ตอนที่ 1518 อาณาเขตเซียนเทพ
…………….
เสียงลมพัดคำราม ไอเย็นปรากฏ
ฉู่หลิวเยว่ยกมือขึ้น ก่อนจะค่อยๆ เช็ดคราบเลือดสีแดงสดที่มุมปาก
ความจริงแล้วทั่วทั้งร่างกายของนางในตอนนี้เต็มไปด้วยคราบเลือด
ไม่ว่าจะเช็ดอย่างใดก็ไม่มีทางสะอาด
แต่นางก็ไม่ได้ใส่ใจ
นางสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ความเจ็บปวดบนร่างกายของนางแปรเปลี่ยนเป็นความด้านชา จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมอง
เมฆดำปกคลุมทั้งเมือง
ท้องฟ้าขมุกขมัว เหมือนกับมีคนสาดหมึกลงบนท้องฟ้า
แรงกดดันทำให้คนแทบจะหายใจไม่ออก
และท่ามกลางมวลเมฆเหล่านั้นเหลือเพียงลำแสงสีทองส่องประกาย ซึ่งสะดุดตาเป็นอย่างมาก
มันคือทัณฑ์สวรรค์สายหนึ่ง และก็เป็นทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์ด้วย
ขนาดและลักษณะของมันนั้นเหมือนกับทัณฑ์สวรรค์ที่ฉู่หลิวเยว่เห็นมาก่อนหน้านี้ทุกประการ ไม่ได้มีความแตกต่างกันเลย
เพียงแต่สีนั้นเป็นสีทอง อีกทั้ง… แรงกดดันและลมปราณก็แข็งแกร่งกว่าที่สุดเท่าที่นางเคยเห็นมา!
แข็งแกร่งจนไม่มีอันใดมาเทียบเคียงได้!
ฉู่หลิวเยว่จ้องไปที่ทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์สีทองสายนั้น แล้วหรี่ตาลงเล็กน้อย
ความจริงแล้วนางก็เหมือนกับคนอื่นที่ไม่รู้ว่าทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์สีทองสายนี้ปรากฏขึ้นได้อย่างใด
นางรู้เพียงแค่ว่านางตกลงไปในกลางตาน้ำ จากนั้นฟ้าดินก็เกิดการเปลี่ยนแปลง ทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์ก็ปรากฏขึ้น
อีกทั้งในตอนนั้นร่างกายของนางเต็มไปด้วยบาดแผล ภายในสมองของนางมีเพียงความคิดเดียวเท่านั้น… นางจะต้องมีชีวิตต่อไปให้ได้!
นางจะเอาเวลาที่ไหนมาเตรียมตัวทะลวงด่าน?
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการอัญเชิญทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์เลย!
มีเพียงตอนที่ผู้บำเพ็ญเพียรทดลองจะทะลวงด่านระดับเทพเท่านั้นถึงจะสามารถอัญเชิญทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์มาได้ เรื่องนี้นางรู้เป็นอย่างดี
และใช่ว่านางจะไม่รู้จักความแข็งแกร่งของตนเอง นางจะนำปัญหามาให้ตนเองแบบนี้ได้อย่างใด?
แต่ทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์ก็ปรากฏขึ้นแล้ว
และนั่นมีความเป็นไปได้เดียวเท่านั้น
ฉู่หลิวเยว่เอียงศีรษะ
คนที่กำลังมองการกระทำของนางอยู่ก็มีสีหน้ามึนงงสับสนไป
“นังหนูคนนั้นกำลังมองอันใดอยู่น่ะ?”
ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนถามขึ้นมาด้วยความตื่นตระหนก
ผู้อาวุโสฮวาเฟิงจึงหันมองตามสายตาของนาง และพูดขึ้นมาด้วยความไม่แน่ใจ
“เหมือนว่า… เหมือนว่า… จะเป็นหอระฆังบูรพกษัตริย์?”
ตอนนี้นางกำลังเผชิญหน้าอยู่กับความเป็นความตายแล้วจะมองหอระฆังบูรพกษัตริย์เหตุใด!
เรื่องนี้ไม่มีใครรู้
แต่หลังจากนั้นไม่นานนางก็ถอนสายตากลับมา
วินาทีต่อมานางก็หลับตาลงอย่างกะทันหัน
…
เมื่อเห็นว่าฉู่หลิวเยว่ทำเช่นนี้ คนจำนวนไม่น้อยก็ต่างมองหน้ากันเอง
เมื่อครู่นี้ยังจะพุ่งเข้าไปอยู่เลยไม่ใช่หรือ?
อีกทั้งนางยังเคยรอดพ้นจากทัณฑ์สวรรค์ครั้งก่อน ๆ ไปแล้วไม่ใช่หรือ?
แต่ในตอนนี้สิ่งที่อยู่บนท้องฟ้าเหลือเพียงทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์สีทองสายสุดท้ายเท่านั้น
แล้วเหตุใดจู่ๆ นางถึงไม่ขยับเล่า?
นางคงจะไม่ได้… ยอมแพ้หรอกมั้ง?
“หลายหมื่นปีที่ผ่านมา ภายในอาณาจักรเสิ่นซวี่มีผู้บำเพ็ญเพียรไม่กี่คนเท่านั้นที่จะสามารถอัญเชิญทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์สีทองออกมาได้! พรสวรรค์ของนังหนูคนนี้ เกรงว่าจะมีมากกว่าที่พวกเขาจินตนาการเอาไว้! แต่นางไม่ได้อยู่ในระดับครึ่งเทพเลยด้วยซ้ำ แล้วจะก้าวผ่านอุปสรรคครั้งนี้ได้อย่างใด?”
จนกระทั่งตอนนี้ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนก็ยังคิดไม่ออกว่าทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์นี้ปรากฏตัวขึ้นได้อย่างใด!
ผู้อาวุโสฮวาเฟิงปวดหัวเป็นอย่างมากสุดท้ายก็ถอนหายใจออกมา
“ทั้งหมดนี้นางเป็นคนสร้างเอง จะเป็นพรหรือว่าหายนะก็ขึ้นอยู่กับนางแล้ว!”
ผู้อาวุโสวั่นเจิงไม่พูดไม่จา
เขาจ้องไปที่ฉู่หลิวเยว่อยู่สักพัก แววตาเต็มไปด้วยความสับสน
ไม่รู้เป็นเพราะว่าบนใบหน้าของนางมีคราบเลือดมากเกินไปหรือไม่ ตอนที่เขามองฉู่หลิวเยว่ เขากลับรู้สึกว่านางคล้ายกับคนในความทรงจำเป็นอย่างมาก
บาดแผลและคราบเลือด ทำให้รอยช้ำที่อยู่บนใบหน้าหายไป ในทางตรงกันข้ามกลับเพิ่มความเฉียบคมบรรยายได้เข้ามาแทนที่
ยิ่งกว่านั้นคือดวงตาทั้งสองข้าง…
ผู้อาวุโสวั่นเจิงอดหันกลับไปมองอีกครั้งไม่ได้ หมัดที่ผ่อนคลายกลับมากำแน่น คลื่นอารมณ์ภายในใจพวยพุ่ง
จากมุมมองของฉู่หลิวเยว่ เมื่อมองตรงไปทางนั้น
สิ่งแรกที่เห็นคือ หอระฆังบูรพกษัตริย์
สิ่งที่สอง… เขาเฝิงหมินที่อยู่ห่างออกไป
ที่นางมองไปเมื่อครู่นี้ นางกำลังมองอันใดอยู่กันแน่?
…
ฉู่หลิวเยว่หลับตาลง ทุกอย่างตรงหน้ากลายเป็นสีดำสนิท
เทวจิตของนางแผ่กระจายออกไป และนางยังสามารถ “มองเห็น” ทุกอย่างรอบกายได้อย่างชัดเจน
ก้อนหินที่พังทลาย ตาน้ำมีน้ำค้างแข็งเกาะ ต้นไม้หักโค่น…
ที่นั่นคือ เขาหมื่นเมรัย
ห่างออกมาเล็กน้อยเทือกเขาติดกัน เป็นชั้นสลับซับซ้อน ยอดเขาสูงตระหง่าน
ยังมีจัตุรัสชิงหมิงอันกว้างขวาง และ… หอระฆังบูรพกษัตริย์ที่ตั้งตระหง่านมาหลายพันปี!
ตอนที่นาง “มอง” ไปยังหอระฆังบูรพกษัตริย์ มีความรู้สึกคุ้นเคยบางอย่างพวยพุ่งเข้ามาในหัวใจของนาง
อีกทั้งครั้งนี้ยังรุนแรงกว่าครั้งก่อนมาก!
แม้ว่าจะมีระยะห่างที่ไกลขนาดนั้น แต่จิตสำนึกของนางในตอนนี้ หอระฆังบูรพกษัตริย์มันก็ใกล้แค่เอื้อม
ไม่
สิ่งที่นางต้องการไม่ใช่หอระฆังบูรพกษัตริย์
ฉู่หลิวเยว่ส่ายหน้าเล็กน้อย
ท่ามกลางความมืดมิดเหมือนมีอันใดชี้นำให้นางเดินไปด้านหน้าอย่างต่อเนื่อง
นางปิดกั้นเสียงอึกทึกครึกโครมที่อยู่รอบข้างจนหมดสิ้น เพียงแค่ปล่อยใจไปตามเทวจิต มุ่งหน้าไปสู่สถานที่แห่งหนึ่ง
เขาเฝิงหมิน!
เขาเฝิงหมิน!
ในตอนนั้นเอง ฉู่หลิวเยว่ก็ได้ยินเสียงจากข้างหู เสียงที่เปล่งออกมานั้นคมชัด เหมือนว่ามีอันใดกำลังแตกหัก
วินาทีต่อมานางก็ตระหนักขึ้นได้ว่า…
แต่เสียงนั้นดังขึ้นมาจากตันเถียนของนางจริงๆ!
มันคือเจดีย์ฐานสี่เหลี่ยมที่พังทลายแล้ว!
ด้วยกระแสเสียงเมื่อครู่นี้ ผนึกถูกทำลายลงอย่างรวดเร็ว!
ลำแสงสว่างเจิดจ้า พุ่งออกมาจากด้านในของมัน!
ในวินาทีนั้น เหมือนกับเขื่อนที่พังทลายและน้ำไหลทะลักเข้ามาอย่างรวดเร็ว!
รูปภาพและเสียงจำนวนนับไม่ถ้วน แย่งกันพุ่งเข้ามาสมองของฉู่หลิวเยว่!
ในตอนนั้นเลือดภายในร่างกายของนางเหมือนจะเดือดพล่านขึ้น!
หัวใจของนางเต้นแรงระรัวดัง “ตุบตับ”!
ขมับของนางเต้นตุบๆ ความเจ็บปวดถูกส่งเข้ามาภายในสมอง!
ความเจ็บปวดเหล่านี้เป็นเพราะนางได้รับข้อมูลมากเกินไปในคราวเดียว!
ตอนนั้นเองในที่สุดทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์สีทองก็ผ่าลงมา!
ทันใดนั้น ลำแสงสีทองสว่างวาบ! ฟ้าดินไร้เสียง!
แรงกดดันที่น่าตกใจเหมือนกับเป็นลมและน้ำค้างแข็งพัดเข้ามาจากยุคบรรพกาล!
ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนและคนอื่นๆ หน้าเปลี่ยนสีไปในทันที
“ถอยหลัง!”
แรงกดดันระดับนี้ ต่อให้เป็นพวกเขาก็ไม่สามารถต้านทานได้!
แม้กระทั่งโหมวเหยา ก็รู้สึกตกใจอย่างยิ่งและรีบถอยร่นลงมา!
ลำแสงสีทองจางๆ กระจายออกไปทั่วน่านฟ้า
ไม่ว่ามันจะผ่านไปทางใด ทุกอย่างก็พังทลายจนหมดสิ้น!
ผู้อาวุโสหลายคนและซั่งกวนจิ้งที่ลอยตัวอยู่กลางอากาศเป็นกลุ่มแรกที่ได้รับผลกระทบเหล่านี้!
แม้ว่าเขาจะรีบถอยกลับอย่างรวดเร็ว แต่ก็ยังถูกระลอกคลื่นเหล่านี้ พัดจนลอยกระเด็นออกไปอย่างแรง!
ผู้อาวุโสหลายคนที่เฝ้าอยู่ด้านล่างก็ตกใจเป็นอย่างมาก แล้วรีบตะโกนขึ้นมาว่า
“เปิดใช้ค่ายกลจัตุรัส!”
พวกเขายังไม่ทันได้ลงมือ พลังเหล่านั้นก็แผ่กระจายออกมาอย่างล้นหลามปกคลุมฟ้าครอบคลุมดิน!
ทุกคนที่อยู่ในจัตุรัสชิงหมิงหน้าเปลี่ยนสีไป!
บางคนที่มีฝีมืออ่อนแอก็กระอักเลือดออกมาโดยตรง!
ผู้อาวุโสหลายคนพยายามเปิดใช้ค่ายกลของจัตุรัสชิงหมิง ม่านพลังสีเงินปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็ว และคุ้มครองทุกคนไว้ด้านใน!
ศิษย์คนที่มีวรยุทธ์แข็งแกร่งก็รีบตามเข้าไปช่วย ถึงยืนหยัดขึ้นมาได้
คนจำนวนนับไม่ถ้วนเงยหน้ามองท้องฟ้าด้วยความตกใจ
พวกเขาอยู่ห่างขนาดนี้ ยังเป็นเช่นนี้เลย แล้ว… ซั่งกวนเยว่ล่ะ?
ทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์สีทองสายนั้นกำลังพุ่งตรงไปหานางแล้ว!
…
ในตอนที่ระลอกคลื่นสีทองเหล่านั้นกำลังจะสัมผัสร่างกายของฉู่หลิวเยว่ ทันใดนั้นนางก็ลืมตาขึ้น!
ดวงตาทั้งสองข้างของนางดำขลับและราบเรียบ
เหมือนกับธารน้ำแข็งที่ไม่เคยละลายมานับพันปี และเหมือนกับราตรีอันเป็นนิจนิรันดร์
ไม่ว่าลมพายุจะรุนแรงมากแค่ไหน แต่นางไม่ได้ขยับตัวเลยแม้แต่น้อย!
ดวงตาของนางสะท้อนเป็นสีทองสดใส
วินาทีต่อมาฉู่หลิวเยว่ยกมือขึ้นไปบนอากาศ
“อาณาเขตเซียนเทพ… กลับมา!”
เสียงนั้นแผ่วเบา แต่ดังก้องไปทั่วฟ้าดิน เหมือนคำพิพากษาจากสวรรค์!
เหมือนได้รับเสียงเรียก ลมและพายุพัดกรรโชกที่บนเขาเฝิงหมิน!
ในตอนนั้นเอง ประตูบานนั้นที่อยู่ชั้นบนสุดก็เปิดออกมาในทันที!
…………….
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
