จิวโมไป๋นั่งครุ่นคิดวางแผนในอนาคตอยู่ครู่ใหญ่ เขาติดต่อไปหาพ่อและแม่บอกให้พวกเขาระวังตัว อย่าออกจากเมืองเทียนซู
เมืองเทียนซูมีระบบรักษาความปลอดภัยสูงกว่าเมืองเทียนจิงมาก และมีผู้คุ้มกันที่รัฐบาลส่งไปคอยดูแลคุ้มครองพ่อและแม่ของเขาอยู่ เขาจึงไม่กังวลเกี่ยวกับพ่อและแม่มากนัก
จากนั้นเขาก็ตั้งสมาธิเข้าไปในทะเลปราณ กระบี่เลือนเร้นบินเข้ามาด้วยความเร็วสูง และวนรอบร่างของเขาสองรอบ เขาจับด้ามกระบี่มาถือ และลูบมันเบาๆ ให้มันสงบลง ก่อนจะเพ่งสมาธิไปที่บันทึกคมกระบี่ เล่มที่ 1 ที่ลอยอยู่กลางทะเลสติ
ร่างวิญญาณของเขา เข้าไปในบันทึกคมกระบี่ในทันที เขาท่องเคล็ดบ่มเพาะวิญญาณหัวใจพิสุทธิ์ แสงสีขาวอาบทั่วร่าง ร่างกายสามารถเคลื่อนไหวได้ เขาเพ่งสมาธิไปที่บันทึกคมกระบี่ เปิดย้อนกลับไปหน้าแรกอีกครั้ง
ในตอนนั้นเองตรงหน้าของเขา เงาสีดำถือกระบี่สีดำปรากฎขึ้น และแทงกระบี่สีดำเข้าใส่ร่างของเขา
จิวโมไป๋ตั้งมองการเคลื่อนไหวที่เงอะงะ ด้วยจิตใจที่สงบนิ่ง ก่อนจะแทงกระบี่เข้าปะทะกับกระบี่สีดำ
เคร็ง! กระบี่ทั้งสองหยุดอยู่ตรงกลาง จิวโมไป๋ถือกระบี่เลือนเร้นอย่างมันคงไม่สั่นคลอน เงาสีดำดึงกระบี่สีดำกลับจากนั้นก็เริ่มโจมตีต่อเนื่อง
จิวโมไป๋ใช้กระบี่เลือนเร้นรับการโจมตีของเงาสีดำอย่างมั่นคง เขาอ่านการเคลื่อนไหวและโจมตีออกไป ต้านรับอย่างไม่ยากเย็นนัก ผ่านไป 7,500 ครั้ง เขายังคงยืนรับการโจมตีอย่างมั่นคง ไม่ถูกไล่ตอนจนหัวหมุนอีก จนผ่านไป 8,000 ครั้ง เกินขีดจำกัดของเมื่อวาน เขาสามารถต้านทานการโจมตีอย่างไม่ยากลำบาก เขาก็มั่นใจมากยิ่งขึ้น
การโจมตีกระทั้งครั้งที่ 9,000 เขาเริ่มโยกร่างกายหลบ ถึงครั้งที่ 9,500 เขาก็ใช้ท่าร่าง จนกระทั้งครั้งที่ 9,994 กระบี่สีดำก็ตัดหัวของเขาจนขาดสะบั้น
“อ๊าาาาก!”วิญญาณของเขาเจ็บปวดราวกับถูกฉีกกระชาก จิวโมไป๋ข่มความเจ็บปวด ร่างกายสั่นสะท้านอย่างรุนแรง ผ่านไป 30 นาที ความเจ็บปวดนั้นค่อยๆเบาลง เขาหอบหายใจหนักๆ ก่อนจะถอนสติออกจากทะเลสติ
ท้องฟ้าด้านนอกก็มืดลง ห้องของเขามืดสนิท เขาใช้พลังวิญญาณเปิดไฟ ก่อนจะลุกขึ้น ร่างกายของเขาซวนเซเล็กน้อย เขาประคองร่างยกมือขวานวดขมับเบาๆ และเดินไปอาบน้ำชำระล้างร่างกาย
ออกจากห้องน้ำเขาติดต่อไปหาหวังเสี่ยวเปา เพื่อถามว่าจะให้สั่งอาหารไว้ให้ไหม
“ไม่ต้องสั่งอาหาร ฉันจะซื้ออาหารเข้าไป”หวังเสี่ยวเปาตอบกลับ
จิวโมไป๋ทิ้งตัวนั่งที่พื้น ก่อนจะเริ่มท่องเคล็ดบ่มเพาะพลังเตาหลอม 9 สุริยัน เพื่อบ่มเพาะพลัง
2 วันต่อมา วันสุดท้ายของการสอบวิชาการ
จิวโมไป๋ออกจากห้องสอบคนแรกอีกครั้ง วิชานี้เป็นวิชาสุดท้ายของการสอบ ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องสอบอีกแล้ว
จิวโมไป๋เดินลงจากอาคารอย่างรวดเร็ว เขารีบกลับหอพัก เพื่อเข้าไปในบันทึกคมกระบี่ ในช่วง 2 วันที่ผ่านมา เขาสามารถต้านการโจมตีของเงาสีดำได้ถึง 10,500 ครั้ง แม้ความก้าวหน้าจะดูช้า แต่ความเข้าใจในกระบี่ของเขาพัฒนาขึ้นอย่างก้าวกระโดด แม้จะไม่แข็งแกร่งเข้าอัจฉริยะที่แท้จริง แต่ก็ไม่ได้อ่อนแอกว่ากันมากนัก
จิวโมไป๋เดินออกจากอาคาร เขาก็ชะงัก เพราะตรงหน้าของเขา ใต้ต้นใหญ่หญิงสาวร่างผอม ใบหน้าของเธออ่อนหวานน่ารัก แต่ใบหน้าของเธอถูกซ่อนอยู่หลังแว่นตากรอบหนาสีดำใหญ่ ทำให้ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าได้ชัดเจน
“เซี่ยลี่เยว์”จิวโมไป๋พูดชื่อของหญิงสาวแผ่วเบา ด้วยความประหลาดใจ
เซี่ยลี่เยว์เห็นจิวโมไป๋เดินออกจากอาคาร เธอก็เดินเข้ามาหาอย่างช้าๆ
“ขอโทษที่รบกวน ฉันขอเวลานายสักครู่ได้ไหม”
จิวโมไป๋ก้มลงมองหญิงสาว ก่อนจะถามด้วยความสงสัย
“มีอะไรให้ฉันช่วยหรือเปล่า”
เซี่ยลี่เยว์เงยหน้าขึ้นมองสบตากลับจิวโมไป๋
“นายช่วยสอนวิชากระบี่ต่อจากนั้น ให้กับฉันได้ไหม”
จิวโมไป๋ประหลาดใจเล็กน้อย เขาไม่คิดว่าเซี่ยลี่เยว์จะมาขอคำชี้แนะจากเขา
เขามองไปที่ดวงตาใต้กรอบแว่น เขาสังเกตเห็นความตื่นเต้น กังวลในแววตาของหญิงสาว
จิวโมไป๋ยิ้ม”ได้ ฉันสอบเสร็จหมดแล้ว ฉันมีเวลาว่างจนถึงเย็น”
“ขอบคุณ”เซี่ยลี่เยว์ถอนหายใจ ดวงตาของเธอเป็นกระกาย เธอหันไปทางอื่นซ่อนใบหน้าที่แดงเล็กน้อยของเธอ
จิวโมไป๋มองไม่เห็นสีหน้าของหญิงสาว เขาเดินนำไปที่ห้องฝึกซ้อม และเลือกห้องระดับกลาง
ทั้งสองเข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าที่แยกชายและหญิง และสวมชุดฝึกซ้อมและเลือกกระบี่ไม้
ทั้งสองยืนเผชิญหน้ากันกันกลางห้องฝึก
เซี่ยลี่เยว์ถอดแว่นตาออกไป และมัดผม เปิดเผยใบหน้าอ่อนหวานน่ารัก เธอใช้มือขวาจับด้ามกระบี่ชี้ลงพื้นด้านข้าง สายตาที่จ้องมองจิวโมไป๋พลันเปลี่ยนไป ดวงตาสาดประกายแหลมคม สภาวะกระบี่เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว ออร่าอันแหลมคมราวใบมีด แผ่กระจายออกจากร่างของเธออย่างน่ากลัว
เซี่ยลี่เยว์เดินมาข้างหน้าหนึ่งก้าว ก่อนจะแทงกระบี่ออก
เธอโจมตีธรรมดาไม่ได้ใช้พลังใดๆ แต่การโจมตีของเธอแฝงไปด้วยความเข้าใจในวิชากระบี่ชั้นสูง ทำให้การโจมตีที่ควรจะธรรมดา มันกลับเต็มไปด้วยสภาวะกระบี่อันซับซ้อน
จิวโมไป๋มองการโจมตีที่เข้ามา โดยที่สีหน้าไม่เปลี่ยนสี กระบี่ไม้ในมือพลันกวาดออกข้างอย่างช้าๆ ฟันไปที่ข้างกระบี่ไม้ของเซี่ยลี่เยว์ และปัดมันออกข้างอย่างง่ายดาย
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
