รวยชั่วข้ามคืน?! 161 เรือสำราญราคาร้อยล้านล่มลงอย่างง่ายดาย

ตอนที่ 161 เรือสำราญราคาร้อยล้านล่มลงอย่างง่ายดาย

บทที่ ​161 เรือสำราญราคาร้อยล้านล่มลงอย่างง่ายดาย

“ฉินหลั่ง” ในขณะที่​ฉินหลั่งกำลังยืนเหม่อมองออกไปในท้องทะเล​ตรงหน้า​ มีเสียงเรียกแผ่วเบา​ดังขึ้นมาที่ข้างหู ฉินหลั่งหันหลัง​กลับมา​มอง จึงเห็นว่าจางเจียซินกำลังมองมาที่ตนเองด้วยสีหน้า​รู้สึก​ผิด

“ขอโทษค่ะ​ เมื่อตะกี้​ฉันใจร้อน​เกินไป​ ฉันไม่ควรจะทำร้ายคุณ ฉันมันนิสัย​ไม่ดี​จริงๆ​เลย”จางเจียซินคุกเข่า​ลง​บนพื้น น้ำตาปริ่มอย่างน่าสงสาร ทำให้​คนที่เห็นอดที่จะใจอ่อนไม่ได้

“ช่างเถอะ​ ยังไง​ก็ลงไปไม่ได้แล้ว พูดไปก็ไม่มีประโยชน์​แล้ว” ฉิน​หลั่ง​ตอบเสีบงเรียบ ท้องทะเล​กว้างตรงหน้า​ ทำให้​อารมณ์​ของ​เขาสงบลง

“ใช่​แล้ว​ ในเมื่อ​ขึ้นมาแล้ว​ ก็ต้องสนุกเข้าไว้ ไอ้ลมพายุนั่นจะมาถึงเมื่อไหร่​ก็ไม่มีใครรู้ แล้วอีกอย่าง ฉันก็ไม่เชื่อ​ว่าพวกเราจะดวงไม่ดีถึงขนาด​ที่พายุนั่นจะพัดมาทางฝั่งเราโดยเฉพาะ​”จางเจียซินยิ้มละไม​ เธอพูดอย่างไม่ร้อนใจ

“ถ้าเป็นอย่างนี้ คุณ​ก็อย่ามัวแต่มานั่งอยู่ที่นี่เลยค่ะ มันน่าเบื่อ​จะตาย นั่นไง​ ตรงนั้นมีสระว่ายน้ำ ฉันรู้ว่าคุณ​ว่ายน้ำเป็น แล้วฉันก็เอาห่วงยาง​มาด้วยแล้ว คุณ​ช่วยสอนฉันว่ายน้ำหน่อยได้ไหม​คะ”จางเจียซินพูดออดอ้อน

“คุณ​ไม่ได้เอาชุดว่ายน้ำมาด้วย สอนไปก็เปล่าประโยชน์​ ผมว่าคุณ​ไปสมัครเรียนคอร์ส​ว่ายน้ำ ดีกว่าที่จะให้ผมสอนให้นะครับ”ฉินหลั่งนั่งบนดาดฟ้าของ​เรือสำราญ แล้ว​พูด​ตอบอย่างขบขัน

“คุณ​สอนฉันหน่อยสิคะ ยังไง​ก็ว่างๆกันอยู่​”จางเจียซินไม่สนใจว่าฉินหลั่งจะพูดว่ายังไง เธอรีบดึงฉิน​หลั่ง​ลุกขึ้นมา “ถ้าคุณ​ไม่ยอมสอนฉัน งั้นจดหมายของเส้เหวินจี้งคุณ​ก็​ไม่ต้อง​อ่านแล้ว”

ฉิน​หลั่ง​จนใจ จึงยืนอยู่บนดาดฟ้า แล้วสอนการว่ายน้ำพื้นฐานให้กับจางเจียซิน หลังจากที่​จางเจียซินทำตามท่าทางไปได้สักพัก​ เธอก็เริ่ม​มีท่าทางสนอกสนใจขึ้นมา

“คุณ​ยังจะบอกว่าตัวเองสอนไม่เป็นอีก ฉันว่าคุณ​สอนดีกว่าพวกครูฝึกสอนว่ายน้ำซะอีก”จางเจียซินพูดหยอกล้อ ก่อนจะยกห่วงยางขึ้นมา เตรียมจะครอบลงบนตัวของฉินหลั่ง

“เอาห่วงยางมาให้ผมทำไม ผมไม่ได้บอกว่าจะลงน้ำด้วย”ฉิน​หลั่ง​ยกมือขวางไว้ก่อนจะพูด

“โธ่ คล้องห่วงไว้ให้ฉันดูหน่อยสิคะ มันไม่ใช่ว่าจะเป็นอะไรสักหน่อย” จางเจียซินตอบกลับ​ ก่อนจะครอบห่วงยางลงบนตัวของฉิน​หลั่ง

“ทำไมบนห่วงยางต้องมีเชือกมัดไว้ด้วย”ตอนที่ฉินหลั่งเห็นว่าบนห่วงยาง​ที่อยู่​บนตัวเขามีเชือกมัดไว้ด้วย เขาก็ยิ่งไม่เข้าใจ​เข้าไปใหญ่

“ฉันเองก็ไม่รู้​ค่ะ มันเป็นของมันตั้งแต่​แรกแล้ว อย่าสนใจเลยค่ะ คุณ​สอนฉันต่อเถอะ” สีหน้า​ของ​จางเจียซินดูตื่นตกใจ​เล็กน้อย​ ก่อนจะรีบพูดเปลี่ยน​ประเด็น “จริง​สิ​คะ​ คุณ​สอนฉันมาตั้งนาน คงจะเหนื่อย​แล้ว​ เดี๋ยว​ฉันช่วยคุณ​นวดไหล่​ มานั่งตรงนี้​เลยค่ะ”

“ไม่ต้อง…”ฉิน​หลั่ง​กำลังจะพูดปฏิเสธ​ไป แต่กลับถูก​จางเจียซินลากตัวมานั่งลงข้างราวเรือ โดยหันหน้า​ไป​ทาง​ท้องทะเล แล้ว​จางเจียซินยืนอยู่ด้านหลัง

“สบาย​ตัว​ไหมคะ คุณ​อย่าเกร็งตัวสิคะ เดี๋ยว​ฉันช่วยคุณ​นวดไหล่…”จางเจียซินพูดเสียงเบา ก่อนจะค่อยๆนั่งยอง​ แววตาของเธอเคร่งเครียด​ สองแขนของเธอจับขาของฉิน​หลั่ง​ไว้ทั้งสองข้าง ก่อนจะออกแรงยกขาของฉิน​หลั่ง​ขึ้นแล้วผลักฉิน​หลั่ง​ให้ล่วงลงไปในทะเล

“เฮ้ย”ฉิน​หลั่ง​คาดไม่ถึง​ ว่าจางเจียซินจะคิดร้ายกับตนเอง ตอนที่เขารู้สึก​ตัว เขาก็ล่วงลงจากราวเรือแล้ว ร่างกาย​ของ​เขาหล่นลงไปในทะเลอย่างรวดเร็ว พอมีเสียง“บูม​”ดังขึ้นมา​ ฉิน​หลั่ง​ก็​ตกน้ำไปแล้ว​ โชคยังดีที่เขามีห่วงยางคล้องไว้ ทำให้​ฉิน​หลั่ง​ถูกเชือกลากไปในทะเล รอบกายของฉิน​หลั่ง​มีน้ำทะเลกระเซ็น ​จนทำให้​เขาลืมตา​ขึ้น​มา​ลำบาก

ในขณะเดียวกัน​ บนเรือสำราญ จางเจียซินได้ผูกเชือกไว้กับราวเรือ ก่อนที่เธอจะหันหลัง​ไปมองอย่างดีใจ เห้อหยู่เฉินเดินตบมือเข้ามาอย่างพึงพอใจ​ โดยมีอีกหลายคนเดินตามมาด้วย

พวกเขาพากันมองไปทางฉิน​หลั่ง​ที่ลอยอยู่​ในทะเล คนพวกนี้ล้วนแต่เป็นบรรดาคุณ​ชายที่มีหน้ามีตาในสังคม จึงไม่คิดว่าเรื่องพวกนี้จะเป็นเรื่องอันตรายอะไรเลย และ​พวกเขายังรู้สึก​สนุก​มากด้วย มีเน็ตไอดอลที่จิตใจดีบางคน มองไปทางฉิน​หลั่ง​ที่ถูก​ลากไปตามทางในทะเล และ​อาจจะ​มีอันตราย​ถึงชีวิต​ได้​ตลอดเวลา แต่พวกเธอกลับช่วยอะไรไม่ได้ จึงปิดปากแล้วเริ่ม​ร้องไห้​ขึ้นมา

“ทำได้ดีมากครับ คุณ​ทำได้ดีมากกว่าที่ผมคิดไว้ ทำไมผมถึงคิดวิธี​ที่​ดี​แบบนี้ไม่ออกนะ” เห้อหยู่เฉินดึงจางเจียซินเข้ามาในอ้อมกอด

“ขอบคุณ​ค่ะ​คุณ​ชายเห้อ คุณ​ชายเห้อคะ ตอนนี้ฉันเป็นแฟนคุณ​ได้แล้วใช่ไหม​คะ​”จางเจียซินขยับเข้าไปในอ้อมกอดของ​เห้อหยู่เฉิน เธอรู้สึก​อบอุ่น​มาก​ และ​รู้สึก​ปลอดภัย​มาก ตอนนี้​เธอ​ได้ทำตามที่เห้อหยู่เฉินบอกให้ทำแล้ว เธอจะต้อง​ได้เป็นผู้หญิง​ของ​เห้อหยู่เฉินตามที่คาดหวัง​ไว้แล้ว

“แน่นอน​ครับ” เห้อหยู่เฉินสบตา​กับ​จางเจียซินแล้วพูด “เจียซิน คุณ​บอกผมหน่อย​สิ เมื่อตะกี้​คุณ​หลอก​ให้​เขาตกลงไปในทะเลได้ยังไง​กัน​”

“ง่ายมากค่ะ ฉันก็แค่พูดกับเขา ว่าฉันอยากเรียนว่ายน้ำ ให้เขาช่วยสอนฉันว่ายน้ำ รอจนเขาคล้องห่วงยางเรียบร้อย​ ฉันก็ใช้แรงทั้งหมด​ผลักเขาตกลงไปในน้ำเลยค่ะ” จางเจียซินบอกเห้อหยู่เฉินด้วยดวงตาเป็นประกาย​ ในเวลานี้เธอกำลังตกอยู่ใน​ความ​ดีใจที่ได้เป็นแฟนของเห้อหยู่เฉิน จึงลืมไปเลย ว่าสิ่งที่เธอทำอาจจะ​ทำให้​ฉิน​หลั่ง​เสียชีวิต​ได้

“อ๋อ อย่างนี้ใช่ไหม​”ในตอนนี้เอง เห้อหยู่เฉินหยิบห่วงยางข้างๆขึ้นมา แล้ว​คล้องไปที่ตัวของจางเจียซิน

“ใช่ค่ะ อย่างนี้เลยค่ะ ในตอนนั้นเขายังไม่รู้​ตัว…”จางเจียซินตอบเสียงหวาน ก่อนที่​เธอจะรู้สึก​ว่า​แววตาของเห้อหยู่เฉินดูแปลก​ไป ทำให้​เธอ​รู้สึก​ตกใจ “คุณ​ชาย​เห้อคะ…”

“ลงไปซะ” แววตา​ของ​เห้อหยู่เฉินเปลี่ยน​ไป​ทันที​ เขาอุ้มจางเจียซินขึ้นมา​ ก่อนจะโยนเธอลงทะเลอย่างเลือดเย็น

ถูกต้อง​แล้ว​ เห้อหยู่เฉินนึกถึง​ตอนที่​ตนเองถูก​ผู้หญิง​ที่​รักหักหลัง​จนต้องร้องไห้จนเสียความเป็นตัวเอง นั่นเป็นเหตุผล​ที่​เขาอยากจะเห็นผู้ชาย​คน​อื่นได้รับรู้​ความรู้สึก​ที่เขาเคยเป็นก่อนหน้านี้​ และสิ่งที่เขาเกลียดมากที่สุดก็คือผู้หญิง​ชั่วช้า​อย่างหลิวอันฉี เขาเห็นเงาของ​หลิวอันฉีในตัวของจางเจียซิน เขาเคียดแค้น​หลิวอันฉีจนแทบตาย จะยอมใจอ่อน​กับ​จางเจียซินได้ยังไง​กัน

“กรี๊ด” จางเจียซินกรีดร้อง​ออกมาอย่างตกใจ ร่างของ​เธอ​ตกลงไปในทะเลอย่างรวดเร็ว​ ก่อนจะมีเสียง“ตูม”ดังขึ้น​มา​ จางเจียซินถูก​น้ำทะเลเข้าตาหูจมูก เดิมทีเธอก็ว่ายน้ำไม่เป็นอยู่แล้ว​ ที่สำคัญ​ ห่วงยาง​ที่​คล้องอยู่บนตัวไม่ได้ผูกเชือกไว้ จางเจียซินตกใจกลัว​ คิดว่าชีวิต​เธอคงจะไม่รอดแล้วแน่ๆ

ในขณะที่​ที่เธอกำลังสำลักน้ำทะเล แล้วตะเกียกตะกาย​จนใกล้จะหมดแรง มีมือข้างหนึ่งดึงคอเสื้อของเธอไว้ ทำให้​จางเจียซินรู้สึก​เหมือนได้รับแสงสว่างในความมืดมิด​ เธอคว้ามือนั้นไว้สุดแรงที่มีอยู่

มือที่ยื่นเข้ามาดึงคอเสื้อของ​จางเจียซินไว้คือมือของฉิน​หลั่ง​นั่นเอง​ ห่วงยางบนตัวของฉิน​หลั่ง​มีเชือกมัดไว้ ขอแค่​เขาควบคุม​การ​หายใจไว้ได้ และมั่นใจว่าตัวเองจะไม่หลุดออกจากห่วงยาง เขาก็ไม่จำเป็นต้องใช้​แรงอะไรมาก เมื่อตะกี้​เขาเห็นว่ามีร่างของ​คนตกลงมาในทะเลอีกคน ฉิน​หลั่ง​ไม่ทันได้คิดอะไรมาก พอเห็นว่าอีกฝ่าย​ตกลงมาไม่ไกลจากตัวเอง สามารถช่วยอีกฝ่าย​ได้ เขาจึงยื่นมือออกไป​ช่วย​โดยไม่มีการลังเล​แม้แต่น้อย

ฉิน​หลั่ง​ใช้สุดแรง เพื่อให้​เชือกที่มัดอยู่ที่ห่วงยางของ​ตนเองหมุนรอบตัวคนคนนั้นไว้ด้วย ก่อนจะถอนหายใจ​อย่างโล่งอก​ ขอแค่คนข้างบนไม่จงใจตัดเชือกจนขาด พวกเขาก็ไม่มีอันตราย​ถึง​ชีวิต​แล้ว

ตอนนี้​ฉิน​หลั่ง​ถึงเห็นหน้าอีกฝ่าย​ชัดเจน ที่แท้​คนที่เขาช่วยไว้ก็คือจางเจียซินนั่นเอง​ ตอนที่รู้ฉิน​หลั่ง​แทบอยากจะปล่อยเธอทิ้งไป ให้เธอจมน้ำตายไปในทะเล แต่สุดท้าย​เขาก็ทำไม่ลงอยู่ดี

ส่วนจางเจียซินที่ถึงแม้​จะมองหน้า​คนที่ช่วยชีวิต​เธอไว้ได้ไม่ชัด แต่​เธอ​ไม่ต้อง​เดาจนหัวแตก ก็รู้ว่าเป็นฉิน​หลั่ง​ แต่ตอนนี้เรี่ยวแรง​ทั้งหมด​ของ​เธอ​ใช้ไปกับการกลั้นหายใจ​กับคลื่นน้ำที่ซัดเข้ามา จึงไม่มีสมาธิ​คิดเรื่องอื่น

“โอ๊ะโอ”

“ชายหญิงแพศยา​ทั้งสอง​คน​ตกน้ำไปแล้ว​”

“จะ​ถูก​ปลาฉลาม​กัดกินแล้ว”

กลุ่มวัยรุ่น​บนเรือไม่มีท่าทางหวาดกลัว​เลยแม้แต่น้อย พวกเขาพากันตะโกน​ลั่น​ แล้ว​ยังถ่ายรูป​ไว้เป็นที่ระลึก​ด้วย

“ฮือฮือ​ฮือ…”แต่มีอีกหลายคน โดยเฉพาะ​พวกผู้หญิง​ ที่พากันร้องไห้​ออกมา ภาพเหตุการณ์​ตอนที่​เห้อหยู่เฉินโยนจางเจียซินลงไปในทะเลทำให้​พวกเธอรู้สึก​หวาดกลัว​มาก

“เอามีดมา”เห้อหยู่เฉินที่กำลังอยู่ในอารมณ์​โกรธแค้น​สั่งการ​ลูกน้อง​ ตั้งใจจะตัดเชือกที่ผูกอยู่ที่ราวให้ขาด

“อย่าค่ะ”ในเวลานี้​เอง ฮวนฮวนรีบพุ่งตัว​ออกมา เธอคุกเข่า​ลง​ตรงหน้า​เห้อหยู่เฉิน แล้ว​โขกศีรษะ​ขอร้อง​ “คุณ​ชายเห้อคะ ฉันขอร้องนะคะ ไว้ชีวิต​พวกเขาเถอะ ไว้ชีวิต​พวกเขาเถอะนะคะฉัน​ขอร้อง​”

ฮวนฮวนร้องไห้​อย่างหนัก​ เธอรู้สึก​ว่า​ถ้าเธอไม่ออกมาทำอะไรสักอย่าง จางเจียซินกลายเป็นผีคงจะไม่ปล่อยเธอไปแน่ๆ

“คุณ​ชายเห้อคะ ช่างเถอะ​ค่ะ”

“อย่าตัดเชือกทิ้งเลยนะคะ”

“หึ ได้ งั้นฉันจะไม่ตัดเชือกทิ้ง แต่ห้ามใครดึงพวกมันขึ้นมาเด็ดขาด​ ปล่อยพวกมันทั้งสองตัวเป็นตายตามชะตา”เห้อหยู่เฉินพูดจบ ก็เดินไปอีกทางทันที

ฮวนฮวนลุกขึ้น​ยืน​ เธอเดินไปตรงราวเรือ แล้ว​มองลงไปด้านล่าง​ ดาดฟ้า​เรือสำรา​ญ​มีระยะห่าง​จาก​น้ำทะเลยี่สิบกว่าเมตร รวมถึง​เป็นเวลากลางคืน ทำให้​ฮวนฮวนเห็นอะไรไม่ชัด เธอเห็นแค่ว่าสุดปลายเชือกมีคลื่น​ที่แตกกระเซ็นซ่านจนเป็นฟอง เจียซินตายแล้วเหรอ ฮวนฮวนคิดถึงตรงนี้ ในใจก็รู้สึกทั้งกลัวทั้งตกใจ น้ำตาของเธอไหลออกมาไม่หยุด

“ครืนครืน”

“เปรี้ยง​เปรี้ยง”

ในเวลานี้เอง ด้านนอก​มีเสียงลมพายุ​พัดอย่างแรง บนท้องฟ้ามีเสียงฟ้าร้อง ทุกคนที่อยู่​บนเรือสำรา​ญ​รู้สึก​ได้ว่าอากาศ​ลดลงอย่างรวดเร็ว​ เสียงลมที่พัดเข้ามาบริเวณ​ดาดฟ้า​เรือ มีความแรงมากขึ้น​เรื่อย​ๆ​ เสื้อผ้า​ของ​แต่ละคนถูก​พัดจนเกิดเสียงพรืดพราด เห้อหยู่เฉินและพวกไม่มีอารมณ์​เล่นสนุก​อีก พวกเขาเริ่ม​รู้สึก​ไม่ปลอดภัยขึ้นมาทันที

เห้อหยู่เฉินรีบเดินเข้ามาภายในโถงเรือสำราญ ก่อนจะเดินไปที่ห้องควบคุม​เรือ ก่อนจะขมวดคิ้ว​แน่น​ถามกัปตัน​เรือ “เกิดอะไรขึ้น​”

กัปตัน​เรือหันกลับมามอง ก่อนจะพูดกับเห้อหยู่เฉิน “พายุกำลังพัดมาทางตำแหน่งของพวกเราครับ ตอนนี้​ผมได้เปลี่ยนทิศทางเรือ ไม่ให้​เรือเราอยู่ศูนย์​กลางที่พายุพัดผ่านแล้วครับ”

สีหน้า​ของ​เห้อหยู่เฉินเปลี่ยนไปเล็กน้อย​ เขาเดินไปหยุดข้างๆกัปตัน​เรือ แล้ว​มองตำแหน่งศูนย์กลาง​ของ​พายุที่ปรากฏ​ตรงหน้าจอแสดงผล ก่อนจะ​เริ่ม​รู้สึก​ไม่สบายใจ

“คุณ​ชายเห้อไม่ต้อง​เป็นห่วงครับ ถ้าดู​จาก​ตำแหน่งของ​เรือกับพายุที่พัดมา พวกเราสามารถไปถึง​ตำแหน่ง​ที่​ปลอดภัย​ก่อนที่พายุจะมาถึงแน่นอน​ อีกอย่างระดับ​ความ​รุนแรง​ของ​พายุก็ไม่มาก ขอแค่พวกเราไม่อยู่​ในจุดศูนย์กลาง​ ถึงแม้​จะ​ยังออกจากรัศมีของพายุไม่ได้ ก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงครับ”กัปตัน​เรือพูดปลอบ​เห้อหยู่เฉิน ทำให้​เห้อหยู่เฉินสบายใจขึ้นมา​บ้างแล้ว

เห้อหยู่เฉินไม่ขึ้นไปบนดาดฟ้า​เรืออีก เขายังคงนั่งอยู่ในห้องควบคุม​เรือไม่ยอม​ไป​ไหน

หลังจาก​ผ่านไปประมาณ​ครึ่งชั่วโมง​ ในขณะที่​เรือสำราญกำลังจะออกจากรัศมีของพายุ ตัวเรือกลับมีเสียงดังปังขึ้นมา ด้านล่างของเรือเกิดเสียงกระทบ​กัน​ดีงปึง จนตัวเรือเกิดการโครงเครงอย่างรุนแรง​ กลุ่มคนที่ยังอยู่บนดาดฟ้าหกล้มกันระนาว บางคนโซเซจนเกือบจะตกลงไปในทะเล

และ​เห้อหยู่เฉินที่นั่งอยู่ในห้องควบคุม​เรือก็ล้มลงมาจากโซฟาเช่นเดียวกัน เขาตกใจ ยังไม่ทันจะลุกขึ้น​ยืน​ก็หันไปตะโกนใส่กัปตัน​เรือซะก่อน “บ้าเอ๊ย​ นี่มันเกิดอะไรขึ้น​”

ในขณะเดียวกัน​กัปตัน​เรือเองก็มึนงงไปเหมือนกัน​ เขาเบิกตาโต​ แล้วมองไปทางแผงควบคุม​เรือ เขาตั้งใจจะควบคุม​ต่อ แต่กลับพบว่าปุ่มกดครึ่งหนึ่ง​ใช้การไม่ได้ไปแล้ว​ กัปตัน​เรือเริ่มตื่นกลัว​ ขาเริ่มอ่อนแรงและสั่นเทา​จนเกือบจะฉี่ราดแล้ว

“เกิดอะไรขึ้น พูดมาสิ” เห้อหยู่เฉินเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า​กัปตัน​เรือ ก่อนจะดึงคอเสื้อถามอย่างอารมณ์เสีย

“เราชนเข้ากับโขดหินครับ” กัปตัน​เรือตอบกลับ​อย่างหวาดกลัว​ หัวใจแทบจะกระเด็น​ออกมาจากอก

“อะไรนะ นายมันพวกเฮงซวย​รึไง​ รีบหันหัวเรือกลับ ฉันจะกลับบ้าน” น้ำลายของเห้อหยู่เฉินกระเด็น​เต็ม​หน้าของกัปตัน​เรือ

“…ครับ ตอนนี้​ผมจะพยายามหันหัวเรือกลับ แต่ว่า… ระบบ​ควบคุม​ของ​เรือเกิดปัญหา​ขึ้น​เล็กน้อย​ ไม่รู้​ว่า​จะขับเคลื่อน​กลับไปถึงไหม ผมได้ทำการส่งสัญญาณ​ขอความช่วยเหลือ​จากกองทัพ​เรือแล้ว​ ถ้าพวกเขาได้รับสัญญาณ​ขอความช่วยเหลือ​คงจะรีบส่งเรือมาช่วยพวกเราอย่างรวดเร็ว…”กัปตัน​เรือพยายามควบคุม​ทิศทางเรืออย่างสุดความสามารถ เรื่องที่ถูก​เห้อหยู่เฉินเตะ เขาไม่มีเวลามาสนใจ เขาคิดแค่ต้อง​ควบคุม​เรือกลับฝั่งได้อย่างปลอดภัย​เท่านั้น

“มีน้ำเข้าแล้ว”

“แม่เจ้า​ ทำไมถึงเป็นอย่างนี้​ได้ล่ะ”

“ตรงท้องเรือมีน้ำเข้ามาสิบกว่าเมตรแล้ว”

กลุ่มคนที่อยู่​ด้านนอกห้องควบคุม​เรือวิ่งวุ่นพร้อมกับตะโกน​โหวกเหวก​

“อะไรนะ” กัปตัน​เรือตื่นตกใจ​ขึ้นมาอีกครั้ง เขามองไปที่จุดสีแดงบนหน้าจอ​แสดงผล มันขึ้นสีแดงแล้วจริงๆ​ด้วย กัปตัน​เรือหัวแทบระเบิด​ เขาพูดพึมพำไม่หยุด “ตายแน่ๆ… ตายแน่ๆเลย”

รวยชั่วข้ามคืน?!

รวยชั่วข้ามคืน?!

Score 10
Status: Completed
ในระยะเวลา7ปีนี้ ฉินหลั่งถูกคนอื่นเยาะเย้ยและดูถูกเหยียดหยาม แต่ฉินหลั่งก็อดทนใช้ชีวิตอยู่อย่างเงียบๆมาโดยตลอดถ้าหากไม่ใช่ได้รับข้อความนั้น ฉินหลั่งคงจะลืมว่าตัวเองเป็นคนรวย7ปีมันเป็นระยะเวลาทดสอบที่ตระกูลให้กับฉินหลั่ง ตอนนี้ฉินหลั่งผ่านการทดสอบแล้ว ก็มีสิทธิ์ไปใช้ทรัพย์สินของตระกูลได้แล้วฉินหลั่งจะเลือกที่จะอ่อนน้อมถ่อมตนต่อไปหรือจะเริ่มเปิดโหมดอวดรวยกันแน่!

Options

not work with dark mode
Reset