จิวโมไป๋หรี่ตาลง เขาก็รู้ได้ทันทีว่าหลิวยี่หาวิธีออกไปข้างนอกได้สำเร็จ เขาจึงเดินไปหาหลิวจ้างชิวและพูดขึ้น
“ผู้อาวุโสหลิว ผู้อาวุโสจางบอกให้ผมมาที่นี่ แต่เขายังมาไม่ถึง ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า ดังนั้นผมขอตัวออกไปข้างนอก เพื่อติดต่อผู้อาวุโสจางได้ไหมครับ”
หลิวจ้างชิวได้ยินก็นิ่งคิดเล็กน้อย ปรกติแล้ว เมื่อเข้ามาที่นี่จะไม่ให้ใครออกจากห้องวิจัยได้ง่ายๆ
ที่เขายอมปล่อยให้หลิวยี่ออกไป เพราะเขาได้ตรวจสอบนิสัยใจคอของหลิวยี่แล้ว และในประวัติของหลิวยี่ ก็ขาวสะอาด ดังนั้นเขาจึงให้ไปที่ห้องติดต่อ ที่เป็นห้องเอาไว้สำหรับคนในห้องวิจัยติดต่อโลกภายนอก
สำหรับจิวโมไป๋ตัวตนของเขาก็ขาวสะอาดเช่นกัน แม้จะไม่ได้ทำความรู้จักกัน แต่จากระดับความสำคัญของจิวโมไป๋ ที่อยู่ระดับเกือบสูงสุด
เขาสามารถเข้าหรือออกห้องวิจัยได้ โดยไม่ต้องผ่านขั้นตอนยุ่งยาก
“เธอสามารถใช้ห้องติดต่อ ที่อยู่ห้องโถงรับส่งได้”หลิวจ้างชิวกล่าว
“ขอบคุณครับ”จิวโมไป๋ก้มหน้ากล่าวขอบคุณและรีบเดินออกไป
หลังจากที่จิวโมไป๋ออกไป
หลิวจ้างชิวก็เหมือนนึกขึ้นได้ว่า หัวหน้าจาง ใช้หมายเลขพิเศษ มันสามารถติดต่อและรับสายที่ไหนก็ได้ แม้ในห้องวิจัยก็สามารถติดต่อเข้าออกได้
จิวโมไป๋สามารถติดต่อไปยังหัวหน้าจางจากที่นี่ได้เลย โดยไม่มีสัญญาณขัดขวาง
แม้เขาจะสังเกตเห็นความผิดปรกติ แต่เขาก็ไม่เรียกจิวโมไป๋กลับ เพราะเขาคิดว่าจิวโมไป๋ไม่รู้ เขาไม่ระแวงจิวโมไป๋เลยแม้แต่น้อย เพราะเขามั่นใจระบบการรักษาความปลอดภัยของประเทศ
กึก กึก กึก กึก เสียงฝีเท้าดังขึ้นอย่างไม่สม่ำเสมอเหมือนกำลังเร่งรีบ
หลิวยี่เดินไปตามโถงทางเดิน ไปยังทางขึ้นลิฟท์ เขาเดินตรงไปยังห้องติดต่อ ที่ไม่ตัดสัญญาณเชื่อมต่อจากภายนอก
หลิวยี่เดินเข้าไปในห้อง และกดกำไลข้อมืออย่างรวดเร็ว เขาไม่วอกแวกตรวจสอบภายในห้องว่ามีกล้องวงจรปิดหรือไม่ เพราะเขารู้อยู่แล้วว่าในห้องนี้ไม่มีอุปกรณ์ตรวจจับใดๆ
แต่เมื่อมีข้อความหรือเสียงถูกส่งออกไป มันจะถูกดักจับทันที
หลิวยี่พิมพ์ข้อความอย่างรวดเร็วเพียงไม่อึกใจก็เสร็จ และในขณะที่เขากำลังกดส่งข้อความออกไป อยู่ๆร่างของเขาก็แข็งทื่อ ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที
ในชั่วอึดใจนั้นเองหลิวยี่ก็แสร้งแสดงสีหน้าลนลาน
“อ๊าาาา เกิดอะไรขึ้นทำไมร่างกายของฉันขยับไม่ได้”
วูบ จิวโมไป๋ปรากฎตัวขึ้นอย่างเงียบเชียบ ที่ด้านหลังของหลิวยี่ โดยที่เขาไม่รู้ตัว
หลิวยี่สัมผัสได้ว่ามีคนอยู่ด้านหลัง เขาก็แสดงท่าทางอ่อนแอพูดพล่าวไปเรื่อย ทำเหมือนไม่รู้ว่ามีคนอยู่ด้านหลัง
ที่แผนหลังของหลิวยี่ มีแทงรากไม้แหลมปักไปที่จุดหยุดการเคลื่อนไหว
จิวโมไป๋เดินมาข้างหน้า โดยไม่พูดอะไร เขาก้มลงมองไปที่ข้อความที่หลิวยี่กำลังจะส่งออกไป
‘ฉันติดงานสำคัญ ฉันคงไปงานเลี้ยงครั้งนี้ไม่ได้ เอาไว้คราวหน้าฉัันจะเป็นเจ้ามือเลี้ยงทุกคนเอง’
ข้อความเป็นเพียงข้อการบอกยกเลิกนัดงานเลี้ยง ไม่มีอะไรพิเศษ
แต่ข้อความนี้ ถูกส่งในเวลานี้
“ข้อความนี้ถูกส่งไปให้ใคร”จิวโมไป๋ถาม
“คุณจิวโมไป๋ คุณเป็นคนทำให้ผมไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เหรอ? คุณทำแบบนี้ทำไม”หลิวยี่ไม่ตอบ แต่ถามกลับแทน สีหน้าของเขาแสดงออกถึงความหวาดกลัว ราวกับคนอ่อนแอที่กำลังถูกคนชั่วร้ายรังแก
จิวโมไป๋เอื่อมมือไปจับที่นิ้วก้อยของหลิวยี่และบีบอย่างแรง
“อ๊าาาากกก”หลิวยี่กรีดร้อง ร่างกายที่ยืนทื่ออยู่สั่นระริก แต่ไม่สามารถขยับได้
“อย่าพูดไร้สาระ ฉันถามว่าข้อความนี้ถูกส่งไปให้ใคร?”จิวโมไป๋ยิ้มเย็นชา คล้ายมือออก
“ผม…”หลิวยี่หน้าซีดเผือด
“อย่าพูดนอกเรื่องอีก ไม่อย่างนั้น ฉันจะบดขยี้นิ้วของนายทีละนิ้ว”จิวโมไป๋จ้องเขม่ง
หลิวยี่กลืนน้ำลาย เมื่อความเจ็บปวดลดลง เขาก็หุบดวงตาต่ำลงซ่อนแววตา
“ผม…ส่งข้อความไปหากลุ่มเพื่อนสมัยมัธยมปลาย ที่ชวนไปกินเลี้ยงเคาท์ดาวน์วันปีใหม่”
จิวโมไป๋หรี่ตาลงและพยักหน้าช้าๆ ในใจอดไม่ได้ที่จะชื่นชมความรอบครอบของหลิวยี่
ข้อความนี้เป็นรหัสลับอย่างแน่นอน
แต่เขาไม่มีทางจะนำสิ่งนี้มากล่าวโทษหลิวยี่ได้เลย เพราะถึงแม้เขาจะสามารถวิเคราะห์รหัสลับได้สำเร็จ หลิวยี่อาจมีข้อแก้ตัวว่าจิวโมไป๋กล่าวหาเขา โดยการสร้างหลักฐานเท็จ ทำให้ข้อความธรรมดากลายเป็นรหัสลับ
ข้อความนี้จึงไม่สามารถใช้เป็นหลักฐานได้
และถ้าจะสืบสวนว่าข้อความถูกส่งไปให้ใคร ก็ยากที่จะตรวจสอบได้
เพราะข้อความนี้ไม่ได้ถูกส่งไปให้คนเพียงคนเดียว
แต่ส่งไปในกลุ่มเพื่อน
ทำให้ทุกคนสามารถมองเห็นข้อความนี้ได้ ความยากในการสืบสวนจะเพิ่มขึ้นไปอีกหลายเท่า
เพราะภายในกลุ่มเพื่อน คงไม่ได้มีเพียงเพื่อนจริงๆ เท่านั้นที่มองเห็นข้อความได้ เพราะคนรู้จัก อาจมองข้อความได้เช่นกัน อาจเป็นเพื่อนของเพื่อน ครอบครัว คนรัก หรือแม้แต่คนที่รู้เลขบัญชีก็สามารถมองเห็นได้
ดังนั้นขอบเขตการค้นหาจึงขยายกว้างขึ้นไปอีก ทำให้ยากที่จะสืบสวนทุกคนได้
จิวโมไป๋ยกยิ้มอย่างเย็นชา
แม้ว่าหลิวยี่จะรอบคอบเพียงใด แต่เขาคงไม่รู้ว่าผลกระทบของยาพันธุกรรม มันมากมายขนาดไหน แม้ว่าการสืบสวนกลุ่มเพื่อนจะยากขนาดไหนก็ตาม หน่วยมังกรซ่อนไม่มีทางปล่อยไปอย่างแน่นอน!
การสืบสวนเพียงแค่นี้ พวกเขาสามารถตรวจสอบได้!
จิวโมไป๋กำลังจะถามอีกครั้ง เขาก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่าง เขาหันขวับไปมอง
พนังกำแพงสีขาวด้านข้างก็เลื่อนเปิดออก มันเป็นทางเชื่อมห้องอีกห้องหนึ่ง
ในตอนนั้นนั้นเอง ชายชราในชุดวิจัยสีขาวก็เดินออกมาอย่างช้าๆ
จิวโมไป๋มองจางฟูด้วยสีหน้าประหลาดใจ