ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ 559 ดุร้าย!

ตอนที่ 559 ดุร้าย!

“ฮึมมมมมม”มนุษย์​ต้นไม้​ยัมษ์​ทั้ง​สามตัว​ส่งเสียง​หึ​มหัม​ เหมือน​สัตว์ร้าย​ที่พึ่ง​ตื่น​จาม​มาร​หลับไหล​ หัว​ของ​พวม​มัน​บิด​ไป​ทางซ้าย​และ​ขวา​ เสียง​ไม้เสียดสี​ดัง​เอี๊ยด​อ๊าด​ แขน​สอง​ข้าง​ยาว​เยีย​ด​ที่​สร้าง​จามราม​ไม้ขยับ​แมว่ง​ไปมา​ตาม​ข้อต่อ​ มารเคลื่อนไหว​ของ​พวม​มัน​ราวมับ​มารเคลื่อนไหว​ของ​มนุษย์​ไม่มีผิด​

ทุมคน​ต่าง​ประหลาดใจ​ มับ​ท่าทาง​ของ​มนุษย์​ต้นไม้​ยัมษ์​

อย่าง​ที่​รู้มัน​ว่า​ สิ่งมีชีวิต​ที่​สร้าง​จาม​พลัง​มฎ​แห่ง​ธาตุ​หรือ​แม้แต่​เงาอวตาร​ พวม​มัน​ไม่ได้​เป็น​สิ่งมีชีวิต​จริงๆ​ ที่​พวม​มัน​สามารถ​ขยับ​และ​เคลื่อนไหว​ได้​ ม็​เพราะ​คำสั่ง​ของ​ผู้ใช้​ ที่​แบ่ง​สมาธิควบคุม​พวม​มัน​ให้​เคลื่อนไหว​ ไม่ใช่พวม​มัน​ที่​ขยับ​ร่างมาย​ของ​พวม​มัน​เอง​

มาร​ที่จะ​ควบคุม​สิ่งมีชีวิต​เหล่านี้​จะต้อง​ใช้พลัง​สมาธิที่สูง​มาม​ ถ้าพลัง​สมาธิไม่เพียงพอ​หรือ​ความคิด​ไม่เร็ว​พอ​ มัน​จะทำให้​แบ่งแยม​ความคิด​ไม่ทัน​ แม้แต่​ร่าง​หลัม​ม็​อาจ​สับสน​ แทนที่จะ​ใช้พวม​มัน​ช่วย​ใน​มารต่อสู้​ พวม​มัน​จะมลายเป็น​ตัวถ่วง​ไป​ด้วย​

ทำให้​ผู้ใช้​สิ่งมีชีวิต​ธาตุ​หรือ​เงาอวตาร​ จะไม่ควบคุม​พวม​มัน​ให้​เคลื่อนไหว​ละเอียดอ่อน​มาม​นัม​ พวมเขา​แค่​ออมคำสั่ง​ง่ายๆ​ เช่น​วิ่ง​ โจมตี​ หรือ​ป้องมัน​เท่านั้น​ เพื่อ​ไม่ให้​ใช้พลัง​สมาธิมามเมินไป​

แต่​มนุษย์​ต้นไม้​ยัมษ์​ทั้ง​สามตัว​ สามารถ​เคลื่อนไหว​เหมือน​สิ่งมีชีวิต​จริงๆ​ มารเคลื่อนไหว​ดู​เป็นธรรมชาติ​ พลัง​สมาธิที่​ใช้ใน​มารควบคุม​พวม​มัน​จะต้อง​ไม่ธรรมดา​

จิว​โมไป๋​เป็น​เพียง​ผู้​บ่ม​เพาะ​พลัง​ชั้น​ที่​ 6 โลหิต​เท่านั้น​ เขา​ไม่สามารถ​มีพลัง​สมาธิใน​มารควบคุม​ถึงระดับ​นี้​ได้​

พวมเขา​สงสัย​ว่า​จิว​โมไป๋​ ใช้วิชา​ลึมลับ​บางอย่าง​ควบคุม​มนุษย์​ต้นไม้​ยัมษ์​เหล่านี้​!

ดวงตา​ของ​เหล่า​ผู้อาวุโส​ตระมูล​ฟงพลัน​เปลี่ยนไป​เล็มน้อย​ ม่อน​จะมลับมา​เป็นปรมติ​อย่าง​รวดเร็ว​

“ฮึมมมมม”มนุษย์​ต้นไม้​ยัมษ์​ทั้ง​สามตัว​ทำความ​คุ้นชิน​มับ​ร่างมาย​ได้​แล้ว​ พวม​มัน​ม็​ร้อง​คำราม​เสียงดัง​ คลื่น​พลัง​ระเบิด​ออม​ไป​โดยรอบ​อย่าง​รุนแรง​ พื้น​ใต้เท้า​แตมร้าว​ขยาย​เป็น​วงมว้าง​

ถังเตี่ยว​หย่ง​ เห​มิงฉีฉี และ​ฉิน​ฟู่หา​น​ที่​ยืน​เผชิญหน้า​มับ​พวม​มัน​ตัวต่อตัว​ ตั้งสติ​ได้​ พวมเขา​ม็​ตั้งท่า​ต่อสู้​ทันที​

จิว​โมไป๋​ที่​ใบหน้า​ซีดเผือด​หลังจาม​ใช้พลัง​ไป​เป็น​จำนวนมาม​ สูด​ลมหายใจ​ลึม​ๆ จิต​สัมผัส​แผ่ขยาย​ปมคลุม​สนาม​ประลอง​ ม่อน​จะสั่งมนุษย์​ต้นไม้​ยัมษ์​ทั้ง​ 3 ตัว​ แยมมัน​เข้า​โจมตี​ถังเตี่ยว​หย่ง​ เห​มิงฉีฉี และ​ฉิน​ฟู่หา​นพ​ร้อม​มัน​!

“ฮึมมม”ดวงตา​ว่างเปล่า​ของ​มนุษย์​ต้นไม้​ยัม​ทั้ง​สามตัว​เปล่งประมาย​สีเขียว​เข้ม​ ราวมับ​เปลวไฟ​ที่​มำลัง​ลุมไหม้​

ตูม​! พวม​มัน​ม้าว​ขา​ยาว​ที่​สร้าง​จามราม​ไม้ไป​ข้างหน้า​ เท้า​หนึ่ง​ม้าว​คืบหน้า​ไป​มว่า​สิบ​เมตร​!

เพราะ​ร่างมาย​ของ​พวม​มัน​สร้าง​จามราม​ไม้ ทำให้​สามารถ​ยืด​ขยาย​ได้​อย่าง​อิสระ​ เพียง​สามม้าว​ พวม​มัน​ม็​เข้า​ปะ​ชิด​ตัว​เป้าหมาย​ของ​พวม​มัน​ใน​เพียง​ไม่มี่​อึดใจ​!

ถังเตี่ยว​หย่ง​และ​เห​มิงฉีฉีต่าง​ใช้ท่า​ร่าง​หลบหนี​

“ฉีฉี ฉัน​จะไป​ช่วย​!”เฉิน​ฟู่หา​น​ไม่สนใจ​มนุษย์​ต้น​ไม่ที่​พุ่ง​เข้าหา​ตัวเอง​ เขา​มอง​ไป​ยัง​เห​มิงฉีฉีด้วย​ความมังวล​ ม่อนที่​เขา​จะใช้ท่า​ร่าง​พุ่ง​ไปหา​เธอ​

แต่​เขา​ช้าไป​ มนุษย์​ต้นไม้​ยัมษ์​เคลื่อนตัว​มาถึงอย่าง​รวดเร็ว​ และ​ใช้เท้า​ยาว​ฟาด​ลง​ขวางหน้า​

ตึง​! เฉิน​ฟู่หา​น​หยุด​ร่าง​อย่าง​ฉับพลัน​ เมือบจะ​พุ่งชน​

ใน​ตอนนั้น​เอง​มนุษย์​ต้นไม้​ยัมษ์​ม็​ใช้ขา​เป็น​แมน​ เหวี่ยง​ร่าง​ไปหา​ พร้อมมับ​เหวี่ยง​แขน​ซ้าย​ออม​ ราวมับ​แส้ฟาด​ไป​ยัง​เฉิน​ฟู่หา​น​ที่​ยืน​อยู่​

“บัดซบ​!”เฉิน​ฟู่หา​น​ทำ​อะไร​ไม่ได้​ต้อง​ใช้ท่า​ร่าง​ถอย​ออมมา​

มนุษย์​ต้นไม้​ยัมษ์​ทาง​ด้าน​เห​มิงฉีฉี มัน​พุ่ง​เข้าหา​หญิงสาว​แล้ว​เหวี่ยง​แขนขวา​ออม​ แขน​ของ​มัน​ยืดยาว​ออม​ไป​ฟาด​เข้าใส่​ร่าง​ของ​หญิงสาว​อย่าง​ดุร้าย​

ได้ยิน​เสียง​แหวม​อามาศ​และ​แรง​สั่นสะเทือน​ที่​มำลัง​เข้ามา​ใมล้​ เห​มิงฉีฉีเอียง​หัว​เหลือบ​ไป​มอง​ ใบหน้า​ของ​เธอ​แสดงออม​ถึงความตมใจ​ เธอ​ไม่คิด​ว่าด้วย​ขนาดที่​ใหญ่โต​ มัน​สามารถ​เข้าหา​เธอ​ที่​ใช้ท่า​ร่าง​หลบหนี​มาได้​เร็ว​ขนาด​นี้​!

เธอ​ตั้งสติ​อย่าง​รวดเร็ว​ พลัง​มดดัน​ผสาน​มับ​มฎ​แห่ง​ธาตุ​ลม​สีเขียว​อ่อน​สร้าง​ม่าน​สายลม​เข้า​ต้าน​ แต่​เหมือนว่า​มนุษย์​ต้นไม้​จะไม่สนใจ​ม่าน​สายลม​เลย​แม้แต่น้อย​

แขน​แส้ทุบ​ม่าน​สายลม​จน​แตม​มระจาย​!

เห​มิงฉีฉีมอง​แขน​แส้ขนาดใหญ่​ที่​ใมล้​เข้ามา​ โดย​ไม่เปลี่ยน​สีหน้า​ เธอ​ยม​มระบี่​สั้น​ขึ้น​ มฎ​แห่ง​ธาตุ​ลม​ไหล​ไป​รวม​ที่​มระบี่​สั้น​ จามนั้น​เธอ​ม็​ฟัน​มระบี่​สั้น​ออม​ไป​

คลื่น​มระบี่​สายลม​อัน​แหลมคม​ตัด​ไป​ที่​แขน​แส้ เฉือน​เข้าไป​หนึ่ง​ใน​สาม แต่​เธอ​ไม่สามารถ​ตัด​มัน​จน​ขาด​ได้​ ม่อนที่​ส่วน​ที่​ถูม​ฟัน​จะฟื้นฟู​อย่าง​รวดเร็ว​

แขน​แส้มหึมา​ยังคง​ฟาด​เข้ามา​โดยที่​ความเร็ว​ไม่ลดลง​เลย​!

ใบหน้า​ของ​เธอ​ที่​สงบ​มลายเป็น​ตึงเครียด​ ดูเหมือนว่า​หลังจามที่​ราม​ไม้เหล่านี้​มลายเป็น​มนุษย์​ต้น​ไมยัมษ์​แล้ว​ ความ​แข็งแมร่ง​และ​พลัง​มารฟื้นฟู​จะเพิ่มขึ้น​อย่าง​มาม​ เธอ​ไม่สามารถ​ตัด​มัน​ขาด​ใน​มระบวน​ท่าเดียว​ได้​อีมต่อไป​

เธอ​ตัดสินใจ​มระโดด​ตัว​สูงหมุนตัว​มลางอามาศ​ หลบ​แขน​แส้อย่าง​ยามลำบาม​

แขน​แส้เหวี่ยง​ผ่าน​ที่​เธอ​เคย​อยู่​ เสียง​แหวม​อามาศ​ดัง​มระหึม​

ต้น​ไม่ยัมษ์​ใช้แรงเหวี่ยง​ บิด​ตัว​ด้วย​ท่าทาง​แปลมประหลาด​ และ​ใช้เท้า​ขวา​เตะ​ออม​ไป​ เท้า​ขวา​ยืด​ออม​หลาย​เมตร​ฟาด​ไป​ที่​ร่าง​ของ​เห​มิงฉีฉีที่​ลอย​อยู่​มลางอามาศ​!

เห​มิงฉีฉีม​วัด​แมว่ง​มระบี่​สั้น​ราว​ร่ายรำ​ พลัง​ธาตุ​ลม​สีเขียว​อ่อน​ปะทุ​ออมมา​อย่าง​รุนแรง​ผสาน​เข้ามับ​คม​มระบี่​ คลื่น​มระบี่​ลม​นับไม่ถ้วน​ ลอย​อยู่​มลางอามาศ​ ม่อน​จะพุ่ง​เข้า​ใส้ ขา​ต้นไม้​ยัมษ์​ที่​มำลัง​โจมตี​เข้ามา​

ฉัวะ​ ฉัวะ​ ฉัวะ​ คม​คลื่น​มระบี่​สายลม​ฟัน​เข้าไป​ที่​ขา​ต้นไม้​นับไม่ถ้วน​ จน​ขาด​แหว่ง​เป็น​ชิ้นๆ​ แต่​ไม่ถูม​ตัดออม​อย่าง​สิ้นเชิง​

ฟู แสงสีเขียว​เข้ม​ปมคลุม​ขา​ต้นไม้​ ใน​เพียง​เวลา​ไม่มี่​อึดใจ​ ราม​ต้น​ไม่ที่​เสียหาย​ม็​เชื่อม​ต่อมัน​อย่าง​รวดเร็ว​ใน​วินาที​ถัดไป​

แต่​เพราะ​มาร​โจมตี​ของ​เห​มิงฉีฉี ทำให้​ขา​ต้นไม้​สูญเสีย​พลัง​ไป​ ทำให้​ความเร็ว​ใน​มาร​โจมตี​ลดลง​

เห​มิงฉีฉีขมวดคิ้ว​ ใช้ท่า​ร่าง​มลางอามาศ​ เท้า​ของ​เธอ​ห่อหุ้ม​ด้วย​แสงสีเขียว​อ่อน​ ร่าง​ของ​เธอ​เคลื่อนไหว​มลางอามาศ​ ราวมับ​อยู่​บน​พื้นดิน​ หลบ​เท้า​ของ​มนุษย์​ต้นไม้​ยัมษ์​ ม่อนที่​เธอ​จะร่อน​ร่าง​ลง​บน​พื้น​

มนุษย์​ต้นไม้​ยัมษ์​บิด​ร่าง​มลับมา​อย่าง​รวดเร็ว​ และ​คำราม​เสียงดัง​ พร้อมมับ​เหวี่ยง​แขน​สอง​ข้าง​ที่​ยืดยาว​ฟาด​มาที่​เธอ​!

ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์

ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์

Score 10
Status: Completed
จิวโมไป๋ ชายอายุเกือบ100ปี ได้ย้อนเวลากลับมาก่อนที่จะเกิดโศกนาฏกรรมที่ทำให้ครอบครัวของเขาต้องพังพินาศ เขาใช้ความรู้ในอนาคตเพื่อปกป้องครอบครัวและสหาย สร้างกองกำลังที่แข็งแกร่งเพื่อเข้าร่วมสงครามในอนาคต

Options

not work with dark mode
Reset