ่งพันล้านนับว่าไม่เสียแรงที่ตัวเองสิ้นเปลืองเวลาไปนานขนาดนี้
แต่อันสุดท้ายคืออะไรกัน?
ม่านพลังงาน?
“ใช้ป้องกันงั้นเหรอ?”
ฟางผิงไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ ว่าตามหลักแล้วน่าจะใช้ป้องกันสินะ?
เหมือนกับม่านพลังงานของปรมาจารย์?
เป็นความหมายนี้หรือเปล่า?
ครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนฟางผิงจะกัดฟัน ลองใช้ดูละกัน!
รวบรวมสมาธิอยู่สักพักก่อนรอบกายของฟางผิงเหมือนจะมีอะไรบางอย่างเพิ่มขึ้นมา ฟางผิงพึมพำว่า “ไม่ค่อยรู้สึกอะไรเลย”
ระหว่างที่พูดฟางผิงก็ลองชกตัวเอง!
“พลั่ก!”
เสียงกระทบของหมัดดังขึ้น ฟางผิงไอแค่กๆ ขมวดคิ้วว่า “ไม่มีผลกับตัวเอง?”
“หรือต้องหาคนอื่นมาลองดู?”
นึกมาถึงตรงนี้ฟางผิงแทบไม่อาจสนใจทดลองใช้ช่องเก็บของอีกแล้ว แม้จะไม่เคยเห็นมันมาก่อน แต่ก็เคยได้ยินมา
ในละครทีวีปัจจุบันมีเรื่องพวกนี้ให้เห็นไม่น้อย
แหวนเก็บของ อันที่จริงในโลกผู้ฝึกยุทธ์ก็มีหลายคนปรารถนาเช่นกัน
ทางรัฐบาลไม่ได้เห็นเป็นเรื่องตลกแต่อย่างใด ประดิษฐ์คิดค้นกันมาโดยตลอด แต่มันเกี่ยวพันไปถึงปัญหาของมิติ พัฒนาไม่ค่อยได้เท่าไหร่ ตอนนี้ยังแก้ไขปัญหาการบีบอัดของมิติอยู่ ช่องเก็บของถือว่าเป็นของดี แต่ฟางผิงกลับอยากรู้เรื่องม่านพลังงานมากกว่า
—
สมาคมผู้ฝึกยุทธ์
ฟางผิงวิ่งแจ้นมาอย่างรวดเร็ว เข้าประตูมาก็เห็นเฉินอวิ๋นซี ชั่วขณะนั้นจึงตะโกนออกไปทันที “ชกฉัน!”
เฉินอวิ๋นซีเผยสีหน้างุนงง
“อะไรนะ?”
“ชกฉันที!”
เฉินอวิ๋นซีคิดว่าตัวเองหูฝาด รอจนฟางผิงพูดอีกครั้งก็สับสนอยู่บ้าง ส่ายหัวเบาๆ ชกนายทำไมกัน?
ฟางผิงหมดคำจะพูด ไม่สนใจเธออีก มองซ้ายมองขวา กวาดสายตาไปรอบๆ พอเห็นฟู่ชางติ่งจึงรีบเอ่ยว่า “ชกฉันหน่อย!”
ฟู่ชางติ่งมึนงงเช่นกัน รีบส่ายหน้าทันที ล้อเล่นอะไรกัน!
ฉันชกนายหนึ่งหมัด นายชกฉันกลับ ไม่ใช่ฉันจะถูกนายชกตายหรือไง?
“แม่ง!”
ฟางผิงสบถออกมา ให้นายชก นายดันไม่ชก!
เห็นทั้งสองคนไม่ยอมทำอะไร ฟางผิงจึงวิ่งตะลอนไปทั่ว ข้างหลังนั้นฟู่ชางติ่งและเฉินอวิ๋นซีสบสายตากัน รีบตามไป ฟางผิงคงไม่ได้ป่วยอะไรหรอกนะ?
—
“ชกฉัน!”
“ไม่ชก”
จ้าวเหล่ยส่ายหัวอย่างหนักแน่น นายจงใจให้ฉันลงมือ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ!
“พวกนายชกฉันสิ!”
ฟางผิงตะโกนอย่างโมโห ฉันเสียเงินเปิดม่านพลังงานตั้งหนึ่งหมื่นต่อหนึ่งนาที
พวกเขาต่างยืนหยัดไม่ยอมชก คนโง่น่ะสิถึงจะชกนาย
ทางฟางผิงกำลังอัดอั้นตันใจ ตรงทางเดินมีคนหัวเราะขึ้นว่า “ใครมาทำตัวต่ำทรามแถวนี้ ให้คนชกตัวเอง?”
ฟางผิงตาเป็นประกาย รีบเอ่ยว่า “ฉินเฟิ่งชิง นายมาชกฉันสิ!”
ฉินเฟิ่งชิงมองเขาแวบหนึ่ง อยากลองสักตั้งทันที จู่ๆ กลับคิดอะไรได้ ด่าออกไปด้วยใบหน้าดำคล้ำ “ไอ้เวร อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ถึงความคิดของนาย นายคิดจะรีดไถฉัน? ฝันไปเถอะ! ฉันมาเอาสวัสดิการ นายจะให้ก็ให้ ไม่ให้ก็ต้องให้! อยากจะใช้วิธีนี้ฮุบเอาสวัสดิการฉัน ฝันไปเถอะ นายรีดไถคนอื่นได้ คิดว่าฉันทำไม่ได้หรือไง”
พูดจบ จู่ๆ ร่างของฉินเฟิ่งชิงก็สั่นระริก น้ำลายฟูมปาก ล้มลงกับพื้นในชั่วพริบตา หอบหายใจทุรนทุราย “ฟางผิง…นาย…นายชดใช้ฉันมา!”
ฟางผิงใบหน้าดำคล้ำจนน่าตกใจ!
แม่งเหอะ นายทำอะไรกัน?
คนอื่นๆ กลับจมดิ่งในความคิด ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง!
พวกจ้าวเหล่ยต่างโล่งใจ โชคดีที่ไม่หลงกล
นี่หากชกไปจริงๆ ฟางผิงรีดไถพวกเขา พวกเขาคงไม่อาจหาเหตุผลมาพูดได้
“ฉันไม่ได้รีดไถ!”
ฟางผิงทำหน้าอัดอั้นตันใจ ไอ้เวรฉินเฟิ่งชิง ไปเรียนมาจากไหนกัน ทำซะเหมือนเชียว
เวลานี้ฉินเฟิ่งชิงดีดตัวขึ้นมา เอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “ยอดเยี่ยมหรือเปล่า ใครเลียนแบบใครกันแน่ ฟางผิง ลูกไม้ของนายล้าสมัยแล้ว ช่วงนี้ฉันวิจัยอย่างลึกซึ้งแล้วพบว่าการแสดงของนายก่อนหน้านี้เกินจริงไป! ตอนนี้ฉันศึกษาถึงแก่นแท้แล้ว เมื่อวานฉันไปหา…แค่กๆ ประสิทธิภาพไม่เลวเลย”
ฉินเฟิ่งชิงมองฟางผิงอย่างดูแคลน แสดงได้อย่างไร้มืออาชีพ!
ฉันทำได้ดีกว่านายเยอะ
เมื่อวานเขาแลกเปลี่ยนความรู้กับขั้นสี่คนหนึ่งในเขตทางใต้ ระหว่างการประลอง จู่ๆ ก็น้ำลายฟูมปาก ทำอีกฝ่ายตกใจจนทำอะไรไม่ถูก สุดท้ายทำพื้นแตกกำแพงร้าว อีกฝ่ายยังเป็นฝ่ายจ่ายเงินให้
ไม่ใช่แค่นี้ ยังมาถามเขาอย่างใส่ใจว่าต้องการไปตรวจร่างกายหรือเปล่า สุดท้ายฉินเฟิ่งชิงพูดว่าปราณของตัวเองไม่ค่อยเสถียร อีกฝ่ายจึงให้ยาบำรุงเลือดและปราณขั้นสี่เขามาหนึ่งเม็ด
ทั้งวันก่อนก็ด้วย…
นี่ถึงจะเรียกว่านักแสดงมืออาชีพ!
ฟางผิงล้าสมัยไปแล้ว!
ฟางผิงแทบอยากจะด่าถึงมารดา อยากให้ชกกลับไม่มีใครชก โลกนี้เป็นอะไรไปแล้ว?
ไม่สมจริงบ้านแกสิ ฉันไม่ได้แสดง
มองทุกคนแล้ว ฟางผิงก็เหนื่อยใจอยู่บ้าง ฉันแค่อยากถูกคนชกสักหมัดเท่านั้น ทำไมถึงมีแต่คนเว้นระยะห่างกัน!
“ไม่มีใครกล้าชกฉันเลยหรือไง? พวกนายนี้ช่างไร้ประโยชน์จริงๆ!”
ฟางผิงยั่วยุออกไป ผลปรากฏว่ากลับไม่มีใครสนใจ
ฉินเฟิ่งชิงดึงตัวหลิวเมิ่งเหยาไม่ให้ไป มองข้ามการมีอยู่ของฟางผิง เอ่ยอย่างไม่พอใจว่า “เสี่ยวเมิ่งเมิ่ง สองพันสี่ร้อยคะแนนของฉัน เธอให้ฉันเถอะ หักไปทำไมกัน? ฉันไม่มีข้าวจะกินอยู่แล้ว เธอทนดูได้หรือไง?”
ฟางผิงหมดคำจะพูด หลิวเมิ่งเหยาจนใจเช่นกัน เจ้าหมอนี่ตามติดอย่างกับตังเม
“ไม่ชกก็แล้วไป อย่ามาเสียใจทีหลังล่ะ ครั้งนี้ฉันให้โอกาสพวกนายแค่ครั้งเดียว ฉันมาหาพวกนายกลับไม่ชก…”
“ปัง!”
ฟางผิงพูดไม่ทันขาดคำ ร่างก็ลอยลิ่วทะลุกำแพงออกไป ไม่รู้ว่าลอยไปไหนแล้ว
ถังเฟิงสาวเท้าเข้ามา เอ่ยด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง “ให้พวกนายชก ทำไมไม่ชกกัน?”
ทั่วทั้งทางเดินเงียบเป็นเป่าสาก!
ถังเฟิงไม่คิดใส่ใจ มองไปทางฉินเฟิ่งชิงว่า “ไปกับฉันหน่อย!”
ฉินเฟิ่งชิงกลืนน้ำลาย เอ่ยอึกอักว่า “คะ…คณบดีถัง…”
“เธอเก่งกล้าทีเดียว ฟางผิงบ้าคลั่งขนาดนั้นยังไม่เห็นเคยอัดลูกสาวฉัน เธอใจกล้าจริงๆ มารีดไถลูกสาวฉันได้! ถังเหวินเป็นแค่ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหนึ่ง จะเดินชนเธอจนน้ำลายฟูมปากได้? ฉินเฟิ่งชิง นี่เป็นเพราะเธอป่วยแล้ว ต้องรักษา!”
“อะ…อาจารย์ถัง เรื่องเข้าใจผิด จริงๆ นะ เรื่องเข้าใจผิด!”
ฉินเฟิ่งชิงใบหน้าซีดเผือด เรื่องเข้าใจผิดจริงๆ!
ตอนนั้นผมอยากทดลองปฏิกิริยาทุกคนเท่านั้น แก้ต่างแบบนี้ คุณจะเชื่อหรือเปล่า?
ผลปรากฏว่าลูกสาวของคุณบอกว่าจะชดใช้ให้ผม ผมยังไม่ได้เอ่ยปากเลย คุณต้องเชื่อผมนะ!
ฉินเฟิ่งชิงเผยท่าทีไม่ได้รับความเป็นธรรม ฉันไม่ได้รีดไถจริงๆ ฉันเป็นคนประเภทนั้นหรือไง?
ฉันรีดไถระดับขั้นเดียวกัน นั่นเป็นเรื่องปกติ แต่ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหนึ่ง ฉันไม่ได้วางแผนหลอกสักหน่อย…
ฉินเฟิ่งชิงไม่มีโอกาสแก้ตัวอีกแล้ว ถังเฟิงหิ้วไหล่เขา ก่อนจะเดินหัวเราะออกไป ฉินเฟิ่งชิงไม่ได้ตัวบางร่างน้อย แต่เวลานี้กลับถูกถังเฟิงหิ้วราวกับเป็นเด็กน้อยคนหนึ่ง
——————–
ตอนที่ 327 ระบบอัปเกรดอีกครั้ง (1)
ช่วงบ่ายของวันที่ยี่สิบแปด มือถือของฟางผิงดังขึ้น
เงินห้าสิบล้านถูกโอนเข้ามาในบัญชีแล้ว!
ส่วนใครเป็นคนซื้อแก่นหัวใจ เขาไม่ได้สนใจ ทั้งไม่ถามด้วย เงินมาถึงบัญชีก็พอแล้ว
ฟางผิงรีบมองตัวเลขด้านหน้าทันที
ค่าทรัพย์สิน : 1,000,000,000
ปราณ : 2100 (2300 แคล+)
จิตใจ : 690 เฮิรตซ์ (699 เฮิรตซ์)
หลอมกระดูก : 177 ชิ้น (100%) , 29 ชิ้น (30%+)
ผ่านไปสักพัก ด้านหน้าก็มืดลง ฟางผิงลิงโลดขึ้นมา อัปเกรดจริงๆ ด้วย!
ตอนนี้สิ่งที่ต้องทำมีแค่รอเท่านั้น
—
การอัปเกรดครั้งนี้ใช้เวลาค่อนข้างนาน
จวบจนฟ้าด้านนอกมืดลงแล้ว เบื้องหน้าฟางผิงค่อยปรากฏตัวเลขขึ้นมาอีกครั้ง
ค่าทรัพย์สิน : 1,000,000,000
ปราณ : 2100 (2300 แคล+)
จิตใจ : 690 เฮิรตซ์ (699 เฮิรตซ์)
หลอมกระดูก : 177 ชิ้น (100%) , 29 ชิ้น (30%+)
ช่องเก็บของ : หนึ่งลูกบาศก์เมตร
ม่านพลังงาน : ค่าทรัพย์สินหนึ่งหมื่น/นาที
“แม่งเหอะ มีแค่นี้?”
ฟางผิงมองอยู่สักพัก ดูอย่างละเอียดแล้วก็เผยสีหน้าหมดคำพูด
แน่นอนว่าเขาต้องดีใจอยู่แล้ว
เขาวาดหวังอยากได้ช่องเก็บของมาโดยตลอดแล้วก็มีให้จริงๆ!
แม้ว่าหนึ่งลูกบาศก์เมตรจะไม่เยอะ แต่ก็นับว่าไม่น้อยทีเดียว ใส่สิ่งของจำเป็นในชีวิตประจำวัน นั่นย่อมไม่มีปัญหา
แน่นอน ประเด็นหลักอยู่ที่ตอนขุดแร่ สามารถซ่อนไว้ได้ ไม่ถึงกับเหมือนครั้งก่อนที่ถูกสัตว์ประหลาดนับไม่ถ้วนไล่ฆ่าเพราะปัญหาเรื่องพลังงานพรั่งพรูออกมาข้างนอก
การปรากฏของช่องเก็บของ ฟางผิงยังคงดีใจไม่น้อย
ค่าทรัพย์สินหนึ่งพันล้านนับว่าไม่เสียแรงที่ตัวเองสิ้นเปลืองเวลาไปนานขนาดนี้
แต่อันสุดท้ายคืออะไรกัน?
ม่านพลังงาน?
“ใช้ป้องกันงั้นเหรอ?”
ฟางผิงไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ ว่าตามหลักแล้วน่าจะใช้ป้องกันสินะ?
เหมือนกับม่านพลังงานของปรมาจารย์?
เป็นความหมายนี้หรือเปล่า?
ครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนฟางผิงจะกัดฟัน ลองใช้ดูละกัน!
รวบรวมสมาธิอยู่สักพักก่อนรอบกายของฟางผิงเหมือนจะมีอะไรบางอย่างเพิ่มขึ้นมา ฟางผิงพึมพำว่า “ไม่ค่อยรู้สึกอะไรเลย”
ระหว่างที่พูดฟางผิงก็ลองชกตัวเอง!
“พลั่ก!”
เสียงกระทบของหมัดดังขึ้น ฟางผิงไอแค่กๆ ขมวดคิ้วว่า “ไม่มีผลกับตัวเอง?”
“หรือต้องหาคนอื่นมาลองดู?”
นึกมาถึงตรงนี้ฟางผิงแทบไม่อาจสนใจทดลองใช้ช่องเก็บของอีกแล้ว แม้จะไม่เคยเห็นมันมาก่อน แต่ก็เคยได้ยินมา
ในละครทีวีปัจจุบันมีเรื่องพวกนี้ให้เห็นไม่น้อย
แหวนเก็บของ อันที่จริงในโลกผู้ฝึกยุทธ์ก็มีหลายคนปรารถนาเช่นกัน
ทางรัฐบาลไม่ได้เห็นเป็นเรื่องตลกแต่อย่างใด ประดิษฐ์คิดค้นกันมาโดยตลอด แต่มันเกี่ยวพันไปถึงปัญหาของมิติ พัฒนาไม่ค่อยได้เท่าไหร่ ตอนนี้ยังแก้ไขปัญหาการบีบอัดของมิติอยู่ ช่องเก็บของถือว่าเป็นของดี แต่ฟางผิงกลับอยากรู้เรื่องม่านพลังงานมากกว่า
—
สมาคมผู้ฝึกยุทธ์
ฟางผิงวิ่งแจ้นมาอย่างรวดเร็ว เข้าประตูมาก็เห็นเฉินอวิ๋นซี ชั่วขณะนั้นจึงตะโกนออกไปทันที “ชกฉัน!”
เฉินอวิ๋นซีเผยสีหน้างุนงง
“อะไรนะ?”
“ชกฉันที!”
เฉินอวิ๋นซีคิดว่าตัวเองหูฝาด รอจนฟางผิงพูดอีกครั้งก็สับสนอยู่บ้าง ส่ายหัวเบาๆ ชกนายทำไมกัน?
ฟางผิงหมดคำจะพูด ไม่สนใจเธออีก มองซ้ายมองขวา กวาดสายตาไปรอบๆ พอเห็นฟู่ชางติ่งจึงรีบเอ่ยว่า “ชกฉันหน่อย!”
ฟู่ชางติ่งมึนงงเช่นกัน รีบส่ายหน้าทันที ล้อเล่นอะไรกัน!
ฉันชกนายหนึ่งหมัด นายชกฉันกลับ ไม่ใช่ฉันจะถูกนายชกตายหรือไง?
“แม่ง!”
ฟางผิงสบถออกมา ให้นายชก นายดันไม่ชก!
เห็นทั้งสองคนไม่ยอมทำอะไร ฟางผิงจึงวิ่งตะลอนไปทั่ว ข้างหลังนั้นฟู่ชางติ่งและเฉินอวิ๋นซีสบสายตากัน รีบตามไป ฟางผิงคงไม่ได้ป่วยอะไรหรอกนะ?
—
“ชกฉัน!”
“ไม่ชก”
จ้าวเหล่ยส่ายหัวอย่างหนักแน่น นายจงใจให้ฉันลงมือ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ!
“พวกนายชกฉันสิ!”
ฟางผิงตะโกนอย่างโมโห ฉันเสียเงินเปิดม่านพลังงานตั้งหนึ่งหมื่นต่อหนึ่งนาที
พวกเขาต่างยืนหยัดไม่ยอมชก คนโง่น่ะสิถึงจะชกนาย
ทางฟางผิงกำลังอัดอั้นตันใจ ตรงทางเดินมีคนหัวเราะขึ้นว่า “ใครมาทำตัวต่ำทรามแถวนี้ ให้คนชกตัวเอง?”
ฟางผิงตาเป็นประกาย รีบเอ่ยว่า “ฉินเฟิ่งชิง นายมาชกฉันสิ!”
ฉินเฟิ่งชิงมองเขาแวบหนึ่ง อยากลองสักตั้งทันที จู่ๆ กลับคิดอะไรได้ ด่าออกไปด้วยใบหน้าดำคล้ำ “ไอ้เวร อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ถึงความคิดของนาย นายคิดจะรีดไถฉัน? ฝันไปเถอะ! ฉันมาเอาสวัสดิการ นายจะให้ก็ให้ ไม่ให้ก็ต้องให้! อยากจะใช้วิธีนี้ฮุบเอาสวัสดิการฉัน ฝันไปเถอะ นายรีดไถคนอื่นได้ คิดว่าฉันทำไม่ได้หรือไง”
พูดจบ จู่ๆ ร่างของฉินเฟิ่งชิงก็สั่นระริก น้ำลายฟูมปาก ล้มลงกับพื้นในชั่วพริบตา หอบหายใจทุรนทุราย “ฟางผิง…นาย…นายชดใช้ฉันมา!”
ฟางผิงใบหน้าดำคล้ำจนน่าตกใจ!
แม่งเหอะ นายทำอะไรกัน?
คนอื่นๆ กลับจมดิ่งในความคิด ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง!
พวกจ้าวเหล่ยต่างโล่งใจ โชคดีที่ไม่หลงกล
นี่หากชกไปจริงๆ ฟางผิงรีดไถพวกเขา พวกเขาคงไม่อาจหาเหตุผลมาพูดได้
“ฉันไม่ได้รีดไถ!”
ฟางผิงทำหน้าอัดอั้นตันใจ ไอ้เวรฉินเฟิ่งชิง ไปเรียนมาจากไหนกัน ทำซะเหมือนเชียว
เวลานี้ฉินเฟิ่งชิงดีดตัวขึ้นมา เอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “ยอดเยี่ยมหรือเปล่า ใครเลียนแบบใครกันแน่ ฟางผิง ลูกไม้ของนายล้าสมัยแล้ว ช่วงนี้ฉันวิจัยอย่างลึกซึ้งแล้วพบว่าการแสดงของนายก่อนหน้านี้เกินจริงไป! ตอนนี้ฉันศึกษาถึงแก่นแท้แล้ว เมื่อวานฉันไปหา…แค่กๆ ประสิทธิภาพไม่เลวเลย”
ฉินเฟิ่งชิงมองฟางผิงอย่างดูแคลน แสดงได้อย่างไร้มืออาชีพ!
ฉันทำได้ดีกว่านายเยอะ
เมื่อวานเขาแลกเปลี่ยนความรู้กับขั้นสี่คนหนึ่งในเขตทางใต้ ระหว่างการประลอง จู่ๆ ก็น้ำลายฟูมปาก ทำอีกฝ่ายตกใจจนทำอะไรไม่ถูก สุดท้ายทำพื้นแตกกำแพงร้าว อีกฝ่ายยังเป็นฝ่ายจ่ายเงินให้
ไม่ใช่แค่นี้ ยังมาถามเขาอย่างใส่ใจว่าต้องการไปตรวจร่างกายหรือเปล่า สุดท้ายฉินเฟิ่งชิงพูดว่าปราณของตัวเองไม่ค่อยเสถียร อีกฝ่ายจึงให้ยาบำรุงเลือดและปราณขั้นสี่เขามาหนึ่งเม็ด
ทั้งวันก่อนก็ด้วย…
นี่ถึงจะเรียกว่านักแสดงมืออาชีพ!
ฟางผิงล้าสมัยไปแล้ว!
ฟางผิงแทบอยากจะด่าถึงมารดา อยากให้ชกกลับไม่มีใครชก โลกนี้เป็นอะไรไปแล้ว?
ไม่สมจริงบ้านแกสิ ฉันไม่ได้แสดง
มองทุกคนแล้ว ฟางผิงก็เหนื่อยใจอยู่บ้าง ฉันแค่อยากถูกคนชกสักหมัดเท่านั้น ทำไมถึงมีแต่คนเว้นระยะห่างกัน!
“ไม่มีใครกล้าชกฉันเลยหรือไง? พวกนายนี้ช่างไร้ประโยชน์จริงๆ!”
ฟางผิงยั่วยุออกไป ผลปรากฏว่ากลับไม่มีใครสนใจ
ฉินเฟิ่งชิงดึงตัวหลิวเมิ่งเหยาไม่ให้ไป มองข้ามการมีอยู่ของฟางผิง เอ่ยอย่างไม่พอใจว่า “เสี่ยวเมิ่งเมิ่ง สองพันสี่ร้อยคะแนนของฉัน เธอให้ฉันเถอะ หักไปทำไมกัน? ฉันไม่มีข้าวจะกินอยู่แล้ว เธอทนดูได้หรือไง?”
ฟางผิงหมดคำจะพูด หลิวเมิ่งเหยาจนใจเช่นกัน เจ้าหมอนี่ตามติดอย่างกับตังเม
“ไม่ชกก็แล้วไป อย่ามาเสียใจทีหลังล่ะ ครั้งนี้ฉันให้โอกาสพวกนายแค่ครั้งเดียว ฉันมาหาพวกนายกลับไม่ชก…”
“ปัง!”
ฟางผิงพูดไม่ทันขาดคำ ร่างก็ลอยลิ่วทะลุกำแพงออกไป ไม่รู้ว่าลอยไปไหนแล้ว
ถังเฟิงสาวเท้าเข้ามา เอ่ยด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง “ให้พวกนายชก ทำไมไม่ชกกัน?”
ทั่วทั้งทางเดินเงียบเป็นเป่าสาก!
ถังเฟิงไม่คิดใส่ใจ มองไปทางฉินเฟิ่งชิงว่า “ไปกับฉันหน่อย!”
ฉินเฟิ่งชิงกลืนน้ำลาย เอ่ยอึกอักว่า “คะ…คณบดีถัง…”
“เธอเก่งกล้าทีเดียว ฟางผิงบ้าคลั่งขนาดนั้นยังไม่เห็นเคยอัดลูกสาวฉัน เธอใจกล้าจริงๆ มารีดไถลูกสาวฉันได้! ถังเหวินเป็นแค่ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหนึ่ง จะเดินชนเธอจนน้ำลายฟูมปากได้? ฉินเฟิ่งชิง นี่เป็นเพราะเธอป่วยแล้ว ต้องรักษา!”
“อะ…อาจารย์ถัง เรื่องเข้าใจผิด จริงๆ นะ เรื่องเข้าใจผิด!”
ฉินเฟิ่งชิงใบหน้าซีดเผือด เรื่องเข้าใจผิดจริงๆ!
ตอนนั้นผมอยากทดลองปฏิกิริยาทุกคนเท่านั้น แก้ต่างแบบนี้ คุณจะเชื่อหรือเปล่า?
ผลปรากฏว่าลูกสาวของคุณบอกว่าจะชดใช้ให้ผม ผมยังไม่ได้เอ่ยปากเลย คุณต้องเชื่อผมนะ!
ฉินเฟิ่งชิงเผยท่าทีไม่ได้รับความเป็นธรรม ฉันไม่ได้รีดไถจริงๆ ฉันเป็นคนประเภทนั้นหรือไง?
ฉันรีดไถระดับขั้นเดียวกัน นั่นเป็นเรื่องปกติ แต่ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหนึ่ง ฉันไม่ได้วางแผนหลอกสักหน่อย…
ฉินเฟิ่งชิงไม่มีโอกาสแก้ตัวอีกแล้ว ถังเฟิงหิ้วไหล่เขา ก่อนจะเดินหัวเราะออกไป ฉินเฟิ่งชิงไม่ได้ตัวบางร่างน้อย แต่เวลานี้กลับถูกถังเฟิงหิ้วราวกับเป็นเด็กน้อยคนหนึ่ง
——————–
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
